2. Μιας και το παιχνίδι τρέχει στις φλέβες
όλων μας, με την ορμή χειμάρρου …
Συντονίστρια: Μαγκλή Γεωργία ,Ρεντούλη ΝατάσαΣυντονίστρια: Μαγκλή Γεωργία ,Ρεντούλη Νατάσα
3. Και ο καημός όλων μας είναι που δε
ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι με
κοντοπαντέλονο, μπάλα και ξυλίκι…
4. Και επειδή το ξερό κεφάλι μου
μυαλό ποτέ δε βάζει
όσο τα πόδια μου βαστούν
στο δρόμο θα με βγάζει…
Ας παίξουμε
παρέα…
5. Παραδοσιακά παιχνίδια
Ένα πρόγραμμα ιδιαίτερα έντονο με τα γνωστά
παραδοσιακά παιχνίδια , για να θυμούνται οι
μεγαλύτεροι αλλά και για να μαθαίνουν οι μικρότεροι
.
Είναι τα παιχνίδια που παίζανε οι γονείς και οι
παππούδες όταν ακόμη υπήρχαν γειτονιές & αλάνες
και το παιχνίδι γινόταν αυθόρμητα χωρίς σκοπό.
Γιατί το ίδιο ήταν σκοπός της ζωής κάθε παιδιού. Στα
χρόνια μας πια το παιχνίδι αναλύθηκε, μελετήθηκε
και έπαψε σιγά-σιγά να παίζεται. Απόκτησε όμως
σκοπό και στόχο, για μας τους γονείς και τους
εκπαιδευτικούς. Γιατί για τα παιδιά έμεινε το ίδιο.
«Η απόλυτη έκφραση της αθωότητας τους»
6. Σκοπός:
• Η γνωριμία των παιδιών με τα
παραδοσιακά παιχνίδια.
• Τα ομαδικά παιχνίδια προσφέρονται ως
μοναδικός παράγοντας της
ψυχοσωματικής και πνευματικής
ανάπτυξης των παιδιών συμβάλλοντας
στην αρμονική ένταξή τους στην κοινωνία.
7. Στόχος :
• Απόκτηση αυτοπεποίθησης των παιδιών.
• Ως μέσον ψυχαγωγίας δίνει στο παιδί τη χαρά και την ευχαρίστηση
που είναι απαραίτητα για την ψυχική υγεία.
• Μαθαίνει να κερδίζει και να χάνει, να εκτιμά και να σέβεται
συμπαίκτες και αντιπάλους αλλά προπάντων μαθαίνει να
συμμορφώνεται στους κανόνες του παιχνιδιού.
• Αναπτύσσει την ταχύτητα, την ευκινησία και την αντοχή.
• Η αγωνιστικότητα που αναπτύσσει το παιδί στις διάφορες φάσεις
του παιχνιδιού το ωθεί να ξεπεράσει σταδιακά την ατολμία του, τη
δειλία του, την οργή και την επιθετικότητά του.
• Ασκεί το παιδί στην υπομονή, την ευγένεια και την πειθαρχία
• Μέσα στο παιχνίδι η φαντασία απελευθερώνεται ενώ παράλληλα
καλλιεργείτε ο λόγος και η έκφραση.
8. Είναι στιγμές που ο χρόνος μοιάζει παιδί
που παίζει πεντόβολα
στην άκρη της θάλασσας.
Έτσι λίγο τότε να κλείσω τα μάτια μου,
έτσι λίγο να αφεθώ και όλος ο κόσμος της
παιδικής μου ανεμελιάς
ανεβαίνει στη σκηνή.
Αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες.
Α... να’ μαι και γω.
9. Εκεί κάτω... με το κόκκινο
φουστανάκι. Τα μαλλιά μου
ξέμπλεκα, οι φιόγκοι μου
τσαλακωμένοι. Κι οι φίλοι
μου όλοι εκεί. Ακούω τον ήχο
των βημάτων μας να
τρεχαλάνε στη γειτονιά.
Άλλος τρέχει με ένα πατίνι να
προλάβει το όνειρο του,
άλλος με βόλους στα χέρια κι
άλλος με τσέρκια.
