SlideShare a Scribd company logo
1 of 12
Download to read offline
Περικλέους Ἐπιτάφιος Λόγος

                              (Θουκυδίδου, Ἱστοριῶν Β´, § 35-46)




*35+ Οἱ μὲν πολλοὶ τῶν ἐνθάδε ἤδη             Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ὅσους ὡς τώρα ἔχουν
εἰρηκότων ἐπαινοῦσι τὸν προσθέντα τ῵          μιλήσει ἀπὸ τὸ βῆμα αὐτὸ συνηθίζουν νὰ
νόμῳ τὸν λόγον τόνδε, ὡς καλὸν ἐπὶ τοῖς       ἐπαινοῦν ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος στὸν νόμο ποὺ
ἐκ τῶν πολέμων θαπτομένοις                    διέπει τὴν ταφὴ τῶν νεκρῶν πρόσθεσε τὴν
ἀγορεύεσθαι αὐτόν. ἐμοὶ δὲ ἀρκοῦν ἅν          διάταξη αὐτὴ περὶ ἐπιταφίου λόγου, γιατὶ
ἐδόκει εἶναι ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἔργῳ               θεωροῦν ὅτι ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀπονέμεται
γενομένων ἔργῳ καὶ δηλοῦσθαι τὰς τιμάς,       μιὰ τέτοια τιμὴ στοὺς νεκροὺς τῶν πολέμων
οἷα καὶ νῦν περὶ τὸν τάφον τόνδε δημοσίᾳ      κατὰ τὸν ἐνταφιασμό τους. Σὲ μένα ἐν
παρασκευασθέντα ὁρᾶτε, καὶ μὴ ἐν ἑνὶ          τούτοις θὰ φαινόταν ὅτι εἶναι προτιμότερο,
ἀνδρὶ πολλῶν ἀρετὰς κινδυνεύεσθαι εὖ τε       οἱ τιμὲς ποὺ ἀπονέμονται σὲ ἄνδρες, οἱ
καὶ χεῖρον εἰπόντι πιστευθῆναι. χαλεπὸν       ὁποῖοι ἀναδείχθηκαν γενναῖοι με τὰ ἔργα
γὰρ τὸ μετρίως εἰπεῖν ἐν ᾧ μόλις καὶ ἡ        τους, νὰ ἐκδηλώνονται καὶ αὐτὲς μὲ ἔργα
δόκησις τῆς ἀληθείας βεβαιοῦται. ὅ τε γὰρ     μόνο, ὅπως εἶναι π.χ. αὐτές, τὶς ὁποῖες τώρα
ξυνειδὼς καὶ εὔνους ἀκροατὴς τάχ᾿ ἄν τι       βλέπετε γύρω ἀπὸ τὸν ἐνταφιασμό τους,
ἐνδεεστέρως πρὸς ἃ βούλεταί τε καὶ            ποὺ ἔγινε δημοσίᾳ δαπάνῃ, καὶ ὄχι νὰ
ἐπίσταται νομίσειε δηλοῦσθαι, ὅ τε            ἐξαρτῶνται οἱ ἀρετὲς τῶν πολλῶν ἀπὸ τὴν
ἄπειρος ἔστιν ἃ καὶ πλεονάζεσθαι, διὰ         ἱκανότητα ἥ τὴν ἀνικανότητα ἑνὸς
φθόνον, εἴ τι ὑπὲρ τὴν αὑτοῦ φύσιν            ἀνθρώπου, νὰ κανονίζεται δηλαδὴ ἡ περὶ
ἀκούοι. μέχρι γὰρ τοῦδε ἀνεκτοὶ οἱ            αὐτῶν ἐκτίμηση τῶν ἀκροατῶν ἀπὸ τὴν
ἔπαινοί εἰσι περὶ ἑτέρων λεγόμενοι, ἐς        εὐφράδεια ἥ μὴ εὐφράδεια τοῦ ρήτορα. Γιατὶ
ὅσον ἅν καὶ αὐτὸς ἕκαστος οἴηται ἱκανὸς       εἶναι δύσκολο πράγμα νὰ μιλήσει κανεὶς
εἶναι δρᾶσαί τι ὧν ἤκουσεν· τ῵ δὲ             ἀντικειμενικὰ (χωρὶς δηλαδὴ νὰ πεῖ οὔτε
ὑπερβάλλοντι αὐτῶν φθονοῦντες ἤδη καὶ         λιγότερα οὔτε περισσότερα ἀπὸ ὅ,τι πρέπει)
ἀπιστοῦσιν. ἐπειδὴ δὲ τοῖς πάλαι οὕτως        γιὰ κάποιο θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο εἶναι δύσκολο
ἐδοκιμάσθη ταῦτα καλῶς ἔχειν, χρὴ καὶ         νὰ ἐξακριβωθεῖ καὶ αὐτὴ ἀκόμα ἡ ἁπλὴ
ἐμὲ ἑπόμενον τ῵ νόμῳ πειρᾶσθαι ὑμῶν           ἰδέα, ὅτι τὰ λεγόμενα ἀπὸ τὸν ρήτορα εἶναι
τῆς ἑκάστου βουλήσεώς τε καὶ δόξης            ἀληθινά. Γιατὶ ὁ ἀκροατής, ὁ ὁποῖος
τυχεῖν ὡς ἐπὶ πλεῖστον.                       γνωρίζει τὰ πράγματα καὶ εἶναι εὐνοϊκὰ
                                              διατεθειμένος πρὸς αὐτοὺς ποὺ τὰ ἔπραξαν,
                                              θὰ σχημάτιζε ἴσως τὴν ἰδέα, ὅτι αὐτὰ
                                              ἐκτέθηκαν κάπως κατώτερα ἀπὸ ὅ,τι αὐτὸς
                                              γνωρίζει καὶ ἐπιθυμεῖ, ἐνῶ ἀντίθετα, ὅποιος
                                              τὰ ἀγνοεῖ, θὰ σκεπτόταν ὅτι μερικὰ
                                              ἐκτέθηκαν ἀρκετὰ μεγαλοποιημένα, καὶ
                                              αὐτὸ ἀπὸ φθόνο, τὸν ὁποῖο δοκιμάζει ὁ
                                              ἄνθρωπος, ὅταν ἀκούει κάτι τὸ ὁποῖο
                                              ὑπερβαίνει τὶς δικές του φυσικὲς δυνάμεις.
                                              Γιατὶ οἱ ἄνθρωποι ἀνέχονται τοὺς ἐπαίνους
                                              ποὺ λέγονται γιὰ ἄλλους μόνο ἐφόσον κάθε
                                              ἀκροατὴς ἔχει τὴ γνώμη, ὅτι καὶ αὐτὸς εἶναι
                                              ἱκανὸς νὰ πράξει κάτι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀκούει.
                                              Ἐνῶ γιὰ κάθε τί, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ
                                              τὶς δυνάμεις του, αἰσθάνεται διὰ μιᾶς φθόνο
                                              καὶ δυσπιστία. Ἐφόσον ὅμως οἱ πρόγονοί
μας ἔκριναν ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο πρέπει
                                            νὰ γίνονται τὰ πράγματα αὐτά, πρέπει κι
                                            ἐγὼ νὰ ἀκολουθήσω τὸ ἔθιμο αὐτὸ καὶ νὰ
                                            προσπαθήσω νὰ ἱκανοποιήσω τὴν ἐπιθυμία
                                            καὶ τὴν γνώμη τοῦ καθενός σας ὅσο
                                            μπορέσω περισσότερο.

*36+ Ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων            Θὰ μιλήσω πρῶτα πρῶτα γιὰ τοὺς
πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς καὶ πρέπον δὲ    προγόνους μας. Διότι εἶναι δίκαιο, ἀλλὰ
ἅμα ἐν τ῵ τοι῵δε τὴν τιμὴν ταύτην τῆς       συγχρόνως καὶ πρέπον, σὲ μιὰ τέτοια
μνήμης δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ     περίσταση, κατὰ τὴν ὁποία θρηνοῦμε καὶ
αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν                  ἐγκωμιάζουμε τοὺς νεκρούς μας, νὰ τοὺς
ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι᾿     ἀπονέμεται ἡ τιμὴ αὐτὴ νὰ μνημονεύονται
ἀρετὴν παρέδοσαν. καὶ ἐκεῖνοί τε ἄξιοι      πρῶτοι. Γιατὶ δὲν ὑπῆρξαν οὔτε μία στιγμή,
ἐπαίνου καὶ ἔτι μᾶλλον οἱ πατέρες ἡμῶν·     κατὰ τὴν ὁποία νὰ ἔπαυσαν νὰ κατοικοῦν
κτησάμενοι γὰρ πρὸς οἷς ἐδέξαντο ὅσην       τὴν χώρα αὐτή, καὶ χάρις στὴν ἀνδρεία τοὺς
ἔχομεν ἀρχὴν οὐκ ἀπόνως ἡμῖν τοῖς νῦν       διαφύλατταν τὴν ἐλευθερία της ἀπὸ γενεὰ
προσκατέλιπον. τὰ δὲ πλείω αὐτῆς αὐτοὶ      σὲ γενεὰ μέχρι τῶν ἡμερῶν μας καὶ μᾶς τὴν
ἡμεῖς οἵδε οἱ νῦν ἔτι ὄντες μάλιστα ἐν τῇ   παράδωσαν ἐλεύθερη. Καὶ ἐκεῖνοι λοιπὸν
καθεστηκυίᾳ ἡλικίᾳ ἐπηυξήσαμεν καὶ τὴν      εἶναι ἄξιοι ἐπαίνου ἀλλὰ ἀκόμη
πόλιν τοῖς πᾶσι παρεσκευάσαμεν καὶ ἐς       περισσότερο οἱ πατέρες μας. Γιατὶ ἐπὶ πλέον
πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνην αὐταρκεστάτην.       ἐκείνων, τὰ ὁποῖα κληρονόμησαν,
ὧν ἐγὼ τὰ μὲν κατὰ πολέμους ἔργα, οἷς       ἀπέκτησαν μὲ πολλοὺς κόπους καὶ
ἕκαστα ἐκτήθη, ἥ εἴ τι αὐτοὶ ἥ οἱ πατέρες   κληροδότησαν σὲ μᾶς τοὺς σημερινοὺς ὅλη
ἡμῶν βάρβαρον ἥ Ἕλληνα πολέμιον             αὐτὴ τὴν ἐπικράτεια ποὺ κατέχουμε
ἐπιόντα προθύμως ἠμυνάμεθα,                 σήμερα. Τὸ δὲ ἔργο τῆς περαιτέρω
μακρηγορεῖν ἐν εἰδόσιν οὐ βουλόμενος        βελτίωσης, τὸ ἐπιτελέσαμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ποὺ
ἐάσω· ἀπὸ δὲ οἵας τε ἐπιτηδεύσεως           εἴμαστε συγκεντρωμένοι ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι
ἤλθομεν ἐπ᾿ αὐτὰ καὶ μεθ᾿ οἵας πολιτείας    βρισκόμαστε ἀκόμη σὲ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν
καὶ τρόπων ἐξ οἵων μεγάλα ἐγένετο,          ἡλικία μας, καὶ ἐμεῖς ἐφοδιάσαμε τὴν πόλη
ταῦτα δηλώσας πρῶτον εἶμι καὶ ἐπὶ τὸν       μας μὲ ὅλα τὰ πράγματα, ὥστε νὰ εἶναι
τῶνδε ἔπαινον, νομίζων ἐπί τε τ῵ παρόντι    αὐταρκέστατη καὶ γιὰ πόλεμο καὶ γιὰ
οὐκ ἅν ἀπρεπῆ λεχθῆναι αὐτὰ καὶ τὸν         εἰρήνη. Ἀπὸ ὅλα δὲ αὐτὰ ἐγὼ ὅσα μὲν
πάντα ὅμιλον καὶ ἀστῶν καὶ ξένων            ἀναφέρονται σὲ πολεμικὰ κατορθώματα, μὲ
ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι αὐτῶν.             τὰ ὁποῖα ἔγινε ἡ κάθε μιὰ κατάκτηση, ἥ
                                            ἀφοροῦν τὴν ἐνεργητικότητα, μὲ τὴν ὁποία
                                            ἀποκρούσαμε, εἴτε ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ εἴτε οἱ
                                            πρόγονοί μας, τοὺς ἑκάστοτε ἐπελθόντες
                                            ἐναντίον μας Βαρβάρους ἥ Ἕλληνες, ὅλα
                                            αὐτά, θὰ τὰ παραλείψω, γιατὶ δὲν ἐπιθυμῶ
                                            νὰ ἀπεραντολογῶ ἐνώπιον ἀνθρώπων, οἱ
                                            ὁποῖοι τὰ γνωρίζουν.

                                            Ἀλλὰ μὲ ποιὸν τρόπο φθάσαμε στὸ σημεῖο
                                            αὐτὸ τῆς δύναμης ποὺ εἴμαστε σήμερα, καὶ
                                            μὲ ποιὰ μορφὴ πολιτεύματος καὶ μὲ ποιὲς
                                            συνήθειες ἔγινε μεγάλη ἡ δύναμή μας, ὅλα
                                            αὐτὰ θὰ ἀναπτύξω πρῶτα, καὶ ἔπειτα θὰ
                                            προχωρήσω στὸ ἐγκώμιο αὐτῶν ἐδῶ τῶν
                                            νεκρῶν, γιατὶ νομίζω ὅτι δὲν εἶναι
                                            ἀνάρμοστο νὰ λεχθοῦν αὐτὰ καὶ γιὰ τὴν
παροῦσα περίσταση, καὶ δὲν εἶναι ἀνώφελο
                                            νὰ τὰ ἀκούσουν ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι,
                                            ἀστοὶ καὶ ξένοι.

