2. “Alleen een koelkast! Een koelkast verdomme!” gilt
Brooke. “En nog een goedkope ook.” mompelt ze er
nog snel achteraan.

3. Nick lacht. “Een koelkast?” Brooke fronst. “Een koelkast, ja.”
“Kom op Brooke, alleen een koelkast, dat zal toch wel
meevallen?” Brook schud haar hoofd. “Alleen een koelkast.”

4. Nick glimlacht. Brooke was altijd al een felle meid geweest. Een
felle, optimistische meid. Zijn meid.

5. Als kinderen zaten ze bij elkaar in de klas. Als kinderen
kenden ze elkaar al. Nick lacht als hij er aan terugdenkt.
Altijd speelden ze vader en moedertje. De andere jongens
vonden dat gek, en de meisjes lief. Ze zeiden altijd dat ze
gingen trouwen, of ze kregen kinderen. Twee geboren
familiesims.

6. Hij wist alles van hem en zij wist alles van haar. Ze hadden
verkering, zeiden ze altijd. Ze hadden ook een geheime plek,
waar niemand anders kwam. Nick vraagt zich af of die plek er nog
steeds is. Of hij er hetzelfde uitziet. Hij word uit zijn gedachten
opgeschrokken door Brooke. “Kom maar mee als je het niet
gelooft.”

7. “Ik zei het toch?” Brooke kijkt Nick triomfantelijk aan. “Alleen een
koelkast...” Het dringt nu pas echt tot Nick door. Geen badkamer,
slaapkamer, woonkamer, eetkamer... niets. Alleen een koelkast. Een
oude koelkast. “Brooke, zeg dat ze dit niet kunnen maken...”

8. “Brooke, dit kunnen ze niet maken he?” Brooke haalt haar
schouders op. “Blijkbaar wel.” Nick kijkt haar hoofdschuddend aan.
“Jij bent ook een eeuwige optimist he?” Brook lacht. “Nou
pessimist, laten we eerst maar een baantje zoeken, misschien
hebben we vanavond dan een bed om op te slapen.”

9. Na beiden de snelste baan -carrière muziek- gekozen te hebben,
lopen ze snel weg. Net op tijd.

10. Als ze thuiskomen trekt Brooke met haar neus. “Hebben we al
geld voor een douche?” Nick lacht. “Net. En voor een klein
stukje keuken.” Brooke steekt enthousiast haar duim op. “Doen
dan!”

11. Zo vind het douchen van Brooke even later in de zelfde kamer
plaats als het koken van Nick. Af en toe spiekt hij naar het
blote lichaam van zijn vrouw. Wat is ze toch prachtig...
Verzucht hij.

12. Brooke laat het warme water genietend over haar bezweette
lichaam stromen. Eigenlijk zijn Nick en zij altijd al verschillend
geweest. Verlegen en Spontaan. Positief en pessimistisch.
Opposites attrack is het liedje dat het beste bij ze past. Vinden ze
altijd.

13. Als tieners waren ze het liefste stel van de school. Eigenlijk
was iedereen verbaasd dat hun kinderliefde stand had
gehouden, of eigenlijk zelfs serieuzer was geworden. Nick
werd gepest, Brooke hielp hem. Brooke had moeite met
school, Nick hielp haar. Ze hielden van elkaar, stonden altijd
voor elkaar klaar. Het was allemaal zo vanzelfsprekend.

14. Ze hadden verkering. Of eigenlijk, nog steeds verkering.
“Brooke, kom je eten? Je had toch zo'n honger?” Brooke lacht.
“Ik kom Nick!”

15. Even later eten ze beiden een kommetje havermout. “Brooke?”
begint Nick voorzichtig. Brooke kijkt hem vragend aan. “Ik zou
graag de carrière muziek houden. Maar dan verdienen we wel
minder geld...” Brooke neemt een hap havermoutpap. “Iwk dow
hewt wwl.” antwoord ze.

16. “Ik doe het wel.” meent ze, als ze heeft doorgeslikt. “Weet je het
zeker?” vraagt Nick. “Tuurlijk, ik had geen promotie op mijn eerste dag,
jij wel.” lacht ze. Nick haalt zijn schouders op “Oke.”

17. Brooke kiest een baan in de entertaiment uit en vertrekt weer. “Tot
vanavond!” roept ze. “Tot vanavond!” is het antwoord van Nick.

18. Nick neemt een douche en gaat dan in de eethoek zitten. Hij
denkt terug aan hun bruiloft...

19. Hun bruiloft vond plaats op hun geheime plek. Zonder anderen,
maar wel in het net. Brooke moest eerst lachen toen hij het
voorstelde, maar later vond ze het toch een goed idee.

20. Het was heel romantisch, al zei hij het zelf. Alleen hun twee.
Samen. Eigenlijk alleen. Want ze zijn een. Nick glimlacht.

21. “Nick! Ik ben thuis!” klinkt er vanuit buiten. Brooke
komt binnen. “Een bed?” vragend kijkt ze naar het
grote rode tweepersoons bed. “Was dat niet duur?”
Nick haalt zijn schouders op. “Och, we moeten toch
slapen? Bovendien was het het goedkoopste,
comfortabelste bed.” lacht hij.

22. Brooke komt naast hem op bed liggen. “Hmm.” zucht ze,
genietend. “Hmm?” is het antwoord. Brooke lacht. “Ik ben zo
moe.” Nick kust Brooke op haar voorhoofd. “Ik houd van je.”

