2. 5กุมภาพันธ - เมษายน ๒๕๕๔
ขอความนอบนอมมีตอคุณพระศรีรัตนตรัย ขอเจริญพร
สาธุชนทุกทานที่มาพรอมกันในโอกาสครบรอบ ๖๐ ป ของ
ยุวพุทธิกสมาคมแหงประเทศไทย
เมื่อวานทานติช นัท ฮันห จากหมูบานพลัมเดินทางมา
เมืองไทยเพื่อที่จะสรางวัด ปที่แลวอาตมาไดไปปฏิบัติธรรมเจริญสติ
กับทานมีความสุขมาก พอทานมาเมืองไทยเราก็ไปถวายปรนนิบัติ
พัดวีครูบาอาจารย อาตมานั่งดูทาน ทาน ๘๕ ปแลว แตทำไมทาน
ยังดูผองใส ลุกเอง นั่งเอง ทานไมตองไปฉีดโบท็อกซที่ไหน รัศมี
แหงธรรมนั้นเปลงประกายชัดเจนมาก อาตมาพบทานเมื่อปที่แลว
พอไปถึงปบทานตอนรับดีมาก วันนั้นทานไมฉันขาวทานยกสำรับกับ
ขาวที่ทานควรจะฉันมาถวายอาตมา ซึ่งเปนพระเด็กๆจากเมืองไทย
อาตมาก็แหมๆทานไมฉันใหเราฉัน ถาเราฉันแลวทานจะมองวาเรา
ตะกละหรือเปลา มันเปนปริศนาธรรมของเซ็นหรือเปลา แตถาเรา
รับเซ็นจากทานวันนี้อดนะ ทานไมฉันทานจะสอนเรื่องความวางไหม
แตเราวางจากสุวรรณภูมิถึงสนามบินชารลสเดอโกลฝรั่งเศส
๑๓-๑๔ ชั่วโมง ถาเราไปวางกับทานดวยวันนี้มีสิทธิ์เปนลมนะ ก็เลย
ทำเปนอานปริศนาธรรมทานไมออก ฉันหมดเกลี้ยงเลย
พอฉันเสร็จก็ไปกราบทาน ทานเรียกอาตมาไปกอด คำถาม
ในหัวใจที่เตรียมเอาไวจะถามนะ หายเกลี้ยงเลย พอไปอยูเบื้องหนา
ครูบาอาจารยกิเลสมันสงบ ตอนจะไปหาครูบาอาจารย กิเลสมันฟุง
เตรียมนูนเตรียมนี่ พอไปถึงหนาทาน แคจะงัดคำพูดออกมาจากปาก
ยังทำไมไดเลย ถาไมประหวั่นพรั่นพรึงก็เพราะเดชะบารมีของทาน
แผคลุมเรา สติมันตื่นตัวขึ้นมาเพราะรูสึกเราอยูกับคนที่มีสติ มาขาด
สติแถวนี้ไมได หมดคำถาม อยูกับทานสองอาทิตยไดคติธรรมมา
สอนอยูคำหนึ่งก็คือคำวา “เราจะเดินอยูบนหนทางความถูกตอง”
เพราะไปอยูกับคนที่ถูกตอง ชีวิตของทานนั้นมีคุณคาเหลือเกิน
อาตมาอยากจะรูวาทำไมนะ พระเวียดนามรูปหนึ่งจึงสอนธรรมะ
แลวคนทั้งโลกยอมรับ ทานใชอะไรเปนเครื่องมือ พอทานเดินออก
มาจากกุฏิเราจะสัมผัสถึงความสงบในทวงทีลีลาที่เดิน คน ๗๐๐ –
๘๐๐ ทุกคนเงียบ เพราะความสงบจากตัวทานมันแผพลังไปจนคนที่
อยูเบื้องหนาไมอาจที่จะทำอะไรเปนการรบกวนคนอื่น เวลาทานเดิน
ไปบนผืนหญาเขียวขจีเราก็รูสึกวา พลังของสติมันก็แผคลุมลงไป
บนผืนหญา เวลาทานเทศน เวลาทานสอน เวลาทานลบกระดาน
เราดูทุกสิ่งทุกอยาง เรารูเลยวานี่คือการอบรมจากการเจริญสติมา
ทั้งชีวิต แลวเราก็ตั้งขอสังเกตวาทานก็ใชชีวิตแสนจะธรรมดาแต
ทำไมมีเสนหเหลือเกิน ฝรั่งแตละคนๆที่มานั่นไมใชฝรั่งกระจอกนะ
เปนฝรั่งที่มีการศึกษาดีทั้งนั้น วันหนึ่งเขาอานพบคอรสการภาวนา
ของทานติช นัท ฮันห จึงเดินทางมาเจริญสติ เมื่อไปอยูกับทานแลว
ก็เปลี่ยน เพราะวาทานสอนใหเราเจริญสติ
พอใครมีสติ คนๆนั้นจะคนพบตาน้ำแหงความสุขอยูใน
นี้ เราทุกคนมีตาน้ำแหงความสุขในตัว แตเราไมคอยรูหรอก
เพราะวาเราไมรูเราจึงไปฝากความสุขไวกับยศ อยากมียศ ทรัพย
อำนาจ ชื่อเสียง กามารมณ อยากมีทุกอยางเลยนะ แลวเราก็ได
