As montañas galegas

Monta asñMonta asñ
de Galizade Galiza

O territorio galego é unha
sucesión interminable de
lombas, montañas e
grandes serras separadas
por millerios de ríos e
regatos e algunha que
outra chaira ou depresión.
A diversidade de rochas e
microclimas, xunto coa
historia xeolóxica crearon
múltiples morfoloxías de
relevo.

O releve de Galiza en xeral é de montañas moi vellas e desgastadas pola
erosión durante milleiros de anos.
Máis da metade do territorio galego ten pendentes superiores ao 20%, e a
pendente media é do 21,5 %.
A altitude media de Galiza é de 508 m e dúas terceiras partes da súa
superficie están por debaixo dos 600 m. As cotas máis altas están en
Pena Trevinca, con 2.124 m.
Pena Trevinca, o cume máis alto de Galiza

REPRESENTACIÓN EN PERFIL DO RELEVE GALEGO

PRINCIPAIS GRUPOS DE
SERRAS GALEGAS
DORSAL GALEGA
SERRAS DO NORTE
SERRAS ORIENTAIS
MACIZO CENTRAL
SERRAS DO SUR
SERRAS LITORAIS
OUTRAS SERRAS

É unha cadea montañosa de 210 km de
lonxitude que se estende de norte a sur,
desde Estaca de Bares ao Miño, na
fronteira portuguesa. É un bloque que se
elevou a finais do Período Terciario sobre
montañas anteriores moi erosionadas.
En xeral son de relevo suave, de pendentes
moderadas e cumes achairados. As rochas
que a forman son variadas, con predominio
das silíceas: xistos, cuarcitas, granito,
gneis, peridotitas...
A Dorsal Galega actúa como unha barreira climática
entre o Atlántico e as terras interiores. Nas súas
vertentes orientadas ao mar, en especial no sur, dase a
maior pluviosidade de Galiza.
A DORSAL GALEGA

SERRA DA CORISCADA
Comeza en Estaca de Bares. Con orientación norte-sur, no linde entre os
concellos de Mañón e Ortigueira. Polo leste da serra circula o río Sor.
Monte Coriscada
ALTURAS DESTACADAS: Coriscada (523 m).
ROCHAS: lousas, cuarcitas, xistos e unha
banda do gneis “ollo de sapo”.
Estaca de Bares

SERRA DA FALADOIRA
Esténdese con dirección NNE-SSO entre os concellos de Mañón e Ortigueira e
pecha polo norte a Depresión das Pontes.
É unha superficie plana con ondulacións suaves cunha media de 500 m de altura.
As augas da vertente leste van aos ríos Sor e Eume, e as da oeste ao Mera, Rola,
Valeo e Esteiro da Loiba.
ALTURAS DESTACADAS: Caxado (756 m), A Faladoira (605 m).
ROCHAS: bandas de lousas negras xunto con gneis “ollo de
sapo”, xistos cristalinos e areíscas das que sobresaen cristas
de granitos e cuarcitas.
Carballeiras, fervenzas

SERRA DA LOBA
É unha serra de relevo suave que se estende con dirección N-S, facendo de linde
entre as provincias de Lugo e A Coruña, desde a Depresión das Pontes ata as
cabeceiras dos ríos Mandeo (oeste) e Labrada (leste) que a separan da Cordal de
Montouto. Fai de divisoria de augas entre a conca do Miño e as do Lambre e
Mandeo.
ALTURAS DESTACADAS: Pena Verde (709 m)
ROCHAS: granito de dúas micas, gneis “ollo de
sapo”, xistos, migmatíticos e granito intrusivo.
Parque eólico Experimental de Sotavento.

CORDAL DE MONTOUTO
Serra de relevos aplanados con orientación N-S, que fai de divisoria entre A
Coruña (Aranga) e Lugo (Gutiriz). Na vertente leste nacen afluentes do Parga e na
oeste do Mandeo.
Unión dos regos Palanca e Barranco da Loba
ALTURAS DESTACADAS: Pena da Uce (734 m)
Fragas do Barranco da Loba e rego da
Palanca, fervenzas.

ALTURAS DESTACADAS: Pico da Cova, con 841 m.
ROCHAS: granitos de dúas micas, gneis “ollo de
sapo”, xistos, cuarcitas e granitos intrusivos.
Pena da Cova da Serpe
Vista desde o Pico da Cova cara a Lugo
SERRA DA COVA DA SERPE
Esténdese con dirección N-S no linde entre as provincias de Lugo (Guitiriz e Friol)
e A Coruña (Curtis e Sobrado). Na vertente leste nacen afluentes do Parga e na
oeste do Mandeo.

SERRA DE CORNO DE BOI
Pequena serra situada entre os concellos de Friol (Lugo) e Toques e Sobrado (A
Coruña). Na vertente oeste nace o río Mandeo e na leste afluentes do Narla (Miño).
ALTURAS DESTACADAS: (Campelo (con 803 m)
bosques

MONTES DO BOCELO
Situados entre Toques e Sobrado, perpendicularmente, polo oeste, ao Corno de
Boi e Careón, con orientación SO-NO.
Fai de divisoria das concas do Ulla e do Tambre.
ALTURAS DESTACADAS: Pico
do Pilar (803 m)
ROCHAS: granitos de mica negra
formacións graníticas
Pena da Moura

SERRA DO CAREÓN
Esténdese, con orientación N-S, facendo de linde entre as provincias de A Coruña
e Lugo.
Nela nacen afluentes do Miño (Narla) e do Ulla (Pambre, Seco, Furelos...).
ALTURAS DESTACADAS: Careón (798 m)
ROCHAS: granitos de dúas micas e intrusivos,
gneis “ollo de sapo”, xistos, e no sector
sudoeste afloramentos de rochas ultrabásicas
(serpentinitas, peridotitas, granulitas
piroxénicas, gabros, anfibolitas, xistos verdes...).
rochas, flora específica

SERRA DO FARELO
Situada no nordeste da provincia de Pontevedra e ao suroeste da de Lugo, unida
á serra do Faro, con orientación NO-SE.
Na vertente leste nacen varias cabeceiras do Ulla.
ALTURAS DESTACADAS: O Farelo (956 m)
ROCHAS: granito de dúas micas e
migmatitas na parte norte e pelitas e
migmatitas na oriental.
formacións graníticas

SERRA DO FARO
Fai límite entre as provincias de Pontevedra (concello de Rodeiro) e Lugo
(concellos de Chantada e Carballedo), con orientación NE-SO, e prolóngase cara
ao oeste pola Pena de Francia.
Serve de divisoria a dúas concas galegas importantes, a do Miño e a do Ulla.
Dela baixan numerosos ríos: Arenteiro (afluente do Miño), Deza e Arnego
(afluentes do Ulla).
ALTURAS DESTACADAS: Faro (1.187 m)
ROCHAS: granitos porfídicos no norte e
granitos de dúas micas no sur, separados por
unha banda de migmatitas
flora e fauna, bosques. Protexida como LIC.

