Ο Βασιλιάς
Αρθούρος
Και Οι Ιππότες Της Στρογγυλής Τραπέζης
Θανάσης Λακριντής
Ελισάβετ-Μαρία Λοράνδου

O Βασιλιάς Αρθούρος
Ο Αρθούρος, ο μυθικός βασιλιάς της Ουαλίας είναι ένα
πρόσωπο αμφίβολης ιστορικής αυθεντικότητας, του 6ου αιώνα
μ.Χ., πάνω στο οποίο συγκεντρώνονται τα αρχετυπικά ιδανικά
της βρετανικής μοναρχίας, που συμβολίζεται από την ένωση
του λευκού και του κόκκινου τριαντάφυλλου. Κατά τη
παράδοση, ήταν γιος της Ιγκράι και του Ούθερ Πεντράγκον,
αρχηγού των Βρετανών.

Γνωστός σε μικρούς και μεγάλους για τα κατορθώματά του, τους γενναίους
ιππότες που τον περιέβαλαν, τα εντυπωσιακά μεσαιωνικά κάστρα, τα ξίφη και το
Άγιο Δισκοπότηρο, ο βασιλιάς Αρθούρος ήταν αυτός που προστάτεψε τη Μεγάλη
Βρετανία από τους Σάξονες εισβολείς στα τέλη του 5ου αιώνα.
Είναι αλήθεια, ότι η ιστορική αυθεντικότητα του βασιλιά Αρθούρου αμφισβητείται
και για αυτό πολλοί κάνουν λόγο για ένα μυθικό πρόσωπο.
Η ουαλική και η βρετανική λογοτεχνία και λαογραφία αποτελούν πηγές για τη ζωή
του και έτσι είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η ιστορική του βάση. Πάντως,
αποτελεί κεντρική προσωπικότητα των θρύλων που συνθέτουν το ''The matter of
Britain'', το σύνολο της μεσαιωνικής λογοτεχνίας σχετιζόμενης με το νησί της
Μεγάλης Βρετανίας.

Ο θρύλος
Σύμφωνα πάντα με τον θρύλο ο Αρθούρος διαδέχθηκε το 516 τον πατέρα του
Ούθερ Πεντράγκον και άρχισε τους αγώνες κατά των επιδρομέων Σαξόνων, τους
οποίους και κατατρόπωσε καθώς και τους συμμάχους τους Σκώτους και Πίκτους.
Επανέφερε τη χριστιανική θρησκεία που είχαν καταργήσει οι Σάξωνες, έλαβε
σύζυγο τη Γκουίνεβιρ και κατέκτησε διαδοχικά τη Σκωτία, την Ιρλανδία, τη
Γροιλανδία, τη Νορβηγία, τη Δανία και την Ισλανδία.
Στη συνέχεια ίδρυσε το Τάγμα των "Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης" και
κυβέρνησε το Βασίλειο αυτό ειρηνικά μέχρι το 542, το οποίο και θεωρείται έτος
θανάτου του, που συνέβη στο νησί Άβαλον, όπου είχε αποσυρθεί μετά τη μάχη
κατά του ανιψιού του, Μόρντρεντ, στην οποία είχε τραυματιστεί.
Στα αβέβαια αυτά γεγονότα η επική ποίηση έχει προσθέσει πολλούς και
διάφορους θρύλους. Κατά ένα εξ αυτών περισπούδαστο θρύλο ο Βασιλιάς
Αρθούρος δεν πέθανε, αλλά παραμένει στο νησί Άβαλον υπό τη προστασία εννέα
νυμφών, με σκοπό να διεκδικήσει την επανάκτηση των δύο Βρεταννιών του, όταν
ήθελε επέλθει η κατάλληλη στιγμή.