ใชเวลาของเราทั้งชีวิตเพื่อแสวงหาสิ่งนี้ เพราะคิดวาพอมีแลวมัน
ก็จะใหผลิตผลเปนความสุข หารูไม มียศไมใชจะสุขนะ ถามียศแลว
คนไมเห็นคุณมียศคุณก็ทุกขอยูนะ
มีทรัพยถาใชทรัพยไมเปนก็ยุงนะ ทรัพยนี่อันตรายมาก
พระพุทธเจาทานบอกวาเปนอสรพิษ พี่นองทะเลาะกัน ฆากันได
พระกับลูกศิษยทะเลาะกัน ฆากันก็ได มีชื่อเสียงถารูไมทันทุกขนะ
เมื่อวันกอนอาจารยเฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน อาจารยเปนคนที่มี
เรื่อง “ใหสุขแกทาน สุขนั้นถึงตัว”
วันอาทิตยที่ ๓๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๓
ณ อาคารธรรมนิเวศ
ยุวพุทธิกสมาคมแหงประเทศไทยฯ
โครงการจิตใส ใจสบาย
สาระธรรมบรรยาย โดย พระมหาวุฒิชัย (ว.วชิรเมธี)
เรียบเรียงโดย กองบรรณาธิการ
(ถอดเทป คุณพรรณระวี ศิริภัทร ตรวจสอบและยอสรุปโดย กวี บุญดีสกุลโชค)

3. 6 ยุวพุทธสัมพันธ ฉบับที่ ๗๗
ชื่อเสียง ปวดปสสาวะก็จอดรถปสสาวะขางทางตามประสาแก
ทันใดนั้นก็มีรถของนักทองเที่ยวกลุมหนึ่งแวะมาชมใกลๆ อาว
อาจารย เฉลิมชัย คนระดับนี้ทำไมมายืนปสสาวะกลางทาง แกหัน
ไปดาบอกวาใหมีเวลาสวนตัวบางสิ ปสสาวะอยูยังยกกลองถายอะไร
กันนักกันหนา แกมีชื่อเสียงก็จริงแตแกไมเมา แกบอกวาชื่อเสียง
เปนสิ่งที่คนอื่นมองแกแตตัวแกใชชีวิตธรรมดา ในโลกนี้มันมีกี่คนที่
จะรูสึกวาชื่อเสียงเปนมายา สวนมากก็นึกวาชื่อเสียงเปนของจริง
ทั้งนั้นใชไหม เราไปสรางกอนสมมุติขึ้นมากอนหนึ่งนะ เอาไวเปน
สรรพคุณของชีวิตเรา ถาคนไมเห็น ทุกขไหม ทุกข กวาเราจะสลัด
สมมุติไดมันไมใชงายนะ มีชื่อมีเสียงอยาไปคิดวาสุขนะ ถารูไมเทา
ทันทุกขไหม ทุกข เรารูเทาทันมันเราก็ปลอยได มนุษยก็คิดอยางนี้
อยากจะมีความสุขแลวก็คิดวาความสุขตองเกิดจากยศ ทรัพย
อำนาจ ชื่อเสียงและกามารมณ อาตมาไมปฏิเสธวายศ ทรัพย
อำนาจ ชื่อเสียงและกามารมณกอใหเกิดความสุข แตมันเปนความ
สุขเคลือบแฝง เปรียบเสมือนน้ำผึ้งบนคมมีด เอาน้ำผึ้งมาเท
บนคมมีดโกน เอาลิ้นเลียดูสิ นั้นแหละคือสุข ที่จริงภาษาศัพทเขา
เรียกวาอามิสสุข คือสุขที่เกิดจากการวางเงื่อนไข มันสุขนะ แตมัน
ทุกขได
คุณโยมทั้งหลายมีครอบครัวกัน ตอนจีบกันก็คิดวาคนๆนี้
ใชเลย ใชคนที่ฉันตามหามาตลอดทุกภพ ทุกชาติเปนคูแททางจิต
วิญญาณ พอแตงไปสักพักหนึ่งคูแททางจิตวิญญาณกลายเปน
รูมเมท แคเพื่อนรวมหองเทานั้นเอง ก็ทำไมเพื่อนคนที่เรารวมหอง
คนที่เคยทำใหเรามีความสุขแลวทำไมวันหนึ่งทำใหเรามีความทุกข
ขนาดอยูใกลๆเธอยังบอกเลยวาลมพัดมานะยังไมเย็นเทาดวงตาของ
เธอทอดมองพี่ คนที่ทำใหเรามีความสุข วันหนึ่งถามันเปลี่ยนไปกลับ
กลายเปนทำใหเรามีความทุกข รักมากก็ทำใหทุกขมากใชไหม หวง
มากก็ทำใหแคนมากใชไหม
นี่คือรูปแบบของความสุขแบบถูกวางเงื่อนไข ฉะนั้นยศ
ทรัพย อำนาจ ชื่อเสียง กามารมณเหลานี้มันทำใหเรามีความสุข
ก็จริงนะ แตถาเรารูไมเทาไมทันวันหนึ่งมันจะทำใหเราทุกข แตถา
