Recommended
More Related Content
More from SATANAPUN
Part11
- 1. My Sweetheart. Part 11. คยูฮยอนเดินเข้าห้องทางานมาแล้วเขาก็แทบเสียหลักล้มเมื่อหญิงสาวในชุดแสคสั้นสีแดงเพลิงวิ่งเข้ามากอ ดเขาแล้วหอมแก้มอย่างสนิทสนม “คยูกี้คิดถึงคุณที่สุดเลย”ทาท่าจะจุมพิตที่ริมฝีปากได้รูปของคยูฮยอนแต่ร่างสูงก็ดันตัวหญิงสาวออกอย่าง นุ่มนวล “ไม่เอาน่ามิเชล เดนนิสรู้เสียใจแย่เลย อีกอย่างเขาเป็นเพื่อนที่ผมรักมาก”บอกด้วยเสียงอ่อนโยนก่อนจะพาไปนั่งที่โต๊ะรับแขก “คยูกี้คะเราอยู่กันสองคนทาไมต้องพูดถึงเดนนิสด้วย”ถามออกมาหน้างออย่างไม่สบอารมณ์ “เขาเป็นสามีคุณนะมิเชล และคุณก็เป็นคนที่เลือกเขาเองด้วย ทาผมอกหักไปตั้งนาน”ยิ้มให้อ่อนโยนก่อนจะนั่งลงเคียงข้าง “งั้นเรากลับมาคบกันใหม่นะคะคยูกี้”เกาะแขนร่างสูงพร้อมกับซบลงที่ไหล่อย่างอ้อนๆ “คงไม่ได้แล้วละมิเชล เพราะผมมีคนที่ผมรักเขาแล้ว”บอกยิ้มๆเมื่อคิดถึงทงเฮขึ้นมา “เธอหน้าตาเป็นยังไงคะ ถึงทาให้คยูกี้ลืมมิเชลได้เร็วขนาดนี้”ผละออกจากที่ซบไหล่แล้วมองหน้าอย่างต้องการรู้คาตอบ “ไม่สวยเท่าคุณหรอกแต่เขาก็น่ารักที่สุดสาหรับผม”ยิ้มบางๆแต่ดวงตากลับฉายชัดถึงความรัก “แหมน่าปลื้มใจแทนเธอจังนะคะท่าทางคุณจะหลงเธอน่าดู”ค้อนให้ร่างที่นั่งข้างๆอย่างหมั่นไส้
- 2. คยูฮยอนยิ้มน้อยๆแต่ไม่ยอมบอกว่าเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง “แล้วนี่คุณกลับมาจากสเตทเมื่อไหร่เนี่ย”หันมาถามร่างสวยอย่างเป็นงานเป็นการ “เดนนิสพากลับมาเมื่อวานค่ะคิดถึงคุณวันนี้เลยมาหา”เกาะแขนอีกรอบอย่างสนิทสนม “ไม่ไปทักคนเล็กหน่อยหรือ”คยูฮยอนชวนขึ้นแต่มิเชลถึงกับเบ้ปาก “ไม่เอาหรอกเคเขาไม่ชอบมิเชล ขนาดมิเชลอยากไปบ้านคุณจะตายเขายังหาเรื่องพาคุณไปนั่นไปนี่จนเราเลิกกันมิเชลยังไม่เคยไปบ้านคุณเ ลย ไม่รู้เขาจะเกลียดมิเชลอะไรนักหนา”หน้าหงิกเมื่อพูดถึงคุ่ยเซียน “ไม่หรอกคนเล็กเขาก็หวงผมไปตามเรื่องนั่นละก็เราเป็นฝาแฝดกัน” “เอาเถอะค่ะ ยังไงคุณก็เข้าข้างกันอยู่ดีก็คุณกับเคเป็นฝาแฝดกันนี่คะ เราออกไปทานอาหารข้างนอกกันดีกว่าวันนี้มิเชลอุตส่าห์มาหาทั้งทีนะคะ นี่ก็ใกล้เลิกงานแล้วเดี่ยวมิเชลไปรอที่รถนะคะ”หอมแก้มแล้วออกจากห้องไปอย่างไม่รอให้ปฏิเสธ คยูฮยอนลุกขึ้นยืนแล้วส่ายศีรษะอย่างระอาความเอาแต่ใจของคนรักเก่า นิ้วเรียวคว้าโทรศัพท์ขึ้นแนบหูทันที ทงเฮกาลังง่วนอยู่กับเอกสารก็ถึงกับสะดุ้งเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นมือเล็กคว้ามาแนบหูทันที่ “มีอะไร”ถามอย่างมะนาวไม่มีน้าเพราะกาลังยุ่ง “โหยเสียใจนะนี่ เราอุตส่าห์คิดถึงพูดซะหมดกาลังใจเลย”ว่าออกมาเสียงเศร้าจนทงเฮชะงัก “เอ่อว่าไงครับที่รัก มีอะไรหรือครับ”ถามแล้วยิ้มให้โทรศัพท์ “อยากชวนไปดินเนอร์ไปด้วยกันนะเดี๋ยวแวะไปรับ”บอกเสียงนุ่มจนทงเฮต้องยิ้ม “ไปไม่ได้ วันนี้จะกลับบ้านน้องชายชั้นไม่สบาย”
- 3. “ว๊าเสียดายจังวันนี้มีสาวมาชวนไปทานข้าวด้วยอยากพาไปอวดซะหน่อย งั้นกลับดีๆนะเป็นห่วง”พูดเสร็จก็เตรียมวางสายแต่เสียงร่างเล็กที่ร้องออกมาอย่างร้อนรนก็ทาให้เขาถึงกับยิ้ มกว้าง “เดี๋ยวอย่าเพิ่งวางนะ ผู้หญิงที่ไหนบอกมานะ” “ไม่บอกหรอกถ้าอยากเห็นก็ไปด้วยกันสิ”ยิ้มให้โทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี “ไปไม่ได้จริงๆห้ามนอกใจนะ ถ้านายนอกใจจะไปปล้าให้ถึงบ้านเลยคอยดู คริก”ขู่เองเขินเอง แล้วยิ้มแป้ นอย่างอารมณ์ดี “จะนอกใจได้ไงให้นายไปหมดแล้ว”บอกกับโทรศัพท์ยิ้มๆ “แหวะ ไม่ต้องไปด้วยก็อิ่มแล้วละ”ยิ้มกับโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี “แค่นี้นะขับรถกลับดีๆด้วยเดี๋ยวแฟนชั้นเป็นอะไรไป ชั้นจะคิดดอกเบี้ยกับนายให้คุ้มเลยคอยดู”ขู่ยิ้มๆก่อนจะวางสายแล้วสะสางงานต่อเพราะไม่อยากตามใจมิเ ชล