SERRA DE MARTIÑÁ
Con dirección N-SO, situada ao sur da Serra do Faro, entre as provincias de Lugo
e Ourense. Na vertente leste nace o Bubal, na Oeste o Oseira e o Mirela e na Sur o
Barbantiño, todos da cunca do Miño.
ALTURAS DESTACADAS: Castro ou Martiñá (1.042 m)
ROCHAS: granitos
flora e fauna, formacións graníticas. Protexida como LIC.
O Castro

SERRA DO CANDÁN
Con orientación N-S, de perfil suave, e vales profundos.
Recolle unhas precipitacións anuais moi elevadas que dan lugar á formación de
brañas no seu interior e aos mananciais que serven de nacemento a numerosos
ríos e regueiros: afluentes do Avia; Deza e os seus afluentes Candán, Grovas e
Asneiro; Lérez e Umia.
ALTURAS DESTACADAS: San Bento (1.017 m)
ROCHAS: xistos, anfibolitas, ortogneis e paragneis.
flora e fauna, fragas, brañas, fervenzas, etnografía,
mosteiro de Acibeiro. Protexida como LIC.

MONTES DO TESTEIRO
Con orientación NE-SO, fan de linde natural entre as comarcas do Deza, ao norte
e Carballiño, ao sur. Son montes con formas vigorosas delimitados por unha
fractura con direción NNE-SSO e moi diseccionados pola erosión dos ríos. Na
vertente leste nacen afluentes do Viñao e na oeste afluentes do Deza.
ALTURAS DESTACADAS: Uceiro (1.003 m)
ROCHAS: granitos e xistos.
flora e fauna, fragas, brañas, fervenzas, etnografía.
Protexida como LIC.

O Cando e a Ría de Pontevedra
SERRA DO CANDO. MONTE SEIXO
Ten orientación N-S. Ocupa terreos nos concellos de Cerdedo, Cotobade, Forcarei
e A Lama (Pontevedra) e Beariz (Ourense). Está unida ao Candán polos montes da
Costoia. Nas súas vertentes nace o río Verdugo.
ALTURAS DESTACADAS: Outeiro do Couto (1.017 m)
ROCHAS: granitos
flora e fauna, fragas, brañas, fervenzas, penedos,
etnografía. Protexida como LIC.

ALTURAS DESTACADAS: Coto da Puza con 1.027 m
ROCHAS: xistos e cuarcitas ao leste e granito de
dúas micas de gran groso no oeste.
flora e fauna, fragas, brañas, fervenzas, penedos,
etnografía.
SERRA DO SUÍDO
Situada no linde entre as provincias de Pontevedra e Ourense. É unha serra de
formas suaves con orientación N-S, separada da Serra do Faro de Avión polo val
do río Tea e da serra do Cando polo alto val do río Verdugo. Na vertente oriental
nace o río Avia e os seus afluentes Baluga, Couso, Cubela, Folosa e Cardelle, e na
occidental varias cabeceiras do Oitavén e o Tea.
É unha das áreas que recolle máis precipitacións de Galiza (nalgúns puntos superiores aos 2.500 l/m2
).

SERRA DO FARO DE AVIÓN
Con orientación N-S, situada ao sur da Serra do Suído e separada dela polos vales
dos ríos Avia e Tea. Fai de linde entre as provincias de Pontevedra (concellos de O
Covelo e A Cañiza) e Ourense (Melón, Carballeda de Avia e Avión).
Nela nacen varios afluentes do Miño: Cortella, Cerves, Brul, Deva, Tea...
ALTURAS DESTACADAS: Faro de Avión (1.155 m), Coto do Xuíz
(1.087 m), Coto do Paso (1.082 m) e Coto Agudo (1.077 m).
ROCHAS: Granitos e algunhas bandas de gneis
pegadas glaciarias, flora, fauna, penedos.

MONTES DA PARADANTA
Esténdense desde a Serra do Faro de Avión (Concellos de O Covelo, Arbo e As
Neves) ata o río Miño.
Ten orientación N-S e vai perdendo altura cara ao val do río Miño.
Na Paradanta nacen varios afluentes do Deva, Tea e Miño (Cea, Termes).
ALTURAS DESTACADAS: Chan do Rei (956 m)
ROCHAS: granitos hercínicos e xistos
flora e fauna, etnografía.
Vista desde Salvaterra

Son un conxunto de
montañas con orientación
E-O que delimitan, polo
sur, a Mariña luguesa e os
terreos costeiros do
Cantábrico. Polo oeste
conectan coa Dorsal
Galega, na serra da
Faladoira. Serven de
divisoria de augas entre
as cabeceiras dos ríos
Masma, Ouro, Landro...
que van ao Cantábrico, e
os afluentes do Miño.
SERRAS DO NORTE

O grupo máis importante das serras septentrionais é o formado polas serras do
Xistral, A Carba, Buio e A Toxiza, superficies achairadas levantadas pola tectónica
de placas, con relevos suaves e separadas entre sí polos vales dos ríos. Os seus
cumes teñen unha elevada nubosidade durante todo o ano, factor que favorece o
desenvolvemento de turbeiras.

ALTURAS DESTACADAS: Carba (908 m)
ROCHAS: cuarcitas do Cámbrico, conglomerados de cantos
de cuarcita e de turmalina, gneis e metabasitas.
formacións rochosas, flora e fauna
SERRA DA CARBA
Situada no límite norte da Terra Cha, ao suroeste do Xistral, sobre a marxe
esquerda do curso alto do río Eume. Cara ao sur nacen varios regatos que van
aos afluentes do Miño.
O Peñote, un cume de cuarcita

ALTURAS DESTACADAS: Montouto (807 m)
fragas, flora e fauna
SERRA DA GAÑIDOIRA
Está situada no concello de Muras, unida polo leste co monte Guriscado. Limita
polo leste co curso superior do Landro e polo oeste co do Sor.
O releve é abrupto polo norte e suave polo sur.
Vista norte

MONTE GURISCADO
Situado ao norte da Carba, limitado polo oeste polo río Landro.
Ten 932 m de altura.
Turbeiras

SERRA DO XISTRAL
Orientada NNE-SSO, ao longo de 13 km, entre os concellos de Valadouro e Muras.
De perfís suaves, cun alto nivel de humidade e cubertas de turbeiras. Das súas
abas abrollan numerosos ríos que circulan cara ao Miño, polo sur, o Ouro,
Moucide, Besteburiz, Eume...
ALTURAS DESTACADAS: Cadramón (1.060 m), Xistral (1.036 m),
Seixo Branco (1.015 m) e Chao de Lamoso (1.039 m).
ROCHAS: xistos, pelitas, granitos...
restos periglaciarios, fervenzas, turbeiras, bosques, flora e
fauna... Está protexida como LIC

SERRA DA TOXIZA
É un macizo de contorno circular que chega desde preto de Mondoñedo ata
Ferreira do Valedouro. A erosión do granito formou espectaculares bolos e
penedos. Nela fórmanse varios afluentes do Masma.
ALTURAS DESTACADAS: A Toxiza (838 m)
ROCHAS: granodioritas
penedos graníticos, turbeiras, flora e fauna.

MONTES DE BUIO
Son a prolongación cara ao nordeste da Serra do Xistral, nos concellos de Viveiro
e Xove. Son montes redondeados onde nacen varios afluentes do Landro (Rego
Loureiro, Rego das Cerdeiras, Rego da Fontecova) e outros regatos que
desembocan directamente no Cantábrico (Rigueiro, Cobo e Xunco).
ALTURAS DESTACADAS: Pau da Vella (702 m)
ROCHAS: granitos de dúas micas e algúns xistos.
turbeiras, está protexido como LIC.