เรารูเทารูทันนะถาเรามียศเราก็แสดงตนใหสมกับยศที่เรามี มุมไหน
จุดไหน สถานที่เขายกยองคนมียศเราก็แอ็คใหเขาดูวาเราเปน
นายพล แตถาเราไปบางจุด บางที่ บางแหง ซึ่งไมมีใครรูจักเราเลย
เราก็ทำตัวตามธรรมดาใชไหม
ถาเรามีทรัพยใชไปทำบุญสุนทาน บริจาคชวยเหลือเกื้อกูล
ชาวโลก เงินก็เปลี่ยนเปนความรักความเคารพนับถือจากคนทั่วโลก
เพราะเงินนั้นมันคือกอนประทานคุณไมเอาไปสรางประโยชน มัน
ก็ไมมีประโยชนหรอกใชไหม
ถาเรามีอำนาจ และใชใหเปน พระเจาอโศกมหาราชใช
อำนาจเปน ทำศิลาจารึกและในนั้นเขียนอักษรธรรมอธิบายธรรม
ของพระพุทธเจาไป ๘๔๐๐๐ แหงทั่วอินเดีย ตอนนี้พระพุทธศาสนา
ฟนคืนกลับมาไดเพราะวามีฝรั่งไปคนพบศิลาจารึก พระพุทธศาสนา
ที่หายไป ๘๐๐ ปนะฟนคืนชีวิตขึ้นเพราะมีศิลาจารึกของพระเจา
อโศกเปนหลักฐาน เห็นไหมทานมีอำนาจแลว ชวนคนทั้งชมพูทวีป
มาปฏิบัติธรรมกับทาน นี่เรียกวาใชอำนาจเพื่อธรรมเปนการใช
อำนาจที่ถูกตอง แตถาเรามีอำนาจแลวเราใชอำนาจไมเปนนะ เที่ยว
ไปสั่งฆาคนนี้ สั่งฆาคนนูน รังแกคนนูนรังแกคนนี้ เพื่อนมนุษยตอง
มาบาดเจ็บลมตายเพราะอำนาจของเรา
ถาเรามีชื่อเสียงและใชใหเปน จะเปนประโยชนมาก แต
ถาเราใชไมเปน เราก็ทำเพื่อตัวเองลวนๆ แลววันหนึ่งพอชื่อเสียง
มันลงชีวิตมันก็จบแคนั้น มันไมมีคุณคา ถาใครสักคนหนึ่งซึ่งมี
ชื่อเสียงแลวเปลี่ยนความดังสรางความดี มีชื่อเสียงแลวใชเปน
ซุปเปอรสตารจะมีประโยชนเหลือเกิน โลกเราจะพลิกโฉมหนาไป
อีกทางหนึ่งเลยทีเดียว ดังนั้นใครมีชื่อเสียงแลวชักชวนคนเกง
คนดีคนมีชื่อเสียงทั้งหลายหันมาหาทางธรรมะ จะมีคนดีเพิ่มขึ้น
อยางมโหฬาร จากชื่อเสียงของเราซึ่งเปนสิ่งสมมุติ
....ถาเรามีชื่อเสียงและใชใหเปน จะเปนประโยชน
มาก แตถาเราใชไมเปน เราก็ทำเพื่อตัวเอง
ลวนๆ แลววันหนึ่งพอชื่อเสียงมันลงชีวิตมัน
ก็จบแคนั้น มันไมมีคุณคา

4. 7กุมภาพันธ - เมษายน ๒๕๕๔
กามารมณมีประโยชนไหม? กามารมณก็มีคุณ เรียกวา
กามคุณ คุณของกาม แตถาเราหมกมุนจนเกินไปทำใหเราเดือดเนื้อ
รอนใจ มากเกินไปก็ไมดี ฉะนั้น ยศ ทรัพย กามารมณและอำนาจ
ชื่อเสียง ใชเปนก็เปนคุณ ใชไมเปนก็เปนโทษ ถาใชเปนมันเปนคุณ
ยังไง มันเปนที่มาของความสุข ใชไมเปนมันเปนที่มาของความทุกข
นี่เรียกวาความสุขที่ถูกวางเงื่อนไข
มีอีกรูปแบบหนึ่งที่ไมถูกวางเงื่อนไข อาตมาเกริ่นไวตั้งแต
ตอนตน ทานติช นัท ฮันห ทำไมเวลาเราไปอยูใกลเราถึงสัมผัสความ
สุขของทาน อายุ ๘๕ แลวยังผองอยางกับคนอายุ ๓๐ ตนๆ ที่ฝรั่งเศส
ทานมีกุฎิเล็กๆเปดกุฏิใหเขาเยี่ยมชม มีแตความเรียบงายอยูในกุฏิ
ของทาน สมบัติพอจะมีก็หนังสือและพูกันจีน ทานไวทำปริศนาธรรม
ทานอยูเรียบงายมาก นั่นแสดงวาชีวิตคนที่ขึ้นอยูวัตถุนอยถึงนอย
มาก แตกลับมีความสุขสูงถึงสูงที่สุด พวกเราอยากเปนไหม พวก
เรานี่เวลามองไปทางไหนวัตถุลอมหนาลอมหลังเต็มไปหมดนะ
ถาเมื่อไหรก็ตามที่เราสามารถพัฒนาตนจนเปนตัวของตัว
