Haurren ipuina familien aniztasuna ulertu ahal izateko.

1. Nicolasek bi
ama ditu

2. Nicolás zortzi urteko umea da. Orain
dela gutxitik, bere familiarekin herri
txiki batean bizi da, mendietatik oso
hurbil.
Eskolara joatea oso gustatzen zaio, eta
egunero goiz altxatzen da, gosaltzen
du eta agur esaten die guztiei, batez
ere oso maite duen Hugori, bere
txakurrari.
Biek adin berbera dutenez, Nicolasek
imajinatzen du bere anaia bikia dela,
eta, beraz, bera ere txakur bat dela.

3. Eskolara jotateko, lehenengoz herria
gurutzatu behar du, eta gero
ibaiaren gainean dagoen zubi
zaharretik pasatu behar du.
Nicolasi oso gustatzen zaio
begiratzea nola pasatzen den ura
zubiaren azpitik, nahiz eta beste
umeek ibai horri buruzko
beldurrezko istorioak kontatzen
dituzten.
Eskolara heltzen denean, bere
ikaskideekin elkartzen da, eta
denak klasera sartzen dira, Enrique
irakaslea noiz etorriko zain.

4. Gaur irakasleak esan die hurrengo
igandean Amaren Eguna izango dela
eta, beraz, biharamunean haien
amentzako opariak egingo dituztela
klasean.
Oso koadro politak egingo dituzte.
Koadroetan amaren argazkia
sartuko dute, eta amari zoriontzeko
mezu bat ere idatziko dute. Umeek
nahi dutena idatzi ahal izango dute,
askatasun osoz.
Guztiek biharamunean amaren
argazki bana ekarri beharko dute.

5. Nicolás, arratsaldez etxera heltzen
denean, oso pozik dago. Margoztea,
eskulanak egitea eta gauzak oparitzea
oso gustatzen zaio.
Oso zoriontsu dago, Amaren Eguna
delako eta opari politak egin ahal izango
dituelako.
Behar duen guztia eskatzen du , eta bere
palasan gordetzen du. Oso urduri dago
eta ez du ezer ahaztu nahi.
Gauez, ohean, biharamunean ikastetxean
egingo duenari buruz pentsatzen du.

6. Eguna heldu da. Ume
guztiak urduri bezain
alai daude.
Irakasleak esan zuen
moduan, koadroa
egiteko guztiek
amaren argazki bana
ekarri dute.
Enrique irakasleak behar dituzten materialak eta margoak ematen
dizkie, eta nola egin behar duten azaltzen die.
Lanean hasten dira, momentu bat galdu gabe, eta pintzelak, kola,
mila koloretako margoak eta beste gauza gehiago hartzen dituzte.

7. Baina Nicolás dagoen mahaian
zarata handia dago. Irakaslea
hurbiltzen da eta zer gertatzen den
galdetzen du.
Elvirak, Nicolasen mahaikide batek,
esaten dio: “Irakasle, Nicolasek bi
argazki ekarri ditu, eta bi opari egin
nahi ditu. Ez da bidezkoa”.
Irakasleak Nicolasi galdetzen dio
zergatik dituen bi argazki eta
zergatik egin nahi dituen bi opari.
Nicolasek zera erantzuten du: “Bi
argazki ditut eta bi opari egin nahi
ditut bi ama ditudalako”.

8. Irakaslea pentsakor gelditzen da,
Nicolasi begiratzen dio, eta ea egia den
bi ama dituela galdetzen dio, eta ez
ama bat eta aita bat, klaseko beste
umeek bezala.
Eta Nicolasek erantzuten du: “Baietz,
baietz. Beti izan ditut bi ama: bata
Paula deitzen da; eta bestea, Linda”.
Ez du aitarik, baina inoiz ez du pentsatu
beharrezkoa izango zenik aita bat
izatea, bere ikaskide eta lagun askoren
moduan.

9. Ume guztiek barre egiten dute, eta batzuek gezurtia deitzen diote
Nicolasi.
Bi ama ezin dituela izan esaten diote. Haiek ama bana baino ez dute.
Eta aita bana.
“Agian bi amama edo bi izeko izango dituzu, baina ezin dituzu bi ama
izan”, esaten dio Danielek, bere klaseko ume batek.
Nicolasek ez du ulertzen zergatik beste umeek ez duten sinesten berak
esandakoa.

10. Orduan, irakasleak umeei
jesartzeko eskatzen die, eta hurrengo
hau kontatzen die:
“Gela honetako ume gehienek aita
bat eta ama bat duzue. Elkarrekin
familia bat osatzen duzue.
Nicolasek, munduko beste ume
askorekin gertatzen den moduan, bi
ama ditu. Eta familia bat ere badira.
Hori dela eta, ezin diozue Nicolasi
burla egin, ezta gezurtia dela esan.
Izan ere, haren amek, zuen aita eta
amek bezala, elkar maite dute, eta
Nicolás ere maite dute.

11. Ume guztiak bere
mahaietara itzultzen dira,
eta opariak egiten
jarraitzen dute.
Irakasleak azaldu dien
moduan, ez dute uste
garrantzitsua denik ama
bat edo bi ama izatea, edota
aita bat edo bi aita.
“Berdin da”, esaten dio orain Elvirak, eta denek Nicolasi
laguntzen diote opariekin, bi egin behar dituelako eta hori asko da
berarentzat.