MONTES DOS CABALEIROS
Situados ao norte do Xistral e unidos polo sur aos montes de Buio, entre os
concellos de Cervo, Foz, O Valadouro e Burela.
Separan os vales dos ríos Xunco e Covo. Son montes de pouca altura que
describen unha curva con orientación NE-SO.
ALTURAS DESTACADAS: Pedroso Novo (557 m)
ROCHAS: granitos de dúas micas e algúns xistos.
turbeiras,

A FROUXEIRA
É unha montaña de 429 m de altura situada entre os concellos de Foz e Alfoz. Én
un grande domo de granito rosado con formacións de grandes penedos e bolos.
No cume atópanse os restos do castelo do Mariscal Pardo de Cela.

SERRA DO MONDIGO
Está formada por varios montes de pequena altura situados no concello de
Ribadeo. É un excelente miradoiro sobre a costa de Burela a Ribadeo.
Están practicamente cubertos de piñeiros e eucaliptos.
ALTURAS DESTACADAS: Alto do Mondigo (570 m)
ROCHAS: lousas, cuarcitas.
vistas panorámicas
Vista sobre a Rasa de Ribadeo

MONTES DE CARRACEDO
Fan límite entre Riotorto, A Pastoriza, Lourenzá e Mondoñedo. Están cubertos por
pasteiros agás nos terreos en costa onde se conservan fragas en bo estado, ou
están repoboados con piñeiros e eucaliptos.
ALTURAS DESTACADAS: Carracedo (833 m).
fragas, flora, fauna.

SERRA DE LOURENZÁ
Cadea montañosa de direción NE-SO, nos concellos de A Pastoriza e Mondoñedo,
limitada polo leste polo val do Valiñadares, afluente do Masma. Desde o
Padornelo, ao que se accede desde Lindín, hai unhas boas vistas da serra da
Toxiza, do val de Mondoñedo e a costa de Foz.
ALTURAS DESTACADAS: A Revolta (785 m),
Monte da Farrapa (746 m) e O Padornelo (620 m).
ROCHAS: xistos, calcárias, lousas.
fragas, covas do Rei Cintolo.

CORDAL DE NEDA
Pequena serra de relevo aplanado con orientación NE-SO situada entre os
concellos da Pastoriza e Abadín, no límite norte da Terra Cha.
ALTURAS DESTACADAS: Monte Neda (798 m).
ROCHAS: xistos, lousas

Neste apartado incluímos a serras que van
desde o río Eo ata A Mezquita, no linde con
Portugal.
Son unha serie de aliñacións montañosas con
distintas direccións que conectan nas súas
estribacións coa Cordilleira Cantábrica.
Ocupan unha grande superficie das zonas
orientais de Lugo e Ourense.
Neste sector é onde se atopan as máximas
alturas de Galiza, con numerosos cumes que
se achegan aos 2.000 m e que culminan en
pena Trevinca, con 2.124 m.
SERRAS ORIENTAIS

Os materiais son variados: lousas, cuarcitas, calcárias, granitos... Ten unha
morfoloxía de cristas e vales formados pola acción dos movementos tectónicos e
modelados polor ríos das cabeceiras do Miño, Eo, Navia e Sil, e polos glaciares
do Cuaternario.
Reciben precipitacións elevadas, superiores aos 2.000 l/m2
, e hai grandes
oscilacións de temperatura entre as máximas do verán e as mínimas de inverno.
O Courel desde a Serra do Rañadoiro

SERRA DA CADEIRA
Situada ao leste do río Masma, entre o Val de Lourenzá e o val do Eo.
ALTURAS DESTACADAS: Cerrochán (776 m).

SERRA DO POUSADOIRO
Ten orientación N-S e separa os concellos de Riotorto e A Pontenova. Polas dúas
vertentes circulan afluentes do Eo (o Ferreiravella e o Xudán). Accedese desde
Riotorto, A Pontenova ou desde a estrada de Meira a Ribadeo, en Xudán.
ALTURAS DESTACADAS: Alto do Pousadoiro (666 m).
ROCHAS: lousas, areiscas e crestóns de cuarcitas.
carballeiras, etnografía (ferrerías)

SERRA DE MEIRA
Atravesa en 12 km o concello de Meira en dirección N-S. Na vertente oriental
nacen afluentes do Eo e na oriental as cabeceiras do Miño.
ALTURAS DESTACADAS:
Meira (896 m)
ROCHAS: xistos, calcárias,
dolomías, pelitas, areíscas e
cuarcitas.
Pedregal de Irimia,
carballeiras, fervenzas...
Pedregal de Irimia, unha coada de bloques
de cuarcita orixinados no desxeo da
última glaciación do Cuaternario, hai de
18.000 a 13.000 anos. O rego que baixa
polo medio del é unha das nacentes do
Miño.

ALTURAS DESTACADAS: Pena Ouviaña (893 m), Coto Frades (961 m)
Ao leste da serra de Meira, nos lindes norte do concello da Fonsagrada con
Ribeira de Piquín e A Pontenova esténdese unha cadea de montañas que acollen
as fragas de San Xés e O Cabanal e parte da do Carballido.
Están protexidas no LIC “Carballido)
Fraga de San Xes

ALTURAS DESTACADAS: Cruz do Pito (849 m).
fragas, fervenzas. Protexida como LIC.
SERRA DO CORNO DO CERVO
Con orientación NE-SO, situada no concello de Fonsagrada, e rodeada polos
profundos vales do río Rodil e os seus afluentes. As abas que dan ao río Rodil
están ocupadas por carballeiras moi ben conservadas que forman parte LIC
“Carballido”.
Accedese desde A Ribeira de Piquín ou desde A Fonsagrada.

ALTURAS DESTACADAS: Muradal (1.108 m.)
ROCHAS: lousas, xistos e cuarcitas
fragas
SERRA DO MURADAL
Situada no concello da Fonsagrada, con dirección NE-SO, unida á do Hospital
polo norte.

SERRA DO HOSPITAL
Situada entre Baleira e A Fonsagrada, con orientación SO-NE.
Os ríos da vertente norte van á conca do Rodil (Eo) e os do sur á do Navia.
ALTURAS DESTACADAS: Pico do Hospital e Lagoaseca (1.108 m).
ROCHAS: lousas, xistos e cristas de cuarcita.
fragas, etnografía.

SERRA DE FOLLABAL
Esténdese entre A Fonsagrada e Asturias, con orientación SO-NE.
ALTURAS DESTACADAS: Penas Apañadas (1.203 m)
ROCHAS: lousas e cuarcitas
fragas, fervenzas.

SERRA DE LIÑARES
Prolongación cara ao surleste da serra de Follabal.
Polo leste está rodeada polo río Navallos e polo oeste, polo Suarna e o seu
afluente Lamas, que van ao Navia.
ALTURAS DESTACADAS: Seixón (953 m).
ROCHAS: cuarcitas, lousas.
fragas, fervenzas, canóns.
Aba sur da serra de Liñares. No primeiro
plano a ermida da Fornaza e ao fondo o
mirador de Arexo, sobre o canón do Navia.