Δεν πρέπει, επίσης, να αγνοηθεί ότι στον μύθο του Αρθούρου, ο ίδιος
παρουσιάζεται και ως “one and future king”, δηλαδή αυτός που θα
επιστρέψει από τον θάνατο και θα ξανά βασιλέψει.
Αυτός ο χαρακτηρισμός θα μπορούσε να εξηγηθεί από το γεγονός ότι το
1113, κάποιοι Γάλλοι κληρικοί που προσπαθούσαν βρουν τις ρίζες του
Αρθούρου, ανακάλυψαν ότι ο βασιλιάς, παρόλο που σκοτώθηκε στη μάχη
από τον Modred, όπως είχε προφητεύσει ο μάγος Merlin, ήταν στην
πραγματικότητα ζωντανός.
Μετέπειτα, ακολούθησαν και άλλες θεωρίες από διαφορετικές περιοχές του
πλανήτη, που ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο την προηγούμενη θεωρία

Γκουίνεβιρ

Η βασίλισσα Γκουίνεβιρ είναι η γυναίκα του
Βασιλιά Αρθούρου. Το όνομά της προέρχεται
από το ουαλικό Gwenhwyfar, που σημαίνει
Λευκή Νεράιδα ή Λευκό Φάντασμα.
Η Γκουίνεβιρ είναι περισσότερο γνωστή για την
ερωτική σχέση της με τον αρχηγό των
Ιπποτών του Αρθούρου, Λάνσελοτ. Η
προδοσία τους απέναντι στον Αρθούρο
σηματοδοτεί την αρχή της πτώσης του
βασιλείου.

Όταν αποκαλύπτεται η σχέση τους, ο Λάνσελοτ φεύγει μακριά για να σωθεί, ενώ ο
Αρθούρος απρόθυμα καταδικάζει τη βασίλισσά του να καεί στην πυρά. Γνωρίζοντας
πως ο Λάνσελοτ θα προσπαθήσει να σταματήσει την εκτέλεση, στέλνει πολλούς από
τους Ιππότες του να φρουρούν την πυρά, αν κι ο Γκάβιν αρνείται να συμμετάσχει. Ο
Λάνσελοτ φτάνει και σώζει τη Γκουίνεβιρ, αλλά στη μάχη που ακολουθεί σκοτώνονται
δυο αδέρφια του Γκάβιν, ο οποίος εξαγριωμένος ωθεί τον Αρθούρο σε πόλεμο με το
Λάνσελοτ. Όταν ο Αρθούρος πηγαίνει στη Γαλλία για να πολεμήσει το Λάνσελοτ,
αφήνει τη Γκουίνεβιρ υπό την προστασία του γιου του, Μόρντρεντ, ο οποίος όμως
σχεδιάζει να παντρευτεί ο ίδιος τη βασίλισσα και να ανεβεί στο θρόνο. Σε κάποιες
εκδοχές, η Γκουίνεβιρ δέχεται την πρόταση του Μόρντρεντ, αλλά σε άλλες κρύβεται
στον Πύργο του Λονδίνου και μετά βρίσκει καταφύγιο σε ένα μοναστήρι.
Μαθαίνοντας την προδοσία, ο Αρθούρος επιστρέφει στη Βρετανία και σκοτώνει το
Μόρντρεντ στη μάχη του Κάμλαν, τραυματίζεται όμως ο ίδιος θανάσιμα και
μεταφέρεται στο νησί του Άβαλον είτε από το Μέρλιν, σύμφωνα με το θρύλο, είτε
από την ίδια τη Μοργκάνα λε Φέι. Η Γκουίνεβιρ συναντάει το Λάνσελοτ για τελευταία
φορά κι έπειτα επιστρέφει στο μοναστήρι, όπου και περνάει το υπόλοιπο της ζωής
της.