*37+ Ξρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ        Ἔχουμε δηλαδὴ πολίτευμα, τὸ ὁποῖο δὲν
τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ        ἀντιγράφει τοὺς νόμους ἄλλων, μᾶλλον δὲ
μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἥ μιμούμενοι       ἐμεῖς οἱ ἴδιοι εἴμαστε ὑπόδειγμα σὲ μερικοὺς
ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς         παρὰ μιμούμαστε ἄλλους. Καὶ ὀνομάζεται
ὀλίγους ἀλλ᾿ ἐς πλείονας οἰκεῖν             μὲν δημοκρατία, γιατὶ ἡ διοίκηση εἶναι στὰ
δημοκρατία κέκληται· μέτεστι δὲ κατὰ μὲν    χέρια τῶν πολλῶν καὶ ὄχι τῶν ὀλίγων,
τοὺς νόμους πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ    ἔναντι δὲ τῶν νόμων εἶναι ὅλοι ἴσοι στὶς
ἴσον, κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν, ὡς ἕκαστος ἔν    ἰδιωτικές τους διαφορές, ἐνῶ ὡς πρὸς τὴν
τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ μέρους τὸ πλέον ἐς    θέση τους στὸν δημόσιο βίο κάθε ἕνας
τὰ κοινὰ ἥ ἀπ᾿ ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ᾿ αὖ   προτιμᾶται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ δημόσια
κατὰ πενίαν, ἔχων γέ τι ἀγαθὸν δρᾶσαι       ἀξιώματα ἀνάλογα μὲ τὴν ἐπίδοση τὴν
τὴν πόλιν, ἀξιώματος ἀφανείᾳ                ὁποία σημειώνει σὲ αὐτά, δηλαδὴ ἡ δημόσιά
κεκώλυται. ἐλευθέρως δὲ τά τε πρὸς τὸ       του σταδιοδρομία ἐξαρτᾶται μᾶλλον ἀπὸ
κοινὸν πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν πρὸς          τὴν ἀτομική του ἀξία καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν
ἀλλήλους τῶν καθ᾿ ἡμέραν                    κοινωνικὴ τάξη, ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται,
ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι᾿ ὀργῆς τὸν     οὔτε πάλι ἕνας, ὁ ὁποῖος εἶναι μὲν φτωχὸς
πέλας, εἰ καθ᾿ ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες,      ἔχει ὅμως τὴν ἱκανότητα νὰ παράσχει
οὐδὲ ἀζημίους μέν, λυπηρὰς δὲ τῇ ὄψει       κάποια ὑπηρεσία στὴν πατρίδα του,
ἀχθηδόνας προστιθέμενοι. ἀνεπαχθῶς δὲ       ἐμποδίζεται σὲ αὐτὸ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι
τὰ ἴδια προσομιλοῦντες τὰ δημόσια διὰ       εἶναι ἄγνωστος. Ζοῦμε δὲ σὰν ἐλεύθεροι
δέος μάλιστα οὐ παρανομοῦμεν, τῶν τε        ἄνθρωποι, καὶ σὰν πολίτες στὸν δημόσιο βίο
αἰεὶ ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει καὶ τῶν         καὶ σὰν ἄτομα στὸν ἰδιωτικό, στὶς ἐπιδιώξεις
νόμων, καὶ μάλιστα αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ᾿        μας τῆς καθημερινῆς ζωῆς, κατὰ τὶς ὁποῖες
ὠφελίᾳ τῶν ἀδικουμένων κεῖνται καὶ ὅσοι     δὲν κοιτᾶμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον μὲ
ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην        καχυποψία, δὲν θυμώνουμε μὲ τὸν γείτονά
φέρουσιν.                                   μας, ὅταν κάνει ὅ,τι τοῦ ἀρέσει, οὔτε
                                            παίρνουμε μία φυσιογνωμία σκυθρωπή, ἡ
                                            ὁποία μπορεῖ νὰ μὴν βλάπτει τὸν ἄλλο,
                                            πάντως ὅμως εἶναι δυσάρεστη. Ἐνῶ δὲ στὴν
                                            ἰδιωτική μας ζωὴ συναναστρεφόμαστε
                                            μεταξύ μας χωρὶς νὰ ἐνοχλεῖ ὁ ἕνας τὸν
                                            ἄλλον, στὴν δημόσιά μας ζωή, σὰν πολίτες,
                                            ἀπὸ σεβασμὸ πρὸ πάντων δὲν
                                            παραβαίνουμε τοὺς νόμους, ὑπακοῦμε δὲ
                                            στοὺς ἑκάστοτε κατέχοντες τὰ δημόσια
                                            ἀξιώματα καὶ στοὺς νόμους, πρὸ
                                            περισσότερο σὲ ἐκείνους ἀπὸ τοὺς νόμους,
                                            ποὺ ἔχουν θεσπιστεῖ γιὰ ὑποστήριξη τῶν
                                            ἀδικούμενων, καὶ σὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἅν
                                            καὶ ἄγραφοι, ἡ παράβασή τους φέρνει
                                            πανθομολογούμενη ντροπὴ στοὺς
                                            παραβάτες.

*38+ Καὶ μὴν καὶ τῶν πόνων πλείστας         Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ πνεῦμα μας ἔχουμε ἐφεύρει
ἀναπαύλας τῇ γνώμῃ ἐπορισάμεθα,             πλείστους ὅσους τρόπους νὰ τὸ
ἀγῶσι μέν γε καὶ θυσίαις διετησίοις         ἀνακουφίζουμε ἀπὸ τοὺς κόπους, μὲ
νομίζοντες, ἰδίαις δὲ κατασκευαῖς           ἑορταστικοὺς ἀγῶνες καὶ θυσίες, τὶς ὁποῖες
εὐπρεπέσιν, ὧν καθ᾿ ἡμέραν ἡ τέρψις τὸ      ἔχουμε καθιερώσει καθ᾿ ὅλη τὴν διάρκεια
λυπηρὸν ἐκπλήσσει. ἐπεσέρχεται δὲ διὰ       τοῦ ἔτους, καὶ μὲ εὐπρεπῆ ἰδιωτικὰ
μέγεθος τῆς πόλεως ἐκ πάσης γῆς τὰ          οἰκήματα, ἡ δὲ εὐχαρίστηση τὴν ὁποία
πάντα, καὶ ξυμβαίνει ἡμῖν μηδὲν             καθημερινὰ ἀπολαμβάνουμε ἀπὸ ὅλα αὐτά,
οἰκειοτέρᾳ τῇ ἀπολαύσει τὰ αὐτοῦ ἀγαθὰ      διώχνει τὴν μελαγχολία. Λόγω δὲ τοῦ
γιγνόμενα καρποῦσθαι ἥ καὶ τὰ τῶν           μεγάλου ἀριθμοῦ τῶν κατοίκων τῆς πόλης
ἄλλων ἀνθρώπων.                             μας εἰσάγονται σὲ αὐτὴν προϊόντα ὅλου τοῦ
                                            κόσμου, καὶ συμβαίνει νὰ ἀπολαμβάνουμε
                                            ἔτσι τὰ προϊόντα τῶν ἄλλων χωρῶν μὲ ὅση
                                            οἰκειότητα καταναλώνουμε τὰ προϊόντα της
                                            Ἀττικῆς (σὰν νὰ εἶναι δηλαδὴ δικά μας).

*39+ Διαφέρομεν δὲ καὶ ταῖς τῶν             Ὑπερέχουμε δὲ ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους μας
πολεμικῶν μελέταις τῶν ἐναντίων τοῖσδε.     καὶ στὴν πολεμικὴ προετοιμασία κατὰ τὰ
τήν τε γὰρ πόλιν κοινὴν παρέχομεν, καὶ      ἑξῆς: Τὴν πόλη μας π.χ. τὴν παρέχουμε
οὐκ ἔστιν ὅτε ξενηλασίαις ἀπείργομέν        ἀνοιχτή σε ὅλον τὸν κόσμο, καὶ ποτὲ δὲν
τινα ἥ μαθήματος ἥ θεάματος, ὃ μὴ           ἀποκλείουμε κανέναν διώχνοντας τοὺς
κρυφθὲν ἄν τις τῶν πολεμίων ἰδὼν            ξένους ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἀκρόαμα ἥ θέαμα,
ὠφεληθείη, πιστεύοντες οὐ ταῖς              ἀπὸ τὸ ὁποῖο, ἅν δὲν τὸ κρατήσουμε μυστικὸ
παρασκευαῖς τὸ πλέον καὶ ἀπάταις ἥ τ῵       καὶ τὸ δεῖ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας,
ἀφ᾿ ἡμῶν αὐτῶν ἐς τὰ ἔργα εὐψύχῳ· καὶ       εἶναι δυνατὸν νὰ ὠφεληθεῖ, καὶ αὐτὸ γιατὶ
ἐν ταῖς παιδείαις οἱ μὲν ἐπιπόνῳ ἀσκήσει    ἔχουμε ἐμπιστοσύνη ὄχι τόσο στὶς
εὐθὺς νέοι ὄντες τὸ ἀνδρεῖον μετέρχονται,   πολεμικὲς προετοιμασίες καὶ τὰ
ἡμεῖς δὲ ἀνειμένως διαιτώμενοι οὐδὲν        στρατηγήματα ὅσο στὴν ἔμφυτη
ἧσσον ἐπὶ τοὺς ἰσοπαλεῖς κινδύνους          γενναιότητά μας ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἔργα. Στὸ
χωροῦμεν. τεκμήριον δέ· οὔτε γὰρ            ζήτημα δὲ πάλι τῆς ἀγωγῆς, ἐνῶ ἐκεῖνοι
Λακεδαιμόνιοι καθ᾿ ἑαυτούς, μεθ᾿            ὑποβάλλονται ἀπὸ τὴν νεαρή τους ἀκόμα
ἁπάντων δὲ ἐς τὴν γῆν ἡμῶν                  ἡλικία σὲ συνεχῆ καὶ ἐπίπονη ἄσκηση, μὲ
στρατεύουσι, τήν τε τῶν πέλας αὐτοὶ         τὴν ὁποία ἐπιδιώκουν νὰ γίνουν γενναῖοι,
ἐπελθόντες οὐ χαλεπῶς ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ        ἐμεῖς ζοῦμε μὲ ὅλες τὶς ἀνέσεις καὶ ὅμως
τοὺς περὶ τῶν οἰκείων ἀμυνομένους           εἴμαστε ἐξ ἴσου πρόθυμοι νὰ
μαχόμενοι τὰ πλείω κρατοῦμεν. ἁθρόᾳ τε      ἀντιμετωπίσουμε τοὺς κινδύνους, τοὺς
τῇ δυνάμει ἡμῶν οὐδείς πω πολέμιος          ὁποίους ἀντιμετωπίζουν καὶ αὐτοί. Καὶ νὰ ἡ
ἐνέτυχε διὰ τὴν τοῦ ναυτικοῦ τε ἅμα         ἀπόδειξη: ἐνῶ οἱ Λακεδαιμόνιοι
ἐπιμέλειαν καὶ τὴν ἐν τῇ γῇ ἐπὶ πολλὰ       ἐκστρατεύουν κατὰ τῆς χώρας μας μὲ ὅλους
ἡμῶν αὐτῶν ἐπίπεμψιν· ἥν δέ που μορίῳ       τους τοὺς συμμάχους καὶ ποτὲ μόνοι, ἐμεῖς
τινὶ προσμείξωσι, κρατήσαντές τέ τινας      ἐπερχόμαστε κατὰ τῶν ἄλλων ἐντελῶς
ἡμῶν πάντας αὐχοῦσιν ἀπεῶσθαι καὶ           μόνοι, καὶ τὶς περισσότερες φορὲς νικᾶμε
νικηθέντες ὑφ᾿ ἁπάντων ἡσσῆσθαι. καίτοι     χωρὶς καμία δυσκολία τοὺς ἀντιπάλους μας,
εἰ ῥᾳθυμίᾳ μᾶλλον ἥ πόνων μελέτῃ καὶ        μολονότι ἐκεῖνοι μὲν μάχονται ὑπὲρ βωμῶν
μὴ μετὰ νόμων τὸ πλέον ἥ τρόπων             καὶ ἑστιῶν, ἐμεῖς δὲ εἴμαστε σὲ ξένο ἔδαφος.
ἀνδρείας ἐθέλομεν κινδυνεύειν,              Καὶ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας δὲν
περιγίγνεται ἡμῖν τοῖς τε μέλλουσιν         ἀντιμετώπισε μέχρι σήμερα τὶς δυνάμεις
ἀλγεινοῖς μὴ προκάμνειν, καὶ ἐς αὐτὰ        μας ἑνωμένες, γιατὶ ἀφ᾿ ἑνὸς καταβάλλουμε
ἐλθοῦσι μὴ ἀτολμοτέρους τῶν αἰεὶ            πολλὲς φροντίδες ταυτόχρονα καὶ γιὰ τὸ
μοχθούντων φαίνεσθαι, καὶ ἔν τε τούτοις     ναυτικό μας, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου κατατέμνουμε
τὴν πόλιν ἀξίαν εἶναι θαυμάζεσθαι καὶ       τὶς δυνάμεις μας τοῦ πεζικοῦ καὶ τὶς
ἔτι ἐν ἄλλοις.                              στέλνουμε σὲ πολλὰ σημεῖα τῆς ἐπικράτειάς
                                            μας. Ἂν δὲ κάπου μὲ μέρος μόνο τῆς
                                            δύναμής μας συμπλακοῦν οἱ ἀντίπαλοί μας,
                                            τότε, ἅν μὲν νικήσουν, καυχῶνται ὅτι μᾶς
νίκησαν ὅλους, ἅν δὲν νικηθοῦν,
                                             διακηρύσσουν ὅτι νικήθηκαν ἀπὸ ὅλους. Καὶ
                                             βέβαια, ἅν ἐμεῖς ἀντιμετωπίζουμε μὲ πολλὴ
                                             προθυμία τοὺς κινδύνους, μᾶλλον μὲ μιὰ
                                             ἀφροντισιὰ καὶ ἄνεση παρὰ μετὰ ἀπὸ
                                             ἐπίπονη ἄσκηση, καὶ μὲ ἀνδρεία, ἡ ὁποία
                                             ὀφείλεται ὄχι τόσο στὴν ἐπιβολὴ τῶν νόμων
                                             ὅσο στὴν φυσική μας εὐψυχία, ἔχουμε τὸ
                                             πλεονέκτημα ὅτι δὲν καταπονούμεθα
                                             προκαταβολικὰ γιὰ δεινά, τὰ ὁποῖα ἀνήκουν
                                             ἀκόμα στὸ μέλλον, καὶ ὅτι, ὅταν φθάσει ἡ
                                             ὥρα τῶν δεινῶν αὐτῶν, ἀποδεικνυόμαστε
                                             ὅτι δὲν εἴμαστε λιγότερο τολμηροὶ ἀπὸ
                                             ἐκείνους ποὺ μοχθοῦν ἀδιάκοπα. Δὲν εἶναι
                                             δὲ σὲ αὐτὰ μόνο ἀξιοθαύμαστη ἡ πόλη μας
                                             ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὰ ἀκόμη.

