2. ÍNDICE 1ª pregunta. CANTAS FASES TEN A CONQUISTA DE HISPANIA E QUE ZONAS ABARCAN.(páx. 2) 2ª pregunta. MAPA DA PENÍNSULA IBÉRICA COAS PROVINCIAS DA ÉPOCA DOS ROMANOS(páx. 3) 3ª pregunta. Que lle proporcionou Hispania a Roma?(páx.4) 4ª pregunta. Que lle deu Roma a Hispania.(páx.4) 5ª pregunta. RESUMO DO PODEROSO EXÉRCITO ROMANO.(páx.4)
3. 6ª pregunta. LEXIÓN DO EXÉRCITO ROMANO(páx.5) 7ª pregunta. Por que logran acceder, trasladarse dun lugar a outro e expandir as súas conquistas?(páx.6) 8ª pregunta. Lista de cidades e monumentos situados que aínda consérvanse.(páx.6 a 9) 9ª pregunta. BREVE BIOGRAFÍA DE DOUS PERSONAXES DA HISPANIA ROMANA(páx.9 a 11) 10ª pregunta. Porqué os romanos invadiron Hispania?(páx.11 a 14)
4. CANTAS FASES TEN A CONQUISTA DE HISPANIA E QUE ZONAS ABARCAN. O lapso vai do 218 a.C ao 19 d.C Estes 200 anos divídense en 3 períodos. Primeiro período (218 ao 133 a.C.) Escipión desembarca en Ampurias para cortar a retagarda a Aníbal, pero chega tarde. Dedícase entón a conquistar os territorios que dominan os cartagineses en Hispania (o Mediterráneo e Andalucía). Na 206 conquista Cádiz.
5. Segundo período (133 ao 29aC) Prodúcense algunhas expedicións a Galicia e Norte de Portugal. O resto das operacións militares non son de conquista senón que forman parte das guerras civís que angustian a Roma por eses anos (Sertorio, Pompeyo, César...)
6. Terceiro período (29 ao 19 aC) O emperador Augusto decide terminar con correríalas dos cántabros e astures pola meseta e organiza o ataque ao Norte. Con tres corpos de exército ataca por separado a cántabros, astures e Galaicos, e ao tempo unha frota desembarca na costa. As operacións , dirixidas polo emperador en persoa e logo por Agripa, foron un éxito. O ano 19 termina a conquista de Hispania.
9. ORIXE. Nos primeiros tempos de Roma o exército no seu conxunto recibe o nome de legio, do verbo legere (recoller > tropas recrutadas). No primitivo exército hai un corpo de cabalaría, pero o peso principal recae sobre a infantaría.
10. LEXIÓN DO PODEROSO EXÉRCITO ROMANO Nos primeiros tempos non había distinción entre exército e lexión, Roma dispuña dunha soa lexión de até tres mil infantes e trescentos cabaleiros. Con todo as guerras naquela época eran escaramuzas limitadas que acababan co inverno, e é dubidoso que algunha vez se chegase a reunir o exército ao completo. Nin sequera era un corpo permanente, recrutábase e licenciaba segundo as necesidades.
11. Os trescentos cabaleiros (centuriae flexuntes ou centuriae celeres) formaban a cabalaría do exército da Antiga Roma. Estaban baixo o mando de tres tribunos da Cabalaría (Tribuni Celerum) e o xefe supremo da Cabalaría era o Magister Equitum. A aristocracia ao principio e as clases ricas posteriormente ocupaban a primeira liña como mostra do seu liderado do pobo, e tamén porque podía pagarse o mellor equipamento, co que as súas unidades eran moi eficaces e ben armadas. Moi poucos membros das clases máis baixas podían custearllo coa súa paga de soldado.
12. Co crecemento da poboación de Roma e as maiores necesidades militares o número de lexións aumentou primeiro a dúas e posteriormente a catro. O mando supremo da cabalaría correspondía a un Magister Equitum, e o da cabalaría de cada lexión aos Tribunos da Cabalaría. O mando supremo dos infantes correspondía inicialmente ao rei e despois aos Cónsules ou Ditadores (ou aos Legatus). O mando dos infantes de cada lexión correspondía aos Tribunos da Milicia. Os infantes foron divididos en cinco clases segundo o seu armamento (en función da riqueza persoal) sendo o tres primeiras chamadas hoplitas (pola armadura) e as outras dúas Velites (auxiliares)
13. Por que logran acceder, trasladarse dun lugar a outro e expandir as súas conquistas? Porque sabían construír estradas, porque tiñan barcos e como vivían no río Tíber e era navegable podían acceder ás costas do mar Mediterráneo, acceder a diferentes lugares e expandir as súas conquistas.
