3. MORFIS werkt beeldend, grensoverschrijdend en
onderzoekend,inonderanderearchitectuurenstedenbouw.
Een poëtische benadering, het experiment, eigenzinnigheid
en maquettestudie zijn basisingrediënten van onze wijze
van ontwerpen.Wij betrekken opdrachtgevers intensief in
dit proces: hierdoor bevinden onze ontwerpen zich in ‘een
permanente staat van geboorte’. Samen het onbeschreven
pad bewandelen leidt naar een bouwwerk dat nog nooit
gezien is, maar waarnaar wel verlangd is.
Ons werkgebied bestaat uit o.a. woningbouw, stedelijke
vernieuwing, scholenbouw en multifunctionele
accommodaties. Tevens doen wij studies, maken wij
strategieën en initiëren wij innovatieve concepten voor
projectontwikkelaars, overheid en consument.
Een constant veranderende maatschappij, globalisering,
meer keuzevrijheid; het vraagt om een herdefinitie van
bestaande gebouwtypologiën: het nog niet geziene,
waarnaar wel verlangd.
03
4. Denken zonder te categoriseren Klein enthousiast team Versmelten van disciplines
5. MORFIS is gespecialiseerd in complexe gebouwen en heeft een beeldende benadering
van architectonische opgaves.
MORFIS is een open atelier waar specifieke en authentieke projecten gerealiseerd
worden, met een groot inlevingsvermogen in de wensen van de opdrachtgever en
groot beeldend vermogen om deze wensen te vertalen in een ruimtelijk goed wer-
kend gebouw, waar mensen zich thuis kunnen voelen.
Niet zelden wordt uitzonderlijke schoonheidsontroering werkenderwijs aangetroffen;
voorbij onze oorspronkelijke plannen. Architectuur heeft immers een uitgesproken
identiteit, zeggingskracht en autonomie.
De kracht ligt in onze werkwijze: denken zonder te catalogiseren. Het ontwerpproces
verloopt in statu nacendi: een permanente staat van geboorte die in ieder stadium
een compleet visioen is, dat ons meer dicteert wat er komen moet dan wij willender-
wijs kunnen bedenken. Een dergelijk proces veroorzaken én volgen noopt tot inleving
van alle betrokkenen. Om dit proces goed te kunen doorlopen maken we in elk sta-
dium grote schetsmaquettes, tekeningen, perspectieven en organiseren we workshops
om samen met de opdrachtgever het gebouw van droom tot werkelijkheid te kunnen
maken.
Kennis en kunde in het beheersen van het traject van kostenbewust ontwerpen, con-
structie en projectmanagement, geeft MORFIS én opdrachtgever de vrijheid paden te
bewandelen die een verrijking geven aan het ontwerp.
Een voorbeeld hiervan is het kinderdienstencentrum de Twinkeling en het Duinhuis.
Onze werkwijze gaf de opdrachtgever een ideale partner in het ontwerpen en realise-
ren van een uniek gebouw.
Op de volgende bladzijden hebben we thematisch een aantal projecten geselecteerd
die onze werkwijze illustreert.
05
6.
7. landschappelijk
geworteld
inventief
mysterieus
gebouw met een ziel
uithollen
uithollen/vormen
als een stadje
no nonsens
poëzie van de kennis
warmte
huid
setting
Regionaal kinderdienstencentrum ‘deTwinkeling’, Horst
Regionaal kinderdienstencentrum ‘deTwinkeling’, Horst
Regionaal kinderdienstencentrum ‘deTwinkeling’, Horst
Vergadertafel
El Zocálo, Madrid
TwickelVMBO school, Hengelo
Tellurium Astrofysica Geografica, Rotterdam
Bibliotheek, Cork
Twickel HAVO-VWO school, Hengelo
Nesselande, Rotterdam
Anderland, Noord Holland
Max buitenschoolse kinderopvang, Rotterdam
Bedrijfsgebouw ‘op Zeezand’,Amsterdam
Regionaal kinderdienstencentrum ‘het Duinhuis’, Haarlem
Bedrijfsgebouw ‘op Zeezand,’Amsterdam
07
71
73
63
57
49
45
39
37
33
25
21
19
17
15
09
Regionaal kinderdienstencentrum ‘deTwinkeling’, Horst
Regionaal kinderdienstencentrum ‘het Duinhuis’, Haarlem
8.
9. geworteld
Het Kinderdienstencentrum de Twinkeling in Horst is een
dagopvang van meervoudig gehandicapte kinderen. Ver-
nieuwend is dat er ook een reguliere kinderopvang in het
gebouw is ondergebracht.
Een probleem bij meervoudig gehandicapte kinderen kan
oriëntatie zijn. Dit is leidend geweest voor de organisatie
van het gebouw en voor het maken van herkenbare plek-
ken.
Voor kinderen willen wij een bijzonder en herkenbaar ge-
bouw. Dit heeft geleid tot een expressieve tweedeling: het
gebouw rust op enorme rotsblokken waarin de kinder-
slaapkamers zijn geplaatst.
Regionaal kinderdienstencentrum ‘deTwinkeling’
09
15. warmte Als wijzelf: wij identificeren ons met wat wij zien:
We leven mee, we voelen mee, wij zijn niet alleen egocen-
tristen, maar ook antropomorfisten.
Zo voelen we ons, als we naast een reusachtige eik staan
ook erg sterk en erg soepel en lenig en muzikaal als we
ons opstellen in de buurt van een op de wind bewegende
en ruisende berk. Het vervult ons met welbehagen als we
een kat zien uitstrekken voor een haardvuur. We vliegen
als we een meeuw zien vliegen, we voelen de last van een
zware steen, omdat we zelf wel eens een zware steen heb-
ben opgetild.We voelen ons een kolom omdat wezelf ook
een kolom zijn.We voelen het oprijzen van een kathedraal
in onze spieren, onze botten, ons weefsel, onze longen.
We krijgen in zo’n kathedraal de neiging de handen om-
hoog te strekken als in gebed.
We voelen ons geborgen als de ruimte ons geborgen laat
zijn.
We voelen warmte als de ruimte deze ook uitstraalt , we
voelen kilte bij een ongenaakbaar gebouw.
Centrale hal, regionaal kinderdienstencentrum ‘deTwinkeling’
15
16.
17. Duurzaam bouwen is noodzakelijk: de opdrachtgever wil een
onderhoudsarm en energiezuinig gebouw én onze leefomgeving
moet zo min mogelijk aangetast worden.
We gebruiken duurzame materialen en natuurlijke producten
in onze ontwerpen (dus bijvoorbeeld geen kunststof kozijnen)
en we ontwerpen gebouwen met buitenzonwering in plaats van
technische koeling.Tevens gebruiken we innovaties in onze ont-
werpen.
In het Kinderdienstencentrum de Twinkeling in Horst (een mul-
tifunctioneel kinderdienstencentrum voor dagopvang en kort-
verblijf opvang aan 70 meervoudig gehandicapte kinderen en
90 kinderen uit de reguliere kinderdagopvang) hebben we be-
tonkernactivering toegepast, een toen voor Nederland nieuw
concept van verwarming en koeling. In de betonnen vloeren zijn
leidingen aangebracht waar zomer en winter water van een con-
stante temperatuur doorheen stroomt. Het beton krijgt door
de constante toevoer ook een constante temperatuur. Door
de grote massa van de vloeren kan hiermee in combinatie met
een goede isolatie het gebouw zomer en winter op dezelfde
temperatuur gehouden worden. Het water dat door de vloeren
stroomt wordt via een circulatiesysteem in de bodem op tempe-
ratuur gehouden.
Kostenbewust
De Twinkeling is gebaseerd op een zeer compacte vorm met
korte loopafstanden. Zodoende ontstond voldoende budget
voor de gevel, die hoogwaardig is afgewerkt met baksteen en
verdiepinghoge zwerfkeien van spuitbeton. De strategie van wis-
selgeld wordt mogelijk gemaakt door in een pril ontwerpstadium
kostenexercities te doen, die gedurende het ontwerpproces fijn-
maziger worden.
Flexibel
Ondanks het traditionele bouwsysteem van de Twinkeling, dra-
gende wanden met breedplaatvloeren, is het toch een flexibel
gebouw. De flexibiliteit zit niet in een wandsysteem maar in de
ruimtelijke organisatie van het gebouw. Vaste moeilijk te veran-
deren functies zijn zoveel mogelijk geconcentreerd. Dit zijn met
name de sanitaire groepen. Deze sanitaire voorzieningen zijn
zo ingericht dat er middels kleine aanpassingen gemakkelijk van
groepssamenstellingen gewisseld kan worden, iets wat bij deze
doelgroep veelvuldig voorkomt. Elk kind kent immers zijn of haar
eigen mogelijkheid. Bovendien kunnen hierdoor groepen gecom-
bineerd worden.Tevens zit de flexibiliteit ook in de constructie:
de fundering is bij de bouw verzwaard om toekomstige uitbrei-
dingen eenvoudig mogelijk te maken.
inventief
17
18.