SERRA DE URÍA
Pecha o val do Navia polo Leste, con orientación NE-SO e fai linde con Asturias.
Na súa vertente oriental nacen varios afluentes do Navia.
ALTURAS DESTACADAS: Busbeirón (1.286 m)
ROCHAS: lousas e cuarcitas.
vistas do val do navia
Vista do encoro de Grandas de Salime, coa Serra de Uría

SERRA DE MONCIRO
Con orientación N-S, situada no límite leste da Terra Cha en terreos de Pol e
Castroverde. Na aba occidental nacen os ríos Lea e Azúmara, afluentes do Miño.
ALTURAS DESTACADAS: Monciro con (861 m)
ROCHAS: pelitas e calcárias
formacións calcárias, fragas.
A Pena, na aba do Monciro, aséntase ao pé dun resalte de rochas calcárias

SERRA DO MIRADOIRO
Con orientación N-S, fai fronteira entre Pol, Castroverde e Baleira. Na parte
oriental nace o Eo e o seu afluente o Martín, así como varios regos das súas
cabeceiras. Na occidental nacen regos que van á cunca do Miño.
ALTURAS DESTACADAS: Padrairo (1.034 m)
ROCHAS: xistos, calcárias, dolomías, pelitas,
areíscas e cuarcitas.
fragas, nacemento do Eo
Serra do Miradoiro desde a estrada do Cádavo a Meira

SERRAS DA VAQUERIZA E PUÑAGO
Xunto coa do Miradoiro, separadas por pequenas diferenzas de cota, forman unha
liña recta contínua, con orientación N-S, na que apenas se diferencian os cumes.
ALTURAS DESTACADAS: Pedrazo (919 m), Lagua (945 m)
ROCHAS: faixas concéntricas de pelitas, cuarcitas,
calcárias e areíscas
fragas
Vista do conxunto das serras, O Puñago á esquerda e a Vaqueriza á dereita.

MONTE DA MARRONDA
Pequeno sistema montañoso de 864 m de altura rodeado polos vales do río
Martín e Souto. Destaca polas fragas autóctonas situadas na aba leste, onde se
poden atopar unha gran diversidade de flora e fauna.
Está protexido como LIC.

SERRA DO POZO
Pequena serra con orientación N-S. Limita polo norte co río Eo e polo leste cun
afluente do mesmo. No sur (Fontaneira) nace o río Neira, afluente do Miño.
ALTURAS DESTACADAS: Panda (933 m).
ROCHAS: lousas, cuarcitas
fragas, fervenzas, flora e fauna Fraga de Estornín

SERRA DA LASTRA
Con orientación N-S, situada entre A Fonsagrada e Baleira.
ALTURAS DESTACADAS: O Padornelo (958 m)
fragas, cristas de cuarcita, flora e fauna

SERRA DE LOUXAS
Con orientación E-O, en terreos dos concellos de A Fonsagrada e Navia de
Suarna. Ten formas suaves e achairadas, aproveitadas en grande parte para
pastos e outros cultivos.
ALTURAS DESTACADAS: A Louriña (912 m).

MONTE RESTELO
É o cume dun sistema de serras radiais que perden altura cara ao vales do Navia
e o Suarna. Pola súa posición é un magnífico miradoiro sobre as serras dos
Ancares, A Fonsagrada e Becerreá.

SERRA DO PORTELO
Situada no concello de Becerreá, con orientación NO-SE.
ALTURAS DESTACADAS: O Portelo (938 m)

SERRA DE VILAMANE
Situada ao sur da serra do Portelo, coa mesma orientación. Na vertente oeste
nacen varios afluentes do Navia.
ALTURAS DESTACADAS: Lago (1.046 m).
Serra de Vilamane. Ao fondo Os Ancares.

SERRA DE BARREIRO
Situada no límite de Navia de
Suarna con Asturias, con
orientación NO-SE. Na
vertente sur nacen pequenos
ríos afluentes do Rao.
ALTURAS DESTACADAS: Dangoleo (1.181 m)
ROCHAS: lousas e cuarcitas
matogueiras, fragas

SERRA DE SURCIO
No límite de Navia de Suarna con Asturias, con orientación NO-SE. Na vertente
sur nace o río Rao ou Balouta (afluente do Navia), que forma un profundo canón
de grandes paredes verticais de cuarcita, entre esta serra e a do Brañal.
ALTURAS DESTACADAS: Pico de Surcio (1.456 m)
ROCHAS: lousas, cuarcitas, xistos
canóns, fragas Pico do Surcio. Na chaira que se ve á dereita da
imaxe conflúen Galiza, Asturias e León.
SERRA DE SURCIO
No límite de Navia de Suarna con Asturias, con orientación NO-SE. Na vertente
sur nace o río Rao ou Balouta (afluente do Navia), que forma un profundo canón
de grandes paredes verticais de cuarcita, entre esta serra e a do Brañal.
ALTURAS DESTACADAS: Pico de Surcio (1.456 m)
canóns, fragas Pico do Surcio. Na chaira que se ve á dereita da
imaxe conflúen Galiza, Asturias e León.

SERRA DO BRAÑAL
Situada no linde con León, con orientación NE-SO.
ALTURAS DESTACADAS: Penedo de Murias (1.027 m).
Penedo de Murias, fervenzas, fragas.
Penedo de Murias de Rao.

SERRA DOS ANCARES
É a prolongación cara ao Oeste da Cordilleira Cantábrica que se extende en
dirección NNE a SSO formando unha cadea rectilínea de aspecto macizo de 30 km
de lonxitude entre os portos dos Ancares e Pedrafita do Cebreiro. Separa
administrativamente Galiza do Bierzo. Abrangue o concello de Cervantes e parte
do de Navia de Suarna. Na vertente leste nacen os ríos que van á cunca do Sil e
na oeste os da cunca do Navia (Ser, Rao...).
ALTURAS DESTACADAS: Cuíña, en León (1.987 m), Mostallar, na fronteira, (1.924 m)
ROCHAS: lousas, cuarcitas, areíscas e granitos de dúas micas
vales glaciares, fragas, fervenzas, flora e fauna, etnografía...
Está protexida como LIC e ZEPA.
Vista xeral da Serra dos Ancares desde Becerreá

SERRAS DO PANDO E MASEIRAS
É un sistema montañoso que se pode considerar como unha das estribacións
dos Ancares, con orientación NE-SO.
ALTURAS DESTACADAS: Fieiró de Deva (1.643 m)

SERRA DA FIOSA
Esténdese con orientación N-S, con prolongación cara á serra da Cortella, ao
oeste, e do Vilar, ao noroeste.
ALTURAS DESTACADAS: Monte da Fiosa, con 1422 m.
Vista da serra da Fiosa desde Piornedo. No
primeiro plano Xantes, na serra do Agulleiro.

SERRÓN DE PENA DA HEDRA
Esténdese con orientación NO-SE, en terreos de Becerreá e As Nogais.
ALTURAS DESTACADAS: O Figueiro, con 1.046 m.
ROCHAS: lousas, cuarcitas.
Fraga da Agüeira (protexida como LIC), flora e fauna.
Fraga da Agüeira, na aba norte do Serrón da Pena da Hedra

ALTURAS DESTACADAS: Monte da Pena (1.182 m).
ROCHAS: xistos e cuarcitas
carballeiras
SERRA DE PENA DO PICO
Esténdese en dirección N-SO en terreos do concello de Becerreá.

MONTES DA ALBELA E MEDA
Con orientación NE-SO, situados entre Becerreá, Triacastela, Láncara e Samos.
ALTURAS DESTACADAS: Monte da Pena (1.182 m),
Albela (1063 m).
carballeiras nas partes baixas

SERRA DO PIORNAL
Situada no límite norte do concello de Pedrafita do Cebreiro, con orientación NO-
SE e limitada plo val do Navia ao nordeste.
Forma parte do LIC “Ancares Courel”
ALTURAS DESTACADAS: Carballeda (1.392 m).
carballeiras

Val do Navia, limitado pola dereita por un grupo de pequenas serras:
TRAVESA, PINTINIDOIRA, CHAN DE PEREIRA e A ESCRITA.
Polas abas destas serras discorren as vías de comunicación de A Coruña e Lugo
coa meseta. A altitude máxima é o Chao de Pereira con 1.256 m.
Ao fondo á esquerda o monte Carballeda da serra do Piornal.