เดี่ยวจะคิดว่าเขาอยากกลับมาสานสัมพันธ์ต่อเดี๋ยวจะยุ่ง เขาไม่ได้แคร์ความรู้สึกมิเชลนักหรอก เขาแคร์เดนนิสเพื่อนเขาและอีกคนที่เขาแคร์คือคนรักที่เขาเพิ่งจะวางสายไปต่างหาก ทงเฮหอบเอกสารที่ทาเสร็จเข้าไปให้ซีวอนเซนต์ ซีวอนมองร่างบางที่เดินเข้ามาด้วยดวงตาหมองตั้งแต่วันนั้นทงเฮที่ห่างเหินกับเขา ก็ยิ่งทาตัวห่างเข้าไปอีก มีเรื่องปรึกษาก็ไม่ถามเขาหลบเลี่ยงทุกทางที่จะคุยกับเขาดูอย่างตอนนี้สิ วางเอกสารไว้ที่บล็อกเตรียมเซ็นต์ก็ทาท่าจะเดินออกโดยไม่คิดจะทักเขาสักคา จนเป็นเขาเองที่อดรนทนไม่ได้ต้องทักออกไป “ไม่คิดจะทักทายกันเลยหรือครับทงเฮ”มองนิ่งด้วยใบหน้าหมองแต่ร่างเล็กก็ยังนิ่งจนเขาต้องลุกเข้าขวางไม่ ให้ออกจากห้อง
- 5. “ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกครับ แต่ปกติผมก็ทางานพิเศษที่ร้านอาหาร และคนระดับผมก็ไม่ค่อยมีเงินเหลือเฟือจนมาจ่ายค่าอาหารแพงๆได้”ตอบเสียงเรียบพลางมองหน้าซีวอนนิ่ ง “ให้ผมจ่ายให้ทุกวันเอาไหมครับ”ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “จีบผมหรือครับ”ถามหน้าเฉยจนซีวอนไม่รู้ว่าทงเฮคิดอะไร “แล้วอนุญาตให้จีบไหมครับ”มองทงเฮนิ่งอย่างรอคาตอบ “ต้องเสียใจด้วยนะครับคุณบอกช้าไป มีเจ้าของแล้ว”บอกแล้วยิ้มแป้ นจนซีวอนไม่แน่ใจว่าทงเฮพูดจริงหรือแค่ล้อเขาเล่น “คุณล้อผมเล่นแน่เลย เอาเถอะครับสั่งอาหารดีกว่า”ซีวอนยื่นเมนูอาหารไปตรงหน้า ทงเฮรับไปสั่งก่อนจะนั่งรอและมองไปรอบๆอย่างสนใจ ร้านอาหารนี้ค่อนข้างหรู และค่าอาหารก็แสนจะแพงป่านนี้คยูฮยอนก็คงจะอยู่ในร้านอาหารที่ไหนสักแห่ง กับผู้หญิงที่เขาโทรมาบอก บรรยากาศดีๆกับสาวสวยป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ ร่างเล็กขมวดคิ้วอีกรอบเมื่อสะโพกด้านซ้ายกระตุกอย่างรุนแรงแต่เขาไม่รู้ความหมายของมันจึงไม่ได้สงสัย อะไร ทั้งที่คนที่เขาคิดถึงกาลังประคองสาวสวยเดินเข้ามาร้านเดียวกัน มิเชลเกาะแขนคยูฮยอนแน่นและเบียดอกเข้าหาจนแนบชิดไปกับแขนของคยูฮยอน “ไม่กลัวแฟนมาเห็นหรือไงเบียดซะแน่นเชียว”ว่าออกมายิ้มๆจนมิเชลต้องค้อน “แหมคยูกี้คะหยุดพูดถึงเดนนิสได้ไหมคะเราอุตส่าห์มากันสองคน”บ่นด้วยเสียงเง้างอน “ก็ผมคิดถึงเดนนิสนี่นาคุณไม่พาเขามาด้วย”ยิ้มให้อย่างกว้างขวางเมื่อมิเชลหน้างอ “ครับๆไม่ล้อแล้วครับ”เดินนาไปที่โต๊ะที่ว่างทันที
- 6. อาหารมาเสิร์ฟเรียบร้อยซีวอนก็ตักอาหารขึ้นชิมก่อนจะรู้สึกว่ามันอร่อยมากเขาคีบอาหารนั้นจ่อไปที่ปากข องทงเฮทันทีอย่างสนิทสนม เขาไม่ได้คิดอะไรแค่อยากให้ทงเฮได้ชิมเท่านั้นจึงทาไปแบบไม่ทันคิดว่าทงเฮจะอึดอัด ทงเฮเห็นแบบนั้นเขาก็ไม่กล้าปฏิเสธเพราะกลัวซีวอนจะเสียน้าใจ ร่างเล็กรับอาหารเข้าปากแต่แล้วมันก็เหมือนฟ้ าผ่ากลางแสกหน้าเขาโดยไม่มีฝนเมื่อสบเข้ากับสายตาคมดุ ที่จ้องเขาเขม็งอยู่ที่โต๊ะริมสุด คยูฮยอน ทงเฮถึงกับใจสั่นเมื่อดวงตาคมนั้นมองมาอย่างดุๆ คยูฮยอนถึงกับลมออกหู ก่อนที่จะปวดปร่าที่หน้าอกแล้วซ่านที่จมูกและกระบอกตาร้อนขึ้นมาเมื่อน้าตาจะไหล ทงเฮโกหกเขา บอกว่าเป็นห่วงน้องแต่กลับออกมากับซีวอน หลอกเขาทาไมแล้วที่ผ่านมามันคืออะไรหลอกเขาด้วยหรือเปล่า “คยูกี้คะคุณจะสั่งอะไรดีคะ”มิเชลถามโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าคยูฮยอนหน้าหมองจนน่าใจหาย “คยูกี้คะ”เรียกอีกรอบเมื่อคยูฮยอนมัวแต่เหม่อ “เอ่อตามใจคุณครับอยากทานอะไรสั่งเต็มที่เลย”เขาบอกแต่กลับจ้องทงเฮนิ่งแล้วเขาก็กาหมัดแน่นเมื่อซีวอ นหยิบกระดาษซับที่ปากให้ทงเฮเพราะซอสเลอะปาก “คยูกี้คะคุณเป็นอะไรมิเชลคุยด้วยคุณก็ไม่ได้ยิน”หน้าหงิกเพราะคยูฮยอนเอาแต่เหม่อ “เอ่อคุณว่าอะไรครับ”ถามแล้วหันมามองมิเชลอย่างขอโทษ “อาหารมาแล้วคุณก็มัวแต่เหม่อไปไหนก็ไม่รู้ รู้งี้ชวนเดนนิสมาด้วยดีกว่า” “โทรไปชวนเขาก็ไม่สายนะมิเชล”บอกเสียงเรียบเพราะตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ง้อใครทั้งนั้น แล้วเขาก็ลุกพรวดทันทีเมื่อซีวอนตักอาหารจ่อที่ปากทงเฮอีกรอบ