*40+ Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ᾿ εὐτελείας      Γιατὶ εἴμαστε λάτρεις τοῦ ὡραίου, ὅμως
καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας·              χωρὶς σπατάλη χρήματος, καὶ καλλιεργοῦμε
πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον καιρ῵ ἥ λόγου         τὸ πνεῦμα χωρὶς νὰ χάνουμε τὴν ἀνδρεία
κόμπῳ χρώμεθα, καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ           μας. Καὶ μεταχειριζόμαστε τὸν πλοῦτο
ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν, ἀλλὰ μὴ              περισσότερο σὰν μία εὐκαιρία δράσης παρὰ
διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον. ἔνι τε τοῖς         σὰν ἀφορμὴ κομπορρημοσύνης, τὸ νὰ
αὐτοῖς οἰκείων ἅμα καὶ πολιτικῶν             ὁμολογεῖ δὲ κανεὶς τὴν φτώχειά του δὲν
ἐπιμέλεια, καὶ ἑτέροις πρὸς ἔργα             εἶναι ντροπή, εἶναι ὅμως αἰσχρότερο τὸ νὰ
τετραμμένοις τὰ πολιτικὰ μὴ ἐνδεῶς           μὴν προσπαθεῖ νὰ τὴν ἀποφύγει μὲ τὴν
γνῶναι· μόνοι γὰρ τόν τε μηδὲν τῶνδε         ἐργασία. Ἐπὶ πλέον, οἱ ἴδιοι ἐμεῖς ὅλοι
μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ᾿ ἀχρεῖον        εἴμαστε σὲ θέση νὰ φροντίζουμε
νομίζομεν, καὶ οἱ αὐτοὶ ἤτοι κρίνομέν γε ἥ   ταυτόχρονα γιὰ τὶς ἰδιωτικές μας ὑποθέσεις
ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς τὰ πράγματα, οὐ            καὶ γιὰ τὶς ὑποθέσεις τῆς πόλης μας, καὶ
τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις βλάβην               ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι απασχολημενοι μὲ
ἡγούμενοι, ἀλλὰ μὴ προδιδαχθῆναι             ἰδιωτικὲς ἐπιχειρήσεις καὶ αὐτοὶ ἀκόμα
μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἥ ἐπὶ ἃ δεῖ ἔργῳ        κατέχουν τὰ πολιτικὰ ζητήματα στὴν
ἐλθεῖν. διαφερόντως γὰρ δὴ καὶ τόδε          ἐντέλεια. Γιατὶ εἴμαστε ὁ μόνος λαὸς ποὺ
ἔχομεν ὥστε τολμᾶν τε οἱ αὐτοὶ μάλιστα       τὸν μὴ ἀναμειγνυόμενο καθόλου στὰ κοινὰ
καὶ περὶ ὧν ἐπιχειρήσομεν ἐκλογίζεσθαι·      δὲν τὸν θεωροῦμε φιλήσυχο ἀλλὰ ἄχρηστο,
ὃ τοῖς ἄλλοις ἀμαθία μὲν θράσος,             καὶ οἱ μόνοι ποὺ ὅποτε δὲν τὰ ἐπινοοῦμε καὶ
λογισμὸς δὲ ὄκνον φέρει. κράτιστοι δ᾿ ἅν     δὲν τὰ προτείνουμε οἱ ἴδιοι πάντως ἔχουμε
τὴν ψυχὴν δικαίως κριθεῖεν οἱ τά τε δεινὰ    τὴ δύναμη νὰ κρίνουμε σωστὰ τὰ
καὶ ἡδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες καὶ          λαμβανόμενα μέτρα, τοὺς δὲ λόγους δὲν
διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν            τοὺς θεωροῦμε καθόλου ἐμπόδιο τῶν ἔργων,
κινδύνων. καὶ τὰ ἐς ἀρετὴν ἐνηντιώμεθα       ἀλλὰ μᾶλλον θεωροῦμε σὰν ἐμπόδιο τὸ νὰ
τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ πάσχοντες εὖ, ἀλλὰ      μὴν ἔχουμε κατατοπισθεῖ προφορικὰ σὲ ὅσα
δρῶντες κτώμεθα τοὺς φίλους.                 ἔχουμε νὰ κάνουμε, πρὶν καταπιαστοῦμε μὲ
βεβαιότερος δὲ ὁ δράσας τὴν χάριν ὥστε       αὐτά. Γιατὶ ὑπερέχουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους
ὀφειλομένην δι᾿ εὐνοίας ᾧ δέδωκε σῴζειν·     καὶ ὡς πρὸς αὐτὸ ἀκόμη, ὅτι δηλαδὴ ἐμεῖς οἱ
ὁ δὲ ἀντοφείλων ἀμβλύτερος, εἰδὼς οὐκ ἐς     ἴδιοι ἀποφασίζουμε γιὰ ὅσα πρόκειται νὰ
χάριν, ἀλλ᾿ ἐς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν           ἐπιχειρήσουμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τὰ
ἀποδώσων. καὶ μόνοι οὐ τοῦ ξυμφέροντος       ἐπιχειροῦμε. Ἐνῶ ὡς πρὸς αὐτὸ οἱ ἄλλοι... σὲ
μᾶλλον λογισμ῵ ἥ τῆς ἐλευθερίας τ῵           αὐτοὺς ἡ μὲν ἀμάθεια τοὺς κάνει νὰ
πιστ῵ ἀδεῶς τινὰ ὠφελοῦμεν.                  ἀποφασίζουν ἡ δὲ σκέψη τοὺς κάνει νὰ
διστάζουν. Πιὸ τολμηροὶ ὅμως ἀπὸ ὅλους
                                           εἶναι σωστὸ νὰ θεωροῦνται ὅσοι γνωρίζουν
                                           μὲ σαφήνεια ποιὲς εἶναι οἱ συμφορὲς καὶ
                                           ποιὰ τὰ εὐχάριστα, καὶ ὅμως ἡ γνώση αὐτὴ
                                           δὲν τοὺς κάνει νὰ ἀποφεύγουν τοὺς
                                           κινδύνους. Ἀλλὰ καὶ στὰ ζητήματα τῆς
                                           καλωσύνης διαφέρουμε ἀπὸ τὴν
                                           πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων. Γιατὶ ἐμεῖς
                                           τοὺς φίλους τους ἀποκτᾶμε μᾶλλον
                                           εὐεργετώντας παρὰ εὐεργετούμενοι ἀπὸ
                                           αὐτούς. Σταθερότερος δὲ φίλος εἶναι ὁ
                                           εὐεργετῶν τὸν ἄλλον, γιατὶ εἶναι φυσικὸ νὰ
                                           προσπαθεῖ νὰ διατηρεῖ τὴν ἀνάμνηση τῆς
                                           εὐεργεσίας μὲ τὸ νὰ φέρεται πάντοτε καλὰ
                                           πρὸς τὸν εὐεργετούμενο. Ἐνῶ ἀντιθέτως
                                           αὐτὸς ποὺ ὀφείλει τὴν εὐεργεσία εἶναι
                                           ψυχρότερος στὶς σχέσεις του, γιατὶ γνωρίζει,
                                           ὅτι πρόκειται νὰ ἀνταποδώσει τὴν
                                           καλωσύνη σὰν πληρωμὴ χρέους καὶ ὄχι γιὰ
                                           νὰ ἐξασφαλίσει τὴν εὐγνωμοσύνη τοῦ
                                           ἄλλου. Καὶ εἴμαστε οἱ μόνοι ποὺ βοηθᾶμε
                                           τὸν ἄλλο χωρὶς τὴν ἐλάχιστη ἀνησυχία, καὶ
                                           αὐτὸ μᾶλλον ἀπὸ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ
                                           ἐμπνέει ἡ ἐλευθερία παρὰ ἀπὸ
                                           συμφεροντολογικοὺς ὑπολογισμούς.

*41+ Ξυνελών τε λέγω τήν τε πᾶσαν πόλιν    Ἀνακεφαλαιώνοντας λοιπὸν τὰ παραπάνω
τῆς Ἑλλάδος παίδευσιν εἶναι καὶ καθ᾿       τονίζω, ὅτι ἡ ὅλη πόλη εἶναι σχολεῖο τῆς
ἕκαστον δοκεῖν ἄν μοι τὸν αὐτὸν ἄνδρα      Ἑλλάδας καὶ ὅτι, κατὰ τὴ γνώμη μου, ὁ
παρ᾿ ἡμῶν ἐπὶ πλεῖστ᾿ ἅν εἴδη καὶ μετὰ     καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ
χαρίτων μάλιστ᾿ ἅν εὐτραπέλως τὸ σῶμα      προσαρμοστεῖ πρὸς τὶς πλέον διαφορετικὲς
αὔταρκες παρέχεσθαι. καὶ ὡς οὐ λόγων ἐν    μορφὲς δράσεως μὲ τὴν μεγαλύτερη
τ῵ παρόντι κόμπος τάδε μᾶλλον ἥ ἔργων      εὐστροφία καὶ χάρη. Καὶ ὅτι αὐτὰ εἶναι
ἐστὶν ἀλήθεια, αὐτὴ ἡ δύναμις τῆς          μᾶλλον ἡ πραγματικὴ ἀλήθεια καὶ ὄχι ἁπλὴ
πόλεως, ἣν ἀπὸ τῶνδε τῶν τρόπων            κομπορρημοσύνη, κατάλληλη γιὰ τὴν
ἐκτησάμεθα, σημαίνει. μόνη γὰρ τῶν νῦν     παροῦσα περίσταση, τὸ ἀποδεικνύει αὐτὴ ἡ
ἀκοῆς κρείσσων ἐς πεῖραν ἔρχεται, καὶ      δύναμη τῆς πόλης, τὴν ὁποία ἀποκτήσαμε
μόνη οὔτε τ῵ πολεμίῳ ἐπελθόντι             μὲ τὶς ἱκανότητές μας αὐτές. Γιατὶ εἶναι ἡ
ἀγανάκτησιν ἔχει ὑφ᾿ οἵων κακοπαθεῖ        μόνη πόλη ἀπὸ τὶς σημερινὲς ποὺ ὅταν
οὔτε τ῵ ὑπηκόῳ κατάμεμψιν ὡς οὐχ ὑπ᾿       δοκιμάζεται ἀποδεικνύεται ἀνώτερή της
ἀξίων ἄρχεται. μετὰ μεγάλων δὲ σημείων     φήμης της, καὶ ἡ μόνη, ἥ ὁποία οὔτε στὸν
καὶ οὐ δή τοι ἀμάρτυρόν γε τὴν δύναμιν     ἐχθρό, ποὺ τῆς ἐπιτίθεται, δίνει ἀφορμὴ νὰ
παρασχόμενοι τοῖς τε νῦν καὶ τοῖς ἔπειτα   ἀγανακτήσει μὲ ὅσα παθαίνει ἀπὸ τέτοιους
θαυμασθησόμεθα, καὶ οὐδὲν                  ἀντιπάλους, οὔτε στοὺς ὑπηκόους της δίνει
προσδεόμενοι οὔτε Ὁμήρου ἐπαινέτου         ἀφορμὴ γιὰ παράπονα, γιατὶ τάχα
οὔτε ὅστις ἔπεσι μὲν τὸ αὐτίκα τέρψει,     ἐξουσιάζονται ἀπὸ ἀνάξιους νὰ ἔχουν τὴν
τῶν δ᾿ ἔργων τὴν ὑπόνοιαν ἡ ἀλήθεια        ἐξουσία. Ἡ δύναμή μας δὲ αὐτὴ δὲν εἶναι
βλάψει, ἀλλὰ πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ        βέβαια χωρὶς ἀποδείξεις, ἀλλὰ ὑπάρχουν
γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ               μεγαλοπρεπῆ μνημεῖα αὐτῆς, γιὰ τὰ ὁποῖα
καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ      μᾶς θαυμάζουν» οἱ σύγχρονοί μας καὶ θὰ
μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀΐδια             μᾶς θαυμάζουν καὶ οἱ μελλοντικὲς γενιές,
ξυγκατοικίσαντες. περὶ τοιαύτης οὖν        καὶ μάλιστα χωρὶς νὰ χρειαζόμαστε τοὺς
πόλεως οἵδε τε γενναίως δικαιοῦντες μὴ     ἐπαίνους οὔτε τοῦ Ὁμήρου οὔτε κανενὸς
ἀφαιρεθῆναι αὐτὴν μαχόμενοι                ἄλλου, τοῦ ὁποίου οἱ στίχοι εἶναι δυνατὸν νὰ
ἐτελεύτησαν, καὶ τῶν λειπομένων πάντα      εὐχαριστήσουν πρὸς στιγμήν, θὰ ἔλθει ὅμως
τινὰ εἰκὸς ἐθέλειν ὑπὲρ αὐτῆς κάμνειν.     ἡ πραγματικότητα, ἡ ὁποία θὰ ἀποκαλύψει
                                           ψεύτικη τὴν ἰδέα ποὺ σχηματίστηκε γιὰ τὰ
                                           πράγματα, ἀλλὰ γιατὶ ὁλόκληρη τὴ
                                           θάλασσα καὶ τὴν ξηρὰ τὴν ἐξαναγκάσαμε
                                           νὰ γίνει προσιτὴ στὴν τόλμη μας, ἱδρύσαμε
                                           δὲ παντοῦ αἰώνια μνημεῖα καὶ τῆς φιλίας
                                           μας καὶ τῆς ἔχθρας μας. Ὑπὲρ αὐτῆς λοιπὸν
                                           τῆς πόλης καὶ αὐτοὶ ἐδῶ λοιπὸν πολέμησαν
                                           γενναία καὶ βρῆκαν τὸν θάνατο, γιατὶ δὲν
                                           μποροῦσαν νὰ ἀνεχθοῦν τὴν στέρησή της,
                                           καὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἀπομένοντες στὴν ζωὴ ὁ
                                           καθένας πρέπει νὰ ἔχει τὴν προθυμία νὰ
                                           μοχθήσει γι᾿ αὐτήν.