SERRA DO RAÑADOIRO
Situada entre As Nogais e Pedrafita do Cebreiro, con orientación NO-SE.
Na vertente sur nace o río Lóuzara que vai cara ao Courel a xuntarse co Lor.
ALTURAS DESTACADAS: Muralla (1.480 m).
ROCHAS: lousas, xistos
fragas, etnografía.
Vista xeral do Cebreiro.
Está situado a nas estribacións da serra do Rañadoiro 1.300 m de altura, entre os montes Pozo de Area
(1.394 m) e o Chan da Poza (1.402). É unha zona de transición entre as serras de Ancares e O Courel.

SERRA DO ORIBIO
Esténdese en dirección E-SO en terreos de Samos e Triacastela, limitada ao norte
polo val do río Sarria e ao sur polo Lóuzara. Na vertente oeste nacen varios
afluentes do río Sarria ou Oribio e na leste afluentes do Lóuzara.
ALTURAS DESTACADAS: Oribio (1.447 m)
ROCHAS: pelitas, calcarias.
fragas, flora e fauna, covas, fervenzas.
Está protexida no LIC “Ancares-Courel”. Vista desde os cumes do Oribio

MONTES DE LÓUZARA
Esténdense con direción NE-SO, rodeados polo norte e oeste polo río do Lóuzara
e polo leste e sur polo Lor. Forma o límite oeste da cunca do río Sil.
ALTURAS DESTACADAS: A Escrita (1.460 m)
ROCHAS: lousas, calcárias
fragas, flora e fauna, covas, fervenzas.
Está protexida no LIC “Ancares-Courel”.

SERRA DA TRAPA
Situada entre O Courel, O Incio, Samos e A Pobra de Brollón, con orientación NO-
SE, separada da serra de Lóuzara polo río do mesmo nome e rodeada polo val do
Lor polo leste e sur, polo Cabe, no oeste e o Antiga no norte.
ALTURAS DESTACADAS: Legua (1.301 m).
ROCHAS: xistos e lousas
fragas, flora e fauna, minas de ferro,
fervenzas.
Vista xeral da cara norte da serra da Trapa.

SERRA DO COUREL
Orientada en dirección NE-SO. Está limitada ao sur polo val do Sil, ao oeste polo
río Lor, e polo leste polos vales do Quiroga e O Selmo. Está constituída por unha
cadea de montañas pregadas, moi fracturadas e con numerosas fallas (destacan
as de dirección nordeste polas que circula o Lor). O relevo é abrupto con gorxas
profundas e pendentes fortes.
ALTURAS DESTACADAS: Formigueiros (1.643 m), Pía Paxaro (1.619 m), Pico do Boi (1.178 m).
ROCHAS: lousas, xistos, cuarcitas, areíscas e calcarias
pegadas glaciarias, pregues, canóns, fragas (Devesas de Rogueira, Faro, Romeor...),
aciñeirais, faiais, flora e fauna, etnografía... Protexida no LIC “Ancares-Courel”.

SERRA DOS CABALOS
Con dirección NE-SO, situada nos lindes entre Galiza e León. Polo norte, o leste e
o sur está rodeada polo Selmo e os seus afluentes e polo oeste o curso alto do
Soldón. Nela nacen afluentes do Soldón (Sil).
ALTURAS DESTACADAS: Montouto (1.524 m)
ROCHAS: lousas, granitos, areíscas, cuarcitas e calcárias
fragas (devesa do Cervo), flora e fauna, fervenzas, etnografía.
Unha parte está protexida no LIC “Ancares-Courel”.

SERRA DO CABREIRO
Prolongación da serra dos Cabalos cara ao suroeste entre os ríos Soldón e
Vilarmel. Dos seus cumes baixan varios regos afluentes do Soldón.
ALTURAS DESTACADAS: Alto do Cabreiro (1.388 m).
flora e fauna, fervenzas, etnografía.

SERRA DE CEREIXIDO
Macizo situado entre Quiroga e A Rúa, limitada polo norte polo río de Barreiros,
polo oeste, polo Soldón e polo sur o val do Sil e a depresión de Valdeorras ao sur.
ALTURAS DESTACADAS: Lagoa Grande (1.246 m).
ROCHAS: lousas, granitos, cuacitas e calcárias
flora e fauna, canóns, fervenzas.

SERRA DA ACIÑEIRA
Situada ao norte de Valdeorras, facendo fronteira con León. Limitada polo norte
polo val do Selmo e polo sur polo val do Sil. Na vertente sur nacen afluentes do
Sil que escavan profundos vales.
ALTURAS DESTACADAS: A Turrieira (1610 m).
ROCHAS: lousas, xistos, areíscas e calcárias.
flora e fauna

SERRA DE ENCIÑA DA LASTRA
Con dirección N-S, na fronteira entre as Comarcas do Bierzo e Valdeorras, de
orografía moi abrupta, con grandes desniveis entre os cumes dos montes e as
partes baixas de ata 1.000 m en poucos quilómetros. O río Sil encáixase no límite
oriental da Serra no Estreito (Covas). Na vertente sur nace o río Entoma (afluente
do Sil)
ALTURAS DESTACADAS: O Piornal (1.529 m), Tara (1.112 m).
ROCHAS: calcárias e dolomías.
formacións calcárias (penedos, covas), bosque
mediterráneo, flora e fauna, etnografía...

MACIZO DE PENA TREVINCA
Situado na confluencia das provincias de Ourense, Zamora e León. Formado por
cinco serras: Eixe, Mina, Cabreira (case enteiramente en Zamora), Calva e
Segundeira, que conflúen en Pena Trevinca.
Formouse na Oroxenia Hercínica e sufríu importantes fracturas na Oroxenia
Alpina o que da lugar a unha paisaxe de precipicios e barrancos. É un importante
nó hidrográfico no que se forman varios ríos: Tera (afluente do Douro), Bibei (co
Xares) e Casaio (afluentes do Sil)...

SERRA DO EIXE
Con orientación NO-SE, ao norte do concello de A Veiga, no límite con
Valdeorras. Separa as cuncas do Sil e o Xares. É a serra galega máis alta.
ALTURAS DESTACADAS: Pena Trevinca (2.127 m), Pena Negra
(2.123 m), Pena Survia (2.112 m).
ROCHAS: lousas, cuarcitas e xistos
pegadas glaciarias (lagoa da Serpe), fragas, teixidal, flora e
fauna. Protexida no LIC “Pena Trevinca”.

SERRA CALVA
Esténdese desde Pena Trevinca cara ao sur, pola fronteira con Zamora e facendo
linde entre os concellos de Viana do Bolo e A Veiga. Está rodeada polo río Bibei
polo leste, o sur e o oeste.
ALTURAS DESTACADAS: Sestil (1.755 m).
ROCHAS: granitos e gneis “ollo de sapo”
pegadas glaciarias (lagoa de Ocelo), flora e
fauna. Protexida no LIC “Pena Trevinca”. Lagoa de Ocelo

SERRA SEGUNDEIRA
Situada maioritariamente en Zamora, con pequenas partes nos concellos da Veiga
e A Mezquita.
Tunel no Portelo da Canda, a 1.262 m de altitude. Entre o Valdeinfantes (1.440 m, na
Serra Segundeira, A Mezquita) e o Marabón (1.493 m, Zamora).
ALTURAS DESTACADAS: Alto do Torno (1.944
m), Pico de Aguallal (1.664 m).
ROCHAS: granitos e ollo de sapo.
fragas, flora e fauna.
Protexida no LIC “Pena Trevinca”.