- 7. “มิเชลผมขอโทษที่ต้องขอตัวผมมีธุระด่วน” “สาคัญถึงขนาดจะทิ้งมิเชลไว้แบบนี้เลยหรือคะคยูกี้”ถามออกมาอย่างโกรธๆพร้อมกับดึงแขน คยูฮยอน “สาคัญขนาดผมพังร้านนี้ได้เลยละมิเชลถ้ามีอะไรมาขวาง”ปลดมือมิเชลออกแล้วตรงดิ่งไปที่โต๊ะที่ทงเฮนั่ง อยู่ทันที “อ้าวคยูฮยอนนายมาที่นี่เหมือนกันหรือ”ซีวอนทักยิ้มๆเมื่อเห็นคยูฮยอนเดินเข้ามา “ขอโทษนะซีวอนชั้นขอพาคนรักชั้นกลับ น้องเขากาลังป่วย”บอกพร้อมกับดึงแขนทงเฮลุกขึ้นก่อนจะลากออกไปนอกร้านโดยไม่ยอมชี้แจงอะไรกับซีว อนเลย “อะไรกันทงเฮเป็นแฟนคยูฮยอนทาไมเราไม่รู้ เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”พึมพากับตัวเองหน้าซีดก่อนจะควักตังค์ค่าอาหารมาวางแล้วลุกออกจากร้านด้วยท่า ทางหมดแรง เขาอกหักหรือนี่ สองคนนั้นรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ทาไมคยูฮยอนไม่เคยบอกเขาเลย นี่เขาหลงรักแฟนเพื่อนหรือนี่ ซีวอนซบหน้าลงกับพวงมาลัยเขาปวดปร่าในอกจนอยากจะตะโกนออกมาดังๆ เขาเคลื่อนรถออกจากร้านอาหารนั้นอย่างไร้จุดหมายเพราะกาลังช็อกมารู้ตัวอีกทีทิวทัศน์ริมถนนทาไมมันคุ้ นตาจัง เขาขับต่อไปสักครู่ก็เห็นห้องเช่าที่เขาเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง ลีฮยอกแจ เขามาถึงนี่เลยหรือนี่ ซีวอนมองไปที่หน้าห้องยังเห็นแม่กุญแจคล้องอยู่แสดงว่าเจ้าของห้องยังไม่กลับ เขาจึงเอนตัวพิงเบาะก่อนจะหลับตาแล้วน้าตาก็ซึมออกมาทางหางตาอย่างเจ็บปวด แต่เขาก็ไม่คิดจะเช็ดมันออกยังคงปล่อยให้มันไหลออกมาเรื่อยๆมันจะได้ทาให้ตาเขาสว่างขึ้นมาบ้าง
- 8. ร่างที่ตั้งใจขับรถหน้าขรึมจนทงเฮใจแป้ ว ให้อาละวาดออกมาเขายังไม่กลัวเท่านี้เลย ทงเฮเหงื่อซึมเพราะอึดอัดและเริ่มกลัวการทะเลาะกับคยูฮยอนเพราะคยูฮยอนกาลังโกรธจัดต้องพูดกันไม่รู้เ รื่องแน่เลย เขาคิดอะไรเพลินแล้วต้องตกใจเมื่อรถจอดเทียบคอนโดหรูแห่งหนึ่ง แล้วร่างสูงก็ลงจากรถพร้อมกับเดินอ้อมมาเปิดประตูด้านที่เขานั่งก่อนจะกระชากแขนทงเฮสุดแรงแต่ร่างเล็ กก็ขืนตัวแล้วดึงพวงมาลัยไว้แน่น “ที่นี่ที่ไหน แล้วพามาที่นี่ทาไม”ถามอย่างตกใจและขืนตัวสุดฤทธิ์ “ลงมาเถอะน่า”ดึงแขนร่างเล็กสุดแรงอย่างโกรธจัด “ไม่ไปหรอก บอกมาก่อนว่านี่ที่ไหน”ยื้อยุดกับคยูฮยอนสุดฤทธิ์จนคยูฮยอนชะงักก่อนจะปล่อยแขนทงเฮ “นายกลัวชั้นหรือทงเฮ”มองนิ่งด้วยแววตาหมอง “ไม่ได้กลัวแต่นายไม่บอกชั้นนี่ว่าที่นี่ที่ไหนแล้วพามาทาไม”บอกหน้าซีดปากสั่น “นายกลัวชั้นทงเฮ นายกาลังระแวงชั้น เคยระแวงซีวอนแบบนี้บ้างหรือเปล่าทงเฮ”ตาคมนั้นหมองลงจนน่าใจหาย “ชั้นสงสารตัวเองจริงๆเลย แฟนตัวเองแท้ๆแต่กลับไว้ใจคนอื่นมากกว่าเรา น่าสงสารตัวเองจริงๆให้ตายเถอะ”ดึงมือทงเฮออกมาก่อนจะวางกุญแจรถลงในมือเล็กนั้นแล้วปิดประตูให้ ก่อนจะเรียกแท็กซี่แล้วขึ้นนั่ง พอแท็กซี่เคลื่อนออกไปจากที่นั่นทงเฮถึงได้สติแล้วรีบเคลื่อนรถตามไปอย่างร้อนใจ คุณนายโจแปลกใจเมื่อเห็นลูกชายลงจากรถแท็กซี่แล้วหน้านั้นก็ซีดจนนางตกใจ “คยูฮยอนเป็นอะไรหรือเปล่าลูกทาไมท่าทางแย่ขนาดนั้น”มองหน้าหมองนั้นอย่างเป็นห่วง คยูฮยอนได้ยินแบบนั้นถึงกับเดินเข้ามากอดมารดาแน่นแล้วปล่อยให้น้าตาไหลออกมา