Εξκάλιμπερ
Το Εξκάλιμπερ σύμφωνα με τον μύθο, ήταν ένα σπαθί το οποίο ήταν καρφωμένο σε
έναν βράχο και όποιος ιππότης κατάφερνε να το βγάλει από εκεί θα γινόταν βασιλιάς
της Αγγλίας. Το Εξκάλιμπερ στον βράχο το είχε βάλει ο πατέρας του Αρθούρου ,Ούθερ
Πεντράγκον, λίγο πριν πεθάνει (το οποίο σπαθί είχε δώσει στον Ούθερ ο Μάγος
Μέρλιν).
Πολλοί ιππότες συνέρρεαν γύρω από αυτό και προσπαθούσαν να το βγάλουν, πολλοί
μονομαχούσαν για το ποιος θα το τραβήξει πρώτος. Σε μια τέτοια μονομαχία σπάει το
σπαθί ενός ιππότη και αυτός διατάζει τον υπηρέτη του να του φέρει ένα άλλο. Αυτός
τότε τράβηξε το Εξκάλιμπερ και το έβγαλε από τον βράχο. O υπηρέτης του, ήταν ο
Αρθούρος ο οποίος έγινε ο βασιλιάς της Αγγλίας.
Όταν ο Αρθούρος τραυματίστηκε θανάσιμα στη μάχη με τον γιό του Μόρντρεντ ζήτησε
από τον ιππότη Μπέντβιρ να το πετάξει στην πρώτη λίμνη που θα συναντούσε μπροστά
του, αυτός προσποιήθηκε δύο φορές ότι το έκανε. Ο Αρθούρος επέμενε και τελικά το
πέταξε. Από τα νερά της λίμνης εμφανίστηκε η κυρά της λίμνης, η νόμιμη κάτοχός του, η
οποία το πήρε για πάντα μαζί της. Πιθανά να βρίσκεται στην κοντινότερη λίμνη ή
ποταμό που βρίσκεται στο Λονδίνο.

Κάμελοτ
Στη μεσαιωνική λογοτεχνία και τον Αρθουριανό
κύκλο, το Κάμελοτ είναι το κέντρο εξουσίας του
Βασιλιά Αρθούρου. Το όνομα είναι αγνώστου
προελεύσεως κι αναφέρεται στο κάστρο, αλλά
και την γύρω πόλη. Το όνομα του χωριού Κάμελ
προκύπτει αναφορικά με το Κάστρο Κάντμπουρι
στο Σόμερσετ, ενώ και διάφορα αρχαιολογικά
ευρήματα φαίνεται να υποστηρίζουν τη
συσχέτιση αυτή, αν και με αβεβαιότητα.
Το Κάμελοτ φαίνεται να είναι η πρωτεύουσα του
κράτους του Αρθούρου και μόνο, καθώς δεν
υπάρχουν προηγούμενοι άρχοντες στην πόλη κι
ο διάδοχος του Αρθούρου, Κωνσταντίνος, δεν
εδρεύει εκεί. Σύμφωνα με το μύθο, λέγεται ότι
το Κάμελοτ κατέρρευσε μετά τη φυγή Αρθούρου
και του Λάνσελοτ.

Μέρλιν ο μάγος
Ο Μέρλιν, (Merlin) είναι μυθικό πρόσωπο και βασική
μορφή του αρθουριανού κύκλου εμφανίζεται στα
υπάρχοντα αρχεία από τις αρχές του 10ου αιώνα ως
προφήτης μόνον, αλλά ο ρόλος του εξελίχθηκε
βαθμιαία σε εκείνον του μάγου, του προφήτη και
του συμβούλου, σε όλες τις εξελικτικές φάσεις του
βασιλείου του βασιλιά Αρθούρου.