SERRA DO CANIZO
Unida á Segundeira, con orientación NE-SO, está rodeada polo profundo val do
Bibei polo norte e leste, e polo Canela (afluente do Camba) no oeste, no límite
entre A Gudiña e Viana do Bolo.
ALTURAS DESTACADAS: O Testeiro (1.446 m).
ROCHAS: granitos, gneis.
fragas, fervenzas, flora e fauna
Vista sur

SERRA DA AZOREIRA
Situada entre A Mezquita e Zamora, con orientación N-S. No estremo norte está o
Portelo da Canda, paso natural das estradas de Galiza á Meseta. Os ríos verten á
conca do Douro.
ALTURAS DESTACADAS: Azoreira (1.394m ), Uzal (1.361 m), O Castelo
(1.306 m).
ROCHAS: granitos
formacións graníticas, flora e fauna. Protexida no LIC “Pena Maseira”

Vista das serras da Teixeira e da Urdiñeira desde Ventas da Barreira
Ao sur do Macizo Central e separadas del polo río Conso, atópanse as serras
dos Entirlos, co punto máis alto en Pena Nofre, (1.291 m); A Teixeira, A Urdiñeira
(1.146 m), e a serra Seca (Alto dos Picaños, 1.104 m).

É un conxunto de serras cos
cumes aplanados situado na zona
centro occidental da provincia de
Ourense. No seu conxunto
presenta unha forma redondeada
de aspecto macizo escavada polas
beiras polos profundos vales dos
ríos que nacen nos cumes. Está
rodeado polo val do Sil, polo
norte, os vales do Camba e Bibei
polo leste, a depresión de
Monterrei polo sur e a depresión
da Limia polo oeste.
O núcleo comprende as serras da Queixa,
San Mamede, O Burgo, Fial das Corzas,
Altos do Samión e Invernadeiro.
Nos arredores, e con menor altitude
atópanse os Montes de Correchouso a
Serra de Urdiñeira, Pena Nofre e Serra Seca
(no Sur), e Cabeza de Meda e Serra das
Cabanas (no Norte).
MACIZO CENTRAL

Os materiais foron erguidos na Era Primaria, arrasados na Secundaria e
rexuvenecidos na Terciaria pola Oroxenia Alpina. Durante o Cuaternario estivo
cuberta de glaciares, dos que se atopan numerosas pegadas en toda a zona
(circos glaciares, morrenas, vales en artesa...)
Vista do Macizo Central desde o Alto do Boi (O Courel)

SERRA DA QUEIXA
Ocupa a parte central do macizo, con orientación N-S e nela atópanse os picos
máis altos. Na vertente oriental nacen os ríos Cernado, Cenza e Conso, na
occidental o Casteligo ou Dorelle, Forcadas e Requeixo e na norte o San Lázaro.
ALTURAS DESTACADAS: Cabeza Grande de Manzaneda (1.782 m),
Cabeza Pequena de Manzaneda (1.777 m), Os Toleiros (1.734 m).
ROCHAS: Na parte occidental dominan as pelitas e areíscas e na
oriental o granito de dúas micas.
formacións graníticas, pegadas glaciarias, fragas, flora e fauna,
etnografía. Protexida no LIC “Macizo Central”.

SERRA DO FIAL DAS CORZAS
Situada a continuación da serra da Queixa, con orientación N-SE.
Na súa vertente occidental nace o río Camba que logo rodea a serra e vai cara ao
leste a xuntarse co Bibei; no sur o Trez, un afluente do Támoga, e no leste varios
afluentes do Navea.
ALTURAS DESTACADAS: Cabeza da Veiga do Fial (1.552 m)
ROCHAS: areíscas e lousas
pegadas glaciarias, fragas, flora e fauna, etnografía.
Protexida no LIC “Macizo Central”.
Vista desde a
Serra de Fial
das Corzas
cara aos altos
do Samión.

MONTES DO INVERNADEIRO
Esténdense desde o Pico do Seixo ata o Val do río Camba, con orientación NO-
SE. Están limitadon polos ríos Ribeira Grande e Conso que escavan profundos
vales e desembocan no Camba no encoro das Portas.
ALTURAS DESTACADAS: Pico do Seixo (1.707 m) e
Castrelo Grande (1.613 m).
ROCHAS: xistos, lousas e cuarcitas
pegadas glaciarias, fervenzas, fragas, flora e fauna.
Protexido como Parque Natural e LIC.

SERRA DE SAN MAMEDE
Domina as depresións ourensáns de Maceda e A Limia.
Na vertente sur nace o río Arnoia e varios dos seus afluentes e no norte o Mao e
varias cabeceiras do Navea.
ALTURAS DESTACADAS: San Mamede (1.619 m)
ROCHAS: xistos, areíscas e granitos de dúas micas.
formacións rochosas, fragas (LIC Bidueiral de
Montederramo), flora e fauna.

CABEZA DE MEDA
Pequena serra de cumes redondeados que se pode considerar como uha
prolongación cara ao noroeste da de San Mamede.
ALTURAS DESTACADAS: Cabeza de Meda, con 1.323 m
ROCHAS: xistos, granitos.
vistas sobre o Canón do Sil e a Depresión de Maceda.
Vista do Canón do Sil e a Depresión de Monforte desde o alto de Cabeza de Meda.

SERRA DA BURGO
É unha serra de formas suaves con dirección NE-SO, paralela á serra de Queixa,
da que a separa o río Navea polo leste. Na vertente oeste nace o río Edo e varios
regatos afluentes do Mao e na leste afluentes do Navea.
ALTURAS DESTACADAS: O Serro (1.211 m) e O Valisco (1.203 m).
ROCHAS: granito de dúas micas
formacións graníticas, fragas, etnografía.
A serra do Burgo e o val
do Navea no inverno.

ALTOS DO SAMIÓN
É unha pequena serra con orientación NE-S situado entre a Serra de San Mamede
e Fial das Corzas, no concello de Chandrexa de Queixa. Nela nacen varios
afluentes do Navea.
ALTURAS DESTACADAS: Penedo de Samión (1.348 m).
ROCHAS: xistos, granitos
bosques, flora, fauna.
Unha parte está incluída no LIC “Macizo Central”.

MONTES DE CORRECHOUSO
É a prolongación da Serra de San Mamede cara ao SE.
Na vertente sur nacen varios afluentes do Támega.
ALTURAS DESTACADAS: Alto do Baroncello (1.406 m)
flora e fauna

SERRA DAS CABANAS
Situada entre os concellos de Ribas de Sil, Castro Caldelas e San Xoán de Río,
con orientación SE-O, rodeada polo leste e norte polo Sil. Na vertente sur nacen
varios afluentes do Edo, tributario do Sil.
Vista da serra das Cabanas desde
O Courel, co Cerengo no centro
ALTURAS DESTACADAS: Cerengo (1.235 m).
ROCHAS: xistos, granitos, cuarcitas.
bosques, flora e fauna, vistas panorámicas
sobre o Courel e o val do Sil.