- 9. “กาลังอกหักครับแม่ ผมขอขึ้นข้างบนก่อนนะครับ ผมไม่รับแขกนะครับแม่แม้แต่ทงเฮ” บอกกับมารดาเมื่อได้ยินเสียงรถของตัวเองแล่นเข้ามาจอดในบ้าน ร่างสูงเดินมาทิ้งตัวลงที่เตียงแล้วปล่อยให้น้าตาซึมออกมาเงียบๆพร้อมกับหลับตาลง ที่แท้ทงเฮไม่เคยรักเขาเลย ทุกอย่างที่ทาเพราะเขาบังคับ บังคับมาบ้าน บังคับไปเที่ยวและสุดท้ายบังคับให้บอกรักด้วยอย่างนั้นหรือ ทงเฮกลัวเขาแต่กลับไว้ใจซีวอน เขาชวนมาทางานด้วยก็บ่ายเบี่ยง แต่กลับไปทากับซีวอน เขาพาไปคอนโดก็กลัวเขา เขาชวนไปทานอาหารก็บอกว่าน้องไม่สบายแต่กลับไปกับซีวอน ร่างสูงคว่าหน้าลงแล้วปล่อยให้น้าตาไหลออกมาเงียบๆ “เขาไม่ได้รักตัวเองก็โง่งมงายอยู่ได้ โง่จริงๆเลยคยูฮยอน”นอนคว่าหน้าแล้วพึมพาออกมาจนคนที่ยืนมองอยู่น้าตาคลอ ทงเฮยืนมองร่างสูงที่นอนพึมพาอยู่บนเตียงแล้วปล่อยให้น้าตาไหลออกมา เขามีแฟนขี้ใจน้อยขนาดนี้เลยหรือ “ถ้าไม่คิดจะรักกันก็อย่าเข้าไปหาคยูฮยอนเลยนะลูก แม่ไม่อยากให้คยูฮยอนเสียใจไปมากกว่านี้ เขาคงรักทงเฮมากขนาดตอนอกหักจากคนรักเก่าเขายังไม่เคยให้แม่เห็นน้าตาเขาเลย แต่นี่คยูฮยอนซีดจนไม่มีสีเลือดและร้องไห้ให้แม่เห็นครั้งแรกที่บอกว่าตัวเองอกหัก”คุณนายโจบอกเขาตอน ที่ลงจากรถและเดินเข้าบ้านมา “แม่ไม่รู้ว่าทะเลาะอะไรกันลูกชายแม่ถึงได้บอกว่ากาลังอกหัก ถ้าทงเฮรักคนอื่นแล้วก็อย่าเข้าไปหาคยูฮยอนเลย ให้เวลาลูกชายแม่ทาใจสักพักเถอะนะจ๊ะ”นางบอกออกมาด้วยเสียงอ่อนโยนไม่ได้โกรธที่เขาทาให้ลูกชายข องนางต้องร้องไห้ จนทาให้เขาใจชื้นขึ้น “ไม่นะครับแม่ ผมรักคยูฮยอนแต่เราเข้าใจผิดกันนิดหน่อยเท่านั้นเอง คุณแม่อนุญาตให้ผมเข้าไปพบคยูฮยอนนะครับ” นางยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยนก่อนจะพยักหน้าให้เขา จนเขาได้มายืนมองคนขี้ใจน้อยนอนร้องไห้อยู่บนเตียง
- 10. คยูฮยอนพลิกตัวนอนหงายแต่ยังหลับตาให้น้าตาไหลสักครู่จึงลืมตาขึ้นเขามองเห็นร่างที่ยืนอยู่เลือนรางเพร าะน้าตาเอ่อล้นดวงตา มือเรียวเช็ดน้าตาก่อนจะเห็นคนตัวเล็กยืนยิ้มทั้งน้าตามองมาที่เขา “หายโกรธนะ ชั้นไม่ได้กลัวนาย ชั้นรักนายต่างหาก”พูดเสร็จก็ยกมือเช็ดน้าตาแล้วป้ ายตามเสื้อผ้าราวกับเด็กๆ “หยุดร้องนะชั้นรักนายคนเดียวจริงๆเชื่อชั้นนะ”เบ้หน้าร้องออกมาทั้งที่กาลังปลอบร่างสูง คยูฮยอนเช็ดน้าตาแล้วลุกนั่งพิงหัวเตียง มองร่างเล็กนิ่ง “ยืนปลอบอยู่ตรงนั้นมันจะไปหายเศร้าได้ไงเล่าโง่จริงเลย”กางแขนออกรอร่างเล็กที่เดินเข้าไปพร้อมกับเช็ด น้าตาก่อนร่างจะโดนตวัดเข้าไปกอดแน่น “ที่ไม่ลงจากรถเพราะนายกาลังโกรธชั้นเรื่องคุณซีวอน”พึมพาอยู่กับอกแล้วกอดเอวหนาแน่น “ชั้นกลัว” “ว่าแล้วนายกลัวชั้นจริงด้วย”พูดแทรกขึ้นมาทั้งที่ทงเฮพูดยังไม่ทันจบ “ชั้นกลัวว่านายจะใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลมาคุยกับชั้น แล้วเราก็จะทะเลาะกัน นายอาจจะสงสัยว่าทาไมไม่มาทางานกับนาย”ทงเฮเงยหน้ามองใบหน้าคมที่อยู่ใกล้กันแค่คืบ “ชั้นรู้ว่าตัวเองแอบรักนายตั้งแต่ตอนนายเอาหมวกมาคืน เลยไม่อยากอยู่ใกล้ กลัวอดใจปล้านายไม่ได้ คริก!”หลุดขาออกมาจนเห็นสายตาดุๆจึงได้อ้อมแอ้มพูดใหม่ “ไม่ใช่หรอกชั้นกลัวการเจ็บปวดถ้ามาเห็นนายมีคนอื่น เลยขออยู่ห่างๆดีกว่าเข้าใจรึยัง แล้วผู้หญิงชุดแดงคนนั้นเป็นใครบอกมาเดี๋ยวนี้เลย”หนีบเข้าที่ท้องจนคยูฮยอนซี๊ดปาก “โหยยยยย เจ็บนะ เขาชื่อมิเชลเพื่อนสมัยเรียน”บอกแล้วหลบตาแป๋ วที่มองอยู่ใกล้แค่คืบ “แต่ท่าทางมันเกินเพื่อนนะ”จ้องนิ่งอย่างไม่เชื่อ “เคยคบกันแต่เธอเลือกเพื่อนชั้นเป็นสามีชั้นเลยเป็นแค่เพื่อน” ทงเฮจ้องหน้าตาไม่กระพริบ
- 12. เรื่องอวดเก่งอวดดีไม่มีใครเกินจริงๆ คยูฮยอนจูบไซ้แถวซอกคอและเลยมาที่อกบาง ริมฝีปากได้รูปบดเคล้าส่วนอ่อนไหวผ่านเนื้อผ้าจนมือเล็กต้องขยุ้มไปที่แผ่นหลังเขาอย่างขัดใจจนคยูฮยอน ต้องกลับมาบดเคล้าริมฝีปากบางอีกรอบ ส่วนนิ้วยาวก็ตามใจคนเอาแต่ใจ ด้วยการปลดกระดุมให้อย่างเอาใจก่อนจะเคล้นคลึงลงไปอย่างเมาในอารมณ์ “คยูฮยอน”ครางออกมาเสียงแผ่วแล้วผวากอดร่างคยูฮยอนแน่นเมื่อริมฝีปากได้รูปบดเคล้าที่ตุ่มไตและเลย มาที่เอวสอบพร้อมกับจุมพิตอย่างอ่อนโยนบริเวณหน้าท้องแบบบางราวกับผู้หญิง “คยูฮยอนไม่ไหวแล้ว”ครางออกมาเสียงแผ่วเมื่อคยูฮยอนดูดเม้มที่หน้าท้องแบนราบเพื่อประกาศความเป็น เจ้าของ จนส่วนอ่อนไหวในร่างกายเขม็ง เกร็งตัวราวกับจะระเบิด จนมือเล็กกระชากเสื้อบริเวณหน้าอกแกร่งจนกระดุมหลุดเพราะระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไม่ไหว “ก็วางแผนว่าจะปล้าไม่ใช่หรือครับคนเก่ง แล้วตอนนี้เอาแต่ทาเสียงอ้อนแบบนี้ คนรอโดนปล้าก็ใจจะขาดแล้วเหมือนกัน”จุมพิตหน้าผากมนยิ้มๆแต่ไม่ยอมไปต่อจนร่างบางเหงื่อซึมหน้าผ ากมนเพราะอารมณ์ที่พุ่งสูงแต่ไม่ได้ระบายออก “นายจะกดชั้นหรือจะให้ชั้นกดนายพูดอยู่นั่นหล่ะ”คว้าคอคยูฮยอนเข้าไปบดเคล้าริมฝีปากอย่างรุนแรงจนสั มผัสกับรสปะแล่มและกลิ่นคาวเลือดเพราะอารมณ์เขาพุ่งจนถึงขีดสุด ริมฝีปากบางบดเคล้าหน้าอกแกร่งจนคยูฮยอนผวากอดแน่น ก่อนจะให้รางวัลที่ทาตัวน่ารักด้วยบทเพลงรักอันเร่าร้อนโดยมีเขาเป็นคนคุมคีย์ด้วยตัวเอง ร่างสองร่างสอดประสานความรักที่แสนจะเร่าร้อนที่ต่างคนต่างไม่ยอมลดราวาศอกให้แก่กัน แต่มันก็แฝงไปด้วยอุ่นไอรักที่มอบให้แก่กัน ร้อยท่วงท่ากับพันลีลามาเจอกันมันจึงสุขสมหวังทั้งสองฝ่ายแล้วร่างสองร่างก็กอดกันกลมเมื่อถึงจุดหมายป ลายทาง คยูฮยอนฟุบหน้าลงกับหมอนข้างๆศีรษะเล็กและจุมพิตที่กลุ่มผมดาที่ชื้นเหงื่อนั้นอย่างรักใคร่ เขารักทงเฮ รักมาก รักจนมันล้นอกเขาออกมาแล้ว คยูฮยอนจุมพิตที่ลาคอเลยมาที่ไหล่บางเปลือยเปล่าที่แนบอกเปลือยเขาอยู่
- 13. “พอแล้ว อีกรอบไม่ไหวหรอกเจ็บไปหมดเลย”หลับตาพึมพาด้วยเสียงอ้อนจนคยูฮยอนต้องดึงตัวเข้ามาชิดอก “เก่งนะเราน่ะ เคยด้วยหรือ”ถามอยู่กับศีรษะเล็กลาแขนก็กอดเอวแน่นอย่างเป็นเจ้าของ “ไม่เคย แต่ไม่โง่ขนาดทาไม่เป็นหรอกน่า ให้กดนายยังได้เลยพูดอยู่นั่นหล่ะไม่เหนื่อยหรือไง”บอกด้วยเสียงหงุดหงิดเพราะอยากพัก ก็เขายังเหนื่อยไม่หายจะลุกไปทางานไหวหรือเปล่ายังไม่รู้เลย “ครับๆเหนื่อยก็นอนครับคนเก่ง”ดึงตัวเข้ามาชิดอกแล้วกอดแน่นก่อนจะหลับตาลงเพื่อพักผ่อน แล้วทั้งคู่ก็กอดกันหลับเพราะความเหนื่อยอ่อน “คยูฮยอนไปร้านพี่ยองอุน เอ่อ”คุ่ยเซียนชะงักเมื่อมองไปที่เตียง ร่างสองร่างที่ส่วนบนเปลือยเปล่ากาลังนอนตะแคงกอดกันหลับอยู่ โดยมีผ้าห่มคลุมอยู่ที่เอวของทั้งคู่ เขาถอยหลังปิดประตูอย่างแผ่วเบาก่อนจะยกมือแตะหน้าผากอย่างทาอะไรไม่ถูก “ทงเฮมาที่นี่คุณแม่ไม่เห็นบอกเลย ดีนะไม่มาตอนเขาเล่นบทเลิฟซีนอยู่”พึมพากับตัวเองก่อนจะเดินเลยเข้าห้องของตัวเอง คยูฮยอนงัวเงียลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองนาฬิกาที่หัวเตียงมันบอกเวลาเกือบสามทุ่มแล้วเขาลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัว มาพันกายก่อนจะก้มลงเก็บเสื้อผ้าทั้งของเขาและของทงเฮขึ้นมาก่อนจะเหลือบเห็นว่าทงเฮนั่งพิงหัวเตียงม องเขาอยู่
- 14. “เช็ดน้าลายแล้วไปอาบน้าได้แล้ว ไม่ไปทางานหรือไง”เก็บเสื้อผ้าเดินไปแขวนไว้ที่ราวโดยมีร่างเล็กบ่นขมุบขมิบตามหลัง “มองแค่นี้ไม่ทาให้น้าลายไหลหรอก ชริส์! คนหลงตัวเอง”ลุกขึ้นจากเตียงแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกายเตรียมเข้าห้องน้า แต่ก็ต้องชะงักเมื่อคยูฮยอนยืนรอราวกับจะอาบด้วยกัน “ไม่อาบพร้อมกันนะ”มองหน้าคยูฮยอนอย่างขอร้อง “ทาไมละ”เลิกคิ้วอย่างสงสัยว่าทงเฮเป็นอะไร “คยูฮยอนนน อดใจได้หรือไงเล่า”อ้อมแอ้มบอกออกมาหน้าแดงเพราะชักเขิน “จอมหื่น ใครจะมีแรงต่อครับแค่นี้แข้งขาก็สั่นแล้ว รีบเข้าไปอาบเร็ววันนี้จะไปร้านพี่ยองอุนด้วย ไปดูซิว่าแอบอ่อยใครที่นั่นหรือเปล่า”รุนหลังเข้าห้องน้าอย่างไม่ยอมให้ปฏิเสธ “มีเยอะแยะ คนเขาเสน่ห์แรงไม่รู้รึไง”ยิ้มร่าอย่างชอบใจพร้อมกับจ้องหน้าร่างสูงที่เบ้ปากให้เขา “ครับๆคนเสน่ห์แรงรีบอาบน้าเลยตัวเหนียวเชียว”อุ้มร่างเล็กจนลอยพ้นพื้นแล้วเตรียมโยนลงอ่าง “คยูฮยอนไม่เอาชั้นอาบเองไอ้บ้าห้ามโยนนะโดนขอบอ่างเจ็บ อย่า!!!”ร่างเล็กลอยหวือลงในอ่างจนน้ากระจาย ตูมมมมม! ตุ๊บ! ตุ๊บ! พลั่ก! “ไอ้บ้าฟองเข้าตาแล้ว แกล้งชั้นเหรอนี่แน่ะ”ทุบอกร่างสูงที่ตามลงอ่างมาอย่างจะแก้แค้นคืน พร้อมกับเช็ดหน้าทั้งที่เช็ดยังไงมันก็คงไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่เพราะหัวหูเปียกมะล่อกมะแลก แล้วกระโดดกอดร่างของคยูฮยอนก่อนจะกดศีรษะจนจมไปในน้า