*42+ Δι᾿ ὃ δὴ καὶ ἐμήκυνα τὰ περὶ τῆς      Γι᾿ αὐτὸν λοιπὸν τὸ λόγο μακρηγόρησα γιὰ
πόλεως, διδασκαλίαν τε ποιούμενος μὴ       ὅσα ἀφοροῦν τὴν πόλη, ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν
περὶ ἴσου ἡμῖν εἶναι τὸν ἀγῶνα καὶ οἷς     δηλαδὴ γιατὶ ἤθελα νὰ σᾶς δείξω, ὅτι ἐμεῖς
τῶνδε μηδὲν ὑπάρχει ὁμοίως, καὶ τὴν        δὲν ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὸν ἴδιο σκοπό, γιὰ
εὐλογίαν ἅμα ἐφ᾿ οἷς νῦν λέγω φανερὰν      τὸν ὁποῖο ἀγωνίζονται ὅσοι δὲν ἔχουν
σημείοις καθιστάς. καὶ εἴρηται αὐτῆς τὰ    κανένα ἀπὸ αὐτὰ τὰ πλεονεκτήματα σὲ ἴσο
μέγιστα· ἃ γὰρ τὴν πόλιν ὕμνησα, αἱ        βαθμὸ μέ μας, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου γιατὶ μὲ αὐτὸν
τῶνδε καὶ τῶν τοιῶνδε ἀρεταὶ ἐκόσμησαν,    τὸν τρόπο ἤθελα νὰ κάνω φανερό με
καὶ οὐκ ἅν πολλοῖς τῶν Ἑλλήνων             ἀποδείξεις, ὅτι εἶναι δίκαιο τὸ ἐγκώμιο τῶν
ἰσόρροπος ὥσπερ τῶνδε ὁ λόγος τῶν          ἀνδρῶν αὐτῶν, γιὰ τοὺς ὁποίους μιλάω
ἔργων φανείη. δοκεῖ δέ μοι δηλοῦν ἀνδρὸς   τώρα. Καὶ ἔχω ἤδη ἀναφέρει τὰ κυριότερα
ἀρετὴν πρώτη τε μηνύουσα καὶ τελευταία     σημεῖα τούτου τοῦ ἐγκωμίου. Γιατὶ ὅσα εἶπα
βεβαιοῦσα ἡ νῦν τῶνδε καταστροφή. καὶ      γιὰ τὴν πόλη γιὰ νὰ τὴν ἐξυμνήσω, εἶναι
γὰρ τοῖς τἆλλα χείροσι δίκαιον τὴν ἐς      στολίδια, μὲ τὰ ὁποῖα τὴν στόλισαν οἱ
τοὺς πολέμους ὑπὲρ τῆς πατρίδος            ἀρετὲς αὐτῶν ἐδῶ καὶ ἄλλων ὁμοίων με
ἀνδραγαθίαν προτίθεσθαι· ἀγαθ῵ γὰρ         αὐτούς, καὶ πολὺ λίγοι Ἕλληνες ὑπάρχουν,
κακὸν ἀφανίσαντες κοινῶς μᾶλλον            γιὰ τοὺς ὁποίους μπορεῖ νὰ λεχθεῖ, ὅ,τι
ὠφέλησαν ἥ ἐκ τῶν ἰδίων ἔβλαψαν. τῶνδε     μπορεῖ νὰ λεχθεῖ γι᾿ αὐτοὺς ἐδῶ, ὅτι δηλαδὴ
δὲ οὔτε πλούτου τις τὴν ἔτι ἀπόλαυσιν      φήμη τοὺς ἰσοσταθμίζει τὰ ἔργα τους. Ἔχω
προτιμήσας ἐμαλακίσθη οὔτε πενίας          δὲ τὴ γνώμη, ὅτι θάνατος σὰν αὐτὸν ἐδῶ
ἐλπίδι, ὡς κἅν ἔτι διαφυγὼν αὐτὴν          τῶν προκείμενων νεκρῶν παρέχει τὸ
πλουτήσειεν, ἀναβολὴν τοῦ δεινοῦ           ἀληθινὸ μέτρο τῆς ἀξίας ἑνὸς ἀνθρώπου,
ἐποιήσατο· τὴν δὲ τῶν ἐναντίων τιμωρίαν    καὶ ἄλλοτε μὲν εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ τὴν
ποθεινοτέραν αὐτῶν λαβόντες καὶ            προαναγγέλλει ἄλλοτε δὲ ὁ τελευταῖος ποὺ
κινδύνων ἅμα τόνδε κάλλιστον               τὴν ἐπισφραγίζει. Γιατὶ καὶ ἐκεῖνοι ἀκόμη
νομίσαντες ἐβουλήθησαν μετ᾿ αὐτοῦ τοὺς     ποὺ ὑστεροῦν κατὰ τὰ ἄλλα, δικαιοῦνται νὰ
μὲν τιμωρεῖσθαι, τῶν δὲ ἐφίεσθαι, ἐλπίδι   προβάλλουν γιὰ ὑπεράσπισή τους τὴν
μὲν τὸ ἀφανὲς τοῦ κατορθώσειν              ἀνδραγαθία, τὴν ὁποία ἐπέδειξαν κατὰ τοὺς
ἐπιτρέψαντες, ἔργῳ δὲ περὶ τοῦ ἤδη         πολέμους, μαχόμενοι ὑπὲρ τῆς πατρίδας.
ὁρωμένου σφίσιν αὐτοῖς ἀξιοῦντες           Γιατὶ ἐξέλειψαν τὸ κακὸ διὰ τοῦ καλοῦ, καὶ
πεποιθέναι, καὶ ἐν αὐτ῵ τ῵ ἀμύνεσθαι       μὲ τὶς καλές τους ὑπηρεσίες σὰν
καὶ παθεῖν μᾶλλον ἡγησάμενοι ἥ *τὸ+        ὑπερασπιστὲς τῆς πατρίδας τὴν ὠφέλησαν
ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ μὲν αἰσχρὸν τοῦ      περισσότερο ἀπ᾿ ὅσο τὴν ἔβλαψαν μὲ τὰ
λόγου ἔφυγον, τὸ δ᾿ ἔργον τ῵ σώματι        τυχὸν σφάλματά τους στὴν ἰδιωτική τους
ὑπέμειναν καὶ δι᾿ ἐλαχίστου καιροῦ τύχης   ζωή. Ἀπὸ αὐτοὺς ὅμως ἐδῶ κανεὶς δὲν
ἅμα ἀκμῇ τῆς δόξης μᾶλλον ἥ τοῦ δέους      δείχθηκε δειλὸς μπροστὰ στὸν θάνατο ἐξ
ἀπηλλάγησαν.                               αἰτίας τοῦ πλούτου του, δὲν προτίμησε
                                           δηλαδὴ νὰ συνεχίσει τὴν ἀπόλαυσή του,
                                           οὔτε ἀπέφυγε τὸν κίνδυνο ἐξ αἰτίας τῆς
                                           φτώχειάς του, ἀπὸ τὴν ἐλπίδα δηλαδὴ ὅτι
                                           μπορεῖ νὰ τὴν ἀποφύγει ἐπὶ τέλους κάποτε
                                           καὶ νὰ γίνει πλούσιος. Ἀλλὰ περισσότερο
                                           ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθὰ πόθησαν τὴν τιμωρία
                                           τῶν ἐχθρῶν τους, καὶ συνάμα θεώρησαν ὅτι
                                           δὲν ὑπάρχει ἐνδοξότερος κίνδυνος ἀπὸ
                                           αὐτὸν ἐδῶ, καὶ γιὰ τοῦτο
                                           προθυμοποιήθηκαν νὰ ριφθοῦν σὲ αὐτόν,
                                           γιὰ νὰ ἐκδικηθοῦν τοὺς ἐχθρούς τους ἀφ᾿
                                           ἑνός, καὶ γιὰ νὰ ἐπιδιώξουν τὴν ἀπόκτηση
                                           τῶν ἀγαθῶν αὐτῶν ἀφ᾿ ἑτέρου, τὴν μὲν
                                           ἀβεβαιότητα δηλαδὴ τῆς ἐπιτυχίας τὴν
                                           ἐμπιστεύθηκαν στὴν ἐλπίδα, ὡς πρὸς δὲ τὸν
                                           κίνδυνο τοῦ θανάτου ποὺ βρισκόταν
                                           μπροστὰ τοὺς κατὰ τὴν μάχη ἦταν
                                           ἀποφασισμένοι νὰ στηριχθοῦν στὸν ἑαυτό
                                           τους καὶ μόνο. Καὶ μέσα στὴ μάχη
                                           θεώρησαν πάντα προτιμότερο νὰ
                                           ἀντισταθοῦν καὶ νὰ βροῦν τὸν θάνατο παρὰ
                                           νὰ σωθοῦν τρεπόμενοι σὲ φυγή, καὶ γι᾿ αὐτὸ
                                           ἀπέφευγαν τὴν αἰσχρὴ φήμη τῆς δειλίας,
                                           καὶ ὑπέβαλαν τὰ σώματά τους σὲ ὅλα τὰ
                                           δεινά της μάχης, σὲ μιὰ δὲ κρίσιμη στιγμή,
                                           ποὺ ἦταν στὰ χέρια τῆς τύχης, στὸ ὕψος τῆς
                                           δόξας μᾶλλον παρὰ τοῦ τρόμου, βρῆκαν τὸν
                                           θάνατο.

*43+ Καὶ οἵδε μὲν προσηκόντως τῇ πόλει     Καὶ αὐτοὶ μὲν ἐδῶ τέτοιου εἴδους ἄνθρωποι
τοιοίδε ἐγένοντο· τοὺς δὲ λοιποὺς χρὴ      ὑπῆρξαν, ἀντάξιοί της πατρίδας τους. Σεῖς
ἀσφαλεστέραν μὲν εὔχεσθαι,                 δὲ οἱ ἐπιζῶντες πρέπει νὰ εὔχεσθε, τὸ
ἀτολμοτέραν δὲ μηδὲν ἀξιοῦν τὴν ἐς τοὺς    γενναῖο σας φρόνημα ἀπέναντι στοὺς
πολεμίους διάνοιαν ἔχειν, σκοποῦντας μὴ    ἐχθροὺς νὰ εἶναι περισσότερο τυχερὸ ἀπὸ
λόγῳ μόνῳ τὴν ὠφελίαν, ἣν ἄν τις πρὸς      αὐτὸ τῶν προηγούμενων νεκρῶν, μὲ
οὐδὲν χεῖρον αὐτοὺς ὑμᾶς εἰδότας           κανέναν ὅμως τρόπο νὰ καταδέχεσθε νὰ
μηκύνοι, λέγων ὅσα ἐν τ῵ τοὺς πολεμίους    εἶναι λιγότερο τολμηρό, καὶ νὰ μὴν κρίνετε
ἀμύνεσθαι ἀγαθὰ ἔνεστιν, ἀλλὰ μᾶλλον       τὴν ἀξία τοῦ φρονήματος αὐτοῦ ἀπὸ τοὺς
τὴν τῆς πόλεως δύναμιν καθ᾿ ἡμέραν         ἐπαίνους τοῦ ρήτορα μόνο, ὁ ὁποῖος θὰ
ἔργῳ θεωμένους καὶ ἐραστὰς                 μποροῦσε νὰ τὴν μεγαλοποιήσει ὅσο ἤθελε
γιγνομένους αὐτῆς, καὶ ὅταν ὑμῖν μεγάλη    ἐνώπιόν σας (ἅν καὶ σεῖς τὰ ξέρετε τὸ ἴδιο
δόξῃ εἶναι, ἐνθυμουμένους ὅτι τολμῶντες    καλὰ μὲ αὐτόν), ἀναφέροντας ὅλα τὰ καλὰ
καὶ γιγνώσκοντες τὰ δέοντα καὶ ἐν τοῖς     ποὺ ὑπάρχουν στὴν ἄμυνα ἐναντίον τῶν
ἔργοις αἰσχυνόμενοι ἄνδρες αὐτὰ            ἐχθρῶν, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ παρατηρεῖτε
ἐκτήσαντο, καὶ ὁπότε καὶ πείρᾳ του         καθημερινὰ τὴ δύναμη τῆς πόλης, ὅπως
σφαλεῖεν, οὐκ οὖν καὶ τὴν πόλιν γε τῆς     αὐτὴ παρουσιάζεται μὲ ἔργα, καὶ νὰ
σφετέρας ἀρετῆς ἀξιοῦντες στερίσκειν,      κυριεύεσθε λίγο ἀπὸ ἔρωτα πρὸς αὐτήν, καὶ
κάλλιστον δὲ ἔρανον αὐτῇ προϊέμενοι.        ὅταν σᾶς φανεῖ ὅτι εἶναι μεγάλη, νὰ
κοινῇ γὰρ τὰ σώματα διδόντες ἰδίᾳ τὸν       συλλογίζεσθε ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ ἀπέκτησαν
ἀγήρων ἔπαινον ἐλάμβανον καὶ τὸν            ἄνθρωποι τολμηροὶ ποὺ εἶχαν συναίσθηση
τάφον ἐπισημότατον, οὐκ ἐν ᾧ κεῖνται        τοῦ καθήκοντός τους, καὶ κατὰ τὴν ὥρα τῆς
μᾶλλον, ἀλλ᾿ ἐν ᾧ ἡ δόξα αὐτῶν παρὰ τ῵      μάχης εἶχαν πάντοτε μπροστὰ στὰ μάτια
ἐντυχόντι αἰεὶ καὶ λόγου καὶ ἔργου καιρ῵    τοὺς τὸν φόβο τοῦ ντροπιάσματος, ὅσες
αἰείμνηστος καταλείπεται. ἀνδρῶν γὰρ        φορὲς δὲ ἀποτύγχαναν σὲ κάποια τοὺς
ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν       προσπάθεια, δὲν νόμιζαν ὅτι γιὰ τὸν λόγο
μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφή,       αὐτὸ ἔπρεπε νὰ στερήσουν καὶ τὴν πόλη
ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος        ἀπὸ τὶς ὑπηρεσίες τους, ἀλλὰ συνεισέφεραν
μνήμη παρ᾿ ἑκάστῳ τῆς γνώμης μᾶλλον ἥ       ὑπὲρ αὐτῆς τὴν ὡραιότερη συνεισφορά.
τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. οὓς νῦν ὑμεῖς        Γιατὶ ἐνῶ ὅλοι μαζὶ ἀπὸ κοινοῦ πρόσφεραν
ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ               στὴν ὑπηρεσία τῆς πατρίδας τὰ σώματά
ἐλεύθερον, τὸ δ᾿ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον       τους, ἀπελάμβαναν ἀτομικὰ κάθε ἕνας, σὰν
κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς                ἀνταμοιβὴ τρόπον τινά, τὸν ἔπαινο, ὁ
πολεμικοὺς κινδύνους. οὐ γὰρ οἱ             ὁποῖος δὲν γερνάει ποτέ, καὶ τὸν πιὸ
κακοπραγοῦντες δικαιότερον ἀφειδοῖεν        ἐπίσημο τάφο, ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ
ἅν τοῦ βίου, οἷς ἐλπὶς οὐκ ἔστιν ἀγαθοῦ,    ἀποκτήσει ἄνθρωπος, δὲν ἐννοῶ δὲ τὸν
ἀλλ᾿ οἷς ἡ ἐναντία μεταβολὴ ἐν τ῵ ζῆν ἔτι   τάφο, στὸν ὁποῖο ἔχουν ἐναποτεθεῖ τὰ
κινδυνεύεται καὶ ἐν οἷς μάλιστα μεγάλα      λείψανά τους, ἀλλὰ μᾶλλον τὸν τάφο, στὸν
τὰ διαφέροντα, ἤν τι πταίσωσιν.             ὁποῖο ἀπομένει μετὰ θάνατον ἡ δόξα τους
ἀλγεινοτέρα γὰρ ἀνδρί γε φρόνημα            καὶ μνημονεύεται αἰωνίως σὲ κάθε
ἔχοντι ἡ μετὰ τοῦ *ἐν τ῵+ μαλακισθῆναι      παρουσιαζόμενη κάθε φορὰ εὐκαιρία εἴτε
κάκωσις ἥ ὁ μετὰ ῥώμης καὶ κοινῆς           λόγου εἴτε ἔργου. Γιατὶ τῶν ἐπιφανῶν
ἐλπίδος ἅμα γιγνόμενος ἀναίσθητος           ἀνδρῶν τάφος εἶναι ἡ Γῆ ὁλόκληρη, καὶ τὴν
θάνατος.                                    ὕπαρξή τους δὲν τὴν φανερώνει μόνο ἡ
                                            ἐπιγραφὴ μιᾶς στήλης σὲ κάποιο μέρος τῆς
                                            πατρίδας τους, ἀλλὰ καὶ στὰ ξένα μέρη
                                            εἶναι ἐγκατεστημένη μία ἄγραφη ἀνάμνηση
                                            αὐτῶν σκαλισμένη ὄχι σὲ κάποιο ἔργο
                                            τέχνης ἀλλὰ μᾶλλον στὶς καρδιὲς ἑνὸς
                                            ἑκάστου τῶν ἀνθρώπων. Αὐτοὺς λοιπόν,
                                            ἐσεῖς τώρα νὰ τοὺς μιμηθεῖτε, καὶ μὲ τὴ
                                            σκέψη ὅτι εὐδαιμονία εἶναι ἡ ἐλευθερία,
                                            ἐλευθερία δὲ ἡ τόλμη, μὴν τρομοκρατεῖσθε
                                            ἀπὸ τοὺς κινδύνους τοῦ πολέμου. Γιατὶ δὲν
                                            θὰ ἦταν δικαιότερο νὰ ἀψηφοῦν τὴν ζωὴ
                                            τοὺς οἱ δυστυχοῦντες ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι
                                            δὲν ἐλπίζουν νὰ ἀπολαύσουν κανέναν
                                            καλό, ἀλλὰ οἱ εὐτυχισμένοι, οἱ ὁποῖοι κατὰ
                                            τὴν διάρκεια ἀκόμη τῆς ζωῆς τοὺς
                                            διατρέχουν τὸν κίνδυνο νὰ δοῦν τὴν
                                            κατάστασή τους νὰ μεταβάλλεται στὴν
                                            ἀντίθετη, δηλαδὴ τὴν δυστυχία, καὶ γιὰ τοὺς
                                            ὁποίους θὰ ἦταν πολὺ σημαντικὴ ἡ
                                            διαφορά, ἅν ὑποτεθεῖ ὅτι πάθαιναν κανένα
                                            ἀτύχημα. Γιατὶ προξενεῖ μεγαλύτερο πόνο,
                                            σὲ ἕναν βέβαια ποὺ ἔχει κάποια
                                            ὑψηλοφροσύνη, ἡ ἐξαθλίωση ποὺ
                                            συνοδεύεται ἀπὸ ἐκφυλισμό, παρὰ ὁ
θάνατος ποὺ τοῦ ἔρχεται ξαφνικά, χωρὶς
                                            κἅν νὰ γίνει αἰσθητός, ἐπάνω στὴν ἀκμὴ
                                            τῆς σωματικῆς του δύναμης καὶ ἐπάνω στὶς
                                            ἐλπίδες ποὺ τρέφει καὶ ὁ κάθε θνητός.

