εργασια ‘ο κηπος μου’
•Download as PPTX, PDF•
1 like•578 views
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 1 2016-17 4ου ΓΕΛ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ Ο ΚΗΠΟΣ ΜΟΥ
Recommended
More Related Content
Similar to εργασια ‘ο κηπος μου’
Similar to εργασια ‘ο κηπος μου’ (20)
More from Evi Kamariotaki
More from Evi Kamariotaki (20)
Recently uploaded
Recently uploaded (20)
εργασια ‘ο κηπος μου’
- 1. ΕΡΓΑΣΙΑ ‘Ο ΚΗΠΟΣ ΜΟΥ’ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΕΣ
- 2. ΙΔΕΕΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΠΑΡΤΕΡΙΩΝ ΠΑΡΤΕΡΙ 1 Στο κέντρο τοποθετούμε μία λεμονιά την οποία διακοσμούμε με βότσαλα και στον υπόλοιπο χώρο φυτεύουμε λαντάνες νάνα (μεγαλώνουν 20 εκατοστά) π.χ. ένα χρώμα ή πολλά χρώματα μαζί ΠΑΡΤΕΡΙ 2 Στο κέντρο φυτεύουμε την ελιά και με πέτρες περικυκλώνουμε .Γεμίζουμε τον χώρο που απομένει με κυκλάμινα (μεγαλώνουν 20-30 εκατοστά) ΠΑΡΤΕΡΙ 3 Στον λαχανόκηπο μας δημιουργούμε αυλάκια
- 3. Ο ΒΡΑΧΟΚΗΠΟΣ Στον ελεύθερο χώρο μας μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν βραχόκηπο .Με μεγάλες πέτρες και μικρά κομμάτια βράχων διαμορφώνουμε τον χώρο όπου γεμίζουμε με κατάλληλα φυτά. Τα οποία είναι οι αρωματικοί θάμνοι π.χ. (λεβάντες, δεντρολίβανο, θυμάρι) και επιπλέον μικρότερα φυτά π.χ. (γεράνια, πανσέδες, σκυλάκια) τα οποία εμφανίζουν πλούσια άνθηση και προσφέρουν ζωηρές χρωματικές αντιθέσεις στο σύνολο. Σημαντικό είναι να υπάρχουν τα απαραίτητα κενά ανάμεσα σε πέτρες και φυτά ώστε αυτά να μπορούν να αναπτυχθούν σωστά
- 4. Λεμονιά Η λεμονιά απαιτεί κλίμα υγρό και θερμό με ήπιο χειμώνα, όπου η θερμοκρασία δεν πέφτει κάτω από τους 0 βαθμούς Κελσίου. Στους -2 βαθμούς Κελσίου τα άνθη, οι νεαροί βλαστοί και οι καρποί παθαίνουν ζημιά ενώ στους -5 βαθμούς Κελσίου παθαίνουν ζημιά οι βλαστοί μεγαλύτερης ηλικίας και οι καρποί. Στους -10 βαθμούς Κελσίου παρατηρείται νέκρωση των δένδρων. Επίσης, η λεμονιά επηρεάζεται από τους ισχυρούς ανέμους και για αυτό προτείνεται η δημιουργία ανεμοφράκτη, όπου υπάρχει η δυνατότητα. Θέλει γόνιμο αλλά ελαφρύ έδαφος που να
- 5. Λεμονιά Το καλύτερο έδαφος για μια λεμονιά εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη γεωγραφική περιοχή στην οποία έχει φυτευτεί. Το επίπεδο του pH του εδάφους που φιλοξενεί μια λεμονιά θα κυμανθεί μεταξύ 5,5 και 6,5. Εάν το επίπεδο οξύτητας του εδάφους είναι υψηλό, τότε θα ήταν καλύτερο να προστεθεί ασβέστης στο έδαφος. Μεγαλώνει σε αμμώδες και σε λασπώδες έδαφος .Ωστόσο ,το καλύτερο έδαφος για την λεμονιά σε μεγάλο βαθμό πρέπει να αποτελείται από άμμο και άργιλο. Αν και το δέντρο είναι σε θέση να ευδοκιμήσει σε οποιοδήποτε χώμα, ίσως η πιο σημαντική
- 6. Λεμονιά Οι περισσότερες λεμονιές που αποκτήθηκαν από φυτώρια έχουν αναπτυχθεί σε δοχεία έξω από τη γη. Για την μεταφύτευση αυτών σε ένα οικείο περιβάλλον ή τοπίο, βεβαιωθείτε ότι οι ρίζες του δέντρου που εκτίθενται να έρχονται σε άμεση επαφή με το έδαφος. Η γη στην περιοχή της φύτευσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον τόσο ψηλή, όπως στη γύρω περιοχή - αν όχι σε υψηλότερο επίπεδο – για να διασφαλιστεί η σωστή αποστράγγιση του χώρου. Οι φυτεμένες για πρώτη φορά λεμονιές θα πρέπει να ποτίζονται κάθε λίγες ημέρες για τις πρώτες εβδομάδες. Σύντομα έκτοτε, το
- 7. Λεμονιά Η λεμονιά είναι επιπολαιόριζο δένδρο που σημαίνει ότι οι ρίζες του δεν φτάνουν σε πολύ μεγάλο βάθος και ως εκ τούτου η άρδευση θα πρέπει να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και με ποσότητα νερού τόση όση να καλύπτουμε το 1 μέτρο βάθος. Τα νεαρά δένδρα καλό είναι να ποτίζονται 2-3 φορές την εβδομάδα ενώ τα δένδρα μεγαλύτερης ηλικίας χρειάζονται λιγότερο τακτικά πότισμα, κάθε 8-0 ημέρες το καλοκαίρι και τον χειμώνα ακόμα πιο αραιά.
- 8. Πορτοκαλιά Η πορτοκαλιά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, αειθαλές φυτό, που ανήκει στην τάξη των Σαπωνωδών και στην οικογένεια των Ρουτιδών, (δηλαδή των Εσπεριδοειδών) Από τα σημαντικότερα εσπεριδοειδή, έχει καταγωγή από την Ινδία και την Κίνα. Η πορτοκαλιά δεν αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, το πολύ μέχρι και 4 βαθμούς υπό το μηδέν. Για τον λόγο αυτό καλλιεργείται σε τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές με ήπιο χειμώνα. Είναι μικρό δέντρο που φτάνει σε ύψος τα 8 μέτρα και σπάνια τα ξεπερνά. Ο κορμός της είναι λείος και ίσιος, οι ρίζες της πλούσιες , θυσανωτές που δεν φτάνουν όμως σε μεγάλο βάθος. Για να φυτευτούν πορτοκαλιές στη γλάστρα ή στον κήπο, θα πρέπει το pH να κυμαίνεται μεταξύ 5.5-7.0, να μην περιέχει πάνω από 30% ασβέστη, καθώς και να είναι καλά στραγγισμένο. Εφόσον κάποιος καλλιεργητής ξέρει το pH του χώματος της γλάστρας ή του κήπου του και δεν είναι μέσα σε αυτά τα όρια, μπορεί να κάνει τα εξής: για να το μειώσει, προσθέτει θείο σε καθαρή μορφή, Αντίθετα, για να το αυξήσει μπορεί να προσθέσει ασβέστη σε σκόνη. Όσον αφορά το ερώτημα το τι ακριβώς χρειάζεται το χώμα, η ορθότερη μέθοδος είναι να πραγματοποιηθεί ανάλυση των φύλλων και του εδάφους σε ένα εργαστήριο, ώστε να αποφευχθεί η υπερβολική λίπανση αλλά και για να γίνει μεγαλύτερη οικονομία στα χρήματα. Μετέπειτα, η πρώτη ενέργεια ενός καλλιεργητή για να βελτιώσει τη ποιότητα του χώματός του και να το κάνει αφράτο ώστε να κυκλοφορεί ο αέρας, είναι να προσθέσει οργανική ουσία, που διευκολύνει τη πρόσληψη των στοιχείων, βελτιώνει τη γονιμότητα και παράλληλα περιέχει και ποσότητες ιχνοστοιχείων.
