2. Niniejsza publikacja jest wynikiem
szkolnego konkursu
pt. „W świecie baśni Andersena”,
dla klas czwartych szkoły podstawowej.
2
3. „ Rozkapryszona Różyczka”
Dawno temu, za górami, za lasami, w małym zamku na wysokim
wzgórzu żyła królewna Różyczka.
Była śliczną dziewczyną o urodzie anioła. Niestety, były to tylko
pozory. W rzeczywistości bowiem królewna była rozkapryszoną
i samolubną osóbką. Nie miała przyjaciół, a jedyną towarzyszką jej zabaw
była mała gęś Agatka. Razem spędzały czas w różanym ogrodzie, który
rodzice założyli dla niej zaraz po urodzeniu.
Różyczka nie doceniała tego, co ma i z czasem również Agatę zaczęła
traktować jak zbędną rzecz. Ciągle na nią krzyczała, popychała,
a pewnego dnia nawet ją kopnęła. Tego dla małej gąski było za wiele.
Postanowiła, że da nauczkę niegrzecznej Różyczce i nauczy ją lepiej
traktować innych.
W tym celu wyruszyła w drogę do czarnoksiężnika Ryszarda, który
zamieszkiwał pieczarę w pobliskich górach.
Po kilku godzinach wędrówki dotarła na miejsce. Weszła do ciemnej
pieczary i przedstawiła swoją sprawę czarodziejowi. Ten, po wysłuchaniu
Agaty, powiedział: „Zaraz otworzę moją magiczną księgę i wyszukam
pomysł na rozwiązanie twoich problemów”. Po chwili milczenia mówił
dalej: „Musisz sprawić, aby Różyczka wypiła cały napój z dzbanka, który
za chwilę wyczaruję. Ma on magiczną moc, która sprawi, że królewna
dostanie nauczkę i zmieni swoje postępowanie”. Po tych słowach Ryszard
wyczarował złoty dzbanek z niezwykłym trunkiem i wręczył go gąsce.
Agata podziękowała i ruszyła w drogę powrotną do domu.
Kiedy dotarła na miejsce, Różyczka siedziała naburmuszona na
ławeczce w ogrodzie.
- Gdzie tak długo byłaś? –spytała.
- Musiałam załatwić bardzo ważną sprawę. Zobacz co przyniosłam. Ten
złoty dzbanek może być twój, jeśli wypijesz napój, który znajduje się
w środku –odpowiedziała gąska.
Jako że królewna lubiła wszystko co błyszczy, szybciutko wypiła trunek.
I nagle stało się coś niesamowitego: zmieniła się w drzewo.
Przez kilka dni stała pod jego postacią w ogrodzie, a dzieci, które
przychodziły się tam bawić, szarpały jej gałązki, wyrywały liście i kopały.
3
4. Królewna stała tam bez ruchu, czuła ból i ogromne cierpienie. Było jej
przykro, że jest w taki sposób traktowana. Zrozumiała, że ona też
sprawiała przykrość innym i postanowiła się zmienić.
W momencie, w którym to pomyślała w ogrodzie zjawił się
czarnoksiężnik Ryszard i zdjął z niej czar. Różyczka znowu stała się
człowiekiem, ale już dużo lepszym niż dawniej.
Pewnego dnia do zamku przybył rycerz. Oboje bardzo się pokochali
i postanowili spędzić resztę życia razem.
Nazajutrz krawcowa uszyła piękną ślubną suknię, która otuliła drobną
figurę Różyczki. Rycerz zabrał ją na konia i ruszyli do kościoła.
Od tej pory żyli długo i szczęśliwie, a Różyczka nie skrzywdziła już
nigdy żadnej żywej istoty.
MARTYNA JANKOWSKA
4
5. AMELIA ILNICKA
Zaczarowana wróżka
Dawno, dawno temu, za siedmioma górami i sześcioma lasami,
w małej wiosce nieopodal starego dębu mieszkała mała dziewczynka.
Nikt nie wiedział jak miała na imię i ile miała lat. Nie miała rodziców ani
przyjaciół. Była samotna i biedna. Mieszkała w starej, drewnianej chacie.
Razem z nią mieszkali mały wróbelek, jaskółka i szary zajączek
z przyklapniętym uszkiem.
Pewnego razu dziewczynka jak co dzień udała się do lasu. Usiadła
pod porośniętym mchem dębem i przyglądała się wiewiórkom skaczącym
po konarach drzewa. Po chwili usłyszała tajemniczy głos:
5
6. - Kto znajdzie magiczny kamień, tego szczęście nie opuści.
Nie wiedziała, skąd dochodzi ten głos. Rozejrzała się i oparła o głaz
znajdujący się obok drzewa. Ponownie usłyszała:
- Kto znajdzie magiczny kamień, tego szczęście nie opuści.
- Kto tu jest?- zapytała przestraszona dziewczynka.
- To ja. Mówi do ciebie najstarsze drzewo w lesie. Mam tysiąc lat. Wiele
widziałem i słyszałem. Pewien zły czarodziej rzucił klątwę - opowiadało
drzewo. - Zamienił śliczną wróżkę w niezapominajkę. Odczarować ją
może tylko magiczny kamień.
- Gdzie go znajdę? - rzekła zaciekawiona dziewczynka.
- Idź za głosem serca. Pomogą ci w tym twoi leśni przyjaciele.
Dziewczynka wstała i wyruszyła w niesamowitą podróż. Szła i szła
tak już przez dłuższy czas. Nagle spostrzegła pewnego mężczyznę.