H Κυρά της Λίμνης
Η Κυρά της Λίμνης είναι ένας χαρακτήρας που
διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον Αρθουριανό Κύκλο.
Μεταξύ άλλων, η Κυρά της Λίμνης δίνει στον Αρθούρο
τo Εξκάλιμπερ, τον μεταφέρει στο Άβαλον μετά τη μάχη
του Κάμλαν, ενώ επίσης είναι αυτή που σαγηνεύει το
Μέρλιν και αναλαμβάνει την ανατροφή του Λάνσελοτ
μετά το θάνατο του πατέρα του. Πολλοί διαφορετικοί
γυναικείοι χαρακτήρες αναφέρονται με αυτή την
ονομασία, όπως η Νιμούε, η Βιβιάν ή η Νινιάν και
άλλες παραλλαγές.
Σύμφωνα με μια από τις πολλές εκδοχές του μύθου, ο
Μέρλιν ο Μάγος έπεσε θύμα της γοητείας της Βιβιάν, η
οποία και του ζήτησε να της μάθει τα μυστικά του.
Αφού της έμαθε όλα όσα ήξερε από μαγεία, εκείνη τον
αιχμαλώτισε σε ένα γυάλινο πύργο.

Η Disney ζωντανεύει το
<<Σπαθί του Βασιλιά Αρθούρου>>
Το «Sword in the Stone» (στα ελληνικά «Το Σπαθί
του Βασιλιά Αρθούρου») ήταν το τελευταίο
animation της Disney πριν τον θάνατο του ιδρυτή
της, Γουόλτ Ντίσνεϊ. Κυκλοφόρησε το 1963 και
αναφέρονταν στο γνωστό μύθο του βασιλιά
Αρθούρου, τη φιλία του με τον μάγο Μέρλιν και
το τράβηγμα του μυθικού Εξκάλιμπερ από έναν
βράχο, κάτι που τον έκανε εκλεκτό για το θρόνο
της Αγγλίας.

Οι Ιππότες της
Στρογγυλής
Τραπέζης
Οι Ιππότες της Στρογγυλής
Τραπέζης είναι ένας αγγλικός
θρύλος του Αρθουριανού κύκλου,
σύμφωνα με τον οποίο οι Ιππότες
αυτοί είχαν θέση στη Στρογγυλή
Τράπεζα στην αυλή του Βασιλιά
Αρθούρου. Στη Στρογγυλή Τράπεζα
δεν υπήρχε κεφαλή του τραπεζιού,
κάτι που συμβόλιζε την ισότητα
μεταξύ όλων των μελών.

Ξέροντας ο βασιλιάς Ούθερ Πεντράγκον ότι ο γιος του και νόμιμος
διάδοχος, Αρθούρος, κινδύνευε να δολοφονηθεί από τους ευγενείς ώστε να
μείνει ο θρόνος χωρίς διάδοχο, ανέθεσε στο μάγο Μέρλιν να τον παραδώσει σε
μία καλή οικογένεια για να τον αναθρέψει, χωρίς να ξέρει ποιος είναι.
Όταν αργότερα πέθανε ο βασιλιάς, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος για την κατάκτηση
του θρόνου. Αποφασίστηκε τότε να οργανωθούν αγώνες μεταξύ των ευγενών
και ο νικητής να ανακηρυχθεί βασιλιάς. Όταν όμως οι ευγενείς συγκεντρώθηκαν
στον αυλόγυρο της Μητρόπολης, είδανε μία μεγάλη πέτρα που στη μέση της
ήταν σφηνωμένο ένα αμόνι και στο αμόνι μπηγμένο ένα σπαθί, το εξκάλιμπερ.
Στην πέτρα ήταν σκαλισμένη μία επιγραφή που έλεγε ότι όποιος τραβήξει το
σπαθί, αυτός είναι δικαιωματικά ο βασιλιάς της Αγγλίας. Οι ευγενείς με τη σειρά
τους δοκίμασαν να τραβήξουν το σπαθί, μα όλοι απέτυχαν. Περνώντας τυχαία
από εκεί ο Αρθούρος τράβηξε το σπαθί με ευκολία και τότε όλοι αναγνώρισαν
ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο άγνωστος νέος.