- 9. Πορτοκαλιά . H εφαρμογή της κοπριάς στη γλάστρα ή στον κήπο πραγματοποιείται κάθε δύο με τρία χρόνια, εκτός και αν αλλαχτεί το χώμα οπότε στη περίπτωση αυτή προστίθεται νέα κοπριά. Η σωστή ποσότητα κοπριάς για έναν κήπο για παράδειγμα 20 τ.μ. είναι 7 με 11 κιλά. Εφόσον το χώμα είναι ελαφρύ, η κοπριά παραχώνετε σε βάθος 17 με 18 εκατοστά, αν είναι όμως βαρύ ενσωματώνεται επιφανειακά, στα 6 με 9 εκατοστά. Η πορτοκαλιά χρειάζεται αρκετό νερό από την Άνοιξη ως τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. Η συχνότητα και η δόση των
- 10. Ροδιά Η ροδιά είναι φυτό του γένους πουνική της οικογένειας πουνικίδες. Ανήκει στην τάξη μυρτώδη. Το γένος πουνική περιλαμβάνει δύο είδη, με σημαντικότερη την Πουνική τη ροιά ή Ροιά η κοινή. Αυτή είναι γνωστή με τα κοινά ονόματα ροδιά, ροϊδιά, ρογδιά και ρωβιά (στην Κύπρο). Καλλιεργείται κυρίως για τους καρπούς της[1], από τους οποίους παρασκευάζονται δροσιστικά ποτά και σιρόπια (γρεναδίνη), όπως επίσης και για καλλωπιστικούς σκοπούς (νάνες και διπλανθείς ποικιλίες κυρίως) Το ιδανικό κλίμα για την καλλιέργεια της
- 11. Ροδιά Η Ροδιά δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις εδάφους. Προσαρμόζεται ακόμη και σε σκληρά ή ξηρά και χαλικώδη εδάφη καθώς και σε βαθιά δροσερά μέχρι και υγρά εδάφη. Ακόμα μπορεί να αποδώσει σε αλατούχα εδάφη και σε εδάφη που ποτίζονται με υφάλμυρα νερό. Όμως για ικανοποιητική ποσοτική και ποιοτική παραγωγή χρειάζεται πλούσια, βαθιά, δροσερά και ποτιστικά εδάφη. Στα ξηρά και άγονα ή σκληρά συνεκτικά εδάφη οι καρποί γίνονται μικροί χωρίς χυμούς και σκίζεται ο φλοιός τους, ενώ σε βαριά πηλώδη ο καρπός δεν χρωματίζεται ικανοποιητικά. Δεν πρέπει να
- 12. ΛαχανόκηποΣ Η επιλογή κατάλληλου χώρου, αν και όχι καθοριστικής σημασίας είναι εντούτοις σημαντικός παράγοντας. Αποφεύγονται χώροι με έντονους δυνατούς ανέμους, ώστε να προστατεύονται τα φυτά μας, αλλιώς θα μείνουν καχεκτικά και δεν θα αναπτυχθούν. Κατάλληλος χώρος μπορεί να είναι ένας χώρος που καλύπτεται απο φυσικούς ανεμοφράκτες, όπως και διάφορα δένδρα. Επίσης, αν υπάρχει κοντά πηγή νερού, δηλαδή διάτρηση με δυνατότητα τοποθέτησης αρδευτικού συστήματος "κατα στάγδην", είναι πολύ καλύτερα, γιατί απλοποιούμε, αλλά και
- 13. ΛαχανόκηποΣ . Το μέγεθος του λαχανόκηπου πρέπει να είναι ανάλογο του ελεύθερου χρόνου του οποίου μπορούμε να διαθέσουμε για την περιποίηση και συντήρηση του. Η ηλιοφάνεια στην περίπτωση λαχανικών που χρειάζονται ψηλές θερμοκρασίες, αποτελεί υποχρεωτική επιλογή για τον χώρο μας. Το επίπεδο έδαφος είναι το καταλληλότερο για την δημιουργία λαχανόκηπου. Εάν όμως διαθέτετε επικλινές έδαφος μπορείτε να το διαμορφώσετε σε επίπεδα για να ποτίζονται όλα τα φυτά ομοιόμορφα και να μην παρασύρονται σε περίπτωση έντονης βροχόπτωσης.
- 14. Τουλίπα Η Τουλίπα είναι αγγειόσπερμο, μονοκοτυλήδ ονο φυτό το οποίο ανήκει στην τάξη Λειριώδη και στην οικογένεια Λειριοειδή. Υπάρχουν 100 περίπου είδη τουλίπας που είναι όλα πολυετή ποώδη φυτά των περιοχών της Ευρώπης και της δυτικής και κεντρικής Ασίας. Η καλύτερη εποχή για τη φύτευση είναι το φθινόπωρο, από τον Οκτώβρη έως τα τέλη Νοεμβρίου σε ηλιαζόμενη ή ημισκιερή θέση. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γλάστρες, ζαρντινιέρες για την φύτευση, αλλά αν έχετε αυλή, προτιμήστε να τις φυτέψετε απευθείας στο έδαφος. Όταν τις φυτέψετε, προσέξτε
- 15. Τουλίπα Αναπτύσσονται σχεδόν σε όλα τα εδάφη αλλά ευδοκιμούν στα ηλιαζόμενα και πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία. Το χώμα θα πρέπει να είναι αφράτο, γόνιμο με πολύ καλή στράγγιση, διότι οι βολβοί δεν αγαπούν το χώμα που συγκρατεί νερό. Και πώς μπορούμε να το πετύχουμε; Κάνουμε το χώμα μας αφράτο με την προσθήκη καλά χωνεμένης κοπριάς και οργανικής ύλης. Επίσης μπορείτε να προσθέσετε λίγο περλίτη ή ποταμίσια άμμο και τέλος ανακατεύεται πολύ καλά τα υλικά σας ώστε να ομογενοποιηθούνε. Το υπόστρωμα στο οποίο πρέπει να καλλιεργείται η τουλίπα, πρέπει να είναι
- 16. Κρεμμύδι Το κρεμμύδι είναι φυτό, γνωστό και με τα ονόματα κρόμμυον ή Άλλιον το κοινό. Το κρεμμύδι είναι λαχανικό με επιστημονική ονομασία Άλλιο το κρόμμυο και πιθανή προέλευση από τη νοτιοανατολική Ασία. Τα φύλλα αλλά και ο βολβός του, κοινώς γνωστά ως φρέσκο κρεμμύδι & ξηρό κρεμμύδι αντίστοιχα, τρώγονται, έχοντας χαρακτηριστική καυτερή γεύση και άρωμα, που μετριάζεται αν το κρεμμύδι μαγειρευτεί. Είναι γνωστό εδώ και χιλιάδες χρόνια, καθώς θεωρούνταν -όχι άδικα- δυναμωτικό αλλά και με ιαματικές ιδιότητες, ενώ η εύκολη
- 17. Κρεμμύδι Στα ελαφρά, εξ άλλου έχουν ανάγκην από οργανικές ουσίες και πολλά ποτίσματα, αλλιώς δεν αναπτύσσονται και γίνονται πολύ καυτερά. Το κρεμμύδι, έχει ανάγκη από ελαφρύ χώμα πλούσιο σε οργανικές ουσίες και καλοδουλεμένο, για να μπορέσει να αναπτύξει συμμετρικούς βολβούς. . Ευδοκιμεί παντού, στα θερμά όσο και στα ψυχρά μέρη. Ως προς το έδαφος, αρέσκεται και αποδίδει καλύτερα στα χώματα μέσης συστάσεως, όχι όμως πολύ αμμουδερά, αλλά ούτε πολύ σφικτά είτε υγρά. Στα βαρεία αργιλώδη χώματα, οι βολβοί δεν χοντραίνουν, γίνονται υδαρείς και δεν