Ubrany był w długi, czarny płaszcz. Na głowie miał wełnianą czapkę.
- Przepraszam pana - zawołała dziewczynka. - Czy wie Pan, gdzie znajdę
dolinę niezapominajek? Mężczyzna odwrócił się.
- Dlaczego chcesz to wiedzieć? - zapytał zdenerwowany.
- Chcę odnaleźć zaginiony kwiat - powiedziała dziewczynka. Pomyślała,
że mężczyzna może być złym czarodziejem, o którym opowiadał jej stary
dąb.
- A jak wygląda kwiat, którego szukasz? - zapytał czarnoksiężnik.
- Jest niebieski jak niezapominajka - odpowiedziała dziewczynka.
- Idź na północ. Tam spotkasz łąkę pełną kwiatów.
- Dziękuję. Do widzenia. - pożegnała się dziewczynka
i wyruszyła w dalszą podróż. Po chwili spostrzegła coś migoczącego
w promieniach słońca. Wtedy przypomniały jej się słowa starego dębu.
Podniosła kamień. Obejrzała go dokładnie, schowała do kieszeni poszła
dalej.
Dzień dobiegał końca. Słońce ostatnimi promieniami ogrzewało
twarz dziewczynki. Zmęczona, postanowiła odpocząć. Niedaleko
spostrzegła błękitny strumień, a obok niego drzewo. Była bardzo
spragniona. Podeszła do źródełka, kucnęła i napiła się trochę wody.
Położyła się na zielonym, mięciutkim mchu. Zasnęła.
Obudziła się wczesnym rankiem i zjadła kilka poziomek. Wyruszyła
na dalsze poszukiwania zaginionej wróżki. Za lasem spostrzegła łąkę.
Pobiegła w jej kierunku. Ujrzała przepiękny widok. Łąka mieniła się
błękitnymi kwiatami. Zaczęła szukać niezwykłej niezapominajki . Nie
było to łatwe zadanie, gdyż wszystkie kwiaty wyglądały tak samo. Nagle
dostrzegła niezapominajkę, która była większa i bardziej błękitna niż
6
7. pozostałe. Dziewczynka pomyślała, że to na pewno jest księżniczka.
Wyciągnęła kamień i położyła obok kwiatka. Nagle na niebie pojawiła się
tęcza. Coś błysnęło, coś huknęło i … kwiat przemienił się we wróżkę,
która w ręku trzymała błękitną różyczkę, a jej lazurowe włosy sięgały do
ziemi.
- Dziękuję dziewczynko - rzekła wróżka. Sto lat temu zły czarodziej
rzucił na mnie klątwę i przemienił w niezapominajkę. Odczarować mnie
mogło tylko dziecko o złotym sercu. Wielu próbowało, ale nikomu się to
nie udało, aż do teraz - mówiła wróżka.
- Jesteś wyjątkowa i zasługujesz na nagrodę. Czego pragniesz? - spytała
- Chciałabym, aby na świecie nie było zła.
- Dobrze, obiecuję ci to - rzekła wróżka o lazurowych włosach
i rozpłynęła się we mgle.
Dziewczynka wróciła do swojej chatki w lesie, a wróżka cały czas
spełniała dobre uczynki. Może nawet spełniała je teraz, ale tego już nikt
nie wie.
ZUZANNA MICZEK
7
9. 1. Dziewczynka, która powstała w pąku kwiatka.
2. Kim był bohater baśni "Dzielny ołowiany żołnierzyk"?
3. Dla niego robiono nową szatę ?
4. Zostało nim brzydkie kaczątko.
5. Jak miała na imię dziewczynka ratująca brata
w baśni pt „Królowa Śniegu" ?
6. Z nią poszła bohaterka baśni pt „Dziewczynka
z zapałkami" do nieba.
7. "Zaczarowane ...." - tytuł jednej z baśni Andersena.
8. Dzięki komu mała syrenka stała się dziewczyną?
9. Czym był len?
10. Tam zaczyna się baśń "Pewna wiadomość".
ZUZANNA MICZEK
9
11. 1. Jakiego urzędnika posłał cesarz w baśni
"Nowe szaty cesarza"?
2. Kto miał dać ostatnią perłę noworodkowi?
3. Kogo chciał poślubić głupi Jasio?
4. Kto z baśni "Opowiadanie o matce" ukradł dziecko?
5. Kto zdobył pierwszą nagrodę w baśni "Szybkobiegacze"?
6. Co jedli bogaci ludzie w baśni "Szczęśliwa rodzina"?
7. Co sprzedawała dziewczynka na śniegu"
8. Co dostał na urodziny chłopiec w baśni "Dzielny ołowiany
żołnierzyk"?
LIDIA KONDRATOWICZ
11
13. 1. Leżała na kilku pościelach, a na dnie było ziarnko grochu.
2. W tytule baśni była "... wiadomość".
3. Miała tylko kilka cali.
4. Porwała Kaja - przyjaciela Gerdy.
5. Był ze śniegu.
6. Biedna dziewczynka - nikt od niej nie chciał kupić ... .
7. Do herbaty, podarowany kobiecie.
8. ".......... i Kominiarczyk".
JASMIN FADHIL
13
15. 1. "Brzozowa ... ".
2. Zamieniła się w pianę morską.
3. Pasł świnie.
4. Hans Christian ... .
5. "... do cerowania"
6. Kaj i ... .
EMILIA BIERNAT
15