10. Άλλος με τη σφεντόνα του σημαδεύει
τα πλάτη και τα μήκη της γειτονιάς.
Όλοι εκεί, και όλοι έτοιμοι.
Πρόθυμοι να ανασύρουμε από τη
σιωπή τα χαμένα μας παιχνίδια.
Ραντεβού στο ίδιο μέρος όπως
πάντα... Στα Ιλίσια της παιδικής μας
αθωότητας.
11. Το παιχνίδι αρχίζει εξαιτίας μιας αέναης ανάγκης να
εξερευνήσουμε τον κόσμο, τον πολιτισμό και την ίδια
τη ζωή.
Γιατί ;
Γιατί ακόμη και αυτή η ίδια η ζωή είναι ένα
υπέροχο παιχνίδι
12. Στην αρχή όλα μοιάζουν
με μικρά θαύματα που
μας προξενούν
τεράστιες εκπλήξεις.
Ώρες ατέλειωτες
ξεζουμίζουμε
απορροφημένοι
το μοναχικό μας
παιχνίδι.
Το φτιάχνουμε το
χαλάμε ,του μιλάμε.
13. Η κατάσταση αλλάζει όταν αρχίζουμε να
ξέρουμε τι θέλουμε και να το
διεκδικούμε.
Όταν αποφασίζουμε ότι δεν μπορούμε
να περιοριστούμε μέσα στους ασφαλείς
τοίχους του σπιτιού μας.
14. Τότε προς μεγάλη
δυστυχία της μητέρας μας,
αγαπημένο μας παιχνίδι
γίνεται ο δρόμος .Αχ ο
δρόμος αυτός. Αν είχε
στόμα και τι δε θα ΄λεγε.
Χρόνια τώρα κρατά
ομήρους τις πιο
παθιασμένες ώρες της
ζωής μας...
15. Έχει σφραγίσει τα γόνατά μας με σωρό
χαραγματιές - ανάμνηση η κάθε μια
θριαμβευτικών στιγμών εκείνης της
περιόδου.
Στιγμές μοναδικές σε χρόνο
ανεπανάληπτο.
18. Παίζαμε με πάθος
όλων των ειδών τα παιχνίδια.
Μπάλα, ποδήλατο, τρέξιμο, κρυφτό,
καπάκια, χαρτάκια, τσέρκια, σφεντόνες.
Παίζαμε με ότι είχαμε και με ότι δεν
είχαμε μιας και η παιδική φαντασία είναι
ανεξάντλητη.
Με τι ;
19. Ένα πανί στα χέρια μας
γινόταν μπάλα, ένα καλάμι
άλογο, μια διχάλα
σφεντόνα. Επινοούσαμε το
παιχνίδι μας και μαζί με
αυτό και τους ρόλους μας.
Μ’ ένα τσέρκι οδηγούσαμε
φορτηγό, με ένα πάνινο τόπι
πηγαίναμε στο «Γουέμπλεϊ»,
με μια κουκλίτσα
γινόμασταν μανούλες.
20. ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ
Συνοδοιπόροι στην προσπάθεια μας να
ανακαλύψουμε τη ζωή, όλοι οι μικροί μας
φίλοι. Τα παιδιά απ’ τη γειτονιά. Μια
μαλώναμε και μια τα βρίσκαμε. Και
μεγαλώνοντας γίναμε η αχώριστη
παλιοπαρέα.
22. Ο Λύσις και η Τιμαρέτη είναι δυο παιδιά που
ζουν και μεγαλώνουν στην αρχαία Αθήνα.
Εκτός από τις άλλες ασχολίες τους, όπως το
σχολείο και το γυμναστήριο ,το παιχνίδι έχει
τη δική του θέση στην καθημερινή τους ζωή.
Οι κούκλες, η σβούρα, το γιο-γιο, το κουτσό
τα αγάλματα, η τυφλόμυγα είναι μερικά από
τα αγαπημένα τους παιχνίδια. Έχουν όμως
κάτι περίεργα αρχαία ονόματα.