Όταν τον άλλο χρόνο ο Αρθούρος παντρεύτηκε με την Γκουίνεβιρ, την κόρη
του Λεόντεγκρανς, βασιλιά του Κάμελιαρντ, πήρε για γαμήλιο δώρο από τον
πεθερό του μία "στρογγυλή τράπεζα" που είχε θέσεις για 150 γενναίους ιππότες
και μαζί μ' αυτή και 100 ιππότες.
Τότε ο Αρθούρος ανέθεσε στον μάγο Μέρλιν να γυρίσει τη χώρα και να διαλέξει 50
ιππότες ώστε να συμπληρωθούν οι θέσεις του τραπεζιού. Η φήμη της "Στρογγυλής
Τραπέζης" απλώθηκε σ' όλη την Αγγλία. Πολλοί πήγαιναν να ζητήσουν από τον
Αρθούρο να στείλει τους ιππότες να διορθώσουν τις αδικίες που γίνονταν.
Μία μέρα παρουσιάστηκε στο βασιλιά ένας νέος που του ζήτησε τρεις χάρες. Η
πρώτη ήταν να τον αφήσει να μείνει στο περιβάλλον της αυλής ένα χρόνο και όταν
θα πέρναγε ένας χρόνος θα του έλεγε ποιες είναι οι άλλες δύο χάρες. Ο βασιλιάς
δέχτηκε και παρέδωσε το νέο στις φροντίδες του αδελφού του, σερ Κέι, ο οποίος
όμως τον μεταχειρίστηκε με πολύ άσχημο τρόπο.

Όταν έκλεισε ένας χρόνος από την εμφάνιση του νέου, παρουσιάστηκε στον βασιλιά
μία κοπέλα και του ζήτησε να στείλει έναν από τους ευγενικούς ιππότες του να σώσει
την κυρά της, που την κρατούσε αιχμάλωτη ο "Κόκκινος Ιππότης των Κόκκινων Κήπων",
που ήταν δυνατός σαν εφτά άντρες και είχε δύο αδέρφια, τον "Μαύρο Ιππότη" και τον
"Πράσινο Ιππότη". Τότε ο νέος θύμισε στο βασιλιά ότι συμπληρώθηκε ο πρώτος χρόνος
κι ήρθε η ώρα να του πει και τις δύο άλλες χάρες που ήθελε: η μία ήταν να αναθέσει σ'
αυτόν τη σωτηρία της κυράς της κοπέλας και η άλλη να προστάξει τον ιππότη σερ
Λάνσελοτ να τον χρίσει ιππότη όταν τον νομίσει άξιο. Στη συνέχεια αποκαλύπτεται ότι ο
νέος αυτός είναι ο σερ Γκάρεθ του Όρκνεϊ, αδερφός του Γκάχερις, του Γκάγουεν και
του Άγκραβαϊν. Στη συνέχεια του αγγλικού θρύλου παρελαύνουν πολλά συναρπαστικά
περιστατικά, γεμάτα από πράξεις ιπποτισμού, ψυχικού μεγαλείου και αυτοθυσίας
καθώς ο βασιλιάς Αρθούρος προσβάλλεται από μια μυστηριώδη αρρώστια και για την
θεραπεία της στέλνει τους ιππότες του να αναζητήσουν το Άγιο Δισκοπότηρο. Η
ανεύρεση του μυθικού αντικειμένου είναι δύσκολη, καθώς κανείς δεν γνωρίζει με
ακρίβεια πού ακριβώς βρίσκεται, αλλά οι ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, οπλισμένοι
με αγάπη και εμπιστοσύνη προς τον βασιλιά τους, χωρίζονται και φεύγουν για τα
πέρατα της γης, για την αναζήτησή του. Όταν όμως κατηγορηθούν για προδοσία η
βασίλισσα και ο σερ Λάνσελοτ, αρχίζει να γράφεται η τελευταία σελίδα της ιστορίας
του Κάμελοτ.