เองอยางลวนๆนะ จะคนพบวามีความสุข นั่นแหละเราไปอีกขั้น
หนึ่งของความเปนมนุษย อยากเปนไหม ตั้งแตหัวจรดเทาไมมี
เครื่องประดับเลยสักชิ้น แตนั่งตรงไหนก็มีความสุข ยืนตรงไหน
ก็มีความสุข เดินตรงไหนก็มีความสุข ดื่มน้ำเปลาก็มีความสุข
คนจะโทรศัพทมาไมโทรศัพทมาก็มีความสุข คนจะมองเห็นหรือ
มองไมเห็นก็มีความสุข นั่งบนแผนหินก็รูสึกนุม ตามลมหายใจ
ธรรมดาก็รูสึกสดชื่นรมเย็นไปเลยทั้งชีวิต โยมอยากเปนอยางนี้ไหม
อยากเปนไหม เพราะสิ่งที่อาตมาไดเรียนรูจากชีวิตของทาน คือ
เราไดไปเห็นวาคนเราไมมีเครื่องประดับใดๆเลย มีแตการเจริญ
สติในวิถีชีวิตคนเราลวนๆก็มีความสุข ทานกลายเปนองครวมของ
ความสุขเคลื่อนที่ ถาใครพัฒนาตนเปนองครวมของความสุข
เคลื่อนที่ได เขาจะเปนคนที่ทำอะไรก็แผกระจายรังสีแหงความ
สุขออกไป พูดก็ทำใหคนฟงมีความสุข ทำก็ทำใหคนที่ไดรับผลแหง
การกระทำนั้นมีความสุข อยูในโลกก็ทำใหโลกนี้มีความสุข
ทุกวันนี้เรามีมนุษยที่เต็มไปดวยความทุกข และเขาอยูตรง
ไหนเขาทำใหตัวเองทุกขและทำใหคนใกลๆทุกข ถาเราไมมีสติ เรา
จะเปนหนวยความทุกขเคลื่อนที่ เวลาที่เราพูดเราจะทำใหคนที่ฟง
เรามีความทุกขใชไหม แตถาเรามีสติ เวลาที่เราพูดเราก็พูดใหคนฟง
มีความสุข อยางเชนคนที่เจ็บปวย มีคนโทรมาหาอาตมาบอยมาก
โดยมากจะเปนผูปวยในระยะสุดทาย อาตมาภาพจะพูดเหมือนๆกัน
วา เราเกิดมาในโลก เหมือนเรามาเดินอยูบนสะพานนะ ทางมีไว
ใหเดินขาม ไป นั่งแชอยูบนสะพานแลวคิดวานี่สะพานของฉัน เรา
แคเดินมาแลวเราก็เดินไป ฝงโนนสูฝงนี้ ฝงนี้สูฝงโนน เมื่อพน
สะพานแลวก็เดินตอไปขางหนาซิ หวงสะพานไวทำไม
นี่ก็คือการปลอยวางนั่นเอง บางคนพูดเสร็จแลวก็บอกวา
ขอบพระคุณมากนะคะทาน ปานนี้นองเขาคงไปดีแลวละ ปรากฏ
วารุงขึ้นเขาโทรศัพทมาหาอาตมา ยังไมไป บอกวาไดฟงธรรมะแลว
เกิดปติขึ้นมานะ จริงๆคนที่ปวยเรื้อรัง และระยะสุดทายไมใชคน
สิ้นหวัง แตทางพุทธศาสนามองวา เปนคนที่มีความหวังเปนที่สุด
เพราะพอเขารูวาเขาจะตาย เขาก็ทิ้งทุกอยางเลยนะ จิตเขาเด็ดเดี่ยว
มากไมมีอะไรที่จะตองทำอีกแลวนอกจากการปฏิบัติธรรมในนาที
สุดทาย ลุกขึ้นมาปฏิบัติธรรมพอมาทำอยางนี้ หลายคนเจริญสติ
รุดหนาไดมาก เพราะเขาไมมีกังวล เพราะรูแลววายังไงก็ตายใชไหม
เหลือตัวคนเดียวแลวนี่ เขาจะตองเปนเดี่ยวมือหนึ่งไปสูโลกหนานะ
พอแมก็ชวยไมได ลุกขึ้นมาเจริญสติ พระบอกยังไงทำอยางนั้น
ทั้งหมด และนั่นทำใหแหกคำทำนายของหมอหลายคน บางคน
สามารถปฏิบัติธรรมอยูมาจนขามปได
ที่เชียงใหมนี่ทำวิจัยศึกษาเลยนะ ขอถามวาในรางกาย
คนเราแบกภาระไมไหว แตทำไมคนอยูตอได ปรากฏวาคนไขนี่
ปฏิบัติวิปสสนาทั้งๆที่ในชีวิตเขาไมเคยทำเลยนะ เขาบอกวาทั้งชีวิต
ทำแตความดี ตักบาตรทุกเชา แลวสิ่งที่หนูไดรับคือตองมาเปนมะเร็ง
....ทุกวันนี้เรามีมนุษยที่เต็มไปดวยความ
ทุกข และเขาอยูตรงไหนเขาทำใหตัวเองทุกข
และทำใหคนใกลๆทุกข ถาเราไมมีสติ เราจะเปน
หนวยความทุกขเคลื่อนที่ ....

