2. Ջութակը (իտալերեն՝ violino) լարային
աղեղնավորերաժշտական
գործիք է, ջութակների ընտանիքում
(ալտ, թավջութակ, կոնտրաբաս)՝
ռեգիստրով ամենաբարձրը:
Ամենատարածված մենակատարային
գործիքներից է:
3. • Ունի չորս լար: Լարվածքը
կվինտային է (փոքր օկտավայի
սոլ, առաջին օկտավայի ռե, լյա,
երկրորդ օկտավայի մի):
Ձայնատարբերման հիմնական
միջոցը լարերի վրայով աղեղը
սահեցնելն է (arco), նվագելու
հատուկ միջոցներից
է պիցցիկատոն: Չափսը չի
գերացանցում 600 մմ:
Ուսուցման ժամանակ
օգտագործվում են 1/16, 1/8, 1/4,
1/2 չափերը, քանի որ
երեխաները սկսում են
պարապել երեք տարեկանից:
Նվագելուց գործիքը պահում են
ուսի վրա:
4. • Ծագել է VIII դարում
արաբների
կողմից Եվրոպականեր
կրներ բերված
աղեղնավոր
նվագարաններից, ըստ
այլ վարկածի
միջնադարյան
նվագարաններից՝
կրոտայից և վիելայից:
5. • Ջութակի դասական տեսակը
մշակվել է XV - XVI դարերի
ընթացքում
միաժամանակԻտալիայում, Ֆրան
սիայում, Լեհաստանում: XVI -
XVIII դարերում
հյուսիսայինԻտալիայում ձևավորվ
եցին ջութակի վարպետների
խոշորագույն
դպրոցներ՝Բրեգայում (Գ. Դա
սալո, Ջ. Մաջինի)
և Կրեմոնայում (Անդրեա և Նիկոլո
• . Ամատիներ, Ջ. Գվառների, Ա.
Ստրադիվարի):
6. • Վերջնականապես հաստատվեց
ջութակի կառուցվածքը, մշակվեց
գործիքների յուրահատուկ
տեմբրը: Կրեմոնայի ջութակները
մինչև այսօր էլ օգտագործվում են և
համարվում են չգերազանցված:
7. • Ջութակը որպես մենակատարային
համերգային գործիք, մեծ դեր խաղաց
երաժշտական արվեստի պատմության մեջ:
XVII - XVIII դարերի երաժշտական
գործիքային նոր ժանրերը (մենանվագ սոնատ,
կոնցերտ) առաջացան սկզբնապես որպես
ջութակի երաժշտական ժանրեր: Ջութակների
ընտանիքը կազմում է սիմֆոնիկ
նվագախմբի կորիզը:
9. Այսօր աշխարհում իտալացի
վարպետ Անտոնիո Ստրադիվարիի
պատրաստած 600 ջութակ կա:
2011թ-ին դրանցից մեկը վաճառվել է
մոտ 13 մլն դոլարով՝ Ճապոնիայի
ցունամիի զոհերին օգնելու
նպատակով կազմակերպված
բարեգործական աճուրդի ժամանակ:
