1. Էկոլոգիական խնդիր բնական միջավայրի փոփոխությունն
է անթրոպոգեն գործոնների արդյունքում, որը հանգեցնում
է բնության կառուցվածքի, և ֆունկցիայի
խախտմանըֈԷկոլոգիական խդիրները, որոնք կապված են
լանդշաֆտի բաղադրամասերի կամ նրանց կոմպլեքսների
առանձին խախտումների հետ, պայմանականորեն կարելի
է խմբավորել 6 խմբի մեջ:
2.
մթնոլորտային(մթնոլորտիաղտո
տում` ռադիացիոն, քիմիական,
մեխանիկական, ջերմային)
ջրային (մակերևութային
և ստորգետնյա ջրերի սպառում և
աղտոտում, ծովերի ևօվկիանոսն
երի աղտոտում)
աշխարհաերկրամորֆոլոգիական
(անարդյունավետ պրոցեսների
ինտենսիվացում, ռելիեֆի և
աշխարհագրական կազմի
խախտում)
բնահողային
(հողերի աղտոտում, էրոզիա ,
դեֆլյացիա և
երկրորդային աղակալում և այլն)
4. կենսաբանական
(բուսականության տվյալներ,
անտառի
դեգրադացիա, արոտային դեգրե
սիա, տեսակային
բազմազանության կրճատում և
այլն)
կոմպլեքսային(
լանդշաֆտային) անապատացու
մ, կենսաբազմազանության
նվազում, բնապահպանական
տարածքների ռեժիմի
խախտում և այլն։
Բնության փոփոխման
վերաբերյալ էկոլոգիական
ուսումնասիրությունների
հիման վրա առանձնացնում են
հետևյալ էկոլոգիական
իրավիճակները.
անթրոպոէկոլոգիական, բնակչո
ւթյան կյանքի պայմանների և
առողջության փոփոխություն,
6. բնառեսուրսային, կապված
են բնական
ռեսուրսների օգտագործման և
սպառման հետ, վատացնում են
տնտեսության գործունեությունը
տարածքների վրա,
լանդշաֆտագենետիկական, պայմանավորված
են լանդշաֆտի
ամբողջականության
խախտմամբ, գենոֆոնդի կորստով, յ
ուրահատուկ բնական գործոնների
կորստով։
Էկոլոգիական խնդիրների
դասակարգումը կարելի է կատարել
նաև այլ չափանիշների հիման վրա.
ըստ առաջացման հիմնական
պատճառների կարելի է տարբերել.
էկոլոգիահիդրոտեխնիկական,
էկոլոգիաարդյունաբերական,
ըստ սրության
ոչ սուր,
չափավոր սուր,
սուր,
8. շատ սուր,
ըստ բարդության
պարզ,
բարդ,
շատ բարդ,
ըստ լուծման
հնարավորության
լուծելի,
դժվար լուծելի,
գրեթե անլուծելի,
ըստ
տարածաշրջանների
տարածական
գրավման
10. լոկալ,
ռեգիոնալ,
գլոբալ,
ըստ ժամանակահատվածի
կարճատև,
գրեթե չանհետացող,
ըստ սահմանառեգիոնալ
գրավման
12. Էեկոլոգիան հողմահարման ժամանակ ապարների քայքայումն է՝
վերածվելով փուխր նյութի կամ հանքաքարերի լուծույթի։
Էրոզիա են
կոչվում բոլոր այն ուղիները, որոնցով լուծված նյութը կամ փուխր
ապարի մասերն իրենց գտնվելու նախնական վայրից տարվում են այլ
վայրեր՝ սովորաբար ծանրության ուժի ազդեցությամբ։
Ապարի
կտորներր տեղաշարժվում են ջրի, սառցադաշտի կամ քամու միջոցով։
Տեղաշարժված ապարների քանակությունր կախված է ջրի հոսանքի
արագությունից, այդ պատճառով արագընթաց հորդ գետերը էրոզիայի
են ենթարկում հսկայական տարածքներ։
Էրոզիայի ենթարկված և
տեղաշարժված ապարների կտորները տեսակավորվում են րստ իրենց
չափի ե բնույթի։
Լուծված քիմիական տարրերը հասնում են ծով, որի
հետևանքով ջուրն էլ ավելի է աղիանում։
Բարեխառն կլիմայական
պայմաններում, որոնց բնորոշ են հաճախակի անձրևներր, կավի և
ավազի հատիկներր սկզբում քշում է անձրևաջուրր՝ լվանալով
լանջերը, այնուհետև, գետերը։
Ապարների ամենածանր կտորներն
առաջինն են կանգ առնում այն վայրերում, ուր գետի արագությունը
նվազում էֈ Ափերի մոտ, որտեղ ժայռերը շփվում են ծովի ջրի
հետ, ցամաքային զանգվածն անընդհատ էրոզիայի է ենթարկվում։