- 15. “ทงเฮอย่ากดนานสิ หายใจไม่ทัน” คยูฮยอนดิ้นหนีมือแล้วสลัดศีรษะจนน้ากระจายพร้อมกับหลับตาปี๋ก่อนจะลืมตามาคว้าร่างเล็กได้ก็กดน้าบ้ างอย่างเอาคืน แค่ก! แค่ก! ทงเฮไอออกมาเพราะสาลัก “บ้านายนั่นล่ะกดนานถ้าชั้นเป็นหวัดนายต้องรับผิดชอบ นี่นี่นี่”วิดน้าใส่คยูฮยอนจนน้าไหลจากศีรษะเป็นทาง “ทงเฮ๊ ฟองเข้าตาแสบไปหมดเลย”ยกมือขยี้ตาเพราะฟองเข้าตาจนแสบไปหมด “อ๊ะขอโทษ ไหนมานี่เดี๋ยวล้างให้”จับฝักบัวมาล้างให้อย่างเป็นห่วงพร้อมกับเช็ดน้าออกจากใบหน้าให้จนคยูฮยอนมอง นิ่งแล้วแอบยิ้มอยู่ในหน้า มองร่างเล็กที่กาลังล้างฟองออกจากศีรษะเขาอย่างรักใคร่ ถึงทงเฮจะไม่ยอมเป็นผู้ตามเพราะอวดดีอวดเก่งที่หนึ่งแต่เวลาเอาใจเขาทงเฮก็ที่หนึ่งไม่เป็นรองเรื่องอื่นเหมื อนกัน “หายแสบยังไหนดูซิ”ล้างศีรษะเสร็จก็สารวจความเรียบร้อยก่อนจะชะงักเมื่อสบเข้ากับดวงตาไหวระริกของ ร่างสูง “แอบขาอะไรเดี๋ยวทิ่มด้วยนิ้วเลยนี่ หันหลังเซ่”ผลักร่างสูงให้หันหลังแล้วถูหลังให้อย่างคล่องแคล่วแล้วต่างคนต่างลอบยิ้มออกมาอย่างมีความ สุข เพี๊ยะ! “นิ่งๆเซ่ ยังไม่สะอาดเลย”โวยวายเมื่อคยูฮยอนขยุกขยิกอยู่ไม่สุข “ฟาดทาไมเล่าเจ็บนะโว๊ย คนมันจั๊กจี้นี่นา”
- 16. “อย่าทามาเป็นโวยอย่างกับไม่เคยหน่อยเลยน่านิ่งๆ เพี๊ยะ!บอกให้นิ่งๆ”ถูไปฟาดไปจนคยูฮยอนตัวแดงเถือกเพราะขาวอยู่แล้วพอโดนอะไรหน่อยมันก็พร้อมจะแ ดงอย่างรวดเร็ว “เคยที่ไหนเล่าแม่ถูให้ตั้งแต่เด็กโตมาก็ถูเอง มีตอนนี้หล่ะที่เมียถูให้”บอกเสียงงอนเพราะโดนไปหลายเพี๊ยะ “ฮึ่ยจริงดิ” “จริง มานี่เดี๋ยวถูให้บ้าง”จับร่างเล็กหันหลังแล้วถูให้บ้างอย่างแกล้งๆ “คยูฮยอนเจ็บเบาๆนายใช้มือหรือใช้ตีนเนี่ยเจ็บ ไม่เอาไม่ถู คริก! จั๊กจี้”ดิ้นหนีมือจนร่างสูงตามเข้าไปคว้าตัวไว้ไม่ยอมปล่อย “ไม่เอาไม่ถูแล้วปล่อยเซ่”ดิ้นหนีอย่างเอาเป็นเอาตายแต่พอไม่หลุดก็ผวาเข้าไปกอดแล้วแกล้งกดศีรษะคยูฮ ยอนจนจมน้าอีกรอบ เสียงในห้องน้ายังดังมาเป็นระยะ เพราะแต่ละคนไม่มีใครยอมใคร แต่เขาทั้งสองต่างรู้ดีว่ามันเป็นนิมิตหมายที่ดีของการเริ่มต้นของคนรักกัน เพราะต่อไปเขาต้องเจอกับอะไรอีกมาย ตอนนี้ทั้งสองขอมีความสุขไปพลางๆก่อนนะ ลีฮยอนโฮมองหนุ่มหน้าคมที่นั่งเรียบร้อยอยู่ตรงหน้ารอลูกชายเขาที่แต่งตัวอยู่ข้างบนอย่างพิจารณา รูปร่างสูงโปร่ง ผิวพรรณบอกชัดว่ามีชาติตระกูล กิริยามารยาทดี นุ่มนวลดูแล้วอบอุ่นเหมาะกับลูกเขาดี แต่หน้าตาและฐานะขนาดนี้จะรักลูกเขาไปได้นานแค่ไหน ใครเห็นใครก็คงรักคงหลงไปหมดเล่นเพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติขนาดนี้ “คุณคิดว่าจะรักตงไห่ไปนานแค่ไหนกันคุณคุ่ยเซียน”มองหน้าอย่างต้องการคาตอบ “ผมไม่ทราบหรอกครับว่าจะนานแค่ไหน แต่ผมบอกได้ว่าจะรักเขาคนเดียว”
- 19. “คุณไม่ทานอะไรหรือครับ เดี๋ยวผมยกมาให้”ถามคุ่ยเซียนที่นั่งอยู่ที่โซฟาก่อนจะถูกดึงให้นั่งลงข้างๆ “คิมเซนาตามมาจีบตงไห่หรือ”หอมแก้มแล้วถามออกมายิ้มๆ “ทาไมละคุณหึงหรือ”ยิ้มแป้ นอย่างถูกใจเมื่อคุ่ยเซียนแกล้งทาหน้าเฉย “นิดนึง”แกล้งมองไปทั่วเพราะร่างเล็กดูดีอกดีใจจนเขาไม่อยากเอาใจเดี๋ยวเหลิง แต่ร่างเล็กก็ลุกขึ้นมานั่งค่อมลงที่ตักเขาแขนเรียวกอดคอแล้วยิ้มแป้ น “แต่ก่อนมาไม่เห็นหึงเลย”ถามด้วยเสียงเบาหวิว “ก็ทาตัวน่ารักอย่างนี้ไงก็เลยยิ่งหึง”มือเรียวลูบเลยเข้าไปใต้ชายเสื้อบริเวณเอวของร่างเล็กที่ค่อมตักเขาอยู่ อย่างเบามือตาก็มองสบกันผ่านกรอบแว่นอย่างอ่อนหวาน “ท่าให้มากครับ ลุกขึ้นมาทั้งสองคนเลยแกคิดว่าสนามรักรึไงห้องทางานชั้นนะโว๊ย”ยองอุนทักและเดินเข้ามายิ้มๆ “ไม่ใช่ท่าให้อย่างเดียวผมกาลังให้ท่าด้วยครับ”ตงไห่บอกหน้าเฉยแต่สบตากับคุ่ยเซี่ยนด้วยดวงตาไหวระริก “เด็กเวร ไม่สานึกยังมีหน้ามาต่อปากต่อคาไปทางานได้แล้วพี่แกยังมาไม่ถึงเลย ฮยอกแจก็เพิ่งจะโผล่หัวมาเมื่อกี๊เอง” “อะไรยองอุนนี่นายด่าลูกน้องแบบนี้เลยหรือ”ร่างสูงที่ตามเข้ามาทาให้ตงไห่อ้าปากหวอแต่ยองอุนยิ้มกว้าง ขวางอย่างลิงโลด “พี่ฮีชอล จองซู”อุทานออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นว่าพี่ชายพาใครมาด้วย “ตงไห่นี่พี่ชายชั้นเอง คิมฮีชอลส่วนนี่พี่จองซู ตงไห่เด็กของผมครับ”แนะนายิ้มๆ
- 21. คยูฮยอนยืนรอทงเฮที่เข้าไปเปลี่ยนชุดสักครู่ร่างเล็กก็เดินมาแต่เขาก็แปลกใจเมื่อทงเฮไม่เห็นเขาจนต้องคว้ าคอเข้าหาตัว “ไปหยิบแว่นที่ไหนมาใส่เนี่ยะน่ารักเชียว”กระซิบที่หูแล้วเขาก็นิ่วหน้าเปลี่ยนกลิ่นน้าหอมหรือนี่ “หมดมุกแซวรึไงเล่าแล้วแว่นตาคุณไปไหน เปลี่ยนกลิ่นน้าหอมด้วย”สูดกลิ่นที่อกอย่างแปลกใจ ที่ทั้งคู่ไม่รู้เพราะคยูฮยอนกับคุ่ยเซียนสวมเสื้อโปโลสีขาวแล้วสวมกางเกงเหมือนกันอีก ก่อนที่ทั้งคู่จะชะงักเมื่อทงเฮเดินออกมาจากห้องแต่งตัว และคุ่ยเซียนเดินมาคว้าคอตงไห่ออกจากแขนพี่ชายที่โอบไหล่บางอยู่ “ของนายคนโน้นครับคนนี้ตงไห่ ทีหลังมองดีๆคนนี้หวงมาก ตงไห่นี่คยูฮยอนพี่ชายสุดที่รักของชั้น แฟนทงเฮ ของนายอยู่โน่น”บอกพี่หน้าชายเฉยแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงให้หันไปมองทงเฮ “ไม่เห็นบอกเลยว่ามีฝาแฝดดีนะไม่ปล้าซะก่อน”เดินเข้าไปโอบไหล่บางอย่างไม่ผิดฝาผิดตัว “อะไรคุณปล้าทงเฮไปแล้วหรือ”ตงไห่ชะงักแล้วหันมาดึงทงเฮออกจากคยูฮยอนแล้วมองสารวจไปทั่วแล้วเข าก็สะดุดรอยแดงที่ติ่งหูซึ่งถ้าไม่สังเกตก็แทบมองไม่เห็น “ทาอะไรไม่ระวังหูแดงมาเชียว”กระซิบที่หูทงเฮจนร่างเล็กหันหลังเดินไปที่กระจกที่มีตามจุดต่างๆให้ลูกค้า สารวจความเรียบร้อย แล้วเขาก็เห็นอย่างที่ตงไห่บอก ทงเฮหน้าร้อนขึ้นมาอย่างกระดากก่อนจะปรับสีหน้าแล้วเดินไปหา คยูฮยอนแล้วกระซิบที่หู “คนบ้าทารอยไว้หูแดงเลย คราวหลังจะทาบ้างจะได้รู้ว่าอายแค่ไหน”บิดเข้าที่แขนอย่างโกรธๆ “อูยยยย อะไรเล่าอยู่ในอารมณ์นั้นมันจะรู้รึไงเล่าว่าทารอยไว้ ทีตัวเองทาเราตัวลายพร้อยยังไม่เห็นบ่นเลย”ยิ้มกว้างขวางเมื่อทงเฮฟาดหลังไปทีหนึ่งอย่างเขินๆแล้วเดินต ามน้องชายเข้าร้านอาหารไป
- 22. คุ่ยเซียนดึงร่างเล็กหลบมุมก่อนจะกอดคอแล้วกระซิบที่หู “คราวหลังถ้ายังแยกไม่ออกจะเอาตัวไปอยู่ด้วยไม่ปล่อยไปไหนจนกว่าจะจาแม่น ว่าใครเป็นใคร”หอมแก้มอย่างรวดเร็วพรางกอดคอเดินเข้าร้าน “บ้าเหรอ แล้วเคยบอกหรือไงเล่าว่ามีฝาแฝด ไม่รอให้โดนกดก่อนละถึงมาบอก”หน้าหงิกอย่างงอนๆที่โดนดุ “ตงไห่”เรียกเสียงเรียบอย่างบอกให้รู้ว่ากาลังไม่พอใจที่พูดแบบนั้น “ครับๆไม่พูด ก็สงสัยตั้งแต่กลิ่นน้าหอมแล้วหล่ะและกาลังสงสัยตอนโดนกอดคอว่ามันไม่เหมือนเดิมคุณก็โผล่มาพอดี แล้วก็มาดุผมนี่ละไม่คุยแล้วไปทางานดีกว่า”ผละจากคุ่ยเซียนเพื่อจะไปทางานแต่ก็โดนคว้าแขนไว้ก่อน “โกรธเหรอ” ถามเสียงอ่อยเพราะกลัวตงไห่โกรธ กลัว นี่เขากลัวตงไห่หรือนี่ เริ่มปรับท่าทางเพราะกลัวตงไห่จับไต๋ได้ “โกรธ”จ้องหน้าคมหน้าหงิกจนคุ่ยเซียนชะงักและหน้าเริ่มเสีย “ซะเมื่อไหร่ คริก!”ยิ้มให้อย่างสดใสก่อนดันให้ร่างสูงเดิน “คุณไปนั่งที่โต๊ะเถอะครับพี่ยองอุนคงรอแล้ว เดี๋ยวผมไปดูลูกค้าก่อนแล้วจะไปหา”บอกก่อนจะเข้าไปต้อนรับลูกค้าแต่เขาก็โดนแจมีนลากตัวไปที่โต๊ะจนไ ด้ คุ่ยเซียนนั่งลงข้างๆฮีชอลแล้วมองร่างบางที่กาลังโดนแจมีนจับแขนอยู่ตาไม่กระพริบจนฮีชอลต้องมองตาม “ถ้าจองซูโดนแบบนั้นชั้นบอกได้เลยว่าชั้นจะเหยียบมันให้จมดิน”ฮีชอลพึมพาออกมาอย่างอดไม่ได้ “ผมก็อยากทาอย่างนั้นเหมือนกันครับแต่สงสารพี่ยองอุนกับพี่จีแทเลยไม่ทา”คุ่ยเซียนบอกแล้วมองแจมีนที่ กาลังลูบหลังตงไห่และเริ่มหนักข้อขึ้นเมื่อเลยมาที่สะโพกแล้วฟาดไปอย่างหยอกเย้า มันเป็นใครริอาจมาลวนลามตงไห่