24. Για να γίνει πιο διασκεδαστικό το παιχνίδι
τους, φτιάχνουν έπιπλα, καρεκλίτσες,
κρεβατάκια, μικρά αγγεία (κουζινικά), γιατί
τους αρέσει πολύ να αντιγράφουν τον
κόσμο των μεγάλων.
25. Tα αγόρια παίζουν και με τη σφαίρα, που τη
φτιάχνουν μόνοι τους. Άλλες φορές από
δέρμα και άλλες φορές από πολύχρωμα
κομμάτια ύφασμα ραμμένα μεταξύ τους και
παραγεμισμένα με αλογότριχες ή άμμο.
27. Παίζουν και ίυγξίυγξ. Αυτό το παιχνίδι,. Αυτό το παιχνίδι,
κελαηδά σαν ένα πουλί, «την ίυγα»κελαηδά σαν ένα πουλί, «την ίυγα»
την μυρμηκολόγο.την μυρμηκολόγο.
41. Το απομεσήμερο, μετά το μεσημεριανό
φαγητό που γινόταν όσο πιο γρήγορα
μπορούσαμε, το μυαλό μας ήταν στο
παιχνίδι. Πότε θα πεταχτούμε έξω για να
βρούμε την παρέα να παίξουμε. Συνήθως
χωριζόμασταν σε δύο ομάδες, με
αρχηγούς τους πιο μεγάλους ή τους πιο
θαρρετούς.
42. Για την πρωτιά ,το παίζαμε κορώνα –
γράμματα εάν είχαμε καμιά δεκάρα
Διαφορετικά βρίσκαμε ένα κομμάτι
κεραμίδι, που το’ φτυνε κάποιος απ’ τη μια
μεριά και ρωτούσε τον άλλο «βρεγμένο ή
άβρεχτο» και το πετούσε ψηλά. Κέρδιζε και
έπαιζε πρώτος αυτός που η πλευρά του
φαινόταν, καθώς το κεραμίδι έπεφτε στη
γη
43. Περνά περνά η μέλισσα
Τα παιδιά επιλέγουν δύο αρχηγούς. Οι δυο αρχηγοί
αφού επιλέξουν ο καθένας κάτι που μπορεί να
εντυπωσιάσει τα παιδιά (π.χ. ένα παγωτό με σιρόπι
ή μια τούρτα με μπόλικη σαντιγί) στέκονται ο ένας
απέναντι στον άλλον, σηκώνουν τα χέρια τους
ψηλά σαν αψίδα και χτυπώντας τις παλάμες τους
αρχίζουν να περνούν τα παιδιά από κάτω πιασμένα
από τη μέση το ένα με το άλλο τραγουδώντας:
44. Στο τέλος του τραγουδιού οι δυο αρχηγοί κρατούν το
τελευταίο παιδί και του λέει ο καθένας αυτό που έχει
διαλέξει. Το παιδί αφού ακούσει και τους δυο, επιλέγει
και στη συνέχεια πηγαίνει πίσω από τον αρχηγό στον
οποίο ανήκει αυτό που επέλεξε. Κατά τον ίδιο τρόπο
περνάνε όλα τα παιδιά. Όταν τελειώσουν πιάνουν τα
χέρια τους οι δυο αρχηγοί και τα παιδιά πιασμένα πίσω
από τους αρχηγούς αλλά και μεταξύ τους, αρχίζουν να
τραβάνε η μία ομάδα την άλλη.
Η ομάδα που παρασύρει την άλλη κερδίζει.
Περνά περνά η μέλισσα
με τα μελισσόπουλα
και με τα παιδόπουλα.
45.
46.
47. Το Μπίζ
Είναι παιχνίδι που παίζεται σε εσωτερικό
και εξωτερικό χώρο.
Πριν το ξεκίνημα του παιχνιδιού επιλέγεται ποιος παίχτης
θα τα φυλάει. Ο παίχτης που επιλέχτηκε βάζει το ένα χέρι
σαν παρωπίδα στο πρόσωπο του και το άλλο χέρι από την
ίδια πλευρά κάτω από τη μασχάλη του
με ανοιχτή την παλάμη του.