19. TAFEL
In Azië wordt bamboe als constructie materiaal gebruikt.
Wij hebben dit principe in ons ontwerp voor een ver-
gadertafel gebruikt. De zitplekken zijn op verschillende
manieren uitgespaard. Per plek vereist dit een andere zit-
houding. Hóe je wil zitten (hangerig/aktie/ afwachtend/on-
verschillig/onderuitgezakt) bepaald de positie aan de tafel.
vergadertafel
19
20.
21. landschappelijk
EL ZOCALO
Tegenover het Barajas vliegveld in Madrid wordt een reeks
gerechtsgebouwen en verwante faciliteiten geconcen-
treerd. De opgave is om een indrukwekkende 300.000 m2
vloeroppervlak in een campusachtige setting te plaatsen,
waarbij ondergronds een complex netwerk van geschei-
den verbindingen wordt opgelost.
Over de enorme complexiteit van de organisatie tussen
de verschillende gebouwen is een tweede maaiveld gelegd,
dat het groene karakter van de campus bewaakt. Publieke,
semi-publieke en zwaar bewaakte gebieden zijn opgelost
in een alternatieve strategie van de 3d-campus.
maquette
21
25. fiets 827 m2
techniekplein
plein 524 m2
autos2288m2
sport 3185 m2
TWICKEL VMBO
Scholengemeenschap Twickel wil twee nieuwe gebouwen
voor respectievelijk haar vmbo- en haar havo-vwo-leerlin-
gen. Beide locaties zijn op zichtafstand van elkaar en liggen
in een groenstrook van een te ontwikkelen woonwijk. Het
grensgebied van het stedelijke en groene dat zich in beide
kavels manifesteert is een belangrijk stedenbouwkundig
uitgangspunt voor beide gebouwen.
De scholengemeenschap stelt drie sleutelwoorden cen-
traal in haar onderwijsaanpak: actief, zelfstandig en betrok-
ken. Er dient een gebouw te komen dat een persoonlijke
benadering, ontmoeting en ontplooiing kan faciliteren in
een sfeer waarin leerlingen zich veilig voelen.Tevens dient
het gebouw zo flexibel in te delen te zijn dat het organi-
satorische en onderwijskundige vernieuwing te kan opvan-
gen. De complexe opgave heeft geleid in een ontwerp met
een kolommenstructuur, waardoor de vloervelden vrij in
te delen zijn: hierdoor is flexibel en naadloos aan te sluiten
op de wensen van de toekomst.
Van het havo/vwo-gebouw maken we een landmark omdat
ze prominent in verschillende stedelijke zichtassen ligt: het
statige bouwblok. De groenstrook laten we doorlopen in
het gebouw: er ontstaat een organisch plein en atrium dat
zorgt voor ontmoeting, intimiteit en een huiselijke sfeer.
GROENEZIJDE
STEDELIJKEZIJDE
maquette definitief ontwerpTwickelVMBO
situatie tekeningenVMBO
stedenbouwkundige setting
25
locatieVMBO
locatie
HAVO-VWO
33. mysterieus
‘and He made a molten Sea, ten cubits from the One brim
to the other: it was round all about, and his height was five
cubits: and a line of thirty cubits did compass it about.’
TELLURIUM ASTROFYSICA GEOGRAFICA
In de archieven van ir. M.G. de Gelder, de stichter van Hey-
plaat, vonden we halfvergane tekeningen van een vreemd-
soortig bouwwerk. Deze tekeningen hebben we zo zorg-
vuldig mogelijk gereconstrueerd. Dit bouwwerk heeft op
het uiterste puntje van Heyplaat gestaan, waar nu nog al-
leen de heuvel van resteert.
Tevens troffen wij een dagboek aan, waarin uitvoerig het
object beschreven wordt. In zijn archief vonden we ver-
der oude geluidsopnamen van het bouwwerk.Volgens het
dagboek zendt het object deze geluiden met intervallen
uit, terwijl de lamp op de top van kleur en intensiteit ver-
andert.
Ook hebben we ontdekt dat ir. M.G. de Gelder lid was van
het Astrofysisch Genootschap.
Een folly als een relikwie uit een grijs verleden
33
34.
35. project
Follydock: internationale folly
competitie Rotterdam
locatie
Heyplaat, Rotterdam
opdrachtgever
stichting Kunsteiland
jaar
2007
status
opgeleverd
M.G. de Gelder
reconstructieTellurium
AstrofysicakamerFolly op locatie
35
37. uithollen
CORK BIBLIOTHEEK
Architectuur is een uiting van kunst. Zoals een schrijver
zich bedient van pen en papier, een schilder van een doek
en verf, zo bedienen wij ons de technieken die ons ter
beschikking hebben: het uithollen/ hakken/ modelleren
van de materie. In Jordanië is deze techniek in de meest
oorspronkelijke vorm gebruikt: een gebouw uitgehold in
rotsen.
Deze techniek hebben wij toegepast in het ontwerp voor
de bibliotheek in Cork. Een gecombineerde techniek van
het maken van een contramal die later juist de openbare
ruimte in het gebouw maakt.Volte wordt leegte.
De bibliotheek als boekenkast.
Petra, Jordanië
37
39. uithollen/vormen
Twickel HAVOVWO nieuwbouw
Een nieuw gebouw voor 1200 leerlingen bouwen is geen
geringe opgave. Een onderwijsgebouw wordt intensief ge-
bruik en Twickel wilde een zeer flexibel gebouw hebben,
waarbij het gebouw de uitstraling heeft die past bij het
kunstzinnige karakter van de school. De locatie is gepland
in een nieuwbouwwijk te Hengelo, in een groene zone die
in open verbinding staat met het Twentse landschap. Dit
gegeven hebben wij gebruikt om in het gebouw een on-
derwijsvallei te creëren. Deze vallei koppelt alle verdiepin-
gen op een speelse wijze aan elkaar. Aan deze valei liggen
de werkplekken, terwijl de instructieruimtes aan de rand
van het gebouw liggen. Echter, de kolommengrid maakt
eigenlijk ieder denkbare indeling mogelijk. In het hart is de
kantine verbonden door een brede trap die tevens dienst
doet als tribune voor het theater.
Door de expressie ruimtes extra hoogte mee te geven
is er een splitlevel die ervoor zorgt dat verdiepingen nog
meer met elkaar verbonden worden.
centrale hal
39
45. setting
In 1995 werd het startschot gegeven van de ontwikkeling
van dezeVinexlocatie aan de oostzijde van Rotterdam. Het
plan is ontworpen samen met Linda Hooijer, landschapsar-
chitect. Opgave was de realisatie van 5000 nieuwe wonin-
gen en de uitbreiding van de Zevenhuizerplas. Het concept
is gebaseerd op de gedachte van een zo groot mogelijke
plas en een woonwijk die daar zo goed mogelijk mee ver-
bonden is. Een stedelijk park, een jachthaven, een groot
strand van bijna een kilometer lang en het winkelcentrum
koppelen plas en wijk. Deze relatie zorgt voor een bijzon-
der woonmilieu.
In dit plan is een goed voorbeeld hiervan de Duinenbuurt.
Deze richt zich op de boulevard door een netwerk van
paden en hoven. Het winkelcentrum opent zich nadruk-
kelijk naar de nieuwe Zevenhuizerplas. Tenslotte verbindt
de metrohalte de plas met de stad waardoor Nesselande
de badplaats van deelgemeente Prins Alexander genoemd
mag worden. In de overige delen vormt een structuur van
waterlopen het karakter van een rustige buitenwijk.
Nesselande strand
45
Strandcultuur in de polder.
48. N
O
O
R
D
5.
Eiland van de
3-havensmeester
3.
Keileemeiland
d
2.
Eiland van
’t Marsdiep
6.
Eiland van
Dijk en Duin
4.
Eiland van de
proefboeren
10.
Eiland van d
overkant
7.
Eiland van de
molenmaker
8.
Eiland van de
eeuwige vlam
11.
Strandgoed-
eiland
9.
Grachtengordeleilan
12
Ho
eila
Onze blik
droom Noord Holland stelt een spannende
vraag: ontwerp het allermooiste ‘landschap’
denkbaar. Ontwerp een ruimtelijke logica die met
zorg voor erfgoed, die met oog voor de wereld en
die met een fijne neus voor innovatieve ideeen,
200.000 CO2
neutrale huizen met smaak weet te
verkavelen. dat doel is even publiek als ambitieus.
