2.
Æskuár
Hallgrímur Pétursson er
talinn fæddur í Gröf á
Höfðaströnd árið 1614
Foreldrar hans voru Pétur
Guðmundsson og Solveig
Jónsdóttir
Hallgrímur var að mestu
alinn upp á Hólum í
Hjaltadal
Þar var faðir hans hringjari
3.
Æskuár
Hallgrímur þótti nokkuð baldinn í
æsku og af ókunnum ástæðum fer
hann frá Hólum
Hann flytur til Kaupmannahafnar
árið 1632
en þá um haustið kemst hann í
Vorrar frúar skóla
Hallgrímur fékk einnig vinnu hjá
járnsmiði og kolamanni
Haustið 1636 er hann kominn í efsta bekk
skólans
aðeins 22 ára
Í Danmörku fékk hann það hlutverk
að kenna íslensku fólki sem hafði
verið rænt í Tyrkjaráninu
Hann kenndi kristinfræði
4.
Í Kaupmannahöfn
Meðal hinna útleystu var
Guðríður Símonardóttir
Hún var talin í kringum 16
árum eldri en Hallgrímur
Fædd 1598
Guðríður var gift Eyjólfi
Sölmundarsyni
Honum var ekki rænt
Hallgrímur og Guðríður felldu
hugi saman í Kaupmannahöfn
Guðríður varð brátt
barnshafandi
5.
Til Íslands
Hallgrímur og Guðríður fluttust til
Íslands 1637
Guðríður var þá þunguð
Þá hafði Eyjólfur látist á sjó
Hallgrímur og Guðríður gengu í það
heilaga stuttu eftir komuna til Íslands
Árið 1644 var Hallgrímur vígður til
prests á Hvalsnesi
Árið 1651 var þeim veittur Saurbær á
Hvalfjarðarströnd
Vegna vinnu Hallgríms í
Halsesþingum
Hallgrímur og Guðríður áttu 3 börn
Eyjólfur var elstur, þá Guðmundur
og Steinunn var yngst sem dó á
fjórða ári.
Bær þeirra brann árið
1662
6.
Andlát
Árið 1665 átti Hallgrímur í
erfiðleikum með að þjóna
embætti sínu
Þau fluttu til Eyjólfs sonar
þeirra á Kalastöðum og síðan
að Ferstiklu
Þar lést Hallgrímur 27. október
árið 1674
Hallgrímur lést úr holdsveiki
60 að aldri
7.
Kveðskapurinn
Hallgrímur er tvímælalaust mesta
trúarskáld þjóðarinnar
Frægasta verk hans
eru Passíusálmarnir, ortir út
af píslarsögu Krists
Fyrst prentaðir á Hólum árið 1666
Önnur fræg ljóð eru t.d.
Allt eins blómstrið eina→
Heilræðavísur
Ölerindi
Hallgrímur orti einnig sálma út af
fyrri Samúelsbók og upphafi þeirrar
síðari en hætti þá í miðjum klíðum
Hallgrímur samdi einnig
guðrækileg rit í óbundnu
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, -
líf mannlegt endar skjótt.
Ég lifi' í Jesú nafni,
í Jesú nafni' eg dey,
þó heilsa' og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið gilt,
í Kristí krafti' eg segi:
Kom þú sæll, þá þú vilt.
Allt eins blómstrið
eina