5. 8 ยุวพุทธสัมพันธ ฉบับที่ ๗๗
นี่หรือคะบุญ คือหมอฟนธงแลววา สามวันเจ็ดวันนี้ แกตองไปแน
คนปวยก็เลยทาทายเลย ถาพระอาจารยตอบใหหนูไมไดวา ทำไม
บุญที่หนูทำถึงไมชวย หนูจะเปลี่ยนศาสนา แมจะถึงนาทีสุดทายหนู
ก็จะเปลี่ยน เพราะหนูรูสึกวาหนูทำแลวมันสูญเปลา ตักบาตรทุก
เชาแลวทำไมโรคมะเร็งของหนูไมหาย อาตมาเลยบอกวาหนูเปน
มะเร็งหนูตองใหหมอรักษาซิ หนูตักบาตรคนที่อิ่มคือพระใชไหมลูก
มันไมตรงกับสมมุติฐานเทาไหรนะ แลวบุญหนูก็ไดไปแลวตอนที่หนู
ตักบาตรไง แลวพระพุทธเจาเคยบอกที่ไหนวาตักบาตรจะไมเปน
มะเร็ง เราก็ไปใหสติเขานะ คุยไปคุยมา จากคนปวยที่หายใจออน
โรย เชื่อไหมขณะที่คุยกับอาตมาลุกมานั่งบนเตียง แลวคุยอยางนี้
เลย ตอนตอสายโทรศัพท คุยครั้งแรกนอนคุย พอคุยกับอาตมา
คุยไปคุยมาลุกขึ้นมานั่งคุยอยางนี้ แลวอาตมาก็บอกวาลูกสูกับความ
เจ็บไดยังไง เขาก็บอกวาถามันไมไหวขึ้นมาจริงๆหนูก็ตามดูเวทนา
แลวดีไหมลูก ดีเหลือเกินเจาคะ แตหนูแทบจะทนไมไหว แลวใคร
สอนใหหนูดูเวทนา พอแมครูบาอาจารยสอน หนูไมเคยทำหรอก
แตวาหนูไมเหลืออะไรแลวหนูก็ตองทำ ดูเวทนาจนแยกเวทนาได
พอรูอยางนี้อาตมาก็บอกวา ลูกไมตองถามหาบุญแลวนะ
เพราะในเมืองไทยผูคน ๖๐ ลานคน มีกี่คนที่ไดเรียนวิปสสนา
กรรมฐาน การที่หนูรูจักแยกกายแยกใจดูเวทนาเปนนี่มันเปนการ
เจริญสติปฏฐาน ๔ นี่มันเลยบุญมาไกลมากแลวนะ นี่มันวิปสสนา
มันสูงกวาบุญอิ่มอกอิ่มใจตั้งกี่เทา ยังไมรูอีกหรือวาหนูมีของที่ดีที่สุด
แลวนะ พระอาจารยพูดแคนี้รองไหสวนขึ้นมาเลย นี่ก็แสดงวาหนู
คิดผิดมาตลอดเลยใชไหมคะที่หนูคิดวาบุญจะเสกใหหนูหาย อาตมา
ก็เลยบอกวาใชลูก หนูไมจำเปนตองหายหรอก หนูตายก็ได แต
วิปสสนานั่นแหละคือบุญอันสูงสุด พอเราไปชี้ใหเห็นวา มนุษยใน
โลกนี้มี ๖,๐๐๐ ลานคน มีมนุษยกี่คนที่วิปสสนาเปน คนโดยมาก
ไมคอยรูจักคำๆนี้ซะดวยซ้ำไป พอเราไปแตะนิดเดียววาสิ่งที่เขา
ทำประเสริฐที่สุด ตั้งแตวันนั้นเปนตนมานองคนนี้ปวยก็ตามดูเวทนา
ดูไปดูไป จนกระทั่งวาไมรูเปนยังไงนะอาการเจ็บไขเรื้อรังมันซา
ลงไป
ในที่สุดก็ออกจากโรงพยาบาลแลวก็มีชีวิตอยูอีกตั้งป ๒ ป
กอนจะจากไปพรอมกับรอยยิ้ม เพราะผูปวยคนนี้เขาใจวารูปก็แค
นั้น นามก็แคนั้น สุดทายเราไมวางเขา เขาก็วางเราทั้งหมด แลว
ก็ไปอยางสงบ โยมดูซิ พระอาจารยไมตองทำอะไรเลยนะ พระ
อาจารยก็บอกแควาตอนทำบุญมันก็อิ่มใจไปแลว บุญไมมีหนาที่
รักษาโรคมะเร็ง แตถาคุณเจ็บไขไดปวย ตราบใดก็ตามถาคุณยัง
คิดวามีตัวคุณที่ปวย ตายไปพรอมกับความเขาใจผิดๆแบบนั้นนะ
มันตองกลับมาเกิดอีก ทุกขมันไมจบ กอนจะตายเขาก็รูวานี่แค
รูปนะ รูปปวยแตนามไมปวยนี่ กายปวยแตใจไมปวย พอปลอย
ไดพอวางไดนะ กอนที่คนๆนี้จะจากไปหนังสืองานศพเสร็จแลว
ดูแลพอแมเรียบรอยแลว ทุกอยางวางแผนอยางดีทั้งหมด แมจาก
ไปก็เหมือนไปดูงานในตางประเทศ เพราะเตรียมตัวมาอยางดี
แลวก็ไป แมกระทั่งเทศนในงานศพวันสุดทาย เขาก็บอกวา นิมนต
ทานว. มาเทศน อาตมาไมไปไดไงก็ผีนิมนต (หัวเราะ)
เห็นรึยัง ถาเราเจริญวิปสสนากรรมฐานเปนนะ เราจะมี
ความสุขที่เปนธารน้ำพุอยูขางใน แลวหลังจากนั้นนั่งตรงไหนมี
ความสุข ยืนตรงไหนตรงนั้นมีความสุข ทำอะไรที่ไหนจะมีรัศมี
ความสุข อาบไลทาทั่วไปหมด เราอยากเปนมนุษยธารหรือไม ถา
เราอยากเปนใหเราทั้งหลายประพฤติปฏิบัติ ตามแนวทางของ
การเจริญสติปฏฐาน ๔ เจริญวิปสสนากรรมฐานตามแนวทาง
สติปฏฐาน ๔ ตามดู กาย เวทนา จิต และธรรม แลววันหนึ่งเรา
จะรูวาไมมีอะไรอะไรก็มีความสุขไมมีชื่อเสียงเราก็มีความสุข
....ถาเราฝกสติเปนชีวิตจิตใจแลวเราไมตอง
อาศัยทวงทีลีลาเลยนะอยูที่ไหนทำที่นั้นเลย
ทานขาวอยูก็เจริญสติได ขับรถเราก็เจริญสติได
เขาหองอาบน้ำอยูก็เจริญสติได คุยอยูนี่ก็เจริญ
สติได ทุกอยางเปนการเจริญสติถาเราทำเปน
แลว....