*44+ Δι᾿ ὅπερ καὶ τοὺς τῶνδε νῦν τοκέας,    Γι᾿ αὐτὸν λοιπὸν τὸν λόγο καὶ σᾶς τοὺς
ὅσοι πάρεστε, οὐκ ὀλοφύρομαι μᾶλλον ἥ       γονεῖς τῶν ἡρώων αὐτῶν, ὅσοι εἶσθε
παραμυθήσομαι. ἐν πολυτρόποις γὰρ           παρόντες, δὲν σᾶς κλαίω τὴν στιγμὴ αὐτή,
ξυμφοραῖς ἐπίστανται τραφέντες· τὸ δ᾿       ἀλλὰ μᾶλλον θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς
εὐτυχές, ὃ ἅν τῆς εὐπρεπεστάτης             παρηγορήσω. Γιατί, ὅπως ὅλοι, γνωρίζουν
λάχωσιν, ὥσπερ οἵδε μὲν νῦν, τελευτῆς,      καὶ αὐτοὶ ὅτι μεγάλωσαν μέσα σὲ ποικίλες
ὑμεῖς δὲ λύπης, καὶ οἷς ἐνευδαιμονῆσαί τε   ἐναλλαγὲς τῆς τύχης, καὶ ὅτι εὐτυχισμένοι
ὁ βίος ὁμοίως καὶ ἐντελευτῆσαι              μπορεῖ νὰ θεωροῦνται μόνο ἐκεῖνοι, στοὺς
ξυνεμετρήθη. χαλεπὸν μὲν οὖν οἶδα           ὁποίους ἔλαχε ἡ μεγίστη τιμή, εἴτε ἕνας
πείθειν ὄν, ὧν καὶ πολλάκις ἕξετε           ἔντιμος θάνατος εἶναι αὐτή, ὅπως αὐτῶν
ὑπομνήματα ἐν ἄλλων εὐτυχίαις, αἷς ποτὲ     ἐδῶ, εἴτε μία ἔντιμη λύπη, ὅπως ἡ δική σας,
καὶ αὐτοὶ ἠγάλλεσθε· καὶ λύπη οὐχ ὧν ἄν     καὶ ἐκεῖνοι, τῶν ὁποίων οἱ ἡμέρες τῆς ζωῆς
τις μὴ πειρασάμενος ἀγαθῶν                  τοὺς κανονίστηκαν κατὰ τέτοιον τρόπο,
στερίσκηται, ἀλλ᾿ οὗ ἅν ἐθὰς γενόμενος      ὥστε τὸ τέρμα τῆς εὐτυχίας τους νὰ
ἀφαιρεθῇ. καρτερεῖν δὲ χρὴ καὶ ἄλλων        συμπέσει μὲ τὸ τέρμα τῆς ζωῆς τους.
παίδων ἐλπίδι, οἷς ἔτι ἡλικία τέκνωσιν      Γνωρίζω βέβαια ὅτι εἶναι δύσκολο νὰ σᾶς
ποιεῖσθαι· ἰδίᾳ τε γὰρ τῶν οὐκ ὄντων        πείσω γι᾿ αὐτά, μιὰ τέτοια στιγμὴ κατὰ τὴν
λήθη οἱ ἐπιγιγνόμενοί τισιν ἔσονται, καὶ    ὁποία ἡ εὐτυχία τῶν ἄλλων θὰ σᾶς κάνει νὰ
τῇ πόλει διχόθεν, ἔκ τε τοῦ μὴ ἐρημοῦσθαι   θυμηθεῖτε πολλὲς φορὲς τὴν εὐτυχία, ποὺ
καὶ ἀσφαλείᾳ, ξυνοίσει· οὐ γὰρ οἷόν τε      κάποτε αἰσθανθήκατε καὶ σεῖς. Καὶ λύπη
ἴσον τι ἥ δίκαιον βουλεύεσθαι ὃ ἅν μὴ καὶ   αἰσθάνεται κανεὶς ὄχι γιὰ τὴν ἔλλειψη τῶν
παῖδας ἐκ τοῦ ὁμοίου παραβαλλόμενοι         ἀγαθῶν ποὺ δὲν δοκίμασε ποτὲ στὴν ζωή
κινδυνεύωσιν. ὅσοι δ᾿ αὖ παρηβήκατε, τόν    του, ἀλλὰ γιὰ τὴν στέρηση ἐκείνων, τὰ
τε πλέονα κέρδος ὃν ηὐτυχεῖτε βίον          ὁποῖα πρὶν τοῦ ἀφαιρεθοῦν ἀποτέλεσαν
ἡγεῖσθε καὶ τόνδε βραχὺν ἔσεσθαι, καὶ τῇ    μέρος τῆς ζωῆς του. Ὅσοι δὲ ἀπὸ ἐσᾶς εἶσθε
τῶνδε εὐκλείᾳ κουφίζεσθε. τὸ γὰρ            σὲ ἡλικία ποὺ ἐπιτρέπει τὴν τεκνοποιία,
φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ οὐκ ἐν τ῵       πρέπει νὰ ὑποφέρετε τὸν πόνο σας μὲ
ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ     περισσότερη ὑπομονή, γιατὶ ἐλπίζετε νὰ
τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ τὸ          ἀποκτήσετε καὶ ἄλλα παιδιά. Γιατὶ ὄχι μόνο
τιμᾶσθαι.                                   γιὰ τὸν καθένα σας ἰδιαίτερα ἐκεῖνα ποὺ θὰ
                                            γεννηθοῦν θὰ σᾶς κάνουν νὰ λησμονήσετε
                                            σιγὰ σιγὰ αὐτὰ ποὺ χάσατε στὸν πόλεμο,
                                            ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πόλη τὸ κέρδος θὰ εἶναι
                                            διπλό, γιατὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀφ᾿ ἑνὸς
                                            ἀποφεύγεται ἡ ἀπειλούμενη ἐρήμωση ἀπὸ
                                            τὴν ἐλάττωση τοῦ πληθυσμοῦ, καὶ ἀφ᾿
                                            ἑτέρου ἐνισχύεται ἡ ἀσφάλειά της. Γιατὶ
                                            τίποτε τὸ σωστὸ καὶ δίκαιο δὲν εἶναι σὲ θέση
                                            νὰ σκεφθοῦν καὶ νὰ συμβουλεύσουν τὴν
                                            πόλη ὅσοι δὲν ἔχουν παιδιὰ νὰ τὰ ἐκθέσουν
                                            στὸν κίνδυνο ποὺ ἐκτίθενται τὰ παιδιὰ ὅλων
                                            τῶν ἄλλων. Ὅσοι δὲ πάλι ἔχετε
                                            προσπεράσει τὸ ὅριο αὐτὸ τῆς ἡλικίας,
                                            πρέπει νὰ θεωρεῖτε κέρδος τὸ ὅτι περάσατε
                                            τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς σας
                                            εὐτυχισμένοι, ἡ δὲ περίοδος τῆς λυπημένης
ζωῆς σας θὰ εἶναι σύντομη, καὶ νὰ
                                            ἀνακουφίζεσθε ἀπὸ τὴν δόξα αὐτῶν ἐδῶ
                                            τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων παιδιῶν σας. Γιατὶ
                                            τὸ μόνο πράγμα ποὺ δὲν γερνάει ποτὲ εἶναι
                                            ἡ φιλοδοξία, καὶ ἐκεῖνο ποὺ εὐχαριστεῖ τὸν
                                            ἄνθρωπο στὴν γεροντική του ἡλικία, ὅταν
                                            εἶναι ἄχρηστος πιά, δὲν εἶναι τὸ κέρδος,
                                            ὅπως ἰσχυρίζονται μερικοί, ἀλλὰ ἡ
                                            ἀπόλαυση τιμῶν.

*45+ παισὶ δ᾿ αὖ ὅσοι τῶνδε πάρεστε ἥ       Ὡς πρὸς σᾶς δὲ ἐξ ἄλλου, τοὺς γιοὺς καὶ
ἀδελφοῖς ὁρῶ μέγαν τὸν ἀγῶνα (τὸν γὰρ       ἀδελφούς τους, ὅσοι εἶσθε παρόντες, βλέπω
οὐκ ὄντα ἅπας εἴωθεν ἐπαινεῖν), καὶ         ὅτι ἡ προσπάθεια, τὴν ὁποία θὰ πρέπει νὰ
μόλις ἅν καθ᾿ ὑπερβολὴν ἀρετῆς οὐχ          καταβάλλετε, γιὰ νὰ τοὺς μιμεῖσθε, εἶναι
ὁμοῖοι, ἀλλ᾿ ὀλίγῳ χείρους κριθεῖτε.        τρομακτικὰ δύσκολη. Γιατὶ ὅλοι συνηθίζουν
φθόνος γὰρ τοῖς ζῶσι πρὸς τὸ ἀντίπαλον,     νὰ ἐπαινοῦν ἐκεῖνον ποὺ δὲν ὑπάρχει
τὸ δὲ μὴ ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ       πλέον, ὁσοδήποτε δὲ ὑπέροχη καὶ ἅν
τετίμηται. εἰ δέ με δεῖ καὶ γυναικείας τι   ὑποτεθεῖ ὅτι εἶναι ἡ ἀρετή σας, μόλις καὶ
ἀρετῆς, ὅσαι νῦν ἐν χηρείᾳ ἔσονται,         μετὰ βίας θὰ θεωρούσατε ὅτι εἶσθε, ὄχι
μνησθῆναι, βραχείᾳ παραινέσει ἅπαν          ὅμοιοι, ἀλλὰ κατὰ τί κατώτεροι. Γιατὶ καὶ
σημανῶ. τῆς τε γὰρ ὑπαρχούσης φύσεως        μεταξὺ τῶν ζώντων ὑπάρχει φθόνος
μὴ χείροσι γενέσθαι ὑμῖν μεγάλη ἡ δόξα      ἀμοιβαῖος ἐκ μέρους τῶν ἑκάστοτε
καὶ ἧς ἅν ἐπ᾿ ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἥ       ἀντιζήλων, ὅποιος δὲ πεθαίνει καὶ δὲν εἶναι
ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ.               ἐμπόδιο σὲ κανέναν τιμᾶται μὲ μία εὔνοια
                                            ἀπαλλαγμένη ἀπὸ κάθε ἀντίδραση. Ἂν δὲ
                                            πρέπει νὰ κάνω λόγο καὶ γιὰ τὴν γυναικεία
                                            ἀρετή, σχετικὰ μὲ αὐτὲς ποὺ θὰ ζοῦν ὡς
                                            ἑξῆς σὰν χῆρες, θὰ συμπεριλάβω ὅλα ὅσα
                                            ἔχω νὰ πῶ σὲ μία σύντομη παραίνεση: θὰ
                                            εἶναι μεγάλη ἡ δόξα σας, ἅν δὲν δειχθεῖτε
                                            κατώτεροι τοῦ φυσικοῦ σας χαρακτήρα, καὶ
                                            μάλιστα ἅν γιὰ τὴν κάθε μιά σας γίνεται
                                            ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερος λόγος μεταξὺ τῶν
                                            ἀνδρῶν, εἴτε πρὸς ἔπαινον εἴτε πρὸς
                                            κατηγορία (εἴτε γιὰ καλὸ εἴτε γιὰ κακό).

*46+ Εἴρηται καὶ ἐμοὶ λόγῳ κατὰ τὸν νόμον   Ἐκφώνησα λοιπὸν κι ἐγώ, σύμφωνα μὲ τὴν
ὅσα εἶχον πρόσφορα, καὶ ἔργῳ οἱ             ἐπιταγὴ τοῦ νόμου, τὸν ἐπιτάφιο, καὶ εἶπα
θαπτόμενοι τὰ μὲν ἤδη κεκόσμηνται, τὰ       ὅ,τι εἶχα νὰ πῶ κατάλληλο γιὰ τὴν
δὲ αὐτῶν τοὺς παῖδας τὸ ἀπὸ τοῦδε           περίσταση, καὶ μὲ ἔργα δὲ αὐτοί, τοὺς
δημοσίᾳ ἡ πόλις μέχρι ἥβης θρέψει,          ὁποίους θάπτουμε, ἐν μέρει μὲν ἔχουν
ὠφέλιμον στέφανον τοῖσδέ τε καὶ τοῖς        τιμηθεῖ τώρα ἀμέσως, ἐν μέρει δὲ θὰ
λειπομένοις τῶν τοιῶνδε ἀγώνων              τιμῶνται στὸ μέλλον, γιατὶ ἡ πόλη θὰ
προτιθεῖσα· ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς      ἀνατρέφει τὰ παιδιὰ τοὺς δημοσία δαπάνη
μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι         μέχρι ποὺ νὰ γίνουν ἔφηβοι, ἀπονέμουσα
πολιτεύουσιν. νῦν δὲ ἀπολοφυράμενοι ὃν      ἔτσι καὶ σὲ αὐτοὺς ἐδῶ καὶ στοὺς ἐπιζῶντες
προσήκει ἑκάστῳ ἄπιτε.                      χρήσιμη ἀμοιβή, ἀντὶ στεφάνου τρόπον
                                            τινά, γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἀγῶνες τοὺς ὑπὲρ τῆς
                                            πατρίδας. Γιατὶ ὅπου τὰ βραβεῖα τῆς ἀρετῆς
                                            εἶναι τὰ πιὸ μεγάλα, ἐκεῖ συγκαταλέγονται
                                            μεταξὺ τῶν πολιτῶν καὶ οἱ πιὸ ἐνάρετοι
ἄνδρες. Καὶ τώρα νὰ χορτάσει ὁ καθένας
θρηνώντας τὸν δικό του καὶ ἔπειτα νὰ
ἀποχωρήσει». Μὲ αὐτὸν λοιπὸν τὸν τρόπο
τελέστηκε ὁ ἐνταφιασμὸς τῶν πεσόντων
κατὰ αὐτὸν τὸν χειμώνα, μὲ τὸ τέλος τοῦ
ὁποίου συνέπεσε καὶ τὸ τέλος τοῦ πρώτου
ἔτους τοῦ παρόντος πολέμου.

More Related Content

What's hot

Ο όρκος στην Ιλιάδα και στην αρχαιότητα
Ο όρκος στην Ιλιάδα και στην αρχαιότηταΟ όρκος στην Ιλιάδα και στην αρχαιότητα
Ο όρκος στην Ιλιάδα και στην αρχαιότηταΣύλια Ζέττα-Silia Zetta
 
Clasicos de bolsillo: Isocrates 2
Clasicos de bolsillo: Isocrates 2Clasicos de bolsillo: Isocrates 2
Clasicos de bolsillo: Isocrates 2Sito Yelas
 
Tabla de Cebes
Tabla de CebesTabla de Cebes
Tabla de CebesSito Yelas
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 4
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 4Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 4
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 4Sito Yelas
 
Τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη
Τα Απομνημονεύματα του στρατηγού ΜακρυγιάννηΤα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη
Τα Απομνημονεύματα του στρατηγού ΜακρυγιάννηAgnostosX
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 09
Clasicos de bolsillo: Luciano 09Clasicos de bolsillo: Luciano 09
Clasicos de bolsillo: Luciano 09Sito Yelas
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 08
Clasicos de bolsillo: Luciano 08Clasicos de bolsillo: Luciano 08
Clasicos de bolsillo: Luciano 08Sito Yelas
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 3
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 3Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 3
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 3Sito Yelas
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 10
Clasicos de bolsillo: Luciano 10Clasicos de bolsillo: Luciano 10
Clasicos de bolsillo: Luciano 10Sito Yelas
 
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣτέλλα Ναλμπάντη
 
Τσικολάτας Α. (2005). Μια Πραγματεία στη Ψυχή (Μετάφραση). Κατερίνη
Τσικολάτας Α. (2005). Μια Πραγματεία στη Ψυχή (Μετάφραση). ΚατερίνηΤσικολάτας Α. (2005). Μια Πραγματεία στη Ψυχή (Μετάφραση). Κατερίνη
Τσικολάτας Α. (2005). Μια Πραγματεία στη Ψυχή (Μετάφραση). ΚατερίνηAlexandros Tsikolatas
 
Clasicos de bolsillo: Jenofonte 7
Clasicos de bolsillo: Jenofonte 7Clasicos de bolsillo: Jenofonte 7
Clasicos de bolsillo: Jenofonte 7Sito Yelas
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 01
Clasicos de bolsillo: Luciano 01Clasicos de bolsillo: Luciano 01
Clasicos de bolsillo: Luciano 01Sito Yelas
 