Οι υπόλοιποι παίχτες είναι πίσω από τον παίχτη που τα
φυλάει. Κάποιος λοιπόν από τους παίχτες χτυπάει την
παλάμη του παίχτη που τα φυλάει.
Γυρνάει ο παίχτης και προσπαθεί να βρει τον παίχτη που
τον χτύπησε αλλά και με ποιο χέρι.
48. Στο διάστημα αυτό όλοι οι παίχτες
έχουν σηκώσει και τα δύο τους χέρια για να τον
ξεγελάσουν και όλοι μαζί φωνάζουν
Μπίζζζ..Μπίζζζ…
Όταν βρει τον παίχτη
που τον χτύπησε
και με ποιο χέρι
τότε η μάνα αλλάζει.
49. Ένα δύο τρία έτοιμη η φωτογραφία;
Είναι παιχνίδι ομαδικό, διασκεδαστικό
και υπαίθριο.
Επιλέγεται ποιος παίχτης θα τα φυλάει και
έχοντας τις πλάτες του γυρισμένες στα παιδιά λέει
«ΈΝΑ ΔΥΟ ΤΡΙΑ – ΕΤΟΙΜΗ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ;»
Στο διάστημα αυτό τα
παιδιά πρέπει να έχουν
βρει τι θα κάνουν, αν δεν
είναι έτοιμα απαντούν, όχι
δεν είναι έτοιμη.
50. Τότε ο παίχτης επαναλαμβάνει την ίδια
φράση. Μόλις τελειώσει γυρνάει και πρέπει
να βρει έστω ένα παιδί τι παριστάνει. Αν το
βρει τη θέση του παίρνει το άλλο παιδί αν
όχι τότε συνεχίζει ο ίδιος παίχτης.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Τα παιδιά που παριστάνουν
κάτι δε μιλούν ούτε κινούνται.
Με το παιχνίδι αυτό μοιάζουν και τα
αγαλματάκια ακούνητα αμίλητα αγέλαστα.
51.
52. Δεν περνάς κυρά Μαρία
• Σε αυτό το παιχνίδι τα
παιδιά πιάνονται χέρι-
χέρι και σχηματίζουν
κύκλο, ενώ ένα κορίτσι,
η« κυρά-Μαρία»,
στέκεται στη μέση.
Αρχίζουν να γυρίζουν
γύρω -γύρω και
τραγουδούν, ενώ η
κυρά-Μαρία προσπαθεί
να περάσει ανάμεσά
τους.
•
53.
54. • -Και ποια είναι η καλή σου δεν περνάς δεν
περνάς
• -Η καλή μου είν’ (η Κατερίνα π.χ.) δεν
περνώ, δεν περνω
• Μόλις ακούσει τ’ όνομά του το κορίτσι που
ανέφερε η «κυρα-Μαρία», φεύγει απ’ τον
κύκλο και στέκεται στο πλάι της «κυρα-
Μαρίας», που συνεχίζει ν’ αναφέρει σε κάθε
επανάληψη του τραγουδιού κι από μια
φιλενάδα της, ώσπου δε μένουν πια αρκετά
κορίτσια, για να σχηματίσουν κύκλο κι έτσι
το παιχνίδι τελειώνει
55. Ο Μανόλης
• Τα παιδάκια σχηματίζουν
έναν κύκλο και βάζουν το πιο
μικρό στη μέση. Ύστερα
πιάνονται από τα χέρια και
γυρίζουν τραγουδώντας:
«Γύρω-γύρω όλοι-Στη μέση ο
Μανόλης-Χέρια, πόδια στη
γραμμή-Όλοι κάθονται στη
γη!»
• Με το: «όλοι κάθονται στη
γη!», όλοι κάθονται και
τεντώνουν τα πόδια τους
προς το κέντρο. Το ίδιο
πρέπει να κάνει και ο
«Μανώλης».
56. H κολοκυθιά
Η κολοκυθιά είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι.