6. 9กุมภาพันธ - เมษายน ๒๕๕๔
เพราะใจมันตื่นแลว ใจที่ตื่นแลวเปนใจที่ตองการนอยที่สุด วัตถุ
ถาหากจะมีก็มีเพื่อเกื้อกูลความจำเปนขั้นพื้นฐาน ที่เหลือแบงปน
เพราะใจมันเต็มแลวก็ไมเลือกเอาอะไรมาสุมๆไวเปนสมบัติ ใจที่
ตื่นแลวจะเปนใจที่ตองการนอยที่สุด แตจะมีความสุขไดมากที่สุด
ถาเราฝกสติเปนชีวิตจิตใจแลวเราไมตองอาศัยทวงทีลีลา
เลยนะอยูที่ไหนทำที่นั้นเลย ทานขาวอยูก็เจริญสติได ขับรถเรา
ก็เจริญสติได เขาหองอาบน้ำอยูก็เจริญสติได คุยอยูนี่ก็เจริญสติ
ได ทุกอยางเปนการเจริญสติถาเราทำเปนแลว และถาใครทำอยาง
นี้ ใครสะสมสติไปสะสมไปสะสมไป ถึงจุดหนึ่ง คืนหนึ่งวันหนึ่ง
กายมันจะเบา จิตมันจะเบานะ จิตเบาเกิดขึ้นแลวบางทีเราจะรูสึก
วานุมเราแตะโตะรูสึกวานุมพิมพคอมพิวเตอรอยูนี่สัมผัสแปนพิมพ
อยูนี่นุมไปทั้งแปนเลย กายเบาจิตเบา ทุกอยางอยูที่ใจ นุมนวล
ควรแกงานไปซะทั้งหมดเลย ถาไปถึงภาวะอยางนี้แลวจะเหมือน
กับเราเดินลงเขา ชีวิตเหมือนมีลมรำเพยพัดอยูเรื่อยๆ ความสุข
นอยๆคอยรินคอยไหลเหมือนน้ำหลอเลี้ยง มันก็กระทบโลกธรรม
ตามปกตินะรูปรสกลิ่นเสียงเราสัมผัสเรากระทบมันทั้งหมด แต
ความกระเทือนมันนอยลงๆ เรารับรูทุกอยางนะ คนชมคนดาเรา
เรารับรูทุกอยาง เปรี้ยวหวานมันเค็มเผ็ด แตวาความยึดติดถือมั่น
ตรงนี้มันจะนอยลง จนสักแตวา มันเปนคลื่นหนึ่งเทานั้น หลังจาก
นั้นเหตุการณภายนอก คนภายนอกทำใหชีวิตของเราแกวงได
นอยมาก เรากลายเปนคนที่มีความมั่นคงทางอารมณสูง และ
ความสุขนั้นเปนสิ่งที่คุณไมตองหา เขาจัดใหอยูขางในใจนี้
ถาเราพัฒนาตนจนมีสัมมาสติอยูกับตัว แลวเราจะเปน
คนที่ตื่นอยูเสมอ เราอยูที่ไหนเราก็มีความสุข แลวก็ออกมาเลย
นะทางกาย วาจา ใจ มันจะนุมนวลออนกวาวัย เคยมีคนไปถาม
พระพุทธเจาวาทำไมผิวของพระพุทธองคจึงออนวัยเชนนี้
พระพุทธเจาตรัสบอกวา ใครก็ตามไมคำนึงถึงความหลัง ไมเฝา
ระวังแตอนาคต จอจดอยูกับปจจุบัน ผิวพรรณยอมผองใส
ประโยคนี้คือวา สัมมาสติ ใครเจริญสติอยูเสมอผิวพรรณผองใส
เปนเรื่องธรรมดา แตจิตผองใสเปนผลโดยตรง พอจิตผองใสแลว
ชีวิตของเราก็ผองใสตามไปดวย ดังนั้นเราลองมาถามตัวเองดูซิ
วา ทุกๆครั้งที่เรามีความทุกขมันเปนผลของพฤติกรรมที่มีสติ
หรือขาดสติ ขาดสตินะ โดยมากพฤติกรรมที่ทำใหเรามีความสุข
สุขอยางแทจริงไมใชสุขอยางหยาบๆนะ มันมาจากการที่เราสราง
สรรคเหตุที่เรามีสติ
ฉะนั้นที่เราตั้งชื่อไววา ใหสุขแกทาน สุขนั้นถึงตัวนี่ ใน
อีกทางหนึ่งมันก็เปนใหทุกขแกทานทุกขนั้นถึงตัวได ลองสังเกตดูซิ
วา ถาเราทำอะไรที่เปนเหตุความทุกข จากตัวเราเปนเหตุทุกขออก
ไปหาคนอื่นนะ ทุกขที่ตีกลับมาหาเราก็เปนเหตุแหงทุกขที่เราสราง
ไว ถาเราสรางเหตุแหงสุขที่ตัวเรา แลวเราแผออกไปหาคนอื่น
ผลแหงสุขก็จะตีกลับมาหาเราเปนความสุขเหมือนกัน ฉะนั้นกอน
ที่เราจะไปใหสุขที่แกทาน สุขนั้นถึงตัวนี่นะ สำคัญที่สุดทั้งเนื้อทั้ง
ตัวของเราใหเปนคนแหงความสุขใหไดเสียกอน ซึ่งเคล็ดลับจริงๆ