15. Lista de cidades e monumentos Os principais monumentos do Imperio Romano atópanse en Roma, O Foro, o Coliseo, algúns templos e cemiterios, tamen nas ruínas da cidade de Pompeya (Italia), hai unha cantidade de edificios e expresións pictoricas moi significativas no estudo de Roma, Italia onde se conservan mais vestixios da civilizacion romana. O imperio Romano abarca case toda Europa Ravena, que tamen é unha cidade Italiana, posúe a maior cantidade de mausoleos dos últimos emperadores e emperatrices, Jerusalen e Alejandria son os sitios fóra de o norte de Africa e medio Oriente.
16.
17. A bibliografía dispoñible sobre Viriato, non permite determinar cando nin onde naceu. Para unha parte da lenda popular, Viriato naceu na actual Portugal, con todo, esa mesma lenda popular tamén lle sitúa nacido na actual España. Os partidarios desta última teoría tampouco indican con claridade unha localidade ou paraxe, sendo Torrefrades e Guijo de Santa Bárbara algunhas das localidades mencionadas pola tradición oral española. En Portugal, a opción máis estendida parece ser a dos Montes Hermínios, actual Serra dá Estrela. A maior parte da súa vida e das súas campañas guerreiras forman parte da lenda tecida ao redor da súa persoa. A única referencia da súa tribo nativa está en Diodoro Sículo, que a sitúa na costa lusitana. Os romanos acabárono recoñecendo como dux lusitanorum (líder dos lusitanos).
18. Quinto Sertorio, en latín Quintus Sertorius (Nursia, 122 a. C. - Osca, 72 a. C.), foi un destacado político e militar romano da época final da República, soada polo movemento antisilano que dirixiu en Hispania. Posteriormente foi mitificado como heroe nacional de España. Pertencente a unha familia humilde aínda que relacionada coa aristocracia republicana a través do seu tío, Cayo Mario, serviu ás ordes do mesmo durante a Guerra de Yugurta e durante a Guerra Cimbria, onde se labraría certa fama como militar. A súa carreira política comezou cando foi nomeado tribuno militar (97 a. C.) e destinado a Hispania, onde serviu ás ordes de Perico Didio; aquí mostrou de novo as súas habilidades militares chegando a ser condecorado cunha coroa gramínea (93 a. C.) tras derrotar a uns rebeldes en Cástulo.
19. PORQUÉ OS ROMANOS INVADIRON HISPANIA Denomínase Conquista de Hispania, ao período histórico que comprende desde o ano 218 a.C, desembarco dos romanos en Ampurias, ata 200 anos despois, no 17 a.C, momento no que César Augusto culmina a conquista da Península Ibérica
20. - Invasión romana e guerra con Cartago (218 a.C. - 197 a.C) A primeira parte da conquista romana de Hispania consistiu en derrotar e expulsar da os cartagineses que se asentaron nas devanditas terras en anos anteriores. Tras acender Aníbal a mecha da II Guerra Púnica, Roma enviou aos irmáns Cornelio Escipión (Cneo e Publio) a Hispania. Ambos, xunto cos seus exércitos, desembarcaron en Ampurias (na actual provincia de Xirona) no 218 a.C.
21. Cneo Escipión foi o primeiro que chegou a Hispania, mentres o seu irmán Publio desviábase cara a Massalia co fin de solicitar apoios e tratar de cortar o avance cartaginés. Emporion ou Ampurias foi o punto de partida de Roma na península. A súa primeira misión foi buscar aliados entre os iberos. Conseguiu asinar algúns tratados de alianza con xefes tribais íberos da zona costeira, pero probablemente non logrou atraer á súa causa á maioría. Así por exemplo sabemos que a tribo dos Ilergetes, unha das máis importantes ao Norte do Ebro, era aliada dos cartagineses. Cneo Escipión someteu mediante tratado ou pola forza a zona costeira ao Norte do Ebro, incluíndo a cidade de Tarraco, onde estableceu a súa residencia.
22. - O sometemento romano da Península(197 a.C - 133 a.C) Despois da derrota cartaginesa en Hispania, os romanos dividiron a Península en dúas provincias: Hispania Citerior, ao norte e con Tarraco por capital, e Hispania Ulterior ao Sur, cuxa capital foi Córdoba. Con todo, os romanos que aparentemente viñeran a salvar Hispania dos cartagineses, resultaron ser aínda máis despotas que estes, o que desembocou en que no mesmo 197 a.C. empezasen as grandes rebelións por parte dos pobos celtíberos en contra de Roma.
23. - Guerras Cántabras As seguintes batallas que tiveron lugar polo dominio da Península foron as coñecidas como Guerras Cántabras, que duraron 10 anos desde o 29 a.C. ata o 19 a.C. As Guerras Cántabras foron as únicas operacións militares que o emperador César Augusto dirixiu persoalmente, e foron as que culminaron, tras case 200 anos, a conquista da Península Ibérica. Por aquel entón, con César Augusto como primeiro emperador de Roma, só dous pobos en Hispania eran independentes de Roma: os astures e os cántabros.