Sterker, dat oogmerk is cultureel. Ons gaat het
niet louter om ruimteclaims van cijfermatig
gestelde problemen. Het gaat om opgaven die wij
historisch dienen te verdiepen, maatschappelijk
dienen te verbreden en visionair dienen te ver-
rijken. ANderLANd vertelt dat verhaal.
dat is een verhaal over het werkwoord
‘ontwerpen’, opgevat als speculatief denkwerk.
Hypothese gestoeld. Speurend voorbij de
grenzen van sectoraal afgepaald realisme. Omdat
alleen dan innovatieve antwoorden ontworpen
worden, als men nieuwsgierig is naar innovatieve
vragen. dat vergt een ´andere’ koers: culturele
planologie nieuwe stijl. deze ´stijl´ kan de gewen-
ste Structuurvisie voordeel strekken.
Hoe versterken 200.000 nieuwe huizen de
bestaande landschappelijke ‘gaafheid’? Hoe
verfraaien de nieuwe woonplaatsen de ‘verrom-
melde’ ruimte? Hoe maken ze een ‘landschap
van formaat’? en een ‘wereld van verschil’? een
oproep aan de provincie.
Anderland*een landschap van formaat
een wereld van verschil*ANDERLAND is een topos uit de reisliteratuur. In het bijzonder uit
het genre der zeevaartverhalen zoals ‘hier’ in de 7e eeuw getoonzet
met de orale traditie van de Ierse fictie. ANDERLAND is altijd een
eiland. Of een eilandenrijk: een archipel. Een fictieve plek. Geen
onmogelijke maar een mogelijke plek. Het is de denkbeeldige
evenknie van al die gewone plaatsen die ons zo vertrouwd zijn uit de
wereld van de werkelijkheidszin. ANDERLAND is uiteraard nog nooit
ontdekt. Dat zal ook niet gebeuren. Maar het verlangen om eens juist
dat ‘eiland’ te vinden – al is het maar in het hoofd –stimuleert. De
reisgidsen van Michelin koesteren ter land, dit genre dat ooit begon
op zee: ‘een omweg waard’.
Stap 1: hanteer de harde hand. Stop de futloze
dorpsgroei. Stop de routineuze toename van
snelweglocaties. Stop de banalisering van
badplaatsen; schrap de logica van de smaak van
alleman. Stop de aantasting van ons landschap
door liefdeloze bedrijventerreinen; zet een streep
door de logica van de lelijkheid. Tot zover de
harde hand: top down.
Stap 2: denk bottom up: inventariseer wat leeft
onder de gevestigde partijen en personen. Scheid
kaf van koren. Wat is waarlijk innovatief? Wat is
duurzaam goed? en voor wie?
Stap 3: kies een fris vizier: zoek zijwaarts. daar
start een nieuw spel: het kwelderspel. een
speurtocht naar innovatieve concepten. Naar
denkbeelden die op voorhand niét zijn gegeven.
Bespeel de serendipiteit. Inviteer andere profes-
sies. Met hún blik en hún concepten. dat is de
creatieve uitdaging die nergens anders dan hier
ter hand genomen kan worden. In het Holland van
de ‘proefondervindelijke wijsbegeerte’.
Wij stellen dit. Geen enkel landschap was ooit
smetteloos gaaf. Zo het dat was, dan slechts op
papier. Altijd was een landschap een hybride
bouwsel in tijd en ruimte. een samenstel van
dingen: een wirwar. Maar dat maakte het Hollands
landschap juist zo fraai. Gekneed als het werd
met materiaal dat beschikbaar was. Met klei en
49. poëzie van de kennis
ANDERLAND
een landschap van formaat
een wereld van verschil
Anderland is een topos uit de reisliteratuur. Uit het genre
der zeevaartverhalen zoals ‘hier’ in de 7e eeuw getoonzet
met de orale traditie van de Ierse fictie. Anderland is altijd
een eiland. Of een eilandenrijk: een archipel. Een fictieve
plek. Geen onmogelijke maar een mogelijke plek. Het is de
denkbeeldige evenknie van al die gewone plaatsen die ons
zo vertrouwd zijn uit de wereld van de werkelijkheidszin.
Anderland is uiteraard nog nooit ontdekt. Dat zal ook niet
gebeuren. Maar het verlangen om eens juist dat ‘eiland’ te
vinden – al is het maar in het hoofd - stimuleert. De reis-
gidsen van Michelin koesteren ter land, dit genre dat ooit
begon op zee:‘een omweg waard’.
49
50. Onze streek
Holland is uitzonderlijk. Noord Holland in het bijzonder. Als delta.
Maar dergelijke delta’s zijn er meer.Toch springt Hollands Laagland
in het oog.Waarom? Waarom ANDERLAND? Vanwege zijn hang
naar ‘toekomst’. Sinds zekere tijden ziet de streek zichzelf als een
uitdaging: ontgin mijn natuurlijke hulpbronnen, zei ze. Innoveer,
was het ethisch parool. Met in het vooruitzicht ‘de belofte van de
beloning’. Die van een welvarend bestaan. Dat motief inspireert.
Inspireerde toen, inspireert nu.
Noord Holland kent een fascinerende biografie. De ontdekking
van deze streek is vormend verhaal. Ooit was het speelbal van
Noordzee en Zuidzee.Van Wadzee en Haarlemmerzee. Nog
steeds bezit het een westelijke kustkant en een oostelijke kustkant.
Ze liggen vast. Her en der liggen plaatsen die iets zeggen over de
aspiraties van weleer. Rond het Wogmeer bijvoorbeeld, proefpol-
der voor de latere Beemster. Die op zijn beurt de droogmaking
testte van het Haarlemmermeer. Midden in de Schermer voor-
spelde het eiland van ooit – de opgeslokte Hammen – het lot dat
nadien Schokland trof. Amsterdam was Nieuw Amsterdam tot
voorbeeld. De Zaanstreek was leerschool van Tsaar Peter. Meer
malen verwees de streek naar elders.Verborgen verbindingen naar
dromen over elders. De Zijperpolder heette Nova Roma. De Vlie-
hors de Sahara van het noorden. Den Helder was een lofzang op
Gibraltar. Boerderijen heetten naar sociale geboden: Altijd Werk,
Bouwt Voort. Of memoreerden de ‘beloning’: Land uit Zee, Graan
voor vis. De mentale kaart leest als een rhizomatisch relaas.
Vooralsnog was Holland een moeizaam mengsel van zee, zand, klei
en veen. Eeuwenlang bespeeld door weer en wind, eb en vloed.
De streek was sporadisch begaanbaar. Stap voor stap betrad de
mens dit schouwspel. Sloten, kreken, meren én de zee werden
omgetoverd tot een netwerk van wegen. Zout en vis, turf en hout
werden gewonnen. Met dit als bijvangst: de geografische dynamiek
vertraagde.Wandelende eilanden versteenden. Dorpen en steden
werden gesticht als afgebakende ‘eilanden’ in een zee van land. Zo
bouwden we een eilandenrijk. Een gestolde stedelijke archipel die
eeuw na eeuw honkvaster werd. Kent deze streek een eigenheid,
dan die van de fixatie: geo-fixatie.Tot wat? Tot een complex ruim-
telijke verschijnsel. Een stedelijk netwerk.Trefpunt van materialen
en mensen, van goederen, geld en informatie. Holland is een
kuststreek. Overslaghaven van ideeen en verhalen, ingevoerd door
mensen van buiten, uitgevoerd door mensen van binnen.Wissel-
land als nooit te voren. Deze streek staat op een keerpunt. Kan
deze oude archipel hernieuwd ontgonnen worden? Tot ‘nut van ’t
algemeen’? Die vraag stelt de streek ons andermaal.
Wij zien deze stedelijke archipel als een optelsom van ‘dingen’.
Gelaagd en geladen. Een bricolage van historische artefacten
die ooit tijd- en plaatsgebonden zijn aangelegd. Eens drukte zo’n
artefact zijn stempel op de ongerepte streek van toen. Deed dat
met zijn eigen ‘zuivere’ logica. Militair, waterstaatkundig, agrarisch,
verkeerstechnisch, stedenbouwkundig. En volgens een ogenschijn-
lijk tijdloos model. Intellectueel maakwerk – een concept - werd
maatwerk ter plekke. Geboetseerd naar het plaatselijk relief. Naar
dat wat voorhanden was. Zo ook hier. De lucide gedachte aan een
ringdijk werd hier de Westfriese Omringdijk. Het denkbeeld van
een droogmakerij werd de Wijde Wormer. De vondst van een
cirkel, de Stelling van Amsterdam. De idee van een kaarsrechte
dam werd hier lichtelijk geknikt tot de Afsluitdijk. En een vlakke
strook grasland, ooit logisch aangelegd naar de heersende richting
van de wind, werd de Kaagbaan. Om te exploderen tot Airport
City Amsterdam. Inderdaad, een complex ruimtelijk verschijnsel,
een bouwwerk waarin tal van soorten logica elkaar bestoken.