จะพูดวาเคล็ดลับคงไมถูก พระพุทธเจาทานเปดเผยมาโดยตลอด
นั่นก็คือการพยายามกลับมารูสึกตัวอยูเสมอ ทุกวันนี้เรามีคนที่มี
ความรูมาก และคนที่มีความรูมากทำใหคนไทยขัดแยงกัน เพราะ
คนที่มีความรูมากเหลานั้น มีแตความรูยังไมมีความรูสึก ความ
รูมันเปนเรื่องของหัวสมอง แตความรูสึกตัวมันเปนจิตที่ตื่นขึ้นมา
ถาเมืองไทยของเรามีคนที่เจริญสติ มีคนที่รูสึกตัวมากๆจะคิด
จะพูดจะทำอะไร เขาก็จะทำอยางมีคุณภาพ ถาเราเปนคนที่เจริญ
สติแลว เวลาที่เราจะหลุดคำพูดอะไรออกไป มันก็จะเปนคำพูด
....เคยมีคนไปถามพระพุทธเจาวาทำไมผิวของ
พระพุทธองคจึงออนวัยเชนนี้ พระพุทธเจาตรัส
บอกวา ใครก็ตามไมคำนึงถึงความหลัง ไมเฝา
ระวังแตอนาคต จอจดอยูกับปจจุบัน ผิวพรรณ
ยอมผองใส....

7. 10 ยุวพุทธสัมพันธ ฉบับที่ ๗๗
เชิงคุณภาพ แตถาเราไมมีสติ เวลาจะหลุดคำพูดอะไรออกไป มัน
ก็จะกลายเปนคำพูดไมมีคุณภาพ
ดังนั้นกลาวอยางสั้นที่สุด ถาเราอยากเปนคนที่ใหสุขแก
ทานสุขนั้นถึงตัว พระอาจารยขอแนะนำวา ใหพยายามกลับมาตาม
ดูลมหายใจ อยูตรงไหนทำตลอดเวลา นั่งอยูอยางนี้นะ สมมุติวา
ฟงพระอาจารยเทศน หูฟงไป สงสติมาทางหู ถารูสึกวามันตึงๆ มัน
เริ่มลาแลว ดึงกลับมาตามลมหายใจก็ได ลองทำดู ทำเรื่อยๆทำทุก
วันที่โยมอยากจะกลับมาตามดูลมหายใจนะ ในแตละวันทำไดกี่รอย
กี่พันกี่หมื่นครั้งทำไดทั้งหมด ทุกๆครั้งที่เราเรียกสติกลับคืนมาสู
ลมหายใจนะหรือกลับมายังกายที่เคลื่อนไหวก็ได มันก็เหมือนกับการ
ไดรดน้ำเมล็ดพันธแหงสติเขาไป จิตมันจะดีขึ้นๆทุกคืนทุกวัน ใคร
ขยันทำบอยๆเทากับวาคนนั้นไดรดน้ำแหงสติลงไปที่ตนไมคือตัวเอง
เพราะตนไมคือตัวเรานี้รดน้ำมีสติเพิ่มขึ้นๆเราจะมีความสุข แลว
จากนั้นเราจะมีชีวิตที่สดชื่นรมเย็น
พระพุทธเจาเคยตรัสเอาไวอยางชัดเจนวา เราตถาคตกลับ
จากบิณฑบาตแลวถาเอาหญาแหงมาปู ตถาคตมาลงนั่ง ที่นั่ง
นั้นแหละเปนที่นั่งอันเปนทิพยของเราตถาคต ตถาคตไปเทศนไป
สอนออกมาแลวขึ้นไปนั่งบนแผนศิลา ศิลานั้นแหละเปนที่นั่งของ
เราตถาคต เราตถาคตไปโปรดสัตวกลับมาแลว ยืนอยูบนทางเดิน
จงกรมที่มีกรวดหินดินทรายอันขรุขระ แตทางเดินจงกรมนั่นแหละ
เปนทางเดินอันเปนทิพย ประโยคนี้สำคัญมากนะคุณโยมนะ สะทอน
อะไร สะทอนวาขางในสุขแลว สิ่งแวดลอมแมจะหยาบจะกระดาง
ยังไงก็ตาม จะเปลี่ยนคุณภาพเพื่อใหเรามีความสุขทั้งสิ้น แตถาขาง
ในของเราไมสุขเพราะใจของเราไมตื่น จะประดับประดาจะตกแตง
ยังไงก็แลวแตเถอะ ใจก็ยังทุกขอยูนั่นเอง
ฉะนั้นขอใหเรากลับมาเพื่อที่จะเรียนรูการมีสติอยูเสมอ
พัฒนาการมีสติอยูเสมอ ซึ่งถาเราทำเชนนี้เปนแลว อาจารยกลา
การันตีไดวาภายในเจ็ดวัน เจ็ดวันที่ฉันเปลี่ยน คุณจะเปลี่ยนแนนอน
คุณจะไดเห็นการเจริญเติบโตของตัวเอง แลวถาเราทำถูกตอง สิ่ง
ที่เราทำนั้นเปนการเจริญที่มีสัมมาสติ คุณโยมจะเปนคนที่ยิ้มงาย
ที่สุด รอยยิ้มนอยๆจะเผยใหเห็นเลยบนริมฝปาก นั่งคนเดียวยืน
คนเดียวนอนคนเดียวคุณโยมจะยิ้มไดเรื่อยๆอยางมีความสุขรื่นรมย