- 18. Λαντάνα Η λαντάνα είναι αειθαλής ή ημιαειθαλής (σε ορισμένες περιοχές) θάμνος με σχετικά γρήγορη ανάπτυξη. Η καλλωπιστική του αξία βασίζεται στο θαμνώδη σχηματισμό του, στα όμορφα άνθη του (ταξιανθίες) και στη μεγάλη διάρκεια παραμονής των ανθέων πάνω στα κλαδιά. Σχηματίζει όμορφες γωνίες, και μπορεί να καλύψει φράχτες και κατασκευές με σύρμα, λόγω της ημι-αναρριχητικής του ικανότητας. Κατάγεται από τις θερμές περιοχές της κεντρικής Αμερικής, την Ασία και την Αφρική Η λαντάνα δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε έδαφος. Απαραίτητο για την καλή ανάπτυξη
- 19. Λαντάνα . Η λαντάνα πρέπει να κλαδεύεται ελαφρά, νωρίς κατά την άνοιξη, για ομοιόμορφη ανάπτυξη και διότι οι βλαστοί του αναπτύσσονται προς όλες τις κατευθύνσεις και δημιουργούν ανώμαλο σχήμα. Οι απαιτήσεις του φυτού σε έδαφος και νερό είναι λιγοστές, οπότε είναι ιδανικό για παραθαλάσσιες και ξηρές περιοχές. Μεταφυτεύεται με μπάλα χώματος συνήθως από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο. Ευδοκιμεί σε όλα σχεδόν τα εδάφη. Προτιμά τα πλούσια και κανονικά αρδευόμενα εδάφη. Ένα κλάδεμα την Άνοιξη το ανανεώνει και το
- 21. Χώμα Το έδαφος είναι το ανώτατο στρώμα του φλοιού της γης, δηλαδή το καλλιεργήσιμο επιφανειακό στρώμα σε πάχος 35 ως 50 εκατοστά. Το κάτω από το έδαφος στρώμα λέγεται υπέδαφος. Το υπέδαφος φτάνει στο 1,5 ως 2 μ., ως εκεί δηλαδή που προχωρούν οι ρίζες των φυτών και μπορεί να γίνει γεωργική εκμετάλλευσή του. Όταν το έδαφος εξαντληθεί από την εντατική καλλιέργεια, με βαθύ σκάψιμο 1 ως 1,5 μ., το υπέδαφος φέρνεται στην επιφάνεια (οι γεωργοί το αποκαλούν "γύρισμα"), οπότε σε 5 - 6 μήνες γίνεται κατάλληλο για καλλιέργεια. 5/8/17 21
- 22. Το έδαφος προήλθε από την αποσάθρωση (διάβρωση) των πετρωμάτων της γήινης επιφάνειας. Η αποσάθρωση αυτή οφείλεται σε πολλές αιτίες: Στη θάλασσα, τη βροχή, τον ήλιο, το κρύο, τον αέρα, τα φυτά και τα ζώα. Το έδαφος, όταν δεν καλλιεργείται, πλουτίζεται ακατάπαυστα: Τα αυτοφυή φυτά (χόρτα, θάμνοι, δέντρα) με τις ρίζες τους το αποσαθρώνουν κάθε μέρα και το πλουτίζουν με τροφές που παίρνουν απ' τον αέρα (άζωτο κλπ.) και με τα φύλλα τους και τους κορμούς τους, που, όταν σαπίζουν, μεταβάλλονται σε τροφές για τα νέα φυτά Ανάλογα το πλουτίζουν και τα ζώα. Όσα απ' αυτά ζουν «ενδόγεια» ζωή (σκουλήκια, μυρμήγκια και άλλα έντομα και μικρόσωμα ζώα), το τρυπούν και έτσι το νερό, ο ήλιος, ο αέρας μπαίνουν ευκολότερα στο έδαφος και κουβαλούν μέσα του οργανικές ουσίες. Τέλος με τα απορρίμματα τους και τη σήψη των σωμάτων τους μετά το θάνατό τους ολοκληρώνουν τον εμπλουτισμό του. Όσα ζουν «υπέργεια» ζωή, το αποσαθρώνουν με τις φωλιές τους και τα σκαλίσματά τους και το πλουτίζουν με τα υπολείμματα των τροφών τους, με τα κόπρανά τους και με το ίδιο το σώμα τους, μετά το θάνατό τους. Όλες αυτές οι οργανικές ουσίες, που προέρχονται από τους ζωικούς οργανισμούς, παρασέρνονται ευκολότερα από τα νερά των βροχών και αποθέτονται όπου λιμνάζουν τα ρυάκια και οι ποταμοί. Γι' αυτό το έδαφος στις κοιλάδες, τους κάμπους και τα δέλτα των ποταμών πιο πολύ, είναι προσφορότερο στη γεωργία. Όμως και το νερό και οι ακτίνες του ήλιου και ο αέρας, με την «οξείδωση» που προκαλούν στα συστατικά του εδάφους, τα διασπούν και τα διαλύουν μεταβάλλοντάς τα σε θρεπτικές για τα φυτά ουσίες. 5/8/17 22 προελευση & εξελιξη του εδαφουσ
- 23. Εμπλουτισμός χώματος Ο εμπλουτισμός του χώματος γίνεται με πολλούς τρόπους και είδη: Με λίπασμα όπου περιέχει διάφορες ουσίες που βοηθούν στη βελτίωση της ανάπτυξης και παραγωγικότητας των φυτών. Επίσης ενισχύουν τη φυσική περιεκτικότητα του εδάφους σε ορισμένα χημικά στοιχεία είτε αναπληρώνουν τις ποσότητες αυτών των στοιχείων που απορροφήθηκαν από φυτά παλαιώτερων εποχών. Επίσης μπορούμε να σκάψουμε τρύπες 20 με 5/8/17 23
- 24. Ποια καλλιέργεια εδάφους είναι καλύτερη; Η απάντηση, όπως συμβαίνει πάντα όταν κάτι αφορά τον κήπο, είναι απλή: Εξαρτάται! Εάν το χώμα δεν έχει ξεβοτανιστεί από το φθινόπωρο και είναι καλυμμένο με απορρίμματα του κήπου ή αν υπάρχουν υπόλοιπα λαχανικά του φθινοπώρου ή του χειμώνα πάνω του, πρέπει πρώτα να καθαριστεί, είτε απομακρύνοντας τα απορρίμματα είτε θάβοντάς τα. Εάν έχετε σπείρει προσεκτικά χλωρό λίπασμα στα παρτέρια για το χειμώνα, πρέπει να εφαρμόσετε την ίδια διαδικασία. Εάν, αντίθετα, το έδαφος του κήπου σας ήταν καθαρό και τακτικό καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα, χρειάζεται μόνο βωλοκόπημα όταν έρθει ο Μάρτης. Οι εκτάσεις που σκάβετε τώρα θα πρέπει5/8/17 24
- 25. Συνέχεια Αμμώδες ή πηλώδες έδαφος - ο γεωργικός ασβέστης είναι λύση και για τα δύο. Τα αμμώδη εδάφη συχνά δεν έχουν ασβέστη, γι’ αυτό την άνοιξη θα πρέπει να προσθέτετε από περίπου 50 g/m2 (για να διατηρήσετε την περιεκτικότητα σε ασβέστη) μέχρι 100 ή ακόμα και 150 g/m2 (για να επαναφέρετε την περιεκτικότητα σε ασβέστη) γεωργικού ασβέστη στο χώμα. Τα πηλώδη εδάφη μπορεί επίσης να χρειάζονται ασβέστη. Γενικά, απαιτείται μια εδαφολογική ανάλυση (μία φορά κάθε τρία χρόνια είναι αρκετή) για να είναι σαφής η κατάσταση γονιμότητας του εδάφους του κήπου σας, πού πρέπει να λιπάνετε και5/8/17 25