Hoe dit ‘gave’ landschap hernieuwd ten nutte te maken? En dat op
wonderschone wijze?
Onze blik
Droom Noord Holland stelt een spannende vraag: ontwerp
het allermooiste ‘landschap’ denkbaar. Ontwerp een ruimtelijke
logica die met zorg voor erfgoed, die met oog voor de wereld
en die met een fijne neus voor innovatieve ideeen, 200.000 CO2
neutrale huizen met smaak weet te verkavelen. Dat doel is even
publiek als ambitieus. Sterker, dat oogmerk is cultureel. Ons gaat
het niet louter om ruimteclaims van cijfermatig gestelde proble-
men. Het gaat om opgaven die wij historisch dienen te verdiepen,
maatschappelijk dienen te verbreden en visionair dienen te ver-
rijken. ANDERLAND vertelt dat verhaal.
Dat is een verhaal over het werkwoord ‘ontwerpen’, opgevat als
speculatief denkwerk. Hypothese gestoeld. Speurend voorbij de
grenzen van sectoraal afgepaald realisme. Omdat alleen dan in-
novatieve antwoorden ontworpen worden, als men nieuwsgierig
is naar innovatieve vragen. Dat vergt een ´andere’ koers: culturele
planologie nieuwe stijl. Deze ´stijl´ kan de gewenste Structuurvisie
voordeel strekken.
Hoe versterken 200.000 nieuwe huizen de bestaande landschap-
pelijke ‘gaafheid’? Hoe verfraaien de nieuwe woonplaatsen de
‘verrommelde’ ruimte? Hoe maken ze een ‘landschap van formaat’?
En een ‘wereld van verschil’? Een oproep aan de provincie.
Stap 1: hanteer de harde hand. Stop de futloze dorpsgroei. Stop
de routineuze toename van snelweglocaties. Stop de banalisering
van badplaatsen; schrap de logica van de smaak van alleman. Stop
de aantasting van ons landschap door liefdeloze bedrijventerrei-
nen; zet een streep door de logica van de lelijkheid.Tot zover de
harde hand: top down.Welke stap volgt?
Stap 2: denk bottom up: inventariseer wat leeft onder de geves-
tigde partijen en personen. Scheid kaf van koren.Wat is waarlijk
innovatief? Wat is duurzaam goed? En voor wie?
Stap 3: kies een fris vizier: zoek zijwaarts. Daar start een nieuw
spel: het kwelderspel. Een speurtocht naar innovatieve concepten.
Naar denkbeelden die op voorhand niét zijn gegeven. Bespeel de
serendipiteit. Inviteer andere professies. Met hún blik en hún con-
cepten. Dat is de creatieve uitdaging die nergens anders dan hier
ter hand genomen kan worden. In het Holland van de ‘proefon-
dervindelijke wijsbegeerte’.
Wij stellen dit. Geen enkel landschap was ooit smetteloos gaaf. Zo
het dat was, dan slechts op papier. Altijd was een landschap een
hybride bouwsel in tijd en ruimte. Een samenstel van dingen: een
wirwar. Maar dat maakte het Hollands landschap juist zo fraai. Ge-
kneed als het werd met materiaal dat beschikbaar was. Met klei en
zand. En met water. In weer en wind.Vaak uit nood geboren. Nu
eens gehaast. Dan weer gelaten. Maar altijd is Holland gemaakt en
vermaakt door mensen. Ingenieuze techno-natuur, bedacht door
boeren en burgers, vissers en dijkers, landmannen en zeelui. Door
mensen van binnen en mensen van buiten.
Het landschap als doorgangshuis kleurt de opdracht voor de
komende tijd: bouw 200.000 huizen extra. En doe dat duurzaam.
Voorlopig zien wij dat streefgetal als een vaststaand feit.Voorlopig.
Want zo zeker als het klinkt, zo ongewis zal het blijken. Demo-
grafische krimp bijvoorbeeld, ontvolking vermindert de gewenste
omvang. En het tempo kan veranderen. Dynamiek kan versnel-
len – kleine groei - of vertragen – grote krimp. En het streven zelf
kan wankelen.Wellicht is ‘eldersland’ geschikter om te bouwen.
Daarom ook is het jaartal 2040 geen maat der dingen.
Nogmaals de vraag naar het hoe. Hoe 200.000 huizen wonder-
schoon te verkavelen? Op één plaats geconcentreerd; volgens de
logica ‘hoog hoger hoogst’? Maar dat is een koud kunstje. Sprei-
den prikkelt.Want is een stuk ingewikkelder. Kortom neem de
bestaande wirwar als inspiratiebron. Ontwerp een nieuwe tijdlaag
met de resten van weleer. Schep een nieuwe
archipel. Anderland als bricolage.
51. De archipelagische blik
1 Holland als eilandenrijk
Wij kiezen ´archipel´ als metafoor. Doorheen dat ´venster´ laat Hol-
land zich prachtig kennen.Archipel is een geografisch begrip. En een
kustbegrip. En daarom deze delta waardig.Archipel staat voor veel
wel. En voor veel niet. Om die reden is het een trefzeker concept
voor het stedelijk landschap van ´Nederland netwerkenland´.
2 Kruispunten in de tijd
Wij projecteren een nieuwe tijdlaag. Een nieuwe archipel. 12 eilan-
den gestempeld op wat ooit heette ‘het rijk van de 1.000 eilanden´.
Nauwgezet gelokaliseerd op kruispunten van de ons zo eigen
cultuurhistorische ankers. Op houdbaar erfgoed, verknoopt met de
wereld in de verte.Telkens weer ambieert die nieuwe archipel een
aantrekkelijke ‘vestigingsplaats’ te zijn die aan de oude wirwar een
nieuw werkzaam leven schenkt: een landschap van formaat.
3 Wereldzaken
Wij opperen 12 eilanden. 12 uitzonderlijke projecten. 12 ´ster-
renbeelden´ die klemmende zaken ‘vangen’ die op wereldschaal
spelen. Global issues zoals veranderingen in klimaat, voedselaanmaak,
mobiliteit, energiewinning, waterhuishouding, geldstromen, ze geven
richting in de zee van globalisering. Hoe ons daar ontwerpenderwijs
rekenschap van te geven?
4 Regie van het verschil
De provincie bewaakt de uniciteit van elk eiland. Ook hier heerst
de harde hand en de scherpe grens. Elk eiland is anders dan het an-
dere. In al zijn dimensies: fysiek, sociaal en symbolisch. En ook in zijn
opbrengst. Hoe dit veelkleurige eilandenrijk te realiseren? Elk eiland
en alle twaalf te samen inspireren tot energieke coalities.Tot unieke
allianties. De archipel inspireert ondernemende geesten.
5 Neem de tijd
Maak een kalender. Bijvoorbeeld tot en met het Olympisch jaar
2028. En dan verder tot 2040. Maak een programma. Organiseer
vanaf 2010 elke vier jaar een manifestatie. Een periodiek tussen
de opeenvolgende Olympische Spelen. Stel uw streek beschikbaar.
Uw toekomst ter discussie. Formuleer geen ondoenlijke doelen die
lineair gehaald móeten worden. Immers gaandeweg verandert de
context. Elke tijd is tussentijd. Nodig de slimsten uit. En ontwerp
met hen de slimste eilanden.Verbreed, verdiep en verrijk. Om te
beginnen 12 stuks. 12 spraakmakende plaatsen, 12 smart islands: 12
smislands. Een wereld van verschil.
Onze kaart
Anderland kiest voor de kaart. De kaart staat centraal. De uitsnede
is weloverwogen. Het noorden ligt links. De zee onder. Het Hinter-
land boven. Het is een maritieme kaart. Eigenlijk is het een kustkaart.
Eerbetoon aan het perspectief der zeevarenden. Een windroos siert
het IJsselmeer.
De bovenrand van links naar rechts gelezen. Eerst ónze geschiede-
nis van de streek. Dan de titel:Anderland. En dan de ondertitel: een
landschap van formaat, een wereld van verschil.Tot slot ons parool:
de archipelagische blik.
De onderrand bevat de legenda.Twaalf eilanden opgetekend als in
een stripverhaal. Een eilandenboek of Isolario. Even zovele plaatsen
van herinnering. Hun omtrekken zijn ter plekke getekend.Twaalf
verschillende eilanden, twaalf kleuren. Even zovele dromen over een
toekomst.
Kaarten zijn cruciaal voor een verhaal. De geschiedenis van deze
streek is een geschiedenis van kaarten. En van kaartenmakers. Hun
wereldwijde nalatenschap leest als een historische atlas. Dat geldt
ook de toekomst van deze streek. De kaart als visionaire gids.Als
uitnodigingskaart: een invitation au voyage.
voor het stedelijk landschap van ´Nederland netwerkenland´.
