Anno 2015 bevindt het faillissement zich nog altijd in een taboesfeer. Indien een persoon failliet verklaard wordt, dan beschouwt de goegemeente dit nog altijd als een persoonlijke faling. Vervolgens wordt de persoon, ‘de gefailleerde’, en zijn familie voor de rest van zijn leven ‘scheef’ bekeken. In de Verenigde Staten geldt er een andere publieke opinie nopens faillissement : de ene mislukking staat een nieuw succes niet in de weg, integendeel. Dienen wij deze positieve mentaliteit te absorberen?