- 26. Συνέχεια 2 Έχουμε δει επίσης υπερβολικά ενθουσιώδεις κηπουρούς να σκαλίζουν πρασιές με θάμνους και ξυλώδη φυτά με εργαλεία κηπουρικής την άνοιξη. Μην κάνετε εργασίες που δεν χρειάζονται, απλώς "για να τελειώνετε". Εξάλλου, μπορεί να κάνετε μεγάλη ζημιά κατά την προετοιμασία του εδάφους, ιδίως στις ρίζες των φυτών του κήπου και ιδιαίτερα σε αυτά με επίπεδες ρίζες, όπως τα ροδόδεντρα, οι θαμνομουριές ή οι κρανιές, κ.λπ., και επίσης στις περιοχές που φυτρώνουν οι πόες και οι θάμνοι που σχηματίζουν παραφυάδες, όπως η σπαρτίνη των λειμώνων ή η μέντα. Εκεί ακριβώς η προετοιμασία του εδάφους μπορεί να καταστρέψει τις ρίζες που βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια. 5/8/17 26
- 27. Σκάψιμο Χώματος Το σκάψιμο χώματος γίνεται με συγκεκριμένα εργαλεία: Φτυάρι Τσάπα Γκασμάς 5/8/17 27
- 28. εδαφοσ Κατηγορίες καλλιεργήσιμων εδαφών Σήμερα τα καλλιεργήσιμα εδάφη διακρίνονται στις παρακάτω γενικές κατηγορίες: Σε αμμώδη. Αυτά έχουν για κύριο συστατικό τους την άμμο. Είναι χαλαρά και αφράτα, εύκολα στην καλλιέργεια. Το νερό, ο ήλιος και ο αέρας περνούν μέσα τους εύκολα και σε μεγαλύτερο βάθος. Όμως δε συγκρατούν υγρασία και οι θρεπτικές ουσίες της επιφάνειας τους ξεπλένονται εύκολα. Ακόμα, το χειμώνα ψύχονται γρήγορα και το καλοκαίρι θερμαίνονται πολύ. Τα φυτά, που δεν έχουν βαθιές ρίζες, δε βρίσκουν πολλές θρεπτικές ουσίες στα εδάφη αυτά, δε στηρίζονται γερά και όταν φυσά δυνατός άνεμος, τα ρίχνει κάτω ή τα ξεριζώνει και όταν πιάνουν ζέστες, παύουν να αναπτύσσονται, αν δεν ξεραθούν τελείως. Τα αμμώδη εδάφη χάνουν τα μειονεκτήματά τους αυτά, αν τα ανακατέψουμε με αργιλόχωμα, οπότε γίνονται αργιλοαμμώδη ή με χωνεμένη κοπριά. Σε αργιλώδη ή κοκκινοχώματα. Σε αυτά πλεονάζει η άργιλος (χώμα που χρησιμοποιούν στην κεραμοποιία). Τα εδάφη αυτά έχουν μεγάλη συνεκτικότητα και δύσκολα περνούν μέσα τους βαθιά το νερό, ο ήλιος κι ο αέρας. Το χειμώνα δεν τα διαπερνά το κρύο, αλλά στην επιφάνειά τους είναι ψυχρά. Το καλοκαίρι κρατούν υγρασία, αλλά στις μεγάλες ζέστες σκάζουν, δημιουργώντας βαθιές ρωγμές. Οι ρίζες των φυτών δυσκολεύονται να προχωρήσουν βαθιά, υποφέρουν από ασφυξία και στις ξηρασίες, όταν εξατμίζεται όλη η επιφανειακή υγρασία, παύει κάθε ανάπτυξή τους και μαραζώνουν. Τα αργιλώδη εδάφη γίνονται κατάλληλα για καλλιέργεια, όταν ρίξουμε άμμο (όχι θαλασσινή, γιατί έχει αλάτι) ή κοπριά χωνεμένη ή και αχώνευτη.
- 29. Σε ασβεστολιθικά ή ασπροχώματα. Αυτά προέρχονται από ασβεστολιθικά πετρώματα κι έχουν τα μειονεκτήματα των αργιλωδών εδαφών. Διορθώνονται, αν τους προσθέσουμε άμμο ή κοπριά, όπως στα αργιλώδη. Όχι όμως ασβέστη, γιατί έχουν πάρα πολύ. Σε χουμώδη ή κηποχώματα ή μαυροχώματα. Αυτά έχουν πολλές οργανικές ουσίες και το χρώμα τους είναι σκούρο (καστανό). Είναι αφράτα και εύκολα στην καλλιέργεια. Διατηρούν τη ζέστη το χειμώνα και τη δροσιά το καλοκαίρι. Απορροφούν και κρατούν τα νερά σαν σφουγγάρια, τα διαπερνά εύκολα ο ήλιος και ο αέρας και μέσα τους ζουν ένα σωρό σκουλήκια, μικρόζωα και μικρόβια, που
- 30. Σε ανάμεικτα. Αυτά τα εδάφη έχουν απ' όλα τα κύρια συστατικά (άργιλο, άμμο, ασβέστιο και οργανικές ουσίες) και παίρνουν διάφορες ονομασίες από τα συστατικά που πλεονάζουν σε αυτά, δηλαδή: «αργιλοαμμώδη» ή «αμμοαργιλώδη», «χουμαργιλώδη» ή «αργιλοχουμώδη», «χουμώδη» ή «αμμοχουμώδη» κλπ. Τα περισσότερα εδάφη που καλλιεργούνται στη πατρίδα μας είναι ανάμεικτα. Με αγρανάπαυση. Με αυτή αφήνουμε το χωράφι για ένα, δύο ή και περισσότερα χρόνια ακαλλιέργητο, οπότε τα αυτοφυή χόρτα με τις τροφές που παίρνουν από τον αέρα (άζωτο κλπ.) και με το σάπισμα των βλαστών τους το
- 31. Προέλευση και εξέλιξη του εδάφους Το έδαφος προήλθε από την αποσάθρωση (διάβρωση) των πετρωμάτων της γήινης επιφάνειας. Η αποσάθρωση αυτή οφείλεται σε πολλές αιτίες: Στη θάλασσα, τη βροχή, τον ήλιο, το κρύο, τον αέρα, τα φυτά και τα ζώα. Το έδαφος, όταν δεν καλλιεργείται, πλουτίζεται ακατάπαυστα: Τα αυτοφυή φυτά (χόρτα, θάμνοι, δέντρα) με τις ρίζες τους το αποσαθρώνουν κάθε μέρα και το πλουτίζουν με τροφές που παίρνουν απ' τον αέρα (άζωτο κλπ.) και με τα φύλλα τους και τους κορμούς τους, που, όταν σαπίζουν, μεταβάλλονται σε τροφές για τα νέα φυτά Ανάλογα το πλουτίζουν και τα ζώα. Όσα απ'
- 32. Όμως και το νερό και οι ακτίνες του ήλιου και ο αέρας, με την «οξείδωση» που προκαλούν στα συστατικά του εδάφους, τα διασπούν και τα διαλύουν μεταβάλλοντάς τα σε θρεπτικές για τα φυτά ουσίες. Όλες οι παραπάνω αλλοιώσεις, που γίνονται στο έδαφος, το κάνουν να διαφέρει από το υπέδαφος και σε συνεκτικότητα και σε απόχρωση. Λίγες βέβαια οργανικές ουσίες κατεβαίνουν με τα νερά και ως το υπέδαφος, μα όταν αυτό, με το γύρισμα, ανεβαίνει στην επιφάνεια, πρέπει να σπέρνεται ύστερα από 5 ή 6 μήνες, για να γίνεται στο μεταξύ η εδαφική αποσάθρωση (διάβρωση).