Γνωση και πως την αποκτουμε
Γνωση και πως την αποκτουμεΓνωση και πως την αποκτουμε
Γνωση και πως την αποκτουμεAthina Georgiadou
 
κεφαλαιο 35 περικλης,
κεφαλαιο 35 περικλης, κεφαλαιο 35 περικλης,
κεφαλαιο 35 περικλης, Flora Kyprianou
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 5
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 5Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 5
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 5Sito Yelas
 
φυλλαδιο μεταφρασης αντιγονης
φυλλαδιο μεταφρασης αντιγονηςφυλλαδιο μεταφρασης αντιγονης
φυλλαδιο μεταφρασης αντιγονηςAntonis Stergiou
 
Clasicos de bolsillo: Isocrates 3
Clasicos de bolsillo: Isocrates 3Clasicos de bolsillo: Isocrates 3
Clasicos de bolsillo: Isocrates 3Sito Yelas
 
Dion Crisostomo obras
Dion Crisostomo   obrasDion Crisostomo   obras
Dion Crisostomo obrasSito Yelas
 

What's hot (20)

Ο όρκος στην Ιλιάδα και στην αρχαιότητα
Ο όρκος στην Ιλιάδα και στην αρχαιότηταΟ όρκος στην Ιλιάδα και στην αρχαιότητα
Ο όρκος στην Ιλιάδα και στην αρχαιότητα
 
050 theopanis egleistos-aiwniotis_kolasews
050 theopanis egleistos-aiwniotis_kolasews050 theopanis egleistos-aiwniotis_kolasews
050 theopanis egleistos-aiwniotis_kolasews
 
Clasicos de bolsillo: Isocrates 2
Clasicos de bolsillo: Isocrates 2Clasicos de bolsillo: Isocrates 2
Clasicos de bolsillo: Isocrates 2
 
Tabla de Cebes
Tabla de CebesTabla de Cebes
Tabla de Cebes
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 4
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 4Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 4
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 4
 
Τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη
Τα Απομνημονεύματα του στρατηγού ΜακρυγιάννηΤα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη
Τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 09
Clasicos de bolsillo: Luciano 09Clasicos de bolsillo: Luciano 09
Clasicos de bolsillo: Luciano 09
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 08
Clasicos de bolsillo: Luciano 08Clasicos de bolsillo: Luciano 08
Clasicos de bolsillo: Luciano 08
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 3
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 3Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 3
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 3
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 10
Clasicos de bolsillo: Luciano 10Clasicos de bolsillo: Luciano 10
Clasicos de bolsillo: Luciano 10
 
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
 
Τσικολάτας Α. (2005). Μια Πραγματεία στη Ψυχή (Μετάφραση). Κατερίνη
Τσικολάτας Α. (2005). Μια Πραγματεία στη Ψυχή (Μετάφραση). ΚατερίνηΤσικολάτας Α. (2005). Μια Πραγματεία στη Ψυχή (Μετάφραση). Κατερίνη
Τσικολάτας Α. (2005). Μια Πραγματεία στη Ψυχή (Μετάφραση). Κατερίνη
 
Clasicos de bolsillo: Jenofonte 7
Clasicos de bolsillo: Jenofonte 7Clasicos de bolsillo: Jenofonte 7
Clasicos de bolsillo: Jenofonte 7
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 01
Clasicos de bolsillo: Luciano 01Clasicos de bolsillo: Luciano 01
Clasicos de bolsillo: Luciano 01
 
Γνωση και πως την αποκτουμε
Γνωση και πως την αποκτουμεΓνωση και πως την αποκτουμε
Γνωση και πως την αποκτουμε
 
κεφαλαιο 35 περικλης,
κεφαλαιο 35 περικλης, κεφαλαιο 35 περικλης,
κεφαλαιο 35 περικλης,
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 5
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 5Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 5
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 5
 
φυλλαδιο μεταφρασης αντιγονης
φυλλαδιο μεταφρασης αντιγονηςφυλλαδιο μεταφρασης αντιγονης
φυλλαδιο μεταφρασης αντιγονης
 
Clasicos de bolsillo: Isocrates 3
Clasicos de bolsillo: Isocrates 3Clasicos de bolsillo: Isocrates 3
Clasicos de bolsillo: Isocrates 3
 
Dion Crisostomo obras
Dion Crisostomo   obrasDion Crisostomo   obras
Dion Crisostomo obras
 

Similar to περικλέους ἐπιτάφιος λόγος

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣGeorgia Sofi
 
Επιτάφιος Περικλέους (μετάφραση).doc
Επιτάφιος Περικλέους (μετάφραση).docΕπιτάφιος Περικλέους (μετάφραση).doc
Επιτάφιος Περικλέους (μετάφραση).docKord2
 
Eπιταφιος θουκυδιδη (όλη η μετάφραση!)
Eπιταφιος θουκυδιδη (όλη η μετάφραση!)Eπιταφιος θουκυδιδη (όλη η μετάφραση!)
Eπιταφιος θουκυδιδη (όλη η μετάφραση!)Eleni Kots
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 6
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 6Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 6
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 6Sito Yelas
 
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Ρήγα Φερραίου
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Ρήγα ΦερραίουΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Ρήγα Φερραίου
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Ρήγα Φερραίουssuserc13fb9
 
Ανωνύμου, Eλληνική Nομαρχία (1806)
Ανωνύμου, Eλληνική Nομαρχία (1806)Ανωνύμου, Eλληνική Nομαρχία (1806)
Ανωνύμου, Eλληνική Nομαρχία (1806)Aristides Hatzis
 
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα: Μεταφράσεις Γ΄Γυμνασίου
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα: Μεταφράσεις Γ΄ΓυμνασίουΑρχαία Ελληνική Γλώσσα: Μεταφράσεις Γ΄Γυμνασίου
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα: Μεταφράσεις Γ΄ΓυμνασίουOlga Paizi
 
Clasicos de bolsillo: Isocrates 5
Clasicos de bolsillo: Isocrates 5Clasicos de bolsillo: Isocrates 5
Clasicos de bolsillo: Isocrates 5Sito Yelas
 
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - 35
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - 35ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - 35
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - 35Georgia Sofi
 
Platonos apanta 1
Platonos apanta 1Platonos apanta 1
Platonos apanta 1Sito Yelas
 
διαγώνισμα αρχαίων.
διαγώνισμα αρχαίων.διαγώνισμα αρχαίων.
διαγώνισμα αρχαίων.Eutyxia Xrysoula
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 1
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 1Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 1
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 1Sito Yelas
 
Atanasio vita antonii
Atanasio vita antoniiAtanasio vita antonii
Atanasio vita antoniiSito Yelas
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 02
Clasicos de bolsillo: Luciano 02Clasicos de bolsillo: Luciano 02
Clasicos de bolsillo: Luciano 02Sito Yelas
 
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, Κείμενα για σύνταξη γ γυμνασίου
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, Κείμενα για σύνταξη γ γυμνασίουΑρχαία Ελληνική Γλώσσα, Κείμενα για σύνταξη γ γυμνασίου
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, Κείμενα για σύνταξη γ γυμνασίουOlga Paizi
 
ισοκρατουσ περι ειρηνησ
ισοκρατουσ περι ειρηνησισοκρατουσ περι ειρηνησ
ισοκρατουσ περι ειρηνησalkanellou
 
Iσοκρατους περι ειρηνης
Iσοκρατους περι ειρηνηςIσοκρατους περι ειρηνης
Iσοκρατους περι ειρηνηςthcaps
 

Similar to περικλέους ἐπιτάφιος λόγος (19)

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
 
Επιτάφιος Περικλέους (μετάφραση).doc
Επιτάφιος Περικλέους (μετάφραση).docΕπιτάφιος Περικλέους (μετάφραση).doc
Επιτάφιος Περικλέους (μετάφραση).doc
 
Eπιταφιος θουκυδιδη (όλη η μετάφραση!)
Eπιταφιος θουκυδιδη (όλη η μετάφραση!)Eπιταφιος θουκυδιδη (όλη η μετάφραση!)
Eπιταφιος θουκυδιδη (όλη η μετάφραση!)
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 6
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 6Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 6
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 6
 
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Ρήγα Φερραίου
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Ρήγα ΦερραίουΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Ρήγα Φερραίου
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Ρήγα Φερραίου
 
Ανωνύμου, Eλληνική Nομαρχία (1806)
Ανωνύμου, Eλληνική Nομαρχία (1806)Ανωνύμου, Eλληνική Nομαρχία (1806)
Ανωνύμου, Eλληνική Nομαρχία (1806)
 
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα: Μεταφράσεις Γ΄Γυμνασίου
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα: Μεταφράσεις Γ΄ΓυμνασίουΑρχαία Ελληνική Γλώσσα: Μεταφράσεις Γ΄Γυμνασίου
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα: Μεταφράσεις Γ΄Γυμνασίου
 
κεφαλαιο 362
κεφαλαιο 362κεφαλαιο 362
κεφαλαιο 362
 
Clasicos de bolsillo: Isocrates 5
Clasicos de bolsillo: Isocrates 5Clasicos de bolsillo: Isocrates 5
Clasicos de bolsillo: Isocrates 5
 
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - 35
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - 35ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - 35
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - 35
 
κεφαλαιο 362
κεφαλαιο 362κεφαλαιο 362
κεφαλαιο 362
 
Platonos apanta 1
Platonos apanta 1Platonos apanta 1
Platonos apanta 1
 
διαγώνισμα αρχαίων.
διαγώνισμα αρχαίων.διαγώνισμα αρχαίων.
διαγώνισμα αρχαίων.
 
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 1
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 1Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 1
Clasicos de Bolsillo: Dion crisostomo - discursos 1
 
Atanasio vita antonii
Atanasio vita antoniiAtanasio vita antonii
Atanasio vita antonii
 
Clasicos de bolsillo: Luciano 02
Clasicos de bolsillo: Luciano 02Clasicos de bolsillo: Luciano 02
Clasicos de bolsillo: Luciano 02
 
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, Κείμενα για σύνταξη γ γυμνασίου
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, Κείμενα για σύνταξη γ γυμνασίουΑρχαία Ελληνική Γλώσσα, Κείμενα για σύνταξη γ γυμνασίου
Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, Κείμενα για σύνταξη γ γυμνασίου
 
ισοκρατουσ περι ειρηνησ
ισοκρατουσ περι ειρηνησισοκρατουσ περι ειρηνησ
ισοκρατουσ περι ειρηνησ
 
Iσοκρατους περι ειρηνης
Iσοκρατους περι ειρηνηςIσοκρατους περι ειρηνης
Iσοκρατους περι ειρηνης
 