51
52. Wrakkerseiland: 1 huis
Dit is het verste eiland.Althans gezien vanuit de bewoonde wereld.
Soms is het hier nog pikkedonker. Rond Eierland dat eens een eiland
was. Plek van een van de eerste gated communities: De Krim, eiland
op een eiland. Sinds 1942 heet het opTexel Noord Holland. De
zomerstand is hier een zomerveer.Via de aloude postroute naar
Vlieland, heet Friesland. Naar deVliehors. Omringd door schuldig roest
van militair geschiet staat een houten drenkelingenhuis. Een 19e-eeuwse
vondst. Hst is onbewoond. De deur staat gastvrij op een kier. Icoon
van een eeuwenlang beschavingsoffensief vanuit de stad. Doel: civiliseer
de wrede kustbewoners – de wrakkers, wreckers in de taal van de
zee – die opzettelijke schepen het strand op lokten. Die tijd is geweest.
De uitkomst is een solidair, solitair huis. In New Found Land, op IJsland,
op de Orkneys, altijd zijn ze vrijstaand, altijd sur pilotis. De herkomst: in
de 17e eeuw in ‘ons’ moederwesten ingevoerd als bungalow:‘huis uit
Bengalen’, een koloniaal woningtype bij uitstek.
Ons voorstel: zie dit ‘lege’ wadland als buitengewest.Als oord van ont-
houding. Hier mag niets de weidsheid verstoren. Geen geluid verknalt
de stilte. Behoud de verte. Hoed de duisternis. Koester het licht van de
vuurtoren. Friesland biedt de ruimte. Slechts het kleinst mogelijke getal
aan huizen wordt toegevoegd: 1 bungalow, dé primitieve hut.
Het eiland van ’t Marsdiep: 2.498 huizen
Kent een getijdegeul annex gemeentegrens als as.Twee oevers.Wakers
over een strategische zeeengte: het Marsdiep gelijk de Straat van Gibral-
tar. Rond 1800 startte hier de bouw van de buitenpost van maritiem
Amsterdam: een arsenaal naar Frans concept. Stap in een militaire
logica die oogt als internationale stapel. Eerst was het hier Hollands.
Toen Frans.Toen Nederlands. Met verstopt bezuiden Fort Kijkduin een
vaderlandse schuilstad: het mislukte miljoenenfort van 14-18. Daarna
Duits.Tot de kilte van de Koude Oorlog. Nu is het thuishaven van een
Vredesmacht die wereldwijd opereert. Hier heerst demografische
onderdruk. Klimatologisch is sprake van hoge druk.
Ons voorstel: bouw 2.498 dijk-kijkhuizen.Als ophoging van wat eens
heette de ‘kapitale Helderse zeewering’. Dijk-kijkhuizen met zicht op de
Waddenzee: binnenkort Unesco-zee? Met zicht op twee vliegvelden. De
een voor fun opTexel. De ander – de Kooi – dient voor luchtverken-
ning. En is aeronautische ‘buitenpost’ voor het Noordzee helicopterver-
keer naar de eilanden van olie en gas. En straks naar de eiland-parken
– ontwerp deze parken - van de windstroom. Dijk-kijkhuizen met zicht
op de Rede vanTexel, Belvedère tussenstop tussen eens de Zuiderzee
en ‘onze’ eens overzeese gebiedsdelen. Met zicht op strandpaal nummer
1 bij Huisduinen. De eerste strandpaal ooit. Een wereldprimeur van
Jan Blanken, dezelfde van kanaal en arsenaal. Met baywindows op de
‘spontaan’ Razende Bol. Kijkhuizen met hoog in het blikveld de ‘global’
vogeltrekroute: de East Atlantic Flyway.
Keileemeiland: 1001 huizen
Kiezelstrand, lavastrand, leemstrand? Gelijk Urk is dit een de oudste
eilanden van de streek. De zee bracht wier, op Wieringen gewonnen.
Dat wier was eigenlijk zeegras: Groot Zeegras. Geschikt om dijken te
vullen. Gestut door palissades als schanswerk tegen die zee. Naar later
bleek een smakelijke paalwormprooi. De worm die kwam als straf van
Boven. Het weerwerk van beneden: buitenlands basalt.Als kroon geldt
de Afsluitdijk. Met dank aan mannen van statuur: Stevin, Lely, Lorentsz.
Maar hoe iconisch ook die dijk, de winning van wier was ten eind. Niet
door de dijk maar tijdens de dijk. Dat dat wier, net als de ansjovis nooit
meer terugkwam dat was wél de schuld van de dijk. De dijk: held en
anti-held tegelijk.Wellicht wordt de Afsluitdijk versterkt. Om gelijke tred
te houden met de stijging van de zee.Versterkt en dus zegt de traditie
kordaat: verhoogd. Maar dat is geen innovatieve dijk.
Ons voorstel: verbreed de dijk. De lijn van ooit wordt een langgerekte
terp. Een handgemaakte stuwwal. Geen absolute waterscheiding meer
tussen zout en zoet. Maar een permeabele ‘dam’ beplant met 1001
huizen.Als zwerfkeien in de dijk die hier en daar een doorzondijk lijkt.
Groot Zeegras lijkt voorgoed verdwenen. Maar andere zilte gewassen
zullen verschijnen: halofyten bloeien op. Leemstrand blijkt kwelder. Lams-
oor een kleurrijke bodembedekker.
Het eiland van de proefboeren: 1.000 huizen
De proefpolder van Andijk zet hier de toon. Hier oefenden pioniers op
grond die voorheen met zout water was bedekt.Train hoofd en hand
op een harde tijd in de Wieringermeer.Visserszee werd boerenland.
Dat weer wordt bedrijventerrein. Of Glazen Stad. Groot, groter, grootst.
Binnen en buiten de pittoreske ring van de Omringdijk.
Ons voorstel: staak de ruggelingse strijd tegen de verzilting. Plant hier
zilte zeekool. Oogst de zilte strandbiet. Ga te rade op deTexelse oever
van Wrakkerseiland. Start kleinschalige pilots. Met als opbrengst: streek-
eigen lekkernijen voor plaatselijke keukens. Slow food vervangt fast food.
Verwen de rondtoerende stedeling met verkoop aan huis. Living history
door boer en boerin: 1.000 huizen 1.000 winkels. De stedelijke archipel
heeft trek.Tot ver voorbij 2040.Voed de burgers, omsingeld door de
Stelling van Amsterdam.Wordt the hungry city op zijn wenken bediend,
dan stimuleert zoiets vaags als culturele planologie, de aanwas van een
smakelijke ondersoort: culinaire planologie.
53. Het eiland van de 3-havensmeester: 3.000 huizen
Midden op wat eens zee was, drijft een eiland:Windroos, waar het
altijd waait.Windroos ankert op een provincies-scheiding. Juridische
logica afgesproken tusen Noord Hol-land, Flevo-land en Fries-land. Met
als trouvaille een 3-‘landen’-punt met 360 graden panoramisch water.
Zon op uit, zon onder in de oude zee. De ondergrond is taai keileem
met exotisch grind. Bouwstof vanTexel Hoog: lieux de mémoire van
de laatste IJstijd.Wellicht dat het IJsselmeer weer brak wordt gemaakt.
Trekvissen houden daarvan. Misschien blijft het zoet en wordt hier de
waterspiegel verhoogd.Want dat verordonneert de nieuwste water-
staatkundige logica. Opgehoogde openbare ruimte. Gestapeld water als
verkieslijke overgang tussen rivieren die vaker uitstromen en de zee die,
wie weet hoeveel meter stijgt.
Ons voorstel: promoveer deze ‘onzichtbare’ pek tot port of call.Aan-
loophaven van 3.000 ‘schepen’, 1.000 per provincie. Een nieuw soort
land: Nova Zembla. Maar dan zonder land: Sine Zembla. Drie drijvende
steigers, drie doodlopende wegen. En toch alzijdig te bereiken. Dit schip-
dorp rijst mee met de ‘zee’. Op het raakpunt van de provincies staat
het kantoor van de havenmeester. Hij - de chef van 3 havens - is de
kampioen van grensoverschrijdend bestuurlijk beraad. Drie man heeft hij
onder zich.Allen zijn kenners. De eerste is vanVolendam: palingdorp. De
tweede van Urk: tongdorp. En de derde is van Workum waar elk jaar
weer, de nu verdwenen ansjovis voorbij zwom, op weg naar zijn geboor-
tegrond: het Muiderzand.Windroos wordt een eiland dat leeft van de
onderwaterwereld.Vis in overvloed: zoute, zoete en brakwatervis.