- 23. “แจมีนมันชอบลวนลามตงไห่ ซูมีนไปเสิร์ฟเมื่อไหร่โวยวายเป็นอะไรเลย ผมเลยยังไม่รู้จะช่วยยังไงกับคนอื่นก็ไม่เป็นนะ”ยองอุนมองบ้างก่อนจะส่ายหน้าระอาพฤติกรรมแจมีน “ถ้าเป็นจองซูโดนแบบนี้รับรองไม่ถึงสิบนาทีชั้นคว่ามันแน่”ฮีชอลมองแล้วกาหมัดเมื่อตงไห่โดนลวนลามไม่เ ลิกเมื่อยกอาหารมาเสิร์ฟแจมีนก็กระแซะจนแทบจะหอมแก้มได้อยู่แล้ว “จะโดนคว่าเองหรือเปล่าหรอกทาเป็นคุย”จองซูขัดคอออกมายิ้มๆจนฮีชอลคีบอาหารจ่อที่ปากแล้วเลิกคิ้วเ ชิงบังคับ “ทานเข้าไปจะได้เงียบๆ ชอบขัดคอเรื่อยเลย เอานี่”ตักอาหารยัดปากให้อีกรอบแล้วยิ้มชอบใจเมื่อจองซูค้อนให้ แล้วทุกคนก็ต้องมองตามเมื่อคุ่ยเซียนเดินไปที่โต๊ะแจมีน “คยูฮยอนนายตามน้องนายไปซิ”ยองอุนบอกเมื่อคยูฮยอนมัวแต่มองทงเฮ “คุ่ยเซียนเอาตัวรอดได้พี่ไม่ต้องห่วง คนที่น่าห่วงคือตัวเล็กของผมโน่น”บอกหน้าหงิกเมื่อลูกค้าอีกโต๊ะกาลังเกี่ยวเอวทงเฮอยู่ “แกไม่ต้องทาหน้าหงิกหรอก โน่นฮยอกแจก็โดนไม่ต่างกันหรอก”ฮีชอลบอกยิ้มๆ “ถ้ารู้ว่าโดนขนาดนี้ผมไม่ให้มาทางานแล้ว”หน้าหงิกอย่างไม่พอใจ “บ้ารึไงแล้วใครจะช่วยชั้นละ”ยองอุนโวยวาย “ไม่รู้ละ คนนี้ผมหวง”บอกแล้วลุกขึ้นเดินตรงไปหาทงเฮทันที “ชั้นว่าแกเตรียมหาเด็กเสิร์ฟใหม่ไว้เลย ไอ้แฝดมันขี้หวงทั้งคู่ เดี๋ยวชั้นไปช่วยฮยอกแจก่อนนะท่าทางจะไม่รอดแล้ว”ลุกขึ้นเดินไปหาฮยอกแจบ้าง แจมีนยืนคลอเคลียร์ตงไห่จนวางอาหารเสร็จก่อนจะเตรียมยัดธนบัตรไปที่อกเสื้อของตงไห่แต่ร่างที่แทรกมา กั้นกลางก็ดันมือเขาออกมาอย่างนุ่มนวล
- 24. “ขอโทษนะครับที่รบกวนผมขอตัวตงไห่สักครู่”บอกแล้วโอบไหล่เดินผ่านแจมีนไปจนแจมีนกามือแน่น “อย่าบอกนะว่าโดนแบบนี้ประจา”ถามตงไห่แล้วเกี่ยวเอวอวดลูกค้าของร้านจนมองตามตาไม่กระพริบ “โดนทุกวัน ก็เขาไม่ยอมให้คนอื่นมาเสิร์ฟเลย”บอกเสียงอ้อมแอ้มจนคุ่ยเซียนต้องลูบศีรษะอย่างปลอบใจ “ไม่ต้องมาทาไม่ได้หรือเป็นห่วง”ถามออกมาอย่างห่วงใย “ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ยองอุนดูแลได้ไหนจะพี่จีแทอีก รับรองมันไม่มากไปกว่านี้หรอก”ยิ้มอย่างสดใสก่อนจะเกี่ยวเอวตอบอย่างลืมตัวจนคุ่ยเซียนกอดคอแน่นอย่ างรักใคร่ก่อนจะพาไปนั่งลงที่โต๊ะ “พี่ยองอุนกับพี่ฮีชอลไปไหนแล้วครับ”ถามจองซูอย่างสงสัยเมื่อไม่เห็นใคร “ฮีชอลกาลังไปช่วยคุณฮยอกแจอยู่ ส่วนยองอุนไปหาคุณซอจีแทครับ”บอกแล้วยิ้มให้ตงไห่ หน้าตาน่ารักขนาดนี้ก็ไม่แปลกใจหรอกที่ใครๆก็รุมรัก สักครู่คยูฮยอนก็โอบเอวทงเฮเดินมานั่งสมทบ “คราวหลังไม่ต้องไปยืนยั่วเขาแบบนั้นนะ อนุญาตให้ยั่วชั้นได้คนเดียว”บอกหน้าหงิกเพราะหึงไม่หายจนทงเฮต้องค้อน “บ้าหน้าอย่างนั้นใครจะไปยั่วลง”บ่นหน้าหงิกพอกันก่อนจะขยับให้ฮยอกแจนั่งลงบ้าง “ฮยอกแจโดนอะไรไปบ้างล่ะ”คุ่ยเซียนถามยิ้มๆ “โดนบีบก้นจนไปไม่เป็นเลย ไม่ซัดมันไปสักหมัดหล่ะ”ฮีชอลเป็นคนตอบแทนซะเอง “ไม่เป็นไรครับยังทนไหวอยู่”ยิ้มแหยออกมาจนทุกคนต้องยิ้มตาม สักครู่ยองอุนก็กอดคอซอจีแทเดินเข้ามาสมทบจนที่นั่งไม่พอคุ่ยเซียนจึงดึงตงไห่ให้นั่งซ้อนลงบน ตักและเกี่ยวเอวเอาไว้อย่างไม่แคร์สายตาใครเพราะดึกแล้วจะตั้งโต๊ะใหม่ก็คงเสียเวลา แล้วทุกคนก็นั่งล้อมวงคุยกันอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้เลยว่าแจมีนถึงกับบีบแก้วแตกคามือจนเลือดแดงฉาน แล้วลุกออกจากร้านไปอย่างโกรธจัด
- 25. >>>>>>>>>>>>>> My Sweet Heart <<<<<<<<<<<<