περικλέους ἐπιτάφιος λόγος

  • 1. Περικλέους Ἐπιτάφιος Λόγος (Θουκυδίδου, Ἱστοριῶν Β´, § 35-46) *35+ Οἱ μὲν πολλοὶ τῶν ἐνθάδε ἤδη Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ὅσους ὡς τώρα ἔχουν εἰρηκότων ἐπαινοῦσι τὸν προσθέντα τ῵ μιλήσει ἀπὸ τὸ βῆμα αὐτὸ συνηθίζουν νὰ νόμῳ τὸν λόγον τόνδε, ὡς καλὸν ἐπὶ τοῖς ἐπαινοῦν ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος στὸν νόμο ποὺ ἐκ τῶν πολέμων θαπτομένοις διέπει τὴν ταφὴ τῶν νεκρῶν πρόσθεσε τὴν ἀγορεύεσθαι αὐτόν. ἐμοὶ δὲ ἀρκοῦν ἅν διάταξη αὐτὴ περὶ ἐπιταφίου λόγου, γιατὶ ἐδόκει εἶναι ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἔργῳ θεωροῦν ὅτι ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀπονέμεται γενομένων ἔργῳ καὶ δηλοῦσθαι τὰς τιμάς, μιὰ τέτοια τιμὴ στοὺς νεκροὺς τῶν πολέμων οἷα καὶ νῦν περὶ τὸν τάφον τόνδε δημοσίᾳ κατὰ τὸν ἐνταφιασμό τους. Σὲ μένα ἐν παρασκευασθέντα ὁρᾶτε, καὶ μὴ ἐν ἑνὶ τούτοις θὰ φαινόταν ὅτι εἶναι προτιμότερο, ἀνδρὶ πολλῶν ἀρετὰς κινδυνεύεσθαι εὖ τε οἱ τιμὲς ποὺ ἀπονέμονται σὲ ἄνδρες, οἱ καὶ χεῖρον εἰπόντι πιστευθῆναι. χαλεπὸν ὁποῖοι ἀναδείχθηκαν γενναῖοι με τὰ ἔργα γὰρ τὸ μετρίως εἰπεῖν ἐν ᾧ μόλις καὶ ἡ τους, νὰ ἐκδηλώνονται καὶ αὐτὲς μὲ ἔργα δόκησις τῆς ἀληθείας βεβαιοῦται. ὅ τε γὰρ μόνο, ὅπως εἶναι π.χ. αὐτές, τὶς ὁποῖες τώρα ξυνειδὼς καὶ εὔνους ἀκροατὴς τάχ᾿ ἄν τι βλέπετε γύρω ἀπὸ τὸν ἐνταφιασμό τους, ἐνδεεστέρως πρὸς ἃ βούλεταί τε καὶ ποὺ ἔγινε δημοσίᾳ δαπάνῃ, καὶ ὄχι νὰ ἐπίσταται νομίσειε δηλοῦσθαι, ὅ τε ἐξαρτῶνται οἱ ἀρετὲς τῶν πολλῶν ἀπὸ τὴν ἄπειρος ἔστιν ἃ καὶ πλεονάζεσθαι, διὰ ἱκανότητα ἥ τὴν ἀνικανότητα ἑνὸς φθόνον, εἴ τι ὑπὲρ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀνθρώπου, νὰ κανονίζεται δηλαδὴ ἡ περὶ ἀκούοι. μέχρι γὰρ τοῦδε ἀνεκτοὶ οἱ αὐτῶν ἐκτίμηση τῶν ἀκροατῶν ἀπὸ τὴν ἔπαινοί εἰσι περὶ ἑτέρων λεγόμενοι, ἐς εὐφράδεια ἥ μὴ εὐφράδεια τοῦ ρήτορα. Γιατὶ ὅσον ἅν καὶ αὐτὸς ἕκαστος οἴηται ἱκανὸς εἶναι δύσκολο πράγμα νὰ μιλήσει κανεὶς εἶναι δρᾶσαί τι ὧν ἤκουσεν· τ῵ δὲ ἀντικειμενικὰ (χωρὶς δηλαδὴ νὰ πεῖ οὔτε ὑπερβάλλοντι αὐτῶν φθονοῦντες ἤδη καὶ λιγότερα οὔτε περισσότερα ἀπὸ ὅ,τι πρέπει) ἀπιστοῦσιν. ἐπειδὴ δὲ τοῖς πάλαι οὕτως γιὰ κάποιο θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο εἶναι δύσκολο ἐδοκιμάσθη ταῦτα καλῶς ἔχειν, χρὴ καὶ νὰ ἐξακριβωθεῖ καὶ αὐτὴ ἀκόμα ἡ ἁπλὴ ἐμὲ ἑπόμενον τ῵ νόμῳ πειρᾶσθαι ὑμῶν ἰδέα, ὅτι τὰ λεγόμενα ἀπὸ τὸν ρήτορα εἶναι τῆς ἑκάστου βουλήσεώς τε καὶ δόξης ἀληθινά. Γιατὶ ὁ ἀκροατής, ὁ ὁποῖος τυχεῖν ὡς ἐπὶ πλεῖστον. γνωρίζει τὰ πράγματα καὶ εἶναι εὐνοϊκὰ διατεθειμένος πρὸς αὐτοὺς ποὺ τὰ ἔπραξαν, θὰ σχημάτιζε ἴσως τὴν ἰδέα, ὅτι αὐτὰ ἐκτέθηκαν κάπως κατώτερα ἀπὸ ὅ,τι αὐτὸς γνωρίζει καὶ ἐπιθυμεῖ, ἐνῶ ἀντίθετα, ὅποιος τὰ ἀγνοεῖ, θὰ σκεπτόταν ὅτι μερικὰ ἐκτέθηκαν ἀρκετὰ μεγαλοποιημένα, καὶ αὐτὸ ἀπὸ φθόνο, τὸν ὁποῖο δοκιμάζει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀκούει κάτι τὸ ὁποῖο ὑπερβαίνει τὶς δικές του φυσικὲς δυνάμεις. Γιατὶ οἱ ἄνθρωποι ἀνέχονται τοὺς ἐπαίνους ποὺ λέγονται γιὰ ἄλλους μόνο ἐφόσον κάθε ἀκροατὴς ἔχει τὴ γνώμη, ὅτι καὶ αὐτὸς εἶναι ἱκανὸς νὰ πράξει κάτι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀκούει. Ἐνῶ γιὰ κάθε τί, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ τὶς δυνάμεις του, αἰσθάνεται διὰ μιᾶς φθόνο καὶ δυσπιστία. Ἐφόσον ὅμως οἱ πρόγονοί
  • 2. μας ἔκριναν ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο πρέπει νὰ γίνονται τὰ πράγματα αὐτά, πρέπει κι ἐγὼ νὰ ἀκολουθήσω τὸ ἔθιμο αὐτὸ καὶ νὰ προσπαθήσω νὰ ἱκανοποιήσω τὴν ἐπιθυμία καὶ τὴν γνώμη τοῦ καθενός σας ὅσο μπορέσω περισσότερο. *36+ Ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων Θὰ μιλήσω πρῶτα πρῶτα γιὰ τοὺς πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς καὶ πρέπον δὲ προγόνους μας. Διότι εἶναι δίκαιο, ἀλλὰ ἅμα ἐν τ῵ τοι῵δε τὴν τιμὴν ταύτην τῆς συγχρόνως καὶ πρέπον, σὲ μιὰ τέτοια μνήμης δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ περίσταση, κατὰ τὴν ὁποία θρηνοῦμε καὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐγκωμιάζουμε τοὺς νεκρούς μας, νὰ τοὺς ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι᾿ ἀπονέμεται ἡ τιμὴ αὐτὴ νὰ μνημονεύονται ἀρετὴν παρέδοσαν. καὶ ἐκεῖνοί τε ἄξιοι πρῶτοι. Γιατὶ δὲν ὑπῆρξαν οὔτε μία στιγμή, ἐπαίνου καὶ ἔτι μᾶλλον οἱ πατέρες ἡμῶν· κατὰ τὴν ὁποία νὰ ἔπαυσαν νὰ κατοικοῦν κτησάμενοι γὰρ πρὸς οἷς ἐδέξαντο ὅσην τὴν χώρα αὐτή, καὶ χάρις στὴν ἀνδρεία τοὺς ἔχομεν ἀρχὴν οὐκ ἀπόνως ἡμῖν τοῖς νῦν διαφύλατταν τὴν ἐλευθερία της ἀπὸ γενεὰ προσκατέλιπον. τὰ δὲ πλείω αὐτῆς αὐτοὶ σὲ γενεὰ μέχρι τῶν ἡμερῶν μας καὶ μᾶς τὴν ἡμεῖς οἵδε οἱ νῦν ἔτι ὄντες μάλιστα ἐν τῇ παράδωσαν ἐλεύθερη. Καὶ ἐκεῖνοι λοιπὸν καθεστηκυίᾳ ἡλικίᾳ ἐπηυξήσαμεν καὶ τὴν εἶναι ἄξιοι ἐπαίνου ἀλλὰ ἀκόμη πόλιν τοῖς πᾶσι παρεσκευάσαμεν καὶ ἐς περισσότερο οἱ πατέρες μας. Γιατὶ ἐπὶ πλέον πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνην αὐταρκεστάτην. ἐκείνων, τὰ ὁποῖα κληρονόμησαν, ὧν ἐγὼ τὰ μὲν κατὰ πολέμους ἔργα, οἷς ἀπέκτησαν μὲ πολλοὺς κόπους καὶ ἕκαστα ἐκτήθη, ἥ εἴ τι αὐτοὶ ἥ οἱ πατέρες κληροδότησαν σὲ μᾶς τοὺς σημερινοὺς ὅλη ἡμῶν βάρβαρον ἥ Ἕλληνα πολέμιον αὐτὴ τὴν ἐπικράτεια ποὺ κατέχουμε ἐπιόντα προθύμως ἠμυνάμεθα, σήμερα. Τὸ δὲ ἔργο τῆς περαιτέρω μακρηγορεῖν ἐν εἰδόσιν οὐ βουλόμενος βελτίωσης, τὸ ἐπιτελέσαμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ποὺ ἐάσω· ἀπὸ δὲ οἵας τε ἐπιτηδεύσεως εἴμαστε συγκεντρωμένοι ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι ἤλθομεν ἐπ᾿ αὐτὰ καὶ μεθ᾿ οἵας πολιτείας βρισκόμαστε ἀκόμη σὲ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν καὶ τρόπων ἐξ οἵων μεγάλα ἐγένετο, ἡλικία μας, καὶ ἐμεῖς ἐφοδιάσαμε τὴν πόλη ταῦτα δηλώσας πρῶτον εἶμι καὶ ἐπὶ τὸν μας μὲ ὅλα τὰ πράγματα, ὥστε νὰ εἶναι τῶνδε ἔπαινον, νομίζων ἐπί τε τ῵ παρόντι αὐταρκέστατη καὶ γιὰ πόλεμο καὶ γιὰ οὐκ ἅν ἀπρεπῆ λεχθῆναι αὐτὰ καὶ τὸν εἰρήνη. Ἀπὸ ὅλα δὲ αὐτὰ ἐγὼ ὅσα μὲν πάντα ὅμιλον καὶ ἀστῶν καὶ ξένων ἀναφέρονται σὲ πολεμικὰ κατορθώματα, μὲ ξύμφορον εἶναι ἐπακοῦσαι αὐτῶν. τὰ ὁποῖα ἔγινε ἡ κάθε μιὰ κατάκτηση, ἥ ἀφοροῦν τὴν ἐνεργητικότητα, μὲ τὴν ὁποία ἀποκρούσαμε, εἴτε ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ εἴτε οἱ πρόγονοί μας, τοὺς ἑκάστοτε ἐπελθόντες ἐναντίον μας Βαρβάρους ἥ Ἕλληνες, ὅλα αὐτά, θὰ τὰ παραλείψω, γιατὶ δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ἀπεραντολογῶ ἐνώπιον ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι τὰ γνωρίζουν. Ἀλλὰ μὲ ποιὸν τρόπο φθάσαμε στὸ σημεῖο αὐτὸ τῆς δύναμης ποὺ εἴμαστε σήμερα, καὶ μὲ ποιὰ μορφὴ πολιτεύματος καὶ μὲ ποιὲς συνήθειες ἔγινε μεγάλη ἡ δύναμή μας, ὅλα αὐτὰ θὰ ἀναπτύξω πρῶτα, καὶ ἔπειτα θὰ προχωρήσω στὸ ἐγκώμιο αὐτῶν ἐδῶ τῶν νεκρῶν, γιατὶ νομίζω ὅτι δὲν εἶναι ἀνάρμοστο νὰ λεχθοῦν αὐτὰ καὶ γιὰ τὴν
  • 3. παροῦσα περίσταση, καὶ δὲν εἶναι ἀνώφελο νὰ τὰ ἀκούσουν ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι, ἀστοὶ καὶ ξένοι. *37+ Ξρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ Ἔχουμε δηλαδὴ πολίτευμα, τὸ ὁποῖο δὲν τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ ἀντιγράφει τοὺς νόμους ἄλλων, μᾶλλον δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἥ μιμούμενοι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι εἴμαστε ὑπόδειγμα σὲ μερικοὺς ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς παρὰ μιμούμαστε ἄλλους. Καὶ ὀνομάζεται ὀλίγους ἀλλ᾿ ἐς πλείονας οἰκεῖν μὲν δημοκρατία, γιατὶ ἡ διοίκηση εἶναι στὰ δημοκρατία κέκληται· μέτεστι δὲ κατὰ μὲν χέρια τῶν πολλῶν καὶ ὄχι τῶν ὀλίγων, τοὺς νόμους πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ ἔναντι δὲ τῶν νόμων εἶναι ὅλοι ἴσοι στὶς ἴσον, κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν, ὡς ἕκαστος ἔν ἰδιωτικές τους διαφορές, ἐνῶ ὡς πρὸς τὴν τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ μέρους τὸ πλέον ἐς θέση τους στὸν δημόσιο βίο κάθε ἕνας τὰ κοινὰ ἥ ἀπ᾿ ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ᾿ αὖ προτιμᾶται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ δημόσια κατὰ πενίαν, ἔχων γέ τι ἀγαθὸν δρᾶσαι ἀξιώματα ἀνάλογα μὲ τὴν ἐπίδοση τὴν τὴν πόλιν, ἀξιώματος ἀφανείᾳ ὁποία σημειώνει σὲ αὐτά, δηλαδὴ ἡ δημόσιά κεκώλυται. ἐλευθέρως δὲ τά τε πρὸς τὸ του σταδιοδρομία ἐξαρτᾶται μᾶλλον ἀπὸ κοινὸν πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν πρὸς τὴν ἀτομική του ἀξία καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἀλλήλους τῶν καθ᾿ ἡμέραν κοινωνικὴ τάξη, ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται, ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι᾿ ὀργῆς τὸν οὔτε πάλι ἕνας, ὁ ὁποῖος εἶναι μὲν φτωχὸς πέλας, εἰ καθ᾿ ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες, ἔχει ὅμως τὴν ἱκανότητα νὰ παράσχει οὐδὲ ἀζημίους μέν, λυπηρὰς δὲ τῇ ὄψει κάποια ὑπηρεσία στὴν πατρίδα του, ἀχθηδόνας προστιθέμενοι. ἀνεπαχθῶς δὲ ἐμποδίζεται σὲ αὐτὸ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ ἴδια προσομιλοῦντες τὰ δημόσια διὰ εἶναι ἄγνωστος. Ζοῦμε δὲ σὰν ἐλεύθεροι δέος μάλιστα οὐ παρανομοῦμεν, τῶν τε ἄνθρωποι, καὶ σὰν πολίτες στὸν δημόσιο βίο αἰεὶ ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει καὶ τῶν καὶ σὰν ἄτομα στὸν ἰδιωτικό, στὶς ἐπιδιώξεις νόμων, καὶ μάλιστα αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ᾿ μας τῆς καθημερινῆς ζωῆς, κατὰ τὶς ὁποῖες ὠφελίᾳ τῶν ἀδικουμένων κεῖνται καὶ ὅσοι δὲν κοιτᾶμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον μὲ ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην καχυποψία, δὲν θυμώνουμε μὲ τὸν γείτονά φέρουσιν. μας, ὅταν κάνει ὅ,τι τοῦ ἀρέσει, οὔτε παίρνουμε μία φυσιογνωμία σκυθρωπή, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μὴν βλάπτει τὸν ἄλλο, πάντως ὅμως εἶναι δυσάρεστη. Ἐνῶ δὲ στὴν ἰδιωτική μας ζωὴ συναναστρεφόμαστε μεταξύ μας χωρὶς νὰ ἐνοχλεῖ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, στὴν δημόσιά μας ζωή, σὰν πολίτες, ἀπὸ σεβασμὸ πρὸ πάντων δὲν παραβαίνουμε τοὺς νόμους, ὑπακοῦμε δὲ στοὺς ἑκάστοτε κατέχοντες τὰ δημόσια ἀξιώματα καὶ στοὺς νόμους, πρὸ περισσότερο σὲ ἐκείνους ἀπὸ τοὺς νόμους, ποὺ ἔχουν θεσπιστεῖ γιὰ ὑποστήριξη τῶν ἀδικούμενων, καὶ σὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἅν καὶ ἄγραφοι, ἡ παράβασή τους φέρνει πανθομολογούμενη ντροπὴ στοὺς παραβάτες. *38+ Καὶ μὴν καὶ τῶν πόνων πλείστας Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ πνεῦμα μας ἔχουμε ἐφεύρει ἀναπαύλας τῇ γνώμῃ ἐπορισάμεθα, πλείστους ὅσους τρόπους νὰ τὸ ἀγῶσι μέν γε καὶ θυσίαις διετησίοις ἀνακουφίζουμε ἀπὸ τοὺς κόπους, μὲ νομίζοντες, ἰδίαις δὲ κατασκευαῖς ἑορταστικοὺς ἀγῶνες καὶ θυσίες, τὶς ὁποῖες