Λάνσελοτ
Ο Σερ Λάνσελοτ (αγγλικά: Sir Lancelot du Lac,
δηλαδή Λάνσελοτ της Λίμνης) είναι ο πιο διάσημος
από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Είναι
πρότυπο ιπποτισμού, αλλά κι ένας χαρακτήρας που
βασανίζεται εσωτερικά. Δεν παρουσιάζεται
σε ουαλικές πηγές ούτε σε κάποιο βιβλίο
του Τζέφρεϊ του Μονμάουθ, κι έτσι μπορεί να
προήλθε από ιρλανδικούς ή βρετανικούς μύθους.

Ο Λάνσελοτ είναι γιος του Βασιλιά Μπαν της
επαρχίας Μπενουάκ στη δυτική Γαλλία.
Ανατρέφεται όμως από την Κυρά της Λίμνης, η
οποία και τον παρουσιάζει στην αυλή του
Βασιλιά Αρθούρου σε ηλικία δεκαοκτώ ετών. Η
υπεροχή του στη μάχη κι η ευγενική του φύση
γίνονται σύντομα αντιληπτές από όλους κι έτσι
συμμετέχει στη Στρογγυλή Τράπεζα. Η πρώτη
του εμφάνιση σαν κύριος χαρακτήρας είναι
στο Le Chevalier de la Charette (Λάνσελοτ ο
Ιππότης με το κάρο) του Κρετιέν ντε Τρουά,
γραμμένο τον 12ο αιώνα, όπου περιγράφονται
οι περιπέτειές του στο μέρος που είναι γνωστό
ως Πρόζα του Λάνσελοτ, συχνά με
αντιφάσκουσες ιστορίες και σειρά γεγονότων.

Λάνσελοτ και
Γκουίνιβερ

Η πιο δημοφιλής ιστορία του είναι ο έρωτας και η παράνομη σχέση του με τη γυναίκα
του Αρθούρου, τη βασίλισσα Γκουίνιβερ. Η σχέση τους ενσωματώνεται και στον μύθο
του Άγιου Δισκοπότηρου. Όταν ο Λάνσελοτ τυχαίνει να είναι φιλοξενούμενος του
Pelles, κατόχου του Δισκοπότηρου, εκείνος κανονίζει με μαγικό τρόπο, ώστε ο
Λάνσελοτ να περάσει τη νύχτα με την κόρη του, Ελέιν, πιστεύοντας ότι είναι
η Γκουίνιβερ. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Γκάλαχαντ, ο οποίος αργότερα
πηγαίνει στην αυλή του Αρθούρου και μαζί με άλλους ιππότες ξεκινούν την αναζήτηση
για το Άγιο Δισκοπότηρο. Στον ίδιο τον Λάνσελοτ το αρνούνται λόγω της μοιχείας που
διέπραξε. Η σχέση του Λάνσελοτ με τη Γκουίνιβερ αποκαλύπτεται κάποια στιγμή κι
ο Αρθούρος αναγκάζεται να διατάξει την εκτέλεση της Βασίλισσας λόγω απιστίας και
προδοσίας. Ο Λάνσελοτ παρεμβαίνει και σώζει τη Γκουίνιβερ και φεύγει με
προορισμό τη Γαλλία, όπου τον ακολουθεί κι ο Αρθούρος. Ωστόσο, ο γιος
του, Μόρντρεντ σχεδιάζει να παντρευτεί τη Γκουίνιβερ και να ανεβεί στο θρόνο.
Ο Αρθούρος επιστρέφει και στην τελική μάχη του Κάμλαν σκοτώνει τον Μόρντρεντ,
αλλά ο ίδιος τραυματίζεται θανάσιμα και μεταφέρεται στο νησί Άβαλον. Ο Λάνσελοτ
καταφτάνει πολύ αργά μετά την τελική μάχη και την αποχώρηση του Αρθούρου.
Συναντάει τη Γκουίνιβερ για τελευταία φορά, πριν εκείνη κλειστεί σε μοναστήρι, και
αποτραβιέται στο ησυχαστήριό του στο Γκλάστονμπερι, όπου και πεθαίνει έχοντας
πληρώσει για τις αμαρτίες του.