Παίζεται και σήμερα με τρεις, αλλά και
περισσότερους παίχτες. Το κάθε παιδί
παίρνει ένα νούμερο. Μετά το παιδί που
έχει το νούμερο (ένα), αρχίζει λέγοντας : "
Στου παππού το περιβόλι, που το αγαπούμε
όλοι, είναι μια κολοκυθιά, πλάι-πλάι στη
ροδιά. Κάνει πέντε κολοκύθια στρογγυλά,
μα την αλήθεια θα τα δώσει ο παππούς
μποναμά της αλεπούς’’.
57. Δυο θα δέσει στην ουρά της κι
όλα τα άλλα “στα παιδιά της’’."
κ.λ.π. ". Έπειτα ρωτάει : " Ποιος
θα πάει στην αλεπού ; " Ποιός
θα της πάει τα κολοκύθια ; "
Αργότερα το ίδιο παιδί λέει " να
πάει το ..." και το παιδί που έχει
αυτό το νούμερο λέει.. γιατί να
πάει το ... Να πάει το …; Όποιο
παιδί απαντήσει χωρίς να είναι
το νούμερό του, χάνει και
παίρνει παρατσούκλι ή κάνει
κάτι που του έχει ορίσει η
παρέα.
Δυο θα δέσει στην ουρά της κι
όλα τα άλλα “στα παιδιά της’’."
κ.λ.π. ". Έπειτα ρωτάει : " Ποιος
θα πάει στην αλεπού ; " Ποιός
θα της πάει τα κολοκύθια ; "
Αργότερα το ίδιο παιδί λέει " να
πάει το ..." και το παιδί που έχει
αυτό το νούμερο λέει.. γιατί να
πάει το ... Να πάει το …; Όποιο
παιδί απαντήσει χωρίς να είναι
το νούμερό του, χάνει και
παίρνει παρατσούκλι ή κάνει
κάτι που του έχει ορίσει η
παρέα.
58. Λύκε λύκε είσαι εδώ;
Μοιάζει με το προηγούμενο παιχνίδι.
Ο λύκος φορά ένα-ένα τα ρούχα του και στο τέλος
κυνηγά την κοκκινοσκουφίτσα.
59. Το δαχτυλίδι
Τα παιδιά κάθονται το ένα δίπλα στο
άλλο και έχουν τις παλάμες τους
ενωμένες σε σχήμα ν ακουμπισμένες
πάνω στα γόνατα τους. Η μάνα που έχει
το δαχτυλίδι περνάει μπροστά από το
κάθε παιδί και βάζει τις φούχτες της μέσα
στη φούχτα κάθε παιδιού. Σε κάποιο από
τα παιδιά θα αφήσει το δαχτυλίδι
τραγουδώντας συγχρόνως.
61. Όταν η μάνα αφήσει το δαχτυλίδι σε κάποιο παιδί
ζητάει από τα άλλα παιδιά να πουν ποιος το
έχει. Τότε η μάνα παίρνει το παιδί που έχει το
δαχτυλίδι παράμερα και κρύβει το δαχτυλίδι σε
κάποιο μέρος (παπούτσια μαλλιά κ.λ.π.)
Ένα ένα παιδί ψάχνει να βρει το δαχτυλίδι ενώ η
μάνα μετράει έως το δέκα. Το παιδί που έχει το
δαχτυλίδι όση ώρα το ψάχνουν τραγουδάει.
Πούντο πούντο το δαχτυλίδι
να το να το εγώ το κρατώ
δε θα το βρεις
δε θα το βρεις το δαχτυλίδι που ζητείς.
62.
63. Η μικρή Ελένη
• Ένα παιδάκι ,η μικρή Ελένη κάθεται στο κέντρο του κύκλου.
Τα άλλα παιδιά, πιασμένα χέρι-χέρι γυρίζουν γύρω της
τραγουδώντας
• Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει
• Γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της
• Σήκω Ελένη τα μάτια κλείσε και πιάσε όποιον θες.