Neste apartado incluímos as serras do sur de Galiza, ao longo dos lindes con
Portugal ata o río Miño. Son serras que non teñen unha continuidade, xa que
están interrumpidas pola depresión de Monterrei. Están ademáis fracturadas por
varias fallas con sentido N-S ou NE-S.
En xeral son serras de mediana altitude, de perfís suaves (arredor dos 1.000 m) .
As máximas cotas atópanse na serra do Xurés.
SERRAS DO SUR

SERRA DAS PENAS LIBRES
Sistema con dirección NO-SO situado en Vilardevós, lindando con Portugal polo
sur. Nela nacen polo sur afluentes do Mente que discorren cara a Portugal e polo
oeste afluentes do Támega.
ALTURAS DESTACADAS: Mairos (1.083 m), Salto do Cabalo (1.061 m).
ROCHAS: areiscas, granitos, lousas, cuarcitas, xistos...
formacións graníticas, bosques, flora e fauna, fervenzas.
Vilardevós, coas formacións graníticas da serra detrás

SERRA DO LAROUCO
É unha serra con orientación NE-SO de cumes suaves que van gañando altura
cara ao sur (a máxima altura está en Portugal, con 1.527 m). Fai de límite entre A
Limia e Portugal e prolóngase cara ao norte ata tocar coa serra de San Mamede
polo cordal que fai de divisoria entre as depresións de A Limia e Monterrei.
ALTURAS DESTACADAS: Coto Farelo (1.398 m)
ROCHAS: granitos
formacións graníticas, bosques, flora e fauna, neveiros.

SERRA DA RAÍÑA LOBA
Situada entre A Limia e a Serra do Larouco.
ALTURAS DESTACADAS: Serra de Gomariz (Penedo da
Raíña Loba, 1.161 m) e montes do Cebreiro (Penedo das
Fatigas, 1.258 m; O Cebreiro, 1.265 m).
ROCHAS: granitos
formacións graníticas, bosques, flora e fauna.
A Xorita

SERRA DA PENA
Ocupa o extremo meridional do concello de Calvos de Randín, no linde con
Portugal, onde acada as alturas máximas.
Na vertente norte nacen varios regos que van ao Salas.
ALTURAS DESTACADAS: Candal (1.424 m)
ROCHAS: migmatitas, gneis ollo de Sapo, granito
de dúas micas, aplita e pegmatita.
formacións graníticas, bosques, flora e fauna
Protexida no LIC “Baixa Limia, Serra do Xurés”

SERRA DO PISCO
No límite entre o concello de Muíños e Portugal, con orientación NE-SO e unida
ao Xurés polo oeste. bolos moi erosionada.
ALTURAS DESTACADAS: Alto do Pisco, con 1.398 m
ROCHAS: granitos rosados de mica negra
penedos graníticos, flora e fauna. Protexida no
Parque Natural e LIC “Baixa Limia-Serra do Xurés”.

SERRA DO XURÉS
Está situada ao sur da provincia de Ourense, con orientación NE-SO, lindando
con Portugal, onde se continúa na Serra do Gerês. Na ladeira noroeste nacen
afluentes do río Caldo (Vilameá, Lobios, Cabaleiros, Teixeira...)
ALTURAS DESTACADAS: Alto dos Cabrós (1.544 m).
ROCHAS: granito rosado de mica negra
formacións graníticas, pegadas glaciarias, fervenzas, flora, fauna, etnografía...
Protexida no Parque Natural e LIC “Baixa Limia-Serra do Xurés”.

SERRA DE SANTA EUFEMIA
Situada entre os vales dos ríos Caldo e Limia, con orientación N-S. Nela nacen
regos que vao ao caldo e o Cabril.
ALTURAS DESTACADAS: Alto de Santa Eufemia (1.107 m).
ROCHAS: granitos
formacións graníticas, flora, fauna...

MONTES DO QUINXO
Macizo granítico de orientación N-S. Polo oeste limita co río Barcia ou Castro
Leboreiro, que fai fronteira con Portugal e polo sur co Limia.
ALTURAS DESTACADAS: Outeiro da Quintana ou
Quinxo (1.169 m).
ROCHAS: granitos.
formacións graníticas, canóns, fervenzas, fragas,
flora, fauna, etnografía. Protexida no Parque Natural
e LIC “Baixa Limia-Serra do Xurés”.

SERRA DE QUEGUAS
Con orientación N-S,situada entre as serras do Quinxo e Laboreiro, rodeada polos
vales dos ríos Agro e Casal.
ALTURAS DESTACADAS: Corraídos (1.233 m), Pena Grande (1.208 m).
ROCHAS: granitos
formacións graníticas, fervenzas, fragas, flora, fauna, etnografía,
monumentos megalíticos.

COTO DA FONTE SANTA
Pequeno macizo entre os concellos de Verea, Rairiz de Veiga e Bande.
ALTURAS DESTACADAS: Coto da Fonte Santa (1.088 m).
flora e fauna

LOMBAS DA PENA DA EDRA
Prolongación cara ao nordeste da Serra do Laboreiro no concello de Verea.
ALTURAS DESTACADAS: Pena da Edra, con 1.025 m.
flora e fauna

SERRA DA MOURA
Situada entre Celanova, Ramirás e Quintela de Leirado, con dirección NO-SE.
ALTURAS DESTACADAS: A Moura (944 m).
flora e fauna

SERRA DO LABOREIRO
Describe un arco orientación NO-S ao longo da fronteira entre os concellos de
Entrimo, Lobeira, Verea, Quintela de Leirado e Padrendra con Portugal. Nas
vertentes galegas nacen ríos e regatos que van ao Arnoia (Cexo, Ourille...), ao
Miño (Deva e os seus afluentes, e Barxas) e ao Limia (Grou, Casal...). Na vertente
portuguesa o máis importante é o río Barcia ou Castro Laboreiro, afluente do
Limia que é a fonteira natural con Portugal nunha grande parte do seu percorrido.
ALTURAS DESTACADAS: Codesal (1.334 m), Cabezo da Meda (1.319 m), Froufre (1.244
m), Outeiro de Pena Gache (1.226 m) e Pena Rubia (1.232 m).
ROCHAS: granitos de dúas micas, granodioritas e xistos.
formacións graníticas, fervenzas, flora e fauna.

Nos case 1.500 km de costa que ten
Galiza pódese atopar unha grande
diversidade de formacións
montañosas que alternan con
superficies de aplanamento, rías ou
enseadas, e que se orixinaron polos
movementos tectónicos (a maioría
son bloques levantados a favor de
fracturas), a acción fluvial ou a
combinación de ambos factores,
xunto coa natureza das rochas, que
determina que se desgasten máis ou
menos e produzan formas
diferenciadas.
SERRAS LITORAIS

SERRA DA CAPELADA
Esténdese ao longo da costa desde o Cabo Ortegal ata as proximidades de
Cedeira, con orientación NE-SO. A vertente oriental da Serra da Capelada
descende con suavidade cara á Ría de Ortigueira, mentres que a occidental é moi
abrupta e forma altos cantís.
ALTURAS DESTACADAS: Vixía Herbeira (613 m).
ROCHAS: gneis, anfibolitas, granulitas, peridotitas, ecloxitas
e serpentinitas.
cantís, formacións rochosas, flora e fauna. Declarada
Punto Xeolóxico de Interese Internacional e protexida como

SERRA DE PENA FORCADA
Esténdese paralela á costa, con direción E-O, desde as proximidades de Laxe ata
a Punta do Boi.
ALTURAS DESTACADAS: Rascabolos (300 m).
ROCHAS: granitos
Penedos de Traba e Pasarela (Paisaxe Protexida);
Arou, Santa Mariña...