O Μύθος του
Αγίου
Δισκοπότηρου

Μετά από τον θάνατο του Χριστού, ο Ιωσήφ φυλακίστηκε προφανώς σε έναν τύμβο, όμοιο με εκείνον που
χρησιμοποίησε για το σώμα του Ιησού. Αφημένος εκεί για να λιμοκτονήσει, επί αρκετά χρόνια τρεφόταν από
την μαγική δύναμη του γκράαλ που του παρείχε τροφή και νερό κάθε πρωί με θαυματουργό τρόπο. Αργότερα
- και σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου - ο Ιωσήφ ταξίδεψε στην Μεγάλη Βρετανία με την οικογένειά
του και διάφορους συντρόφους του. Εγκαταστάθηκε στο Ύνυς Βίτριν (Γκλάστονμπερι), αλλά το δισκοπότηρο
πήγε στο Κορμπένικ και στεγάστηκε σε ένα θαυματουργό κάστρο, που φυλασσόταν πάντα από τους Βασιλείς
του Δισκοπότηρου, απόγονους της κόρης του Ιωσήφ Άννας ή Ενυγκέους και του συζύγου της Μπρονς. Αιώνες
αργότερα, η τοποθεσία του Μεγάλου Κάστρου του Κορμπένικ ξεχάστηκε. Στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου,
όμως, υπήρχε η προφητεία ότι το Δισκοπότηρο θα ανακάλυπτε και πάλι ένας απόγονος του Αγίου Ιωσήφ.
Αυτός ο συγκεκριμένος απόγονος ήταν και ο μόνος που θα μπορούσε να καθίσει στην Επικίνδυνη Θέση,
στην Στρογγυλή Τράπεζα. Όταν ένα τέτοιο άτομο έφτασε με την μορφή του Γκάλαχαντ, του γιου του Λάνσελοτ,
μαζί με ένα θαυμαστό, αν και σύντομο όραμα του ίδιου του δισκοπότηρου, άρχισε μια αναζήτηση για να
βρεθεί το ιερότερο των λειψάνων. Μετά από πολλές περιπέτειες και πολλά χρόνια, οι ιππότες της Στρογγυλής
Τράπεζας διέσχισαν την Μεγάλη Βρετανία από το ένα άκρο στο άλλο.[5] Ο Πέρσιβαλ (Πέρεντυρ), ανάμεσά
τους, ήταν εκείνος που ανακάλυψε το κάστρο σε μια περιοχή τόσο άρρωστη όσο και ο πληγωμένος βασιλιάς
της. Όταν φιλοξενήθηκε από αυτόν τον «Ψαρά» ή «Βασιλιά του Δισκοπότηρου» απέτυχε να ρωτήσει για το
γκράαλ και έφυγε με άδεια χέρια. Ο Λάνσελοτ ήταν ο επόμενος που πλησίασε το Κορμπένικ, αλλά του
απαγορεύτηκε η είσοδος γιατί ήταν μοιχός. Τελικά, κατέφτασε ο Γκάλαχαντ που του επιτράπηκε να εισέλθει
στο παρεκκλήσι και να ατενίσει το Δισκοπότηρο. Την ίδια στιγμή, η ζωή του ολοκληρώθηκε, έφτασε στο
μυστικό της τέλος και ο ίδιος μαζί με το δισκοπότηρο υψώθηκαν στον ουρανό.

Βιβλιογραφία
Βασιλιάς Αρθούρος - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)
Βασιλιάς Αρθούρος: Όταν ο μύθος υπερτερεί της Ιστορίας | OffLine Post
Εξκάλιμπερ - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)
Μέρλιν ο Μάγος (hellenicaworld.com)
Κυρά της Λίμνης - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)
Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)
Λάνσελοτ - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)
Άγιο Δισκοπότηρο - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)