Definición figuras mitos sobre constelacións visibles desde o hemisferio norte

2. Hai catrocientos anos que Galileo apuntou o seu telescopio por primeira vez ao ceo, o que lle permitíu observar os cráteres lunares, descubrir os aneis de Saturno, as lúas principais de Xúpiter e as fases de Venus.

4. Constelacións: Son mapas estelares en que se divide a bóveda celeste. Figuras formadas por estrelas que vistas desde a Terra semellan próximas entre si, aínda que as estrelas dentro da mesma constelación poden estar a enormes distancias unhas de outras. Telescopio Jacobus Kapteyn

5. Hai 88 agrupacións de estrelas catalogadas como constelacións. A maior parte das constelacións do hemisferio norte teñen nomes de animais e figuras mitolóxicas.

7. As coordenadas dun obxecto celeste son a ascensión recta e a declinación , que se definen en relación cos polos e o ecuador celestes, situados por encima dos terrestres. A eclíptica é a traxectoria anual aparente do Sol a través do ceo.

8. O que precisamos para orientarnos e comezar a observar.

10. Constelacións circumpolares

11. Movemento aparente das constelacións circumpolares arredor do polo Norte celeste

12. Estrela Polar e Telescopio William Herschel

13. O eixo da Terra sinala sempre algunha das estrelas circumpolares, no momento actual apunta á Estrela Polaris. O tránsito por cada unha das estrelas circumpolares é de 4 320 años. Estrela Polaris – Na Osa Menor Alfa Draconis- No Dragón Estrela Polar- Na constelación de Hércules Vega- Na constelación de Lira Deneb- Na constelación do Cisne Alfirk- Na constelación de Cefeo

14. Hai 25 920 años, a estrela Polar brillaba no polo, como fai agora. Démoslle a volta ás constelacións circumpolares e estamos completando un ANO CÓSMICO.

17. Encontrar o Norte

18. Unha constelación determinada cada día adianta case 4 minutos, (o denominado día sideral é de 23 horas, 56 minutos, 4.091 segundos), o que equivale a un arco de 1º. Cada 15 días adianta 1 hora, que equivale a un arco de 15º, e aos seis meses, a Osa Maior encontrarémola na posición oposta, chegando ao mesmo punto de orixe outros seis meses despois, igual que o resto das constelacións.

21. ANDRÓMEDA ao Sur de Casiopea destacan as estrelas Sirrah, Mirach e Almach

22. Galaxia de Andrómeda

23. Aspecto da Vía Láctea

24. Arturo na constelación do Boieiro magnitude 0.2 cor laranxa é a quinta estrela máis brillante visible durante moitos meses do ano dista da Terra 35 anos luz

25. Spica na constelación de Virgo magnitude 1.2 cor azul claro coñecida polos navegantes a causa da súa posición aillada que a fai doada de localizar distancia de 217 anos luz

26. En sentido contrario á polar e partindo do cazo localizaremos a preciosa estrela Régulo na constelación do León ou Leo . Régulo , ten un brillo de 1.3, cor azul claro e está a unha distancia de 67 anos luz. No mes de novembro é visible nesta constelación a chuvia de meteoritos das leónidas .

27. Triángulo de verán

28. Triángulo e exágono de inverno

29. Visualización das constelacións sobre o horizonte sur no programa Stellarium

30. ORIÓN Betelguese, superxigante unhas 400 veces máis grande que o Sol a 466 anos luz Rigel, β , cor azul claro, dista igual que Saiph e as tres Marías 1305 anos luz Bellatrix, a 326 anos luz

33. O calendario exipcio empezaba cando observaban a Sirio no seu orto ou saída pouco antes do mencer, fenómeno que se producía en xuño e ía asociado á crecida do Nilo, fundamental para a civilización exipcia. Debido á precesión dos equinoccios a aparición de Sirio prodúcese agora a finais de agosto.

37. Tumba de Osiris, rei dos mortos. Orión (Osiris) desaparecía no equinoccio polo Oeste, morría para renacer polo Leste despois de atravesar o mundo dos mortos, seguida por Sirio (Isis). O deus foi resucitado pola súa esposa Isis para enxendrar a Horus, o da cabeza de falcón, defensor da harmonía do cosmos. Teito do Templo de Hathor en Dendera. Século I d.C. A vaca tumbada é Sirio, a figura humana , Orión.

38. Sirio magnitude -1.5, cor branca con reflexos azuis a “só” 8 anos luz

39. Sirio e o noso planeta están vinculados mediante a gravitación, a pesar da distancia que os separa. Móvense polo espacio nunha espiral, un arredor do outro nun modelo que reproduce, matematicamente, a xeometría da espiral ADN.

