2. Nun recuncho perdido do mar vivía feliz un banco de
peixes.
peixes.
vermellos.
Todos eran vermellos.
mexillón.
Só un era negro como a cuncha de mexillón.
irmás.
Nadaba mellor có resto dos seus irmáns e irmás.
Chamábanlle NADARÍN.
3. Un mal día, apareceu veloz entre as
ondas, un atún rabioso e moi famento.
Dun bocado tragou todos os peixiños
vermellos.
Soamente Nadarín deu escapado.
4. Fuxiu cara ás profundidades.
estaba só, triste e asustado
5. Pero o mar estaba cheo de
fermosas criaturas, e
nadando de marabilla en
marabilla Nadarín volveu ser
feliz
Ollou augamares
da cor do arco da
vella...
19. Entón , agochado entre as sombras das
rochas e das algas, descubriu un banco de
peixes igualiños a el.
“Vinde nadar, xogar e Ver cousas !”,
dixo cheo de felicidade.
“Pero non podedes quedar aí para
sempre” dixo Nadarín.
“Temos que PENSAR en algo”
20. Nadarín pensou e pensou e pensou.
De súpeto dixo: “Xa sei! Imos nadar
todos xuntos coma se fósemos o
peixe máis grande do mar
22. E cando aprenderon a nadar coma se fosen un peixe
xigante, díxolles: “Eu serei o ollo”.
23. E nadaron na auga fresca da mañá, baixo o sol do mediodía,
mañá, mediodía
e escorrentaron o gran peixe
24. As ilustracións desta historia foron realizadas por os alumnos e as alumnas de 6ºB de Primaria do
C.E.I.P Vidal Portela coa axuda das novas Tecnoloxías aplicando programas de debuxo e
modificación de imaxes sobre debuxos escaneados feitos orixinalmente con témperas en cartón de
cereais e insertando imaxes feitas previamente cunha adaptación da técnica de collage empregada
polo autor , con papeis de revistas .
É parte dos traballos realizados dentro do Proxecto e-twinning VIRTUAL GROWING
BOOKS/”Libros que medran virtualmente” no que participa o Centro.
As páxinas con texto en vermello son orixinais e engadíronse á versión orixinal en galego da
Editorial Kalandraka.
