1. moswavleTa 69-e saswavlo-SemoqmedebiTi
k o n f e r e n c i a
seqcia: უცხოური enebi
Tema: გოდერძი ჩოხელი
“რატომ ტირის დამიანი?”
მოთხრობა
(Targmani rusul enaze qarTulidan)
qalaqi, raioni: baTumi, aWara
avtori: Ggiorgi iremaZe
skola, klasi: Sps “gordas” baTumis saero
elitaruli skola,
XI–a klasi
xelmZRvaneli: larisa gugunava
2. ГОДЕРЗИЧОХЕЛИ
«ПОЧЕМУ ЧЕЛОВЕК ПЛАЧЕТ?»
- Почему ты плачешь?
- Что-то вспомнил…
- А всё-таки?
-Вот только что прошли два человека, и я почему-то вспомнил, что эти люди
именно здесь уже когда-то проходили…
- Ну и стоит из-за этого плакать?
- Такое часто происходитсо мной. Часто что-то делая мне, почему-то
кажется, что это уже было когда-то…
-Такое и со мной происходит, но стоитли из-за этого плакать?
- А потому, что мне страшно, чтобы не повторилась опять также моя жизнь…
- Хочешь, я о тебе рассказ напишу?
- Не хочу…
- Почему?
- В твоих рассказах всегдаумирают…
- И ты этого боишься?
- А ты не боишься?!
- Чего я должен бояться?!
- Конца…
- Конца не существует…
- Как это не существует?!
- В конце чего-то всегда существует начало … каждое существо само ищет
своего конца… Это цель… Но, я же сказал, конца как бы не существует…
- Так почему же плачут люди?
- Боятся и потому …
- Чего боятся?
- Начала… Кто не боится начала, тот и не плачет…
- Да, но когда другойоплакивает чужую смерть?
- То другойпредставляет себя на его месте. Покойник не плачет потому, что
смерть это уже начало…
- Видно потомуи не плачут?!
- Ну и почему?
3. - Возможно мы пришельцы из других мест, и уж раз не смоглиуйти, то и
плачем, плачем, так как здесь остаёмся…
- Как ты додумался до этого?
- Церкви… видишь, как построены некоторые?!Они похожина ракеты готовые
к взлёту в небо. Заходим внутрь, молимся. Почему? Может потому, что хотим
воспарить в небеса, но ничего не получается, а лишь только земле придаём
друг друга, вот и плачем..
- Ты же сказал, что в тебе что-то повторяется. Почемуже не повторяется приход
с небес?
- Возможно, когда-нибудь итакое повторится…
- Ну а уж если это повторится,всёравно будешь плакать?
- Не знаю. Я вообще не знаю, почемуплачет человек…
- Потому, что хочет Свободу…
- И потом не будет плакать?
- Нет. Свободныйчеловек начала не боится.
- Напиши ну….
- Что?
- Напиши обо мне рассказ…
- А если и ты у меня скончаешься в конце?
- Нет. Знаешь, как напиши?
- Как?
- Жил я на Земле, долго жил, приблизительно около ста лет…
- А потом?
- Ну и в продолжениеэтих ста лет часто делал что-то такое, что когда-то уже
было сделано мною.
- Ну а потом?
А однажды прилетел с небес золотой корабль. Я вспомнил, что этот корабль
должен был меня забрать. Вот я и сел, и отправился в небеса. Напишешь?
....
Написал…»
4. გოდერძი ჩოხელი
“რატომ ტირის ადამიანი?”
- რა გატირებს?
– რაღაც გამახსენდა…
– მაინც?
– აი, ახლა ორმა კაცმა ჩამოიარა და რატომღაც გამახსენდა, რომ ამ კაცებმა, ოდესღაც,
ზუსტად აქ ჩამოიარეს…
– მერე, რა გატირებს?
-ხშირად მემართება ესეთი რაღაცები. ხშირად ვაკეთებ რაღაცას და რატომღაც მგონია, რომ
ოდესღაც ეს უკვე იყო…
– ეგ მეც მემართება, რა არის მანდ სატირალი?
– რა და, მეშინია როდესმე კიდევ ასე რომ განმეორდეს ჩემი ცხოვრება…
– გინდა შენზე მოთხრობა დავწერო?
– არ მინდა…
– რატომ?
– შენს მოთხრობებში ყოველთვის კვდებიან…
– მერე შენ ამის გეშინია?
– შენ არ გეშინია?!
– რისი უნდა მეშინოდეს?!
– დასასრულის…
– დასასრული არ არსებობს..
– როგორ თუ არ არსებობს?!
-რაიმეს დასასრულში ყოველთვის დასაწყისი დგას… ყოველი არსი თვითონ ეძებს თავის
დასასრულს. ესაა მიზანი.. მაგრამ, ხომ გითხარი, დასასრული არ არსებობს მეთქი…
– მაშ, რატომ ტირიან ადამიანები?
-ეშინიათ და იმიტომ…
– რისი ეშინიათ?
– დასაწყისის… ვისაც არ ეშინია დასაწყისის, ის არც ტირის…
– მაგრამ სხვა როცა ტირის სხვის სიკვდილს?
– თავის თავი ჰყავს მის ადგილას წარმოდგენილი. მკვდარი არ ტირის იმიტომ, რომ
სიკვდილი უკვე დასაწყისია…
– იქნებ მაგიტომ არ ტირიან?!
– მაშ, რატომ?
– შეიძლება სხვაგნიდან ვართ მოსული და რაკი ვეღარ წავედით ტირილითაც იმიტომ
5. ვტირით, აქ რომ ვრჩებით…
– ეგ რამ გაფიქრებინა?
– ეკლესიებმა… ხედავ, როგორ არის ზოგი აშენებული?! ცაში ასაფრენად გამზადებულ
რაკეტას ჰგავს. ჩვენ შიგნით შევდივართ და ვლოცულობთ. რატომ? იქნებ ისევ ცაში
ამაღლება გვინდა და რომ არაფერი გამოგვდის და მიწას ვაბარებთ ერთმანეთს, ვტირით…
– შენ ხომ თქვი, რომ შენში რაღაცები მეორდება. რატომ არ განმეორდა ციდან აქ მოსვლა?
– შეიძლება ოდესმე ისიც განმეორდეს…
– და თუ განმეორდა, მაინც იტირებ?
– არ ვიცი. მე საერთოდ არ ვიცი რატომ ტირის ადამიანი…
-იმიტომ, რომ თავისუფლება უნდა…
– მერე აღარ იტირებს?
– არა. თავისუფალ კაცს დასაწყისის არ ეშინია.
– დაწერე რა..
– რა?
– მოთხრობა დაწერე ჩემზე…
– შენც რომ შემომაკვდე ბოლოს?
– არა. იცი, როგორ დაწერე?
– როგორ?
– ვიცხოვრე დედამიწაზე, დიდხანს ვიცხოვრე, დაახლოებით ას წელს…
– მერე?
– ამ ასი წლის განმავლობაში ხშირად ისეთ რაღაცებს ვაკეთებდი, რაც ოდესღაც
გაკეთებული მქონდა..
– მერე?
– ერთ დღეს, ციდან ოქროსფერი ხომალდი მოფრინდა. მე გამახსენდა, რომ ამ ხომალდს
უნდა წავეყვანე. ჩავჯექი და წავედი ცაში. დაწერ?
…..
დავწერე…”