• Τότε η μικρή Ελένη προσπαθεί να πιάσει ένα παιδάκι και με
τα μάτια κλειστά να το αναγνωρίσει. Αν δεν τα καταφέρει
τότε κάνει ξανά τη μικρή Ελένη, αλλιώς οι ρόλοι
αντιστρέφονται.
64.
65. • Ομαδικό παιχνίδι,
για 10-12 παιδιά
κυρίως κορίτσια.
• Από τα παιδιά που
παίρνουν μέρος τα 8
κάθονται κάτω, το
ένα πίσω από το
άλλο. Η μάνα
κάθεται τελευταία
στη σειρά και το
παιδάκι μπροστά της
είναι το μικρό της
αρνάκι το
αγαπημένο της.
• Ομαδικό παιχνίδι,
για 10-12 παιδιά
κυρίως κορίτσια.
• Από τα παιδιά που
παίρνουν μέρος τα 8
κάθονται κάτω, το
ένα πίσω από το
άλλο. Η μάνα
κάθεται τελευταία
στη σειρά και το
παιδάκι μπροστά της
είναι το μικρό της
αρνάκι το
αγαπημένο της.
66. Τα υπόλοιπα 4 παιδιά, κάνουν το βασιλιά με τους φρουρούς
του.
Ένας φρουρός πάει στη μάνα και της λέει
-Πινακωτή-πινακωτή. Η πινακωτή απαντά.
-Έλα από τ’ άλλο μου τα’ αυτί γιατί είναι η μάνα μου κουφή.
Αυτό γίνεται τρείς φορές και στο τέλος ο φρουρός λέει.
-Είπε ο βασιλιάς να μου δώσεις ένα αρνί.
-Διάλεξε και πάρε.
Ο φρουρός τα μυρίζει και λέει κάτι για το κάθε ένα π.χ.
πουφ ρέγκες , πουφ σαρδέλες. Για το αρνάκι που επιλέγει να
πάρει, λέει πως του μυρίζει μόσχος και κανέλλα.
67. • Μυρίζει ένα ένα
τα αρνάκια
βρίσκει το δικό
της και το
παίρνει και
φεύγει.
• Οι φρουροί την
κυνηγούν και
όταν την
πιάσουν
αλλάζουν ρόλους
και ξαναπαίζουν
το παιχνίδι.
• Μυρίζει ένα ένα
τα αρνάκια
βρίσκει το δικό
της και το
παίρνει και
φεύγει.
• Οι φρουροί την
κυνηγούν και
όταν την
πιάσουν
αλλάζουν ρόλους
και ξαναπαίζουν
το παιχνίδι.
68. Μέλισσα- μέλισσα
Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ομάδες και, πιασμένα γερά από τα
χέρια, στέκονται αντικριστά με μια απόσταση δεκαπέντε – είκοσι
μέτρων ανάμεσά τους. Η πρώτη ομάδα φωνάζει:
– Μέλισσα, μέλισσα! Η δεύτερη απαντά:
– Μέλι γλυκύτατο! Η πρώτη:
– Σε ποιον παραγγείλατε; Η άλλη απαντά:
– Στη Μαρία!
Τότε αυτή η παίκτρια τρέχει καταπάνω τους και πέφτει με δύναμη
πάνω σε όποιο πιάσιμο χεριών της φαίνεται πιο αδύναμο. Αν
καταφέρει να σπάσει το δεσμό των χεριών, παίρνει ένα παιδί από
αυτήν την ομάδα και το φέρνει στη δική του. Αντίθετα, αν δε
μπορέσει να σπάσει την ένωση, μένει η ίδια με τους άλλους.
Κερδίζει η ομάδα που θα τους πάρει όλους.
69.
70. Σκοινάκι ατομικό ή ομαδικό
Παιχνίδι υπαίθριο που απαιτεί
δεξιοτεχνία.
Τα παιδιά προσπαθούν να κάνουν όσο το
δυνατόν περισσότερα πηδηματάκια
χωρίς να ακουμπήσουν το σχοινί.
Ενδιάμεσα κάνουν και κάποια κόλπα
όπως πηδούν με κουτσό ή κάνουν με ένα
πηδηματάκι διπλό γύρισμα του σχοινιού.