เกิดในสภาวะที่สดชื่นรมเย็น แลวหลังจากนั้นเราจะขึ้นตอคน
วัตถุ สิ่งบันเทิงนอยลง เรากลายเปนคนที่เดินอยูในทุงกวาง จะ
โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาอยางมีความสุข เปนคนที่ชีวิตนี้ไมรูสึกวามัน
ขาดอะไร เราอยูตรงไหนตรงนั้นก็เปนแหลงพลังความสุข เราไป
คบกับใคร เขาก็มีความสุข อยางนอยที่สุดถาไมทันหูทันตา เขาจะรับ
รูไดวาเมื่อใกลคนคนนี้แลว ชีวิตจะดีขึ้น
นี่เปนอานิสงสที่เราเรียนรูที่จะเจริญสติอยูเสมอ แตเมื่อ
ไหรที่เราเจริญสติอยูเสมอ แลวปรากฏวาความเครียดก็ไมไดลดลง
อาการขี้วีนของเราก็ไมไดลดลง โวยวายก็ไมไดลดลง ปากเสียก็ไม
ไดลดลง เอาแตใจตัวเองก็ไมไดลดลง โลภโมโทสันก็ไมไดลดลง ตอง
หาสำนักใหมเลยนะ แตอาตมาเชื่อมั่นอยูเลยนะวาถาโยมมาฝก
กรรมฐานอยูในยุวพุทธฯเราทุกคนจะเกง เพราะที่นี่ไดทำเรื่องนี้มา
จนเปนผูรูจริงในเรื่องนี้และเปนหลักเปนฐานไดในสังคมไทยของเรา
ดังนั้นวันนี้ที่เรากำหนดหัวขอไววาใหสุขแกทานสุขนั้นถึง
ตัวนั้นอาตมาภาพก็ขอสรุปอยางรวบรัดตัดตอน ถาทานอยากเปน
บุคคลที่ใหสุขแกทานแลวสุขนั้นกลับมาถึงตัวไดเสมอ ก็ขอใหเรากลับ
มาเจริญวิปสสนากรรมฐานในชีวิตประจำวัน ถาใครรักตัวเองนะไม
ตองซื้ออะไรเปนของขวัญใหตัวเอง หาโอกาสเชิญชวนตัวเองมาเขา
คอรสวิปสสนากรรมฐานสักครั้งในชีวิต นั่นแหละคือการที่ใหรางวัล
ที่ยิ่งใหญแกตัวเองที่ดีที่สุดและใครทำไดบุคคลนั้นจะกลายเปนคนที่
ยิ่งใหญมีความสุขในอนาคตอันใกลไมเร็วก็ชา
วันนี้ก็ขออนุโมทนาสาธุการทุกคนทุกทานที่มาอยูใน
ปริมณฑลแหงนี้ไดมีขอคิดสิ่งละอันพันละนอยในวันนี้ ไปปรับปรุง
ไปประยุกตใชใหทานทั้งหลายกลายเปนบุคคลแหงความสุขโดย
ทั่วหนาทุกคนทุกทานเทอญ...
(อาจารยเริ่มสอนการภาวนา) เมื่อกี้เราพูดถึงทฤษฎีมาแลว
เราลองมาพูดถึงปฏิบัติกันดูนะจะไดรูวาความสดชื่นรมเย็นนั้นเปน
ยังไง ยังอยากจะทำใหตัวเองมีความสดชื่นรื่นรมยในชีวิตไหม วันนี้
จะใหเคล็ดลับ เอาเทาขวาวางบนเทาซาย มือขวาวางบนมือซาย ถา
ใครไมสะดวกจะนั่งพับเพียบก็ไดไมวากัน ยืดกายใหตรง ถากายไม
ตรงการไหลเวียนของเลือดลมจะไมดี อานาปานสติตองการการไหล
เวียนของเลือดดีๆหลับตาลง สังเกตดูซิวาปลายมือปลายเทาเราเกร็ง
ไหม ถาเกร็งคลายกอน ปากของเราเมมไปไหม ถาเมมคลายกอน
คิ้วของเรายนเขาหากันหรือเปลาถายนคลายเดี๋ยวนี้เลย อยาใหมีการ
เกร็งตรงสวนใดสวนหนึ่งของอวัยวะของเรานะ สบายๆทุกสวน
จากนั้นลองตามดูลมหายใจซิ เริ่มตนหายใจเขาแรงๆกอน
แลวก็ผอนจนสุดลมหายใจ เขาแรงแลวตามดู ดึงตัวเองกลับมาอยู
กับลมหายใจ จากนั้นผอนออกไป พอดึงตัวเองกลับมาอยูกับ
ลมหายใจแลว ทีนี้ปลอยกายปลอยใจใหสบายที่สุด ไมตองทำอะไร
อยางอื่นเลยนะแคสังเกตดูลมหายใจที่มันกำลังเขาและกำลังออก
เฉยๆ นั่งเฉยๆใหรูสึกวาเราสบายที่สุด ไมอะไรกับใครเลย สบาย
ที่สุด สังเกตดูลมหายใจที่กำลังเขากำลังออก ทำใหผอนคลายนะ เอา
ละลองปฏิบัติกันดู.................