Het eiland van dijk en duin: 500 huizen
Dit eiland is de bedijking van een aanwas. Kreekresten herinneren aan
voor-dijkse tijden. Een dam die oogt als een fossiel. Half op land, half
in zee. Hondsbossezeewering genaamd. De lengte: vijf kilometer. Halte
op het fietspad 6.000 kilometer rond de Noordzee. LF1a/b: sunset
boulevard.Vanaf de 13e eeuw verknoopte hij de Zijde met Petten. Later
met Callantsoog.Weer later met het eiland Huisduinen.Toentertijd was
die fixatie een heerlijk schouwspel. Stel je voor: kijk noordwaarts vanaf
Camperduin, de Cape Finisterre van Holland. Of vanaf het duin boven
Schoorl. Geboorteplaats van de Europeaan, schilder Jan van Scorel.
Jan kende de beroemde AndriesVierling: schrijver van hetTractaat der
Dijckage. Hun tafereel: een kale kwelder, hoopvol bewerkt door nijvere
‘dijkers’. Omgetoverd tot de Haze en Zijpepolder: Roma Nova.Toen de
grootste natuurlijke polder van Holland. Hartje polder loopt het latere
kanaal van Blanken. De Westfriese Omringdijk vormt de oostgrens.
Ons voorstel: vermaakVan Scorels droom tot een toeristisch resort.
Geen badplaats maar kustplaats. Geen woon- maar verblijfplaats. Hier
vertoeven de nieuwe mobielen: trekkers zonder 1e huis.Alleen 2e hui-
zers, sommigen met 2 2e huizen, 3 2e huizen. Getimmerd van upcycle
plastic.Amfibisch. Op wielen of op palen.Vervolgens: hap na hap eet
Blankens kanaal stukken uit de polder:‘Holland op zijn langst’. Elke kuub
water dat de vaarweg ‘wint’ krijgt woon-werkhuizen langs zijn oevers:
stenen grachtenpanden:‘werken aan water’. Pak de kavelkaart. Begin in
de vakken A, B, F, G, L, M, Q, en R. Kies de lijn Burgerbrug, Burgervlot-
brug en het droomdorp ‘Burgerzee’. Drie dochter-dorpen op een rij.
Hét model voor een nieuwe bandstad: de ‘Langste stad van Nederland’.
De beloning: een stoer ‘vakantie’-dorp. Een non gated camp site die
afrekent met de verblijfsrecreatieve schaamstad die ons fraaie kustland-
schap verminkte. Iets naar het noorden: behoud en ontwikkel de resten
van twee plantages.Als de planmatige paradores uitVan Scorels ideaal.
Het eiland van de molenmaker: 300 huizen
De Beemster van Bamestra, naam van een riviertje dat hier liep. IJkpunt
in de geschiedenis van dorpse droogmakers en stadse investeerders.
Namen? Leegwater en DeVos, de laatste een man metV.O.C. mentali-
teit. De Beemster is vaderlands venster en Unesco-monument tegelijk.
Zijn polderlogica werd begin 19e eeuw bedekt met de waterstaatkun-
dige logica van Jan Blankens kanaal.Vervolgens bedekt, in de tweede
helft van de 19e eeuw met de militaire logica van de Stelling van
Amsterdam. Inmiddels ook Unesco-gelauwerd. En weer later doorkruist
naar de strikte regels van de burgerlijke mobiliteit: de diabolische logica
van de snelweg.
Ons voorstel: eerbiedig de schoonheid van de rechthoek en de aber-
ratie van de rand. Sticht een nederzetting afgekeken van de militairen.
De grondgedachte? Bouw 300 huizen als bunkers op palen. Zet de klei
deels onder water.Tussen het Noord Hollands Kanaal en de oude inun-
datiedijk die zo weer zijn werk kan verzetten.Water als bodembedekker.
Vastgehouden tussen de grachtengordel van Amsterdam – beoogd
Unesco-monument – en Waddenzee – ook beoogd Unesco-monu-
ment.Alles hier is monument. Bestaat er nog een historisch besef dat
zonder canons kan, zonder vensters, zonder heroïsche hoogtepunten?
Misschien dat een benzinestation ons kan helpen. De terloopse non-lieu
in het landschap van de duivelse non-logica van de snelweg.
Het eiland van de eeuwige vlam: 60.000 huizen
Adembenemend.Vooral ’s nachts. Ooit was dit Holland op zijn Smalst.
De Zijdes zwakste schakel. Later vervaarlijk doorsneden door het
Noordzeekanaal. Forteiland, sluizen, haven, bunkers. De noordelijke oe-
ver huisvest een staalfabriek. Kolengestookt, energieverslindend. Houvast
voor een autarkisch Nederland ten tijde van oorlog. Houten huisjes
op het strand: weekenders voor de werkers. Nog steeds miskend als
erfgoed.Verguisd door de connaisseurs van het verfijnde ontwerp. Maar
uiterst geliefd. Zomerstrand is zomerstand, winterstrand winterstand:
de huisjes wandelen mee.Wat nu nog de Hoogovens heet, is inmiddels
ook een kabelgoot. Een buisstrook die de bodem van de Noordzee
verbindt met het Europese Hinterland. Die het straks met Siberisch gas
gevulde veld onder het Bergermeer - de grootste molengemalen polder
uit de 16e eeuw – verbindt met Engeland, Ierland en verder. Hier – in
de Ecologische Hoofdstructuur - liggen ‘kustelijke’ kansen. Eens doven de
ovens. Eens staan de onmetelijke opstallen leeg.
Ons voorstel: vergeet de logica van komen en staal. Behoud door
ontwikkeling vereist hier een lenige geest. Geleidelijk ontstaat in dit
post-industriele duin een kuststad: 60.000 geharnaste huizen. Met zicht
op zee.Woon-werkhuizen, wired op zijn best. Een zwarte lichtstad.Van
monochroom staal. In dichte pakking van strakke stroken. Zongericht
voor zonstroom. Omringd door witte guest houses van hout. Strand-
goed wordt strooigoed. Dagkant en nachtkant gecombineerd. Net als
zomerstand en winterstand.Wat rest van de ovens is de eeuwige vlam:
het Olympisch vuur van 2028.
53
54.
55. Het eiland van de grachtengordel: 11.700 huizen
Een riviertje. Een dam.Amsterdam. Het westen des Lands. Randstad,
Deltametropool. Randstad Holland.Amsterdam. Grachtengordel. Ooit
een wijdberoemde koopmansstad, het rijkste eiland ter wereld. Boeken-
stad, uitgeversstad. En kaartenmakersstad, bakermat van het mooiste
venster op de wereld: de Atlas Major. Nu is Amsterdam een toeristische
koopluststad. De emblematische grachtengordel is binnenkort Unesco-
monument. De musealisering lijkt een feit.
Ons voorstel: Denk vanuit de dam. Denk in cirkels. Speur in het rond:
centrifugaal. Neem een openlijk voorschot op al die terreinen die als
resten van de oude economie zullen vrij komen. Niet als het zover is
maar nu. Havengebieden, auto-opslagplaatsen, kolencentrales, staalfa-
brieken, militaire terreinen, raffinaderijen, vliegvelden? Wees eerlijk en
vindingrijk. Zie stedenbouw als puzzeltaak, dat is een bekend gezegde.
Bouw behoedzaam in het bestaande weefsel, dat motto telt nog
steeds. Maar dat parool is niet meer een kwestie van louter de kleine
maat.Verdichten is bovenal verslimmen. Eerst en vooral op de grote
schaal. Zeker is dit: het zal ons zwaar vallen om aan veldwerk in situ
ontwerpmotieven te ontfutselen. Het is dé uitdaging: herbestemmen,
herontwikkelen.
Het eiland van de Overkant: 40.000 huizen
Op het oude land ligt een cruciale plek. De harnas van de hoofdstad,
de Stelling van Amsterdam heeft een zijtak: de Nieuwe Hollandse Wa-
terlinie. Een militair landschap dat verschillende tijden combineert. Met
water als wapen.Vanaf deze plek steekt de Hollandse Brug door naar
de overkant. Naar het nieuwe land: Flevoland. Naar new town Almere.
Hier, rond en in het water is reeds voorzien in 60.000 huizen extra. Met
recht een schaalsprong.
Ons voorstel: Maak een échte schaalsprong. Bouw aan gene zijde van de
straks nieuwe Hollandse Brug een extra contingent van 40.000 huizen.
