2. Glunderend van alle aandacht kijkt Monique naar Alwin, die
net opgemerkt heeft dat het kleintje te voelen is. Het gaat
vandaag nog gebeuren, Monique weet het heel zeker.
Vandaag komt het kleine kindje ter wereld.
3. En jawel, vrijwel meteen na die gedachte gaat de bevalling
van start. Na twee uur van gillen, pijn, nog meer gillen,
wanhopigheid en gescheld...
4. “Hallo kleine Connor, heb jij nu al die problemen
veroorzaakt?” de kersverse ouders kunnen wel gillen van
geluk. Connor is helemaal compleet, en is een kleinere
versie van zijn ouders.
5. Maar bijna meteen daarna grijpt Monique weer naar
haar buik. En inderdaad, kleine Tess komt ter wereld.
Het is een kopietje van haar broer (alleen dan de
vrouwelijke vorm :).
6. Doodmoe dragen de ouders hun kinderen naar bed. De
kamer is helemaal groen met geel en heel vrolijk. De
tweeling valt bijna meteen in slaap.
7. Maar ondanks al die drukte word Muffin natuuurlijk niet
vergeten. Vrolijk geeft Alwin Muffin een knuffel. Vandaag
is Muffin jarig. Als het hondje begint te janken zet Alwin
hem op de grond.
8. Het is tijd voor Muffin om op te groeien. Zijn vacht lost op tot
wit, en van het zwart blijven alleen nog kleine vlekjes over.
Een dalmatiër!
9. Ookal is ze moe, Monique wil nog heel even aan haar
plantjes werken, ze schreeuwen om aandacht. De tuin
staat vol onkruid en de planten beginnen langzaam te
verwelken van de dorst. Monique kan het niet langer
aanzien.
10. Ze begint het onkruid weg te trekken en gaat dan alle
plantjes met de gieter af. Het is eigenlijk wel grappig
bedenkt ze zich. Zelf deel van een tweeling en dan
moeder van een tweeling. Misschien zit het in de familie.
11. Een paar dagen later is het al weer tijd voor een verjaardag.
(sorry, ik heb niet zo veel foto's gemaakt van de babytijd
-_-'). Iedereen staat bij de taarten. Zelfs Muffin heeft zijn bot
meegesleept om te kijken.
12. En zo spelen twee peutertjes even later vrolijk met de
blokken...
13. Hoofdhuis
“....”
“Ja, nee, ik begrijp het.”
“...”
“Nee, is goed. Dag mevrouw.”
“...”
Mirthe hangt teleurgesteld op.
14. Ze loopt naar de woonkamer, waar Joël zit te spelen en
pakt de jongen op. “Je bent jarig jongen!” zegt ze, en ze
probeert een glimlach op haar gezicht te toveren. Maar
Joël weet wel beter. Hij kruipt weg in haar nek en wrijft met
zijn andere arm onhandig over Mirthe's rug.
Geen adoptie... dat was ook wel even schrikken.
15. Even later staan ze samen bij de taart. Mirthe glimlacht
vrolijk naar haar zoontje, die vrolijk terug lacht, en blaast de
kaarsjes voor hem uit.
16. Als ze hem op de grond zet kijkt Joël naar zijn voeten,
alsof hij tegen ze zeggen wil: 'kom op, spring dan!' (get on
your feet, feet :). En uiteindelijk luisteren ze naar hem en
springt hij de lucht in.
17. En daar staat een grotere versie van peuter Joël! Lachend
bekijkt hij zijn handen, (“Ze zijn nu echt veel groter! :D”) en
pakt hij een stuk taart. Meteen daarna rent hij naar zijn
nieuwe kamer.
18. Hij kiest een ander setje kleren uit en kijkt rond in zijn
kamer. Daarna klimt hij op zijn bed.
19. Dromerig staart hij voor zich uit en wiegt heen en weer.
Als hij gaat liggen, kan hij precies naar buiten kijken,
waar de sneeuw al bijna weg is.
20. Justin & Carine
Zielsgelukkig staat het stel, dat vandaag officieel gaat
trouwen aan de rand van het bed. Vanmiddag... Eerst
gaan ze verhuizen, dan word de bruiloft gehouden in de
voortuin en als dat voorbij is gaan ze op huwelijksreis.
21. Het is middag en Justin en Carine staan klaar. Achter
hen verzamelt Justin's familie zich.
22. Ze kijken elkaar aan en dat is voor Justin het teken om
een ring uit zijn zak te halen.
23. Iedereen klapt. Joël misschien nog wel het hardst. Hij gaat
later ook trouwen, dat weet hij zeker. Net als oom Justin.