O PINDO E BUXANTES
Os macizo tectónico dos montes de Buxantes e Monte Pindo-A Ruña teñen unha
orientación NE-SO e están separados polo val encaixado do río Xallas.
ALTURAS DESTACADAS: Monte Aro (A Ruña, 646 m), Pico da Moa (O Pindo, 627 m).
ROCHAS: (granodiorita) granito vermello de grandes cristais
formacións graníticas, canón do Xallas, fervenzas, flora e fauna.
Protexido no LIC “Carnota-Monte Pindo”

MONTE LOURO
É un cume illado situado no extremo noroccidental da Ría de Muros e Noia.
ALTURAS DESTACADAS: Louro (241 m).
ROCHAS: granitos
formacións graníticas, vistas. Protexido como LIC.

O TREMUZO
Macizo granítico situado ao norte da Ría de Muros e Noia.
ALTURAS DESTACADAS: Tremuzo (525 m).
ROCHAS: granitos
formacións graníticas, vistas.

SERRA DA BARBANZA
Forma a península entre as Rías de Noia, ao Norte e a de Arousa, ao Sur. Por riba
dos 500 m é un extenso altiplán erosionado.
ALTURAS DESTACADAS: Iroite (685m), Barbanza (652 m), Enxa (543 m).
penedos, canón do Pedras, fervenzas, flora e fauna, monumentos megalíticos,
petróglifos. A Curotiña está protexida como Sitio de Interese Nacional.
Vista da Ría de Arousa desde A Curotiña.

MONTE XIABRE
Está situado fronte á ría de Arousa entre os vales do Umia e o Ulla.
ALTURAS DESTACADAS: Xiabre (646 m).
ROCHAS: granitos.
vistas, muíños de vento de Abalo, petróglifos.

CASTROVE
Pequena serra con orientación NE-SO, situada entre as rías de Arousa e
Pontevedra.
ALTURAS DESTACADAS: Castrove (613 m).
ROCHAS: granito de dúas micas e xistos.
vistas, flora e fauna, petróglifos.

SERRA DO MORRAZO
Esténdese con direción NE-SO ao longo da península que separa as rías de Vigo
e Pontevedra.
ALTURAS DESTACADAS: Faro de Domaio (622 m), Coto Redondo (530 m).
ROCHAS: granitos
fervenzas, fragas, vistas, área de lecr de Coto Redondo, monumentos megalíticos.

MONTES DO GALIÑEIRO
É unha cadea de montañas situadas no Sur de Pontevedra, entre Gondomar, Vigo,
O Porriño e Tui, con orientación NO-SE. Na vertente oeste nace o río Miñor e na
leste pequenos cursos de auga afluentes dos ríos Louro e Miño.
ALTURAS DESTACADAS: Galiñeiro (705 m).
ROCHAS: gneis, granito.
Monte Aloia (Parque Natural). Flora e fauna, penedos,
vistas, minerias e rochas raros.

SERRA DA GROBA
Esténdese desde a Ría de Baiona ata a desembocadura do Miño, na Guarda,
paralela á costa, cara á que cae bruscamente. A parte superior está aplanada pola
erosión.
ALTURAS DESTACADAS: Groba (663 m).
ROCHAS: granitos de dúas micas.
formacións graníticas, fervenzas, sobreiral de Oia, vistas...

OS MONTES DA VALGA están entre Oia e A Guarda. Os puntos máis altos son o
Corrubedo, con 597 m e o San Xián, con 552 m. Desde o alto vese A Guarda, a
costa e o val do Rosal.
A SERRA DE ARGALLO está entre O Rosal (val do río Tamuxe) e Tomiño (val do
ríos Tollo, Pego e Hospital). Ten excelentes vistas sobre o esteiro do Miño.
Monte Tegra (343 m), A Valga e A Groba desde Portugal

OUTRAS SERRAS E MONTES
ALTURAS DESTACADAS: Monte Forgoselo ou Racamonde (542 m)
ROCHAS: granito de dúas micas
formacións graníticas, flora e fauna, fervenzas, canón do Eume,
curro de Racamonde.
Unha parte está protexido no LIC “Xubia-Castro”.
MACIZO DO FORGOSELO
É un extenso aplanamento situado entre a Depresión das Pontes e a costa, ao
norte do río Eume, en terreos dos concellos de A Capela, As Pontes e San
Sadurniño.

SERRA DO QUEIXEIRO
Ten orientación O-E. Está situada ao sur do canón do Eume, no concello de
Monfero e limitada ao leste polo río Frei Bermúdez, afluente do Eume. Cara ao sur
nacen varios afluentes do Lambre.
ALTURAS DESTACADAS: Pena da Uz (705 m).
ROCHAS: xistos, lousas, cuarcitas.
fragas, flora e fauna. Unha parte está incluído no PN e LIC “Fragas do Eume”.

MONTE XALO
É un macizo situado nas proximidades de Meirama. Nel nace o río Barcés,
afluente do Mero.
ALTURAS DESTACADAS: Xalo (527 m).
ROCHAS: granito rosa de mica negra
penedos e paredes graníticas, vistas.

MONTE DO CASTELO
Situado entre os concellos de Coristanco, Santa Comba, Tordoia e Val do Dubra.
Nel nacen os regos das cabeceiras do Anllóns, Xallas, Dubra...
ALTURAS DESTACADAS: Castelo (564 m).
ROCHAS: gabros, anfibolitas, gneis.
rochas e flora asociada, con especies únicas.

PICO SACRO
Situado sobre o val do Ulla (concello de Boqueixón).
ALTURAS DESTACADAS: Pico Sacro (533 m).
ROCHAS: seixos
formación de seixo, vistas.

MONTE XESTEIRAS
Situado entre os concellos de Cuntis e A Estrada. Na vertente oeste nacen os
regos que forman o río Valga e na Oeste afluente do Vea (que vai ao Ulla).
ALTURAS DESTACADAS: 710 m
ROCHAS: granitos
vistas.

ALTURAS DESTACADAS: Cádavo ou Campo das Cruces (806 m)
ROCHAS: granitos
vistas
MONTES DOS CREGOS
Esténdense, con orientación E-O entre os concellos de Cerdedo e A Estrada.
Separan as cuncas do Umia e do Lerez.

SERRA DO GALLEIRO
Serra de 12 km de lonxitude con orientación NE-SO limitada polas concas do Tea,
ao noroeste e do Louro, ao surleste.
ALTURAS DESTACADAS: Coto de Cales (742 m).
ROCHAS: granitos
formacións graníticas, vistas.
Vista da Ría de Vigo desde O Galleiro

FARO DE BUDIÑO
Situado entre O Porriño e Salceda de Caselas.
ALTURAS DESTACADAS: Faro de Budiño (378 m)
ROCHAS: granito rosa
penedos graníticos de formas curiosas e grandes paredes verticais.

MONTAXE: Adela Leiro
FOTOS: Adela Leiro, Lucía Leiro.
DEBUXOS: Mon Daporta
xuño 2010

As montañas galegas

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Similar to As montañas galegas

Similar to As montañas galegas (15)

More from monadela

More from monadela (20)

As montañas galegas