Geleend van de taakstelling van buurprovincie Noord Holland. Bouw in
totaal 100.000 huizen. Zij verheugd met de gedachte om niet meer in
de diepte van de polder te wonen maar ‘buiten’.Woon en denk buiten
het ‘harnas’ van een claustrofobisch dijklichaam.Aan het water van het
Blauwe Hart. Dat is geen kwantitatieve sprong maar een kwalita-
tieve sprong. Met dit als extra advies: ontwerp een type stad dat de
archeologische rijkdom van deze ogenschijnlijk maagdelijke ondergrond
waardeert. Koester het erfgoed van neolithische resten. Heb oog voor
de meer recente relicten van het maritiem verleden. Maar koester
vooral het bovenaardse: het licht. Het erfgoed is eerst en vooral een
efemeer relict: hét vaderlands venster in optima forma is het Holland
Licht. De kunstenaar Joseph Beuys wees ons op een verlies.Wat de
landaanwinning ons doet kwijtraken is het licht.Water verdreven is licht
verdreven. Hoe dat licht opnieuw te koesteren? Hoe de hoge lucht en
het heldere schijnsel te evoceren? Niet als kunstlicht maar als natuurlijk
licht. Het concept van DutchThelight wijst de weg.
Het eiland van de strandgoederen: 50.000 huizen
Een gekend concept gekanteld. Dat van de landgoederen. Eertijds een
stadse vondst.Ter kolonisatie van de kale strook van strandwallen en
-vlaktes.
Ons voorstel: draai dit fraaie ‘ding’ 90 graden: het concept van de
strandgoederen. Gekanteld eiland is een zeese vondst. Het loopt haaks
op de kust. Is hier 4 kilometer smal en 25 kilometer lang. In totaal:
10.000 hectare.Voorstel: 5 woningen per hectare maakt plaats voor
50.000 huizen. Beginpunt: ter hoogte van verdronken Brittenburg, ergens
in het ‘vrije’ westen. Met als middellijn, halverwege Paal 71 en Paal 72,
de provinciale grens tussen Noord en Zuid. Oostwaarts gaande kruisen
onze strandgoederen een wonderschoon lijnenspel. Eerst de vloedlijn.
Landinwaarts: de Rijksstrandpalenlijn en de reddende zeereep. Dan de
anti-allied Atlantik Wall. Dan de afgezande binnenduinrand en het water-
winkanaal. Dan de raar gehoekte N 206. En dan trekvaart, spoorlijn,
boezemwater, Hoofdvaart, HSL-spoorlijn, snelweg A4 en vliegtuigge-
luidslijn.Tot aan de plaslijn. Finish: einde Geniedijk. Het Fort bij Aalsmeer,
een van de 42 van de circulaire Stelling van Amsterdam. Strandgoe-
deren zijn juist nu een kans van jewelste: anti-cyclisch ‘groen’ gemengd
met anti-cyclisch ‘rood’.Arme duintuinen begroeid met stramme
staatsbosbomen die als divi divi’s zeggen uit welke hoek de wind waait.
Kortom: Publieke Werken van formaat die ‘ons’ als betrouwbare gidsen
doorheen de recessie loodsen.
Het hoogste eiland: 30.000 huizen
Het Haarlemmermeer was ooit de biotoop van de waterwolf. Nu is
het meer de meer. Dankzij de stoommachine.Aan het begin van de
20e eeuw ontsproot hier, gestapeld op de polderlogica, de prille logica
van het luchtverkeer. Een grasbaan werd aangelegd. Met de heersende
windrichting als leidraad. Landingsbaan werd vliegveld. De meer werd
stad: lucht-haven-stad. Bestemming an sich.
Ons voorstel: hier bestaan metropolitane ambities. De hang naar mobili-
teit neemt toe. Het vliegverkeer zal groeien. De lucht-haven-stad wordt
aero-metro-pool.Vooral intercontinentaal en continentaal. Maar krimp
komt er ook. Geluidskrimp.Vliegtuigen worden stiller. Hun bochten
korter. Binnen de huidige geluidslijnen van acceptatie trekken de nieuwe
geluidscontouren naar binnen. De geluidsarme zone daartussen wordt
allengs groter. Daar ‘groeit’Airport City De stad stulpt in: centripetaal.
Hier is plaats voor 30.000 huizen. Een amoebische ‘buiten’-wijk van de
grote metropolen elders.
55
57. als een stadje
In Delfshaven realiseert kinderopvang MAX een nieuw
BSO waar gewerkt wordt volgens Regio Emilia.De gedach-
te achter deze filosofie is dat alle kinderen beschikken over
honderd talen om zich uit te drukken. Naast de spreektaal
kunnen kinderen zich uiten in klanken, beweging, kleuren,
schilderen, bouwen, boetseren en zoveel meer. Ieder kind
is vanaf zijn geboorte rijk aan mogelijkheden, krachtig en
creatief.
Vanuit deze uitgangspunten werken pedagogen en kunste-
naars in kindercentra van Reggio Emilia al tientallen jaren
dagelijks samen met jonge kinderen in het onderzoeken
en het met elkaar uitwisselen van ideeën, gedachten, er-
varingen, hypotheses, herinneringen, dromen en theorieën.
Uniek vanwege de mogelijkheid de complexe denk- en
maakprocessen van jonge kinderen te volgen en verras-
send door de schoonheid van de producten van de kin-
deren.
Deze werkwijze is door ons vertaald in een interieur als
een klein dorpje, waarbij het ontwerp een rijke schakering
van gebruik van ruimte geeft.
Zo functioneert een huisje als atelier, er is een podium, er
kan een kookatelier georganiseerd worden, maar ook gaat
de ruimte gebruikt worden door de buurt als ontmoe-
tingsplek.
Om de kinderen bewust te laten zijn van de werking van
energie en verwarming en water wordt er louter en alleen
met duurzame materialen gewerkt en ook met restmateri-
alen. Zo worden de stoelen gemaakt van sloophout en de
kussens bekleedt met oude reclame doeken. trappen
57
58. Met regenwater de tuin laten groeien Afval als waardevol materiaal Weten hoeveel water je verbruikt
warme vloer en minder energieverbruik meubels die een duurzaam verhaal vertellen
Het laboratorium als duurzame proeftuin
Weten hoeveel energie je verbruikt Hergebruik zorgt voor creativiteitChillen op vrachtwagenzeil
Het duurzame bouwen
Kinderen laten meemaken hoe ze zelf
planten kunnen laten groeien is nuttig
voor goed leren omgaan met de natuur.
In het hele proces kunnen grondstoffen
gebruikt worden die anders niet ge-
bruikt zouden worden: in een regenton
opgevangen water en bijvoorbeeld eier-
schalen om te composteren.
Een duurzame leefomgeving heeft te
lijden onder afval. Het is niet alleen
zaak om de kinderen te laten inzien wat
hun afval doet maar ook wat zij met
hun afval zelf kunnen doen. Hergebruik
en het scheiden van afval zullen
basisprincipes moeten worden.
Net als zuinig omgaan met energie
is ook zuinig waterverbruik iets wat
kinderen moeten blijven weten. Een
systeem waarbij afvoerwater wordt
opgevangen en wordt gebruikt voor het
doorspoelen en een ‘stopknop’ zullen
water besparen: zo worden kinderen
bewust van hun eigen waterconsumptie.
Het laboratorium leent zich bij uitstek
om kinderen experimenten te laten
doen die gericht zijn op het krijgen
van een duurzame manier van denken.
Proefjes doen en ontdekken. De
nieuwsgierigheid van de kinderen doet
de rest.
Het interieur is voor het grootste
deel opgetrokken uit hout. Niet alleen
de kwaliteit van het hout bepaalt de
duurzaamheid, ook de afkomst. Daarom
is het belangrijk om te bouwen met
hout van een gecertificeerde houthan-
del.
Te recyclen materiaal is
voor kinderen meer dan
genoeg om hun ongeremde
verbeelding aan te spreken.
Deze creativiteit heeft
enkel nog begeleiding
nodig. Door een ruime
expositiemogelijkheid worden
de kinderen steeds weer
geprikkeld om op andere
manieren met het afval om
te gaan.
Naast zuinig watergebruik moeten kinderen ook verstandig
omgaan met energie. Dit kan eenvoudig inzichtelijk worden
gemaakt voor kinderen door bijvoorbeeld een energiemeter
te plaatsen bij een lamp die gedimd kan worden.
De chillruimte boven de toiletten moet een aangename
ruimte zijn, maar bijvoorbeeld ook makkelijk schoon
te houden. In plaats van stoffen bekleding voor de
banken stellen wij een bekleding van gebruikt zeil of
gebouwenposter voor: Hoogwaardig materiaal met
Meubels die zijn vervaardigd uit
gebruikt materiaal hebben een
zeggingskracht die ‘nieuw’ vervaardigde
meubels niet hebben. Ze vertellen een
verhaal van het leven wat ze ervoor
hebben gehad: een koffieblik, een
petfles, een autoband.