(je zult zelfs wel moeten, lief stamhoudertje van me :))
24. This one goes out to you and yours worldwide
I say hey I be gone today
But I be back around the way
Seems like everywhere I go
The more I see
the less I know
25. But I know one thing
That I love you
I love you
I love you
I love you
26. I’ve been a lot of places all around the way
I’ve seen a lot joy and I’ve seen a lot of pain
but I don’t want to write a love song for the world,
I just want to write a song about a boy and a girl
Junkies on the corner always calling my name
And the kids on the corner playing ghetto games
When I saw you getting down well I hoped it was you
And when I looked into your eyes I knew it was true
27. I say Hey I be gone today
But I be back around the way
Seems like everywhere I go
The more I see
the less I know
But I know one thing
That I love you
I love you
28. Now I’m not a highly metaphysical man
But I know when the stars are aligned
you can bump into person in the middle of the road
look into their eyes and you suddenly know
Rocking in the dance hall moving with you
Dancing in the night in the middle of June
My momma told me don’t lose you
‘cause the best luck I had was you
29. And I said rocking in the dance hall moving with you
I said Hey momma hey momma close to you
Rocking in the dance hall moving with you
I said hey trippa trippa close to you
Rocking in the dance hall moving with you
I said Hey Momma close to you
Rocking in the dance hall I said
hey momma hey momma hey momma hey momma
30. My momma told me don’t lose you
Cause the best luck I had was you
And I know one thing that I love you
I said Hey I be gone today but I’ll be back around the
way
It seems like everywhere I go
The more I see the less I know
But I know one thing for sure
I love you
32. Takemisu
“De reservering van kamer 231?” vraagt de man.
Justin knikt. “Voor de huwelijksreis.” glimlacht hij.
De man overhandigt hem de sleuteltjes. “Nog
gefeliciteerd.”
33. Ze bekijken hun huisje, pakken de spullen uit en dan
besluit Carine om een tour te nemen.
34. Een helikopter land op de weg en ze stappen in. Het is
een beetje krap, maar ze houden zich goed vast.
35. Hoofdhuis (alweer :)
“Oke, dank u!”
“...”
“Nee, nee, maakt niet uit, juist fijn!”
“...”
“Dag mevrouw!!”
36. Met een grijns van hier tot ginder hangt ze, voor de
tweede keer vandaag op.
37. Vrolijk rent ze naar de woonkamer. Als een klein kind vliegt
ze haar moeder in de armen. “Mam, mam, het gaat wel
door!” Eline lacht. “Rustig meisje, wat was er precies
gebeurd dan?” “Het was een vergissing, morgenochtend om
10 uur brengen ze ons adoptie kindje langs!”
“Dat is geweldig!” klinkt ook Eline nu enthousiast.
38. Buiten klinkt er getoeter van Leon die thuiskomt.
Helemaal hyper racet Mirthe naar buiten en vliegt Leon
om de hals, die haar lachend opvangt. “Wat is er?”
39. Mirthe laat haar benen zakken. “De adoptie gaat door!” gilt
ze. “Ze hadden zich vergist, morgen om 10 uur krijgen we
een kindje!” De grijns om Leon's mond word steeds wijder.
“Echt waar? Maar net belde je nog...” Mirthe snoert zijn
mond met een kus. “Het gaat wel door! Ze belden net dat
het een foutje was!” (dit vond ik zo'n leuke foto :))
40. Gelukzalig zitten ze even later op de bank. Het dringt nu
pas echt tot ze door. Een kind!
42. Hij moet lachen om de vrolijkheid van iedereen (he, ik
word er zelf helemaal vrolijk van :D) en stoeit nog een
tijdje met zijn vader. Morgen is het weekeinde, en na
dit grote nieuws... dus hij mag later naar bed.
43. Joël is ondertussen het meest met de katten bezig. Hij geeft ze aandacht,
maakt de kattenbak schoon... Morgen....
44. De volgende dag klimt hij in de speeltuin, om de tijd zo snel
mogelijk voorbij te laten gaan. Hij heeft een leuke familie
hoor, maar met niemand valt te spelen. Nu komt er iemand
van zijn leeftijd bij (1 dag jonger >o<). Zijn handen glibberen
van de stang af en met een plof komt hij in het zand terecht.
45. Hij klopt het zand van zijn broek af en rent rondjes om het
draaiwiel (draaitoestel ding...?) om er daarna op te
springen. Hij ziet het huis zo vaak voorbij gaan dat hij er
duizelig van word en gaat naar binnen. Nog een
kwartiertje...
46. Twintig minuten speelt hij nog op het keyboard, hij wil namelijk
later rockster worden heeft hij besloten.
47. Dan gaat hij naast zijn moeder staan. “Mam ze zijn te
laat.” Mirthe lacht om zijn ongeduld. “Vijf minuutjes maar,
dat valt toch wel mee? ” er klinkt getoeter vanaf de straat.
“Daar zijn ze al.”
48. Er komt een meisje binnen. Ze lacht vrolijk en er speelt een
spontane blik in haar ogen. Haar felle kleren laten haar
blauwe ogen extra opvallen.
49. Joël verliest meteen zijn ongeduld en lacht vrolijk terug. “Ik
ben Joël.” zegt hij. “Ik ben Suze.” luid het antwoord.
50. Suze lijkt heel blij met de speeltoestellen in de achtertuin en
begint er meteen op te zwaaien. Joël volgt haar vrolijk en duwt
het draaitoestel vooruit.