40. Estrela Sirio e o Telescopio William Herschel

41. Movemento aparente da constelación de Orión sobre o horizonte Sur.

43. Os Maias foron a primeira cultura en afirmar a presenza da Nebulosa de Orión, que no Popol Vuh é considerado o Corazón do ceo. :

44. NGC 1999, nebulosa na constelación de Orión

45. Aldebarán ten magnitude 1.1, cor amarelo-laranxa e dista 63 anos luz

46. Los paleolíticos, cuyos principales vestigios se encuentran en el sur de Francia y en la Península Ibérica, fueron, probablemente, los primeros en trazar las formas de las constelaciones, inaugurando lo que luego se llamaría Astronomía que, antes de ser ciencia, fue religión y magia. Fig. 1. Cuarto toro. Gran Sala. Pared Derecha. Fig. 1. Cuarto toro. Gran Sala. Pared Derecha. Cueva de Lascaux, Montignac, Francia Fig. 2. Pleiades e Hyades en la constelación de Taurus. Fig. 4. Constelación de Taurus Hevelius. S. XVII. Fig. 3. Constelación de Taurus. Suwar al - Kavahib al - Constelación de Taurus. Suwar al - Kavahib al - Thabita. Prís, Bibliothèque Nationale ( Ms. Ar. 5036).

47. … perdidos en un mundo del que desconocían sus leyes y en el que todo se producía por casualidad, se aferrarían a cualquier cosa que, al repetirse, ofreciera una explicación de los fenómenos que tenían lugar en el universo. Sólo la observación y el estudio de los cuerpos celestes podía servirles de guía. Ellos, sin duda, inventaron la astronomía. Escena do Pozo, Lascaux: Can Maior, Orión, Tauro??? LA ESCENA DEL POZO Fig. 16. Eclipse de Sol en Lascaux , la primera luna nueva después del equinoccio de otoño, en la época en que fue pintada la cueva.

48. Cada certo número de lúas o Sol volta á mesma posición e repítense as estacións. A base das relixións neolíticas foi o seguimento dos movimentos destes astros. Desas antigas relixións consérvanse festas como as dos solsticios e equinoccios, que agora chamamos Nadal ou Pascua. Fig.21 Fragmento del techo de la tumba de Senmut, arquitecto de la reina Hatshepsut (s.XVI a.C). Orión, con cabeza de ave, matando a Tauro, sobre cuyo lomo se representan las Peiades. Fig.22 Detalle de un Kudurru asirio (s.XII a.C.) con las mismas figuras que veíamos en Lascaux.

49. Fig. 19 “Zodíaco Circular de Déndera”. Templo de Hathor en Déndera. Século I d.C.

50. 15.000 anos antes da nosa era, o Polo Norte encontrábase moi perto de Deneb , a estrela principal da constelación do Cisne . O equinoccio de primavera tiña lugar en Escorpio e o de outono en Tauro. As Pléiades ocupan un lugar destacado, nelas producíase o equinoccio de outono.

51. Nebulosa do caranguexo, M1, resto da explosión dunha supernova que foi visible desde a Terra no ano 1054.

52. Observatorio astronómico de Forcarei

53. Pléiades Sete irmás ou Sete cabritas Tzab, para os Maias Tianquiztli, para os Aztecas Subaru, para os Xaponeses Krittikas, en Sánscrito Makara, en Australia Mul-Mul , na antiga Babilonia M45, para a ciencia

55. Castelo Mörby , situado ao norte de Estocolmo, coas Pléiades e a estrela Aldebarán

56. Pléiades e a constelación de Perseo

57. Meteoro e Cometa Lulin

58. Galaxia espiral NGC 4945, na constelación de Centauro, no hemisferio Sur

59. A iluminación do po interestelar proven dunha estrela superxigante vermella que está no medio da imaxe, que xenerou hai uns anos un pulso de luz parecido ao destello dun flash.

60. Xúpiter eclipsando a súa lúa Ganímedes

64. Eclíptica , por onde se moven a lúa, o sol, os planetas e as constelacións zodiacais.

65. Constelación de Capricornio

66. Constelación de Acuario

67. Constelación de Piscis

68. Constelación de Aries

69. Constelación de Tauro

70. Constelación de Xéminis

71. Constelación do Caranguexo

72. Constelación de Leo

73. Constelación de Virgo

74. Constelación de Libra

75. Constelación de Escorpio

76. Constelación de Saxitario

77. Abandonamos as constelacións para voltar á casa, ao noso sistema solar.

78. Telescopio espacial Hubble Rexión de formación de estrelas coñecida como N90, vista polo Hubble

79. Solpor no planeta Marte

80. “ O cosmos é unha unidade. Para comprendernos a nós mesmos precisamos comprender as estrelas. Non en van somos po de estrelas, cinzas de estrelas mortas muito tempo atrás.” Martin Rees, Antes do principio