Een ruimte efficiënt verwarmen vermin-
dert het energieverbruik en daarmee
ook de kosten. Door vloerverwarming
kan er op een lagere temperatuur ver-
warmd worden terwijl de gevoelstem-
peratuur op peil blijft.Tevens wordt vlo-
erverwarming als een prettiger warmte
ervaren dan verwarming van radiatoren.
BEELDING 19-05-2009
63. no nonsens
bedrijfsgebouw ‘opZEEZAND’
Deep BV Amsterdam is een internationaal opererend
ingenieursbureau, gespecialiseerd in hydrografie en geo-
fysica. Het gebouw ligt in Amsterdam Noord aan het IJ.
Deep zocht naar een gebouw dat flexibel en inspirerend
is en met een façade die de identiteit van het bedrijf weer
zou geven. Daarom is gekozen voor drie belangrijke ma-
terialen: hout, container-profiel en beton. De compositie
van de façade maakt een simpele doos een interessante
plek voor andere bedrijven die zich ook in dit pand kun-
nen huisvesten.
Het interieur wordt bepaald door een kloof die alle func-
ties in het gebouw verbindt. Hierin leidt een trap de bo-
venste etage waar de lunchruimte, die grenst aan de dak-
tuin, een schitterend uitzicht over het IJ biedt.
63
70. de Twinkeling
De huid als beelddrager voor het gebouw: de
bovenste laag lijkt te rusten op enorme keien.
waardoor een tradioneel tweelaags gebouw
omgetoverd met een onmiskenbare uitstraling:
een gebouw voor kinderen.
op Zeezand
De huid als compositie van verschillende ma-
terialen geeft het bedrijfsgebouw niet alleen
een unieke uitstraling in het voormalige haven-
gebied Amsterdam Noord, maar drukt ook
de bedrijfscultuur uit van de hoofdgebruiker:
een typisch Amsterdams no nonsens onder-
neming
het Duinhuis
Voor de ommuring van het artificiële oester-
witte duindaklandschap hebben we gekozen
voor een rijk geschakeerde steen die remini-
seerd aan het zand in de duinen.
71. huid
71
Binnen de erotische aspecten van architectuur speelt de
bouwhuid de allergrootste rol. Alles is verloren bij de ver-
keerde huid, dat weten we allemaal. Welke huid hoort bij
dit gebouw? Een huid in Memento mori, vergane glorie en
trots verlangen iets te willen tonen wat hier was?
De gekozen bouwhuid moet ademen alsof alle gebouwde
omgeving leeft. Ondanks het gegeven dat het begrip huid
zich lijkt te beperken tot het oppervlak heeft huid een dikte,
die verband houdt met de achterliggende massa. De aard
van de huid van het gebouw moet men voelen.
De huid van het gebouw zoekt het snijpunt van warm en
koud, maar is daarbij aangenaam warmer dan koud. Haar
warmte is euclidisch en gepointilleerd. Haar grote vlakken
leven door plaatselijk temperatuurverschil.
Het stemmingsbeeld dat de huid ademt leeft op de grens
tussen voorgoed voorbij en voor eeuwig hier. De huid
heeft de distantie en trots van een paleis.
De kleur van de muren is altijd zo warm als nodig om de
kou te breken, zo koud als nodig om de lelijkheid van “te
lang onder de zonnebank gelegen” te mijden.
Aan de binnenkant scharkeren de gevels in huid en kleur
binnen een toon, de huid van de buitenkant voelt als één
geheel. Men moet het aanvoelen.
72.
73. gebouw met een ziel
Het kinderdienstcentrum het Duinhuis is een gezonde,
confortabele en speelse omgeving voor gehandicapte kinderen
en hun ouders. Een dergelijk project vraagt om creativiteit maar
ook om verantwoordelijkheid: kunstzinnigheid en functionaliteit
gaan hand in hand.
De typologie van het gebouw is geïnspireerd op de nabijgelegen
duinen. Het dak is daarbij de leidende draad in het hele gebouw.
Op deze wijze krijgen kinderen de mogelijkheid om elke, steeds
weer unieke, plek in het gebouw te ontdekken. De entree is
gemarkeerd door een lichtgevend torentje dat de oriëntatie
voor de kinderen makkelijk maakt. Het glooiende duindak wordt
gemarkeerd door de façades die zodoende een goede relatie
aangaan met de gebouwde omgeving.
73
81. centrale hal
het ‘duinlandschap’ in de centrale hal als duinovergang met trap legt een verbinding tussen binnen en buiten
zwembad
groepsruimte
81
82. Morfis architectuur /urbanisme is een ervaren bureau met veel ervaring in complexe opgaves.
Morfis architectuur en urbanisme kan door het bundelen van expertiese op gebied van stedenbouw
en architectuur een totaal oplossing aanbieden.
Met vaste partners beheersen wij het traject van kostenbewust en duurzaam ontwerpen, constructie
en projectmanagement. Dit geeft ons én opdrachtgever de vrijheid paden te bewandelen die een
verrijking geven aan het ontwerp.
Een voorbeeld hiervan is het kinderdienstencentrum het Duinhuis. Onze organisatie gaf de opdracht-
gever een ideale partner in het ontwerpen en realiseren van een uniek gebouw.
www.morfis.nl
bureau
83. Wagenstraat 151w
2512AV Den Haag
Nederland
T 00(31) 0624658133
M info@morfis.nl
W www.morfis.nl
Erik de Jong (1961) heeft gestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst te Den Haag en is als architect
afgestudeerd aan de Academie van Bouwkunst te Rotterdam.
Tijdens zijn studie heeft hij ruime ervaring in infrastructurele, stedenbouwkundigeen architectonische opgaves opgedaan
bij o.a. Maarten Struys, stadsarchitect van Rotterdam, EGM architecten en KuiperCompagnons.
Na zijn studie heeft hij bij Neutelings Riedijk architecten gewerkt.
In 1997 kreeg hij een startstipendium van het Fonds voor Beeldende Kunst en Architectuur en is zijn eigen buro gestart.
Hij heeft ervaring met projecten in binnen- en buitenland en werkt graag in verschillende coalities met beeldend kunste-
naars, stedenbouwkundigen, landschapsarchitecten en sociologen.
Naast zijn eigen praktijk is hij architect adviseur bij de welstandscommissie van Rotterdam geweest, bij De Jong Gorte-
maker als architect verantwoordelijk voor het kinderdienstencentrum ‘deTwinkeling’ in Horst en recent bij KOW als ar-
chitect van projecten van verschillend schaalnivo’s en programma’s. Hij heeft gedoceerd op de Academie van Bouwkunst
te Rotterdam en heeft diverse (internationale) workshops begeleid.
In 2004 heeft hij mede BEELDING Architectuur /Stedenbouw opgericht. In deze samenwerking heeft hij diverse projec-
ten geïnitieerd en tot uitvoering gebracht. Met Beelding is hij diverse male gehonoreerd met eervolle vermeldingen in
internationale prijsvragen. Erik de Jong is partner bij MORFIS Architectuur & Stedenbouw.
Arjen Knoester (1959) studeerde af aan de afdeling Bouwkunde van deTechnische Universiteit Delft in de afstudeerrich-
ting Stedenbouw enVolkshuisvesting.
Na de studie begon hij aan een grote reeks opgaven bij de gemeente Rotterdam, waar hij als hoofdontwerper werkte
aan onder ander de Delfshavense Schie, het Lloydskwartier, Stadshavens, maar ook aan een uitbreidingsplan voor Shang-
hai.
De grootste opgave waar hij aan werkte is de ontwikkeling van Nesselande, deelgemeente van Rotterdam.Van de eerste
conceptschets in 1995 tot de bouwplannen was hij als ontwerper / supervisor betrokken bij de totstandkoming van
deze badplaats in de polder.
Naast zijn werk bij de gemeente ontwikkelde hij in 2006 het winnend prijsvraagontwerp voor de uitbreiding van Nu-
enen, nabij Eindhoven. In datzelfde jaar richtte hij samen met Mariet Schoenmakers AM Concepts op.
Arjen Knoester is gastdocent geweest bij verschillende academies van bouwkunst,TU Delft en Windesheim in Zwolle. In
2008 keerde hij terug als senior ontwerper bij de gemeente Rotterdam en combineert dit sindsdien met de creatieve
versterking van MORFIS Architectuur & Stedenbouw.
Renato Jeuken (1981) is in 2003 afgestudeerd aan de Pontificia Universidade Catolica de Campinas (Brazilië) als archi-
tect en stedenbouwkundige.
Tijdens zijn studie organiseerde hij verschillende workshops waarin architectuurstudenten samenwerkten met arme
gemeenschappen. In 2004 werkte hij bij Atelier PRO in Den Haag en in 2005 werkt hij bij BEELDING als ontwerper aan
verschillende soorten projecten, van stedenbouw plannen tot interieurontwerp.
Renato Jeuken is partner bij MORFIS Architectuur & Stedenbouw.