- 33. Εμπλουτισμός του εδάφους Η εντατική και πολύχρονη καλλιέργεια του εδάφους το εξαντλεί από τις θρεπτικές του ουσίες που καταναλώνονται από τα φυτά, γι' αυτό χρειάζεται η ενίσχυσή του και ο εμπλουτισμός του με τους εξής τρόπους: Με ζωική λίπανση. Σε αυτήν τη λίπανση ανακατεύουμε το χώμα του με κοπριά από ζώα, χωνεμένη ή αχώνευτη. Εκείνο που πρέπει να προσέχουμε τότε είναι να μην αφήνουμε πολλές μέρες την κοπριά πάνω στην επιφάνεια, γιατί αδυνατίζει απ' τον ήλιο και ξεπλένεται απ' τη βροχή. Με φυτική λίπανση. Αυτή χωρίζεται σε «ξηρολίπανση» και «χλωρολίπανση».
- 34. Βουνό Ένα βουνό ή όρος είναι ένα γεωλογικό ύψωμα της επιφάνειας της γης πού ξεπερνά τα 300 μ.. Συνήθως το βουνό έχει μια αναγνωρίσιμη κορυφή. Τα βουνά καλύπτουν το 64% της Ασίας, το 36% της Βόρειας Αμερικής, το 25% της Ευρώπης, το 22% της Νότιας Αμερικής, το 17% της Αυστραλίας και το 3% της Αφρικής. Συνολικά η επιφάνεια της Γης καλύπτεται κατά 24% από ορεινούς όγκους. Το 10% του πληθυσμού της Γης ζει σε ορεινές περιοχές. Οι περισσότεροι ποταμοί του κόσμου τροφοδοτούνται από ορεινές πηγές, και
- 35. Είδη βουνών Τα βουνά μπορούν να κατηγοριοποιηθούν με πολλούς τρόπους. Μερικά βουνά είναι ηφαίστεια και μπορούν να χαρακτηριστούν βασισμένα στο είδος της λάβας ή την ιστορία των εκρήξεών τους. Άλλα βουνά είναι σχηματισμένα από παγετώδεις διαδικασίες και μπορούν να χαρακτηριστούν με βάση τις μορφές παγετώνα. Τα περισσότερα, ωστόσο, οφείλουν τη δημιουργία τους στις ορογενετικές κινήσεις, δηλ. κινήσεις των λιθοσφαιρικών πλακών, οι οποίες έχουν ως συνέπεια την πτύχωση των ορίων τους. Ανάλογα με την εποχή που δημιουργήθηκαν οι πτυχώσεις αυτές διακρίνεται και η ηλικία των
- 36. Χαρακτηριστικά Τα ψηλότερα βουνά, αλλά και βουνά που βρίσκονται πιο κοντά στους πόλους της Γης, έχουν τμήματα που εισέρχονται σε πιο κρύα στρώματα της ατμόσφαιρας. Έτσι, αυτά τα βουνά είναι πιο επιρρεπή στη δημιουργία παγετώνων και στη διάβρωση μέσω παγετού. Τέτοιες διαδικασίες δημιουργούν τις χαρακτηριστικές κορυφογραμμές των βουνών. Κάποια από αυτά τα βουνά έχουν παγετώδεις λίμνες, που δημιουργούνται από την τήξη των παγετώνων. Για παράδειγμα, εκτιμάται ότι υπάρχουν 3.000 παγετώδεις λίμνες στο Μπουτάν
- 37. Ποια καλλιέργεια εδάφους είναι καλύτερη; Η απάντηση, όπως συμβαίνει πάντα όταν κάτι αφορά τον κήπο, είναι απλή: Εξαρτάται! Εάν το χώμα δεν έχει ξεβοτανιστεί από το φθινόπωρο και είναι καλυμμένο με απορρίμματα του κήπου ή αν υπάρχουν υπόλοιπα λαχανικά του φθινοπώρου ή του χειμώνα πάνω του, πρέπει πρώτα να καθαριστεί, είτε απομακρύνοντας τα απορρίμματα είτε θάβοντάς τα. Εάν έχετε σπείρει προσεκτικά χλωρό λίπασμα στα παρτέρια για το χειμώνα, πρέπει να εφαρμόσετε την ίδια διαδικασία. Εάν, αντίθετα, το έδαφος του κήπου σας ήταν καθαρό και τακτικό καθ’ όλη τη διάρκεια του
- 38. Μόλις το χώμα στεγνώσει λίγο μετά το βωλοκόπημα, ισιώστε το με μια μεγάλη τσουγκράνα (π.χ. με μια ξύλινη τσουγκράνα), διαχωρίστε τους βώλους χώματος που έχουν απομείνει και ισιώστε το καλά με μια τσουγκράνα με πυκνά δόντια. Τώρα, η περιοχή των παρτεριών είναι έτοιμη για σπορά και φύτευση. Όταν φροντίζετε το χώμα την άνοιξη, συνιστάται επίσης να κάνετε τα πηλώδη ή αργιλώδη εδάφη πιο λεία χρησιμοποιώντας χονδρόκοκκη άμμο. Ανάλογα με το πόσο συμπαγές είναι το χώμα, χρειάζεστε περίπου ένα καρότσι (γύρω στα 80 λίτρα) άμμο ανά δύο έως πέντε τετραγωνικά μέτρα παρτεριών. Αντίστροφα, μπορείτε να αντικαταστήσετε την
- 39. Αμμώδες ή πηλώδες έδαφος - ο γεωργικός ασβέστης είναι λύση και για τα δύο. Τα αμμώδη εδάφη συχνά δεν έχουν ασβέστη, γι’ αυτό την άνοιξη θα πρέπει να προσθέτετε από περίπου 50 g/m2 (για να διατηρήσετε την περιεκτικότητα σε ασβέστη) μέχρι 100 ή ακόμα και 150 g/m2 (για να επαναφέρετε την περιεκτικότητα σε ασβέστη) γεωργικού ασβέστη στο χώμα. Τα πηλώδη εδάφη μπορεί επίσης να χρειάζονται ασβέστη. Γενικά, απαιτείται μια εδαφολογική ανάλυση (μία φορά κάθε τρία χρόνια είναι αρκετή) για να είναι σαφής η κατάσταση γονιμότητας του εδάφους του κήπου σας, πού πρέπει να λιπάνετε και πού υπάρχει κίνδυνος να ρίξετε υπερβολικό
- 40. Το έδαφος του κήπου συχνά έχει πάρα πολύ φώσφορο. Ένα μείγμα λιπάσματος που του προσθέτει επιπλέον φώσφορο μπορεί να υπερλιπάνει το έδαφός σας και είναι, κυριολεκτικά, πεταμένα λεφτά. Σημειώστε επίσης ότι 100 g/m2 ασβέστη μπορεί να κάνουν το έδαφός σας κατά 1 βαθμό πιο αλκαλικό. Βλέπετε: Αυτά που κάνετε ή δεν κάνετε σχετικά με το έδαφος μπορεί να αλλάξουν άλλες παραμέτρους, είτε το θέλετε είτε όχι. Το έδαφος είναι ένας πολύπλοκος οργανισμός - δεν είναι απλώς σωματίδια χώματος, είναι ένας μικρόκοσμος!