23. Brooke kijkt hem ontdeugend aan. “Ja?” Nick glimlacht. “Ja.”
“Bewijs het!” grinnikt Brooke.
En hoewel ze beiden moe zijn, duurt het een lange, lange tijd
voordat het koppel gaat slapen.

24. Brooke kruipt tegen het warme lichaam van haar man aan. Als
het nu niet mis was gegaan bij het tekenen van het contract...

25. Hun huisbaas zat achter zijn bureau. Hij vertelde dat hij hen
zo'n leuk stel vond, en dat hij het leuk vond hun als klanten
te hebben, en wat ook nog meer. Brooke is het allemaal een
beetje vergeten. Hij bood in ieder geval wijn aan.

26. Als pasgetrouwd jong stel, opgewonden over hun nieuwe
huis, zeg je daar dan nee tegen? Brooke en Nick in ieder
geval niet. De sfeer werd vrolijker, losser, luchtiger.

27. En toen, toen hoefde je eigenlijk nauwelijks meer naar het contract te
kijken. Nick tekende zo. Zonde, alles had anders kunnen lopen...

28. Die ochtend zitten ze aan het ontbijt. Gelukkig was er nog
havermout van gisteren. Gulzig werkt Brooke het papje naar
binnen.

29. Nick kijkt glimlachend toe en neemt ook een hap. “Honger?” vraagt
hij. Brooke knikt en schept een laatste hap uit haar kommetje. “Ik
ga even voor de spiegel oefenen.” Nick knikt. “Ik lees een
techniekboek. ”

30. Maar als Brooke na een tijdje nog een kom havermout uit de
koelkast pakt kijkt hij vreemd op. “Weer honger?” Brooke haalt haar
schouders op. “Nog steeds, vreselijk.”

31. Plots staat ze op, slaat haar hand voor haar mond en rent naar de
andere kant van de kamer, waar ze boven de wc gaat hangen.
Nick, die in dezelfde kamer zit kijkt verbaasd op. Met een vies
gezicht begint Brooke te braken.

32. Brooke haalt haar hand over haar vochtige lippen en
mompelt met een benepen stem “Goor.” Ze slaat haar hand
voor haar mond. “Dat laatste kommetje was teveel.”

33. Als Brooke uiteindelijk toch naar haar werk is trekt Nick zijn
jas aan. Het is hem nu toch wel heel mysterieus. Overgeven,
veel eten... Het lijkt hem wel dat Brooke zwanger is. Hij heeft
besloten een zwangerschapstest te kopen en er Brooke mee
te confronteren als ze thuis komt.

34. Even later komt hij, tevreden knikkend terug met een plastic
tasje. Hij is vandaag vrij, dus de rest van de dag besteed hij
aan klusjes in en om het huis.

35. Die avond komt Brooke mopperend thuis. Ze heeft inmiddels
drie banen gehad, muziek, entertainment en dan nu sport.
Haar lama-kostuum jeukt en ademt voor geen meter. Brooke
zucht en zet de hoed af.

36. Binnen trekt ze ook de rest van haar kostuum uit en bergt ze
het op in de kast. Nick kijkt op. “Brooke?” Brooke kijkt op. “Zou
je een zwangerschapstest willen doen?” “Denk je dat ik?”
Vragend kijkt Brooke Nick aan. Nick knikt. “Ja, ik denk het wel.”

37. Even later legt Brooke de test op het aanrecht. Twee streepjes
positief. Ze is dus zwanger. Zo snel al. Nick, komt aanlopen.
“En?”

38. Brooke valt Nick om zijn nek. Nick lacht “Dat neem ik als een ja.”
Brooke lacht ook. Ze knikt.

39. Brooke gilt het uit van blijdschap. “Ja Nick, ik ben echt nu al
zwanger!” Haar gezicht betrekt. “Echt nu al. Nu de douche en de
koelkast nog in dezelfde kamer staan.” Ze bestudeerd het gezicht
van Nick. “Vind je het niet erg? Ik bedoel, we hebben nog
nauwelijks geld...”

40. Nick neemt haar gezicht tussen zijn handen. “Maar Brooke,
natuurlijk niet.” Hij lacht. “Ik vind het geweldig, net als jij!”

41. Met die gedachte kruipen ze tevreden terug in het nieuwe bed.

42. Er volgen maanden van
rondwaggelen met een dikke
buik en dan breekt de dag aan.
Het is zover, Brooke gaat
bevallen! Gillend slaat ze haar
hand om haar buik. “Nick!”

43. Nick knijpt zijn handen samen. Hij voelt de pijn van Brooke
en, dat doet pijn. “Puf de pijn weg Brooke.” mompelt hij nog,
maar hij komt niet boven het gegil van Brooke uit.

44. En na uren pijn heeft Brooke eindelijk een lief klein jongetje
vast. Nick zijn ogen en haar haarkleur. Voorzichtig draagt ze
hem over aan haar man. “Dit is je zoon, Nils.” fluistert ze. Nick
neemt het kleine jongetje aan en kijkt bewonderend naar het
wonder in zijn armen. Brooke slaat haar armen naar haar buik
en begint luid te puffen. “Er komt er nog een!” piept ze.

45. Even later hebben ze gewisseld. Brooke heeft Nils vast en Nick
heeft een klein meisje vast. Zijn ogen, zijn haarkleur. Lynn, heet
ze. Trots kijkt hij uit zijn ogen. Een tweeling, wie had dat
gedacht?