- 41. Και γι’ αυτόν το λόγο το έδαφος είναι ένα συναρπαστικό θέμα. Στο κάτω κάτω της γραφής, αυτά που κάνετε ή δεν κάνετε μπορούν είτε να καταστρέψουν το έδαφός σας είτε να προσφέρουν αυτό ακριβώς που χρειάζονται τα αγαπημένα σας φυτά.
- 42. Έχουμε δει επίσης υπερβολικά ενθουσιώδεις κηπουρούς να σκαλίζουν πρασιές με θάμνους και ξυλώδη φυτά με εργαλεία κηπουρικής την άνοιξη. Μην κάνετε εργασίες που δεν χρειάζονται, απλώς "για να τελειώνετε". Εξάλλου, μπορεί να κάνετε μεγάλη ζημιά κατά την προετοιμασία του εδάφους, ιδίως στις ρίζες των φυτών του κήπου και ιδιαίτερα σε αυτά με επίπεδες ρίζες, όπως τα ροδόδεντρα, οι θαμνομουριές ή οι κρανιές, κ.λπ., και επίσης στις περιοχές που φυτρώνουν οι πόες και οι θάμνοι που σχηματίζουν παραφυάδες, όπως η σπαρτίνη των λειμώνων ή η μέντα. Εκεί ακριβώς η προετοιμασία του εδάφους μπορεί να καταστρέψει τις ρίζες που βρίσκονται κοντά
- 43. Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος Ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης (40-90μ.Χ.) ήταν σημαντίκος γιατρός, φαρμακολόγος και βοτανολόγος από την Ανάζαρβο τησ κιλικίας, γνωστός για το πεντάτομο έργο του <<Περί ύλης ιατρικής>>, με τη μεγαλύτερη εππιροή στη φαρμακολογία μέχρι το 1600μ.Χ.. Υπάρχουν πολλά αντίγραφα του έργου του, ακόμα και του 5ου αιώνα θεωρείται ο μεγαλύτερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας, η επιστημονική προσφορά του οποίου θεωρείται εφάμιλλη του Θεοφράστου τη βοτανική. Τα χειρόγραφα με την πραγματεία του Διοσκουρίδη, ιδιαίτερα τα παλαιότερα,
- 44. ΒίοΣ Γεννήθηκε περίπου το 40μ.χ. στην πόλη Ανάζαρβο Κιλικίας (Βόρεια Τουρκία) και λίγες πληροφορίες παραδίδονται σχετικά με τα νεανικά του χρόνια. Ο Διοσκουρίδης είχε ιδιαίτερη κλίση στη μελέτη των φυτών και των βοτάνων από νεαρή ηλικία. Μετά το τέλος των ιατρικών σπουδών του στην Ταρσό κοντά στο Άρειο της Ασκληπιείδας Σχολής επιδόθηκε στην έρευνα των φαρμακολογικών ιδιοτήτων πολλών φυτών, ακολουθώντας το ρωμαϊκό στρατό σε διάφορες μεσογειακές χώρες, υπηρετώντας ως γιατρός και έχοντας την ευθύνη περίθαλψης των τραυματιών.
- 45. Ο Διοσκουρίδης κατέγραψε περισσότερες από 1000 φαρμακευτικές ουσίες, η πλειοψηφία των οποίων προερχόταν από φυτά. Περιέγραψε επίσης ουσίες που σήμερα είναι γνωστές ως αντισηπτικά, αντιφλεγμονώδη ή αντισυλληπτικά. Αντίγραφα του πολύτιμου έργου του <<Περί ύλης ιατρικής>> βρισκόταν σε διαρκή κυκλοφορία και χρησιμοποιούνταν στην πράξη από την περίοδο της ακμής της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η πρώτη λατινική έκδοσή του, χρονολογείται το 1478, λίγες δεκαετίες μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας. Η επίδραση του έργου του εκτείνεται χρονικά τουλάχιστον μέχρι την
- 46. ΙπποκράτηΣ Ο Ιπποκράτης (Κως 460π.Χ.-Λάρισα 377π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας ιατρός και θεωρείται μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της ιατρικής. Αναφέρεται ως ο ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο πεδίο της ιατρικής επιστήμης ως ο ιδρυτής της Ιπποκρατικής Ιατρικής Σχολής. Ο Ιπποκράτης είναι ο θεμελιωτής της ορθολογικής ιατρικής που κατόρθωσε να την απαλλάξει από τα μεταφυσικά στοιχεία, της προλήψεις, τις προκαταλήψεις, τις δαιμονολογίες και τις δεισιδαιμονίες της εποχής.
- 47. Κλάδεμα Κλάδεμα είναι η αφαίρεση τμημάτων των φυτών με κατάλληλα εργαλεία που πραγματοποιείται με σκοπό να ρυθμιστεί η ανάπτυξή τους ή η παραγωγή ανθέων και καρπών. Ο καλύτερος τρόπος για να κλαδεύετε είναι να παρατηρείτε μετά από το κλάδεμα, πώς οι ενέργειές σας επηρεάζουν την ανάπτυξη των φυτών σας και έτσι να κατανοήσετε γιατί και πως το κλάδεμα τα βοηθάει. Είναι απαραίτητο σε φυτά και δένδρα, διότι τα κάνει πιο δυνατά και υγιή, αρκεί να ακολουθήσουμε ορισμένους κανόνες.
- 48. Πότε κλαδεύουμε; Τα περισσότερα κλαδέματα γίνονται κυρίως το χειμώνα και αρχές της άνοιξης, που οι λειτουργίες του φυτού ελαχιστοποιούνται. Η ακριβής χρονική στιγμή εξαρτάται πολύ από το κλίμα κάθε περιοχής. Κάποια είδη, βέβαια, έχουν διαφορετικές ανάγκες κλαδέματος. Το κλάδεμα των φυλλοβόλων γίνεται το χειμώνα που βρίσκονται σε λήθαργο, ενώ τα αειθαλή αντίθετα μπορούμε να τα κλαδέψουμε όλο το χρόνο με κάποιες προϋποθέσεις. (καιρικές συνθήκες, ανθοφορία κ.ά.). Φυτά που ανθίζουν τον χειμώνα (όπως η τσιντόνια, η
- 49. Γιατί κλαδεύουμε; Για να διαμορφώσουμε και να διατηρήσουμε το σχήμα των φυτών. Για να ανανεώσουμε το φυτό, όπου αφαιρούμε τα ξερά κλαδιά, όσα έχουν κίτρινα φύλλα ή όσα είναι σάπια, γιατί είναι πηγή ασθενειών. Για καλύτερο αερισμό και φωτισμό του φυτού. Κλαδεύουμε για καρποφορία ή ανθοφορία το οποίο στοχεύει στην επιλεκτική ενεργοποίηση καρποφόρων και ανθοφόρων οφθαλμών του φυτού.
- 50. Για καλύτερη ανάπτυξη ενός υγιούς, ευθυτενούς και εύρωστου σκελετού του φυτού. Για να αναγεννηθούν φυτά που έχουν υποστεί βαριά τραύματα (π.χ. μετά από πυρκαγιά) ή υποφέρουν από φυτοπαθολογικά προβλήματα (π.χ. η λεμονιά που έχει προσβληθεί από κορυφοξήρα). Σε ειδικές περιπτώσεις όπου επιβάλλεται η οριστική εξόντωση του φυτού (π.χ. η καταστροφή των φανικοειδών που έχουν υποστεί εκτεταμένη προσβολή από το ρυγχωτό κάνθαρο).
- 51. Το σωστό κλάδεμα Ποτέ δεν τραβάμε τα κλαδιά με τα χέρια, ούτε και τα κόβουμε με εργαλεία που προκαλούν τραυματισμούς. Τα σημεία κοπής πρέπει να είναι λεία για να μειωθεί η πιθανότητα μολύνσεων. Αφαιρούμε τα κλαδία που είναι ταλαιπωρημένα, στραβά ή ξερά. Η τομή γίνεται πάνω από το σημείο που βγαίνει ο νέος βλαστός. Οι τομές θα πρέπει ν αγοίνονται με κλίση 45° αντίθετα από τον τελευταίο οφθαλμό που διατηρούμε στο κλαδί. Τα κλαδιά τα αφαιρούμε από τη βάση τους.
- 52. Απαραίτητα εργαλεία Κλαδευτήρι που χρησιμοποιούμε πολύ συχνά. Κλαδευτική ψαλίδα που χρησιμοποιείται για τις μπορντούρες και τους θάμνους. Πριόνι με το οποίο κόβουμε πιο χοντρά και σκληρά κλαδιά. Κλαδευτικό μαχαίρι για να λειαίνουμε τις μεγάλες τομές.
- 53. Ειδική πάστα δενδροκομίας ή μίνιο που το χρησιμοποιούμε σε τομές με διάμετρο μεγαλύτερη από 2 εκατοστά. Εμποδίζει να έρθει το ξύλο σε επαφή με υγρασία και ασθένειες. Γάντια που είναι απαραίτητα για την προστασία των χεριών. Καλό θα ήταν να έχετε έναν θρυμματιστή τεμαχιστή. Είναι ένα μηχάνημα που κομματιάζει τα υπολείμματα του κλαδέματος και έτσι μπορείτε να τα βάλετε στον σωρό του κομπόστ για να <<χωνευτούν>> και να γίνουν χούμος.
- 54. Μυστικά για επιτυχημένο κλάδεμα Μην κλαδεύετε τις μέρες που έχει έντονη βροχή ή πολύ αέρα. Επίσης, μην κλαδεύετε τις πολύ κρύες ημέρες του χειμώνα ή το καλοκαίρι με καύσωνα. Αν φυσά πολύς αέρας, ποτίστε περισσότερο το φυτό σας τις επόμενες μέρες. Οι τομές που δημιουργούνται από το κλάδεμα αυξάνουν την εξάτμιση του νερού. Το κλάδεμα ανανέωσης ενός γερασμένου φυτού καλό είναι να συνοδεύεται από λίπανση. Το κλάδεμα θα το βοηθήσει να βγάλει νέους βλαστούς και το λίπασμα θα τους θρέψει. Αν αφαιρέσετε πολύ φύλλωμα, προστατέψτε
- 55. Κρεμαστοί κήποι τηΣ ΒαβυλώναΣ Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας πιθανολογείται ότι αποτελούσαν μέρος των εξωτερικών τειχών της Βαβυλώνας. Εικάζεται ότι το βοτανολογικό αυτό θαύμα, που υπερβαίνει τον φυσικό νόμο, ανάγεται στον έρωτα ενός βασιλιά για μια γυναίκα. Κατά τον Βηρωσσό, έναν Βαβυλώνιο ελληνιστή ιερέα, που έγραψε την ιστορία της Βαβυλώνας στα ελληνικά, οι Κήποι χτίστηκαν περίπου το 600 π.Χ. και εμπνευστής τους ήταν ο Ναβουχοδονόσορ Β΄ (περίοδος βασιλείας: 605- 562 π.Χ.), ο ισχυρότερος μονάρχης της νέο- βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας.
- 56. Οι Κήποι ήταν δώρο προς τη γυναίκα του Αμυίτις, θυγατέρα του βασιλιά των Μήδων, η οποία νοσταλγούσε τους δασωμένους λόφους της πατρίδας της, και ήθελε να διατρέφεται με φυτά που υπήρχαν στη χώρα της αλλά όχι στη Βαβυλώνα. Για το λόγο αυτό στους κρεμαστούς κήπους υπήρχε και βοτανικός κήπος όπου καλλιεργούνταν εκείνα τα φυτά. Μια άλλη θεωρία λέει ότι οι κήποι χτίστηκαν από τη βασίλισσα των Ασσυρίων Σεμίραμις, γύρω στο 810 π.Χ.
- 57. Οι κρεμαστοί κήποι θεωρούνται ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου αν και πολλές αμφιβολίες έχουν εκφραστεί για την φυσική ύπαρξή τους. Το γεγονός ότι αναφέρονται εκτενέστατα από δύο αρχαίους Έλληνες ιστορικούς τον Στράβωνα και τον Διόδωρο τον Σικελιώτη δεν ενισχύει κατά πολύ τα ιστορικά γεγονότα.
- 58. ΠεριγραφέΣ ιστορικών Ο Φίλων ο Βυζάντιος, τον 3ο αιώνα π.Χ., τοποθέτησε τους Κήπους πρώτους στον κατάλογό του των επτά θαυμάτων, επισημαίνοντας την ιδιότητα που τους καθιστούσε θαυμαστούς: το ότι αψηφούσαν τη φύση. Σε ένα γυμνό τοπίο, ο άνθρωπος δημιούργησε αυτό που αρνήθηκε να κάνει η φύση: σκιερά δένδρα, πολύχρωμα λουλούδια, εύσαρκα φρούτα και κελαρυστές πηγές. Κι επιπλέον, ίσως για να τονίσουν τον τεχνητό χαρακτήρα τους, οι κήποι ήταν φυτεμένοι σε υπερυψωμένα πεζούλια, ώστε, όπως παρατηρεί ο Φίλων, «τα έργα της καλλιέργειας
- 59. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης έγραψε ότι αυτοί οι πολυεπίπεδοι κήποι στηρίζονταν σε μια σύνθετη κατασκευή από χοντρούς τούβλινους τοίχους, πέτρινα υποστυλώματα και δοκούς από κορμούς φοινικόδεντρων σε πυκνή διάταξη. Για να στεγανοποιηθούν οι δοκοί, καλύπτονταν με πλέγματα από καλάμια και πίσσα, καθώς και δύο στρώσεις εφυαλωμένων οπτόπλινθων. Ο Στράβων αναφέρει ότι το πότισμα των κήπων γινόταν με νερό από το γειτονικό Ευφράτη: «Στην πλευρά των σκαλοπατιών υπάρχουν μηχανές ύδατος, με τη βοήθεια των οποίων τα πρόσωπα, που διορίζονται ρητώς για το σκοπό αυτό, είναι συνεχώς απασχολημένα στην αύξηση του ύδατος από τον Ευφράτη στον κήπο...». Το
- 60. Αμφισβητούμενη ύπαρξη Οι Κήποι, ωστόσο, είναι το μόνο από τα θαύματα που δεν έχει αφήσει ίχνη. Παρά τις μεγάλης κλίμακας ανασκαφές που έχουν γίνει στη Βαβυλώνα, δεν βρέθηκε κάποια κατασκευή που να ταιριάζει στις περιγραφές των συγγραφέων της ελληνιστικής περιόδου. Αρκετές πιθανές θέσεις έχουν προταθεί, όπως ένα μεγάλο θολωτό κτίσμα που ανακάλυψε στις αρχές του 20ού αιώνα ο Γερμανός αρχαιολόγος Ρόμπερτ Κόλντεβαϊ, αλλά καμία δεν έχει κερδίσει ως τώρα την καθολική αποδοχή των επιστημόνων.
- 61. Η υπόθεση ύπαρξης των Κήπων εξασθενεί και από το ότι δεν τους αναφέρει κανένα από τα χιλιάδες δείγματα σφηνοειδούς γραφής που βρέθηκαν στη Βαβυλώνα, συγκαταλεγμένου κι ενός καταλόγου με τα μνημεία της πόλης. Εξίσου σιωπηλός είναι και ο Ηρόδοτος, που προφανώς τον 5ο αιώνα π.Χ. ταξίδεψε στη Βαβυλώνα. Αντίθετα, διατηρούνται ατόφια τμήματα των πελώριων αμυντικών τειχών της Βαβυλώνας, που στην οδό στο πάνω μέρος τους, όπως αναφέρει ο γεωγράφος Στράβων, χωρούσαν δίπλα δίπλα δύο «άρματα ζεμένα με τέσσερα άλογα».[2] Ο Φίλων θεωρεί από μόνο του θαύμα αυτό το τείχος, τμήμα του οποίου ανοικοδομήθηκε κατά τη δεκαετία του 1980
- 62. Αν και η ύπαρξη των Κήπων δεν έχει επιβεβαιωθεί, δεν είναι όμως απίθανη. Από την αρχαιότητα, οι βασιλιάδες της Μεσοποταμίας κοσμούσαν τις πόλεις τους με πράσινο. Λέγεται ότι ο Γκιλγκαμές, ο μυθικός βασιλιάς της Ουρούκ, είχε διαμορφώσει το ένα τρίτο της πρωτεύουσας του σε κήπους. Ακόμα και οι Ασσύριοι ηγεμόνες, που λόγω της αγριότητάς τους είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων τους, λάτρευαν τους κήπους. Ο Ασσουρνασιρπάλ Β΄, για παράδειγμα, μπορεί να έγδερνε ζωντανούς τους εχθρούς που αιχμαλώτιζε, αλλά ταυτόχρονα ήταν και μανιώδης συλλέκτης φυτών και κατά τον 9ο αι. π.Χ. είχε φυτέψει στη (σημερινή) Νιμρούντ σπάνια δένδρα, θάμνους και λουλούδια.
- 63. Φαίνεται, επίσης, ότι έχτισε ψηλά τείχη για τη συγκράτηση του νερού από ρυάκια και καταρράκτες, που απαιτούσαν τη διαμόρφωση υπερυψωμένων επιφανειών, ώστε να εξασφαλίζεται κάποια κλίση. Εξ' αιτίας των αυθαίρετων επεμβάσεών τους στη φύση, καθώς και λόγω των στρατιωτικών τους επιτυχιών σε βάρος μικρότερων κρατών, οι ηγεμόνες της Μεσοποταμίας δεν έχουν και τόσο καλό όνομα στην Παλαιά Διαθήκη. Η εικόνα των Δυτικών για τη Βαβυλώνα διαμορφώθηκε ως ένα βαθμό από τις ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης για τον Ναβουχοδονόσορα, που το 587 π.Χ. λεηλάτησε την Ιερουσαλήμ, ισοπέδωσε τον ναό του Σολομώντα και
- 64. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Δανιήλ, ο Ναβουχοδονόσορ καυχήθηκε για το μεγαλείο της πόλης του: «αυτή εστί Βαβυλών η μεγάλη, ην εγώ ωκοδόμησα εις οίκον βασιλείας εν τω κράτει της ισχύος μου εις τιμήν της δόξης μου». Κατά τον Δανιήλ, ο Θεός τιμώρησε τον ηγεμόνα για την αλαζονεία του, καταδικάζοντάς τον να χάσει τα λογικά του και να ζήσει 7 χρόνια σαν άγριο θηρίο. Αν και τα ιστορικά δεδομένα για τη Βαβυλώνα δεν τεκμηριώνουν το ότι ο Ναβουχοδονόσορ τρελάθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, που διήρκεσε 42 χρόνια, οι αρχαιολογικές ανασκαφές επιβεβαιώνουν ότι εκτέλεσε σπουδαία έργα στην Εγγύς Ανατολή.
- 65. Ολοκλήρωσε τα πελώρια τείχη, έχτισε την περιμετρική τάφρο και ανοικοδόμησε το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της Βαβυλώνας, μετατρέποντάς τη σε μια θαυμαστή πόλη που, κατά τον Ηρόδοτο, ξεπερνούσε σε μεγαλείο κάθε άλλη πόλη του τότε γνωστού κόσμου. Ένα από τα επιτεύγματα του Ναβουχοδονόσορα ήταν η Πύλη της Ιστάρ, διακοσμημένη με ανάγλυφα γαλάζια εφυαλωμένα τούβλα. Αφιερωμένη στη θεά του έρωτα και του πολέμου, η Πύλη βρισκόταν σε μια πομπική οδό, όπου κάποτε οι βαβυλωνιακές στρατιές γιόρταζαν τους θριάμβους του θεού τους, του Μαρδούκ, δημιουργού του ουρανού και της γης. Ο
- 66. Μια πιο πρόσφατη θεωρία προτείνει ότι οι κήποι κατασκευάστηκαν όντως κάτω από τις διαταγές του Σενναχειρείμ, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο της Ασσυρίας το 705 π.Χ., βασιλεύοντας μέχρι το 681 π.Χ. Κατά την εκπόνηση νέων μελετών σχετικά με τον τόπο της Νινευί (Βρίσκεται στην ανατολική όχθη του Τίγρη στην αρχαία Ασσυρία), οι κήποι του είχαν τοποθετηθεί κοντά στην είσοδο του παλατιού του, στην όχθη του ποταμού Τίγρη. Είναι πιθανό ότι στους επόμενους αιώνες, οι δύο τοποθεσίες μπερδεύτηκαν από τους ιστορικούς, και οι Κρεμαστοί Κήποι αποδόθηκαν στη Βαβυλώνα.
- 67. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΝΙΚΟΣ ΑΛΤΙΠΑΡΜΑΚΗΣ ΘΩΜΑΣ ΑΜΑΞΟΠΟΥΛΟΥ ΖΩΗ ΑΜΠΑΤΖΗ ΘΕΟΔΩΡΑ ΒΗΛΑΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΟΥΣΜΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΙΩΓΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ ΖΙΩΡΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΖΟΠΑΝΙΩΤΗ ΕΛΠΙΔΑ ΖΟΥΜΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΦΙΛΗ ΕΛΕΝΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΑΛΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΤΣΑΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
- 68. ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΑΡΕΤΖΟΓΛΟΥ ΧΑΡΗΣ