  • 4. εὐπρεπέσιν, ὧν καθ᾿ ἡμέραν ἡ τέρψις τὸ ἔχουμε καθιερώσει καθ᾿ ὅλη τὴν διάρκεια λυπηρὸν ἐκπλήσσει. ἐπεσέρχεται δὲ διὰ τοῦ ἔτους, καὶ μὲ εὐπρεπῆ ἰδιωτικὰ μέγεθος τῆς πόλεως ἐκ πάσης γῆς τὰ οἰκήματα, ἡ δὲ εὐχαρίστηση τὴν ὁποία πάντα, καὶ ξυμβαίνει ἡμῖν μηδὲν καθημερινὰ ἀπολαμβάνουμε ἀπὸ ὅλα αὐτά, οἰκειοτέρᾳ τῇ ἀπολαύσει τὰ αὐτοῦ ἀγαθὰ διώχνει τὴν μελαγχολία. Λόγω δὲ τοῦ γιγνόμενα καρποῦσθαι ἥ καὶ τὰ τῶν μεγάλου ἀριθμοῦ τῶν κατοίκων τῆς πόλης ἄλλων ἀνθρώπων. μας εἰσάγονται σὲ αὐτὴν προϊόντα ὅλου τοῦ κόσμου, καὶ συμβαίνει νὰ ἀπολαμβάνουμε ἔτσι τὰ προϊόντα τῶν ἄλλων χωρῶν μὲ ὅση οἰκειότητα καταναλώνουμε τὰ προϊόντα της Ἀττικῆς (σὰν νὰ εἶναι δηλαδὴ δικά μας). *39+ Διαφέρομεν δὲ καὶ ταῖς τῶν Ὑπερέχουμε δὲ ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους μας πολεμικῶν μελέταις τῶν ἐναντίων τοῖσδε. καὶ στὴν πολεμικὴ προετοιμασία κατὰ τὰ τήν τε γὰρ πόλιν κοινὴν παρέχομεν, καὶ ἑξῆς: Τὴν πόλη μας π.χ. τὴν παρέχουμε οὐκ ἔστιν ὅτε ξενηλασίαις ἀπείργομέν ἀνοιχτή σε ὅλον τὸν κόσμο, καὶ ποτὲ δὲν τινα ἥ μαθήματος ἥ θεάματος, ὃ μὴ ἀποκλείουμε κανέναν διώχνοντας τοὺς κρυφθὲν ἄν τις τῶν πολεμίων ἰδὼν ξένους ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἀκρόαμα ἥ θέαμα, ὠφεληθείη, πιστεύοντες οὐ ταῖς ἀπὸ τὸ ὁποῖο, ἅν δὲν τὸ κρατήσουμε μυστικὸ παρασκευαῖς τὸ πλέον καὶ ἀπάταις ἥ τ῵ καὶ τὸ δεῖ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας, ἀφ᾿ ἡμῶν αὐτῶν ἐς τὰ ἔργα εὐψύχῳ· καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ ὠφεληθεῖ, καὶ αὐτὸ γιατὶ ἐν ταῖς παιδείαις οἱ μὲν ἐπιπόνῳ ἀσκήσει ἔχουμε ἐμπιστοσύνη ὄχι τόσο στὶς εὐθὺς νέοι ὄντες τὸ ἀνδρεῖον μετέρχονται, πολεμικὲς προετοιμασίες καὶ τὰ ἡμεῖς δὲ ἀνειμένως διαιτώμενοι οὐδὲν στρατηγήματα ὅσο στὴν ἔμφυτη ἧσσον ἐπὶ τοὺς ἰσοπαλεῖς κινδύνους γενναιότητά μας ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἔργα. Στὸ χωροῦμεν. τεκμήριον δέ· οὔτε γὰρ ζήτημα δὲ πάλι τῆς ἀγωγῆς, ἐνῶ ἐκεῖνοι Λακεδαιμόνιοι καθ᾿ ἑαυτούς, μεθ᾿ ὑποβάλλονται ἀπὸ τὴν νεαρή τους ἀκόμα ἁπάντων δὲ ἐς τὴν γῆν ἡμῶν ἡλικία σὲ συνεχῆ καὶ ἐπίπονη ἄσκηση, μὲ στρατεύουσι, τήν τε τῶν πέλας αὐτοὶ τὴν ὁποία ἐπιδιώκουν νὰ γίνουν γενναῖοι, ἐπελθόντες οὐ χαλεπῶς ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ ἐμεῖς ζοῦμε μὲ ὅλες τὶς ἀνέσεις καὶ ὅμως τοὺς περὶ τῶν οἰκείων ἀμυνομένους εἴμαστε ἐξ ἴσου πρόθυμοι νὰ μαχόμενοι τὰ πλείω κρατοῦμεν. ἁθρόᾳ τε ἀντιμετωπίσουμε τοὺς κινδύνους, τοὺς τῇ δυνάμει ἡμῶν οὐδείς πω πολέμιος ὁποίους ἀντιμετωπίζουν καὶ αὐτοί. Καὶ νὰ ἡ ἐνέτυχε διὰ τὴν τοῦ ναυτικοῦ τε ἅμα ἀπόδειξη: ἐνῶ οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐπιμέλειαν καὶ τὴν ἐν τῇ γῇ ἐπὶ πολλὰ ἐκστρατεύουν κατὰ τῆς χώρας μας μὲ ὅλους ἡμῶν αὐτῶν ἐπίπεμψιν· ἥν δέ που μορίῳ τους τοὺς συμμάχους καὶ ποτὲ μόνοι, ἐμεῖς τινὶ προσμείξωσι, κρατήσαντές τέ τινας ἐπερχόμαστε κατὰ τῶν ἄλλων ἐντελῶς ἡμῶν πάντας αὐχοῦσιν ἀπεῶσθαι καὶ μόνοι, καὶ τὶς περισσότερες φορὲς νικᾶμε νικηθέντες ὑφ᾿ ἁπάντων ἡσσῆσθαι. καίτοι χωρὶς καμία δυσκολία τοὺς ἀντιπάλους μας, εἰ ῥᾳθυμίᾳ μᾶλλον ἥ πόνων μελέτῃ καὶ μολονότι ἐκεῖνοι μὲν μάχονται ὑπὲρ βωμῶν μὴ μετὰ νόμων τὸ πλέον ἥ τρόπων καὶ ἑστιῶν, ἐμεῖς δὲ εἴμαστε σὲ ξένο ἔδαφος. ἀνδρείας ἐθέλομεν κινδυνεύειν, Καὶ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας δὲν περιγίγνεται ἡμῖν τοῖς τε μέλλουσιν ἀντιμετώπισε μέχρι σήμερα τὶς δυνάμεις ἀλγεινοῖς μὴ προκάμνειν, καὶ ἐς αὐτὰ μας ἑνωμένες, γιατὶ ἀφ᾿ ἑνὸς καταβάλλουμε ἐλθοῦσι μὴ ἀτολμοτέρους τῶν αἰεὶ πολλὲς φροντίδες ταυτόχρονα καὶ γιὰ τὸ μοχθούντων φαίνεσθαι, καὶ ἔν τε τούτοις ναυτικό μας, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου κατατέμνουμε τὴν πόλιν ἀξίαν εἶναι θαυμάζεσθαι καὶ τὶς δυνάμεις μας τοῦ πεζικοῦ καὶ τὶς ἔτι ἐν ἄλλοις. στέλνουμε σὲ πολλὰ σημεῖα τῆς ἐπικράτειάς μας. Ἂν δὲ κάπου μὲ μέρος μόνο τῆς δύναμής μας συμπλακοῦν οἱ ἀντίπαλοί μας, τότε, ἅν μὲν νικήσουν, καυχῶνται ὅτι μᾶς
  • 5. νίκησαν ὅλους, ἅν δὲν νικηθοῦν, διακηρύσσουν ὅτι νικήθηκαν ἀπὸ ὅλους. Καὶ βέβαια, ἅν ἐμεῖς ἀντιμετωπίζουμε μὲ πολλὴ προθυμία τοὺς κινδύνους, μᾶλλον μὲ μιὰ ἀφροντισιὰ καὶ ἄνεση παρὰ μετὰ ἀπὸ ἐπίπονη ἄσκηση, καὶ μὲ ἀνδρεία, ἡ ὁποία ὀφείλεται ὄχι τόσο στὴν ἐπιβολὴ τῶν νόμων ὅσο στὴν φυσική μας εὐψυχία, ἔχουμε τὸ πλεονέκτημα ὅτι δὲν καταπονούμεθα προκαταβολικὰ γιὰ δεινά, τὰ ὁποῖα ἀνήκουν ἀκόμα στὸ μέλλον, καὶ ὅτι, ὅταν φθάσει ἡ ὥρα τῶν δεινῶν αὐτῶν, ἀποδεικνυόμαστε ὅτι δὲν εἴμαστε λιγότερο τολμηροὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ μοχθοῦν ἀδιάκοπα. Δὲν εἶναι δὲ σὲ αὐτὰ μόνο ἀξιοθαύμαστη ἡ πόλη μας ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὰ ἀκόμη. *40+ Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ᾿ εὐτελείας Γιατὶ εἴμαστε λάτρεις τοῦ ὡραίου, ὅμως καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας· χωρὶς σπατάλη χρήματος, καὶ καλλιεργοῦμε πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον καιρ῵ ἥ λόγου τὸ πνεῦμα χωρὶς νὰ χάνουμε τὴν ἀνδρεία κόμπῳ χρώμεθα, καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ μας. Καὶ μεταχειριζόμαστε τὸν πλοῦτο ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν, ἀλλὰ μὴ περισσότερο σὰν μία εὐκαιρία δράσης παρὰ διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον. ἔνι τε τοῖς σὰν ἀφορμὴ κομπορρημοσύνης, τὸ νὰ αὐτοῖς οἰκείων ἅμα καὶ πολιτικῶν ὁμολογεῖ δὲ κανεὶς τὴν φτώχειά του δὲν ἐπιμέλεια, καὶ ἑτέροις πρὸς ἔργα εἶναι ντροπή, εἶναι ὅμως αἰσχρότερο τὸ νὰ τετραμμένοις τὰ πολιτικὰ μὴ ἐνδεῶς μὴν προσπαθεῖ νὰ τὴν ἀποφύγει μὲ τὴν γνῶναι· μόνοι γὰρ τόν τε μηδὲν τῶνδε ἐργασία. Ἐπὶ πλέον, οἱ ἴδιοι ἐμεῖς ὅλοι μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ᾿ ἀχρεῖον εἴμαστε σὲ θέση νὰ φροντίζουμε νομίζομεν, καὶ οἱ αὐτοὶ ἤτοι κρίνομέν γε ἥ ταυτόχρονα γιὰ τὶς ἰδιωτικές μας ὑποθέσεις ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς τὰ πράγματα, οὐ καὶ γιὰ τὶς ὑποθέσεις τῆς πόλης μας, καὶ τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις βλάβην ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι απασχολημενοι μὲ ἡγούμενοι, ἀλλὰ μὴ προδιδαχθῆναι ἰδιωτικὲς ἐπιχειρήσεις καὶ αὐτοὶ ἀκόμα μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἥ ἐπὶ ἃ δεῖ ἔργῳ κατέχουν τὰ πολιτικὰ ζητήματα στὴν ἐλθεῖν. διαφερόντως γὰρ δὴ καὶ τόδε ἐντέλεια. Γιατὶ εἴμαστε ὁ μόνος λαὸς ποὺ ἔχομεν ὥστε τολμᾶν τε οἱ αὐτοὶ μάλιστα τὸν μὴ ἀναμειγνυόμενο καθόλου στὰ κοινὰ καὶ περὶ ὧν ἐπιχειρήσομεν ἐκλογίζεσθαι· δὲν τὸν θεωροῦμε φιλήσυχο ἀλλὰ ἄχρηστο, ὃ τοῖς ἄλλοις ἀμαθία μὲν θράσος, καὶ οἱ μόνοι ποὺ ὅποτε δὲν τὰ ἐπινοοῦμε καὶ λογισμὸς δὲ ὄκνον φέρει. κράτιστοι δ᾿ ἅν δὲν τὰ προτείνουμε οἱ ἴδιοι πάντως ἔχουμε τὴν ψυχὴν δικαίως κριθεῖεν οἱ τά τε δεινὰ τὴ δύναμη νὰ κρίνουμε σωστὰ τὰ καὶ ἡδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες καὶ λαμβανόμενα μέτρα, τοὺς δὲ λόγους δὲν διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν τοὺς θεωροῦμε καθόλου ἐμπόδιο τῶν ἔργων, κινδύνων. καὶ τὰ ἐς ἀρετὴν ἐνηντιώμεθα ἀλλὰ μᾶλλον θεωροῦμε σὰν ἐμπόδιο τὸ νὰ τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ πάσχοντες εὖ, ἀλλὰ μὴν ἔχουμε κατατοπισθεῖ προφορικὰ σὲ ὅσα δρῶντες κτώμεθα τοὺς φίλους. ἔχουμε νὰ κάνουμε, πρὶν καταπιαστοῦμε μὲ βεβαιότερος δὲ ὁ δράσας τὴν χάριν ὥστε αὐτά. Γιατὶ ὑπερέχουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους ὀφειλομένην δι᾿ εὐνοίας ᾧ δέδωκε σῴζειν· καὶ ὡς πρὸς αὐτὸ ἀκόμη, ὅτι δηλαδὴ ἐμεῖς οἱ ὁ δὲ ἀντοφείλων ἀμβλύτερος, εἰδὼς οὐκ ἐς ἴδιοι ἀποφασίζουμε γιὰ ὅσα πρόκειται νὰ χάριν, ἀλλ᾿ ἐς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν ἐπιχειρήσουμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τὰ ἀποδώσων. καὶ μόνοι οὐ τοῦ ξυμφέροντος ἐπιχειροῦμε. Ἐνῶ ὡς πρὸς αὐτὸ οἱ ἄλλοι... σὲ μᾶλλον λογισμ῵ ἥ τῆς ἐλευθερίας τ῵ αὐτοὺς ἡ μὲν ἀμάθεια τοὺς κάνει νὰ πιστ῵ ἀδεῶς τινὰ ὠφελοῦμεν. ἀποφασίζουν ἡ δὲ σκέψη τοὺς κάνει νὰ
  • 6. διστάζουν. Πιὸ τολμηροὶ ὅμως ἀπὸ ὅλους εἶναι σωστὸ νὰ θεωροῦνται ὅσοι γνωρίζουν μὲ σαφήνεια ποιὲς εἶναι οἱ συμφορὲς καὶ ποιὰ τὰ εὐχάριστα, καὶ ὅμως ἡ γνώση αὐτὴ δὲν τοὺς κάνει νὰ ἀποφεύγουν τοὺς κινδύνους. Ἀλλὰ καὶ στὰ ζητήματα τῆς καλωσύνης διαφέρουμε ἀπὸ τὴν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων. Γιατὶ ἐμεῖς τοὺς φίλους τους ἀποκτᾶμε μᾶλλον εὐεργετώντας παρὰ εὐεργετούμενοι ἀπὸ αὐτούς. Σταθερότερος δὲ φίλος εἶναι ὁ εὐεργετῶν τὸν ἄλλον, γιατὶ εἶναι φυσικὸ νὰ προσπαθεῖ νὰ διατηρεῖ τὴν ἀνάμνηση τῆς εὐεργεσίας μὲ τὸ νὰ φέρεται πάντοτε καλὰ πρὸς τὸν εὐεργετούμενο. Ἐνῶ ἀντιθέτως αὐτὸς ποὺ ὀφείλει τὴν εὐεργεσία εἶναι ψυχρότερος στὶς σχέσεις του, γιατὶ γνωρίζει, ὅτι πρόκειται νὰ ἀνταποδώσει τὴν καλωσύνη σὰν πληρωμὴ χρέους καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν εὐγνωμοσύνη τοῦ ἄλλου. Καὶ εἴμαστε οἱ μόνοι ποὺ βοηθᾶμε τὸν ἄλλο χωρὶς τὴν ἐλάχιστη ἀνησυχία, καὶ αὐτὸ μᾶλλον ἀπὸ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ ἐμπνέει ἡ ἐλευθερία παρὰ ἀπὸ συμφεροντολογικοὺς ὑπολογισμούς. *41+ Ξυνελών τε λέγω τήν τε πᾶσαν πόλιν Ἀνακεφαλαιώνοντας λοιπὸν τὰ παραπάνω τῆς Ἑλλάδος παίδευσιν εἶναι καὶ καθ᾿ τονίζω, ὅτι ἡ ὅλη πόλη εἶναι σχολεῖο τῆς ἕκαστον δοκεῖν ἄν μοι τὸν αὐτὸν ἄνδρα Ἑλλάδας καὶ ὅτι, κατὰ τὴ γνώμη μου, ὁ παρ᾿ ἡμῶν ἐπὶ πλεῖστ᾿ ἅν εἴδη καὶ μετὰ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ χαρίτων μάλιστ᾿ ἅν εὐτραπέλως τὸ σῶμα προσαρμοστεῖ πρὸς τὶς πλέον διαφορετικὲς αὔταρκες παρέχεσθαι. καὶ ὡς οὐ λόγων ἐν μορφὲς δράσεως μὲ τὴν μεγαλύτερη τ῵ παρόντι κόμπος τάδε μᾶλλον ἥ ἔργων εὐστροφία καὶ χάρη. Καὶ ὅτι αὐτὰ εἶναι ἐστὶν ἀλήθεια, αὐτὴ ἡ δύναμις τῆς μᾶλλον ἡ πραγματικὴ ἀλήθεια καὶ ὄχι ἁπλὴ πόλεως, ἣν ἀπὸ τῶνδε τῶν τρόπων κομπορρημοσύνη, κατάλληλη γιὰ τὴν ἐκτησάμεθα, σημαίνει. μόνη γὰρ τῶν νῦν παροῦσα περίσταση, τὸ ἀποδεικνύει αὐτὴ ἡ ἀκοῆς κρείσσων ἐς πεῖραν ἔρχεται, καὶ δύναμη τῆς πόλης, τὴν ὁποία ἀποκτήσαμε μόνη οὔτε τ῵ πολεμίῳ ἐπελθόντι μὲ τὶς ἱκανότητές μας αὐτές. Γιατὶ εἶναι ἡ ἀγανάκτησιν ἔχει ὑφ᾿ οἵων κακοπαθεῖ μόνη πόλη ἀπὸ τὶς σημερινὲς ποὺ ὅταν οὔτε τ῵ ὑπηκόῳ κατάμεμψιν ὡς οὐχ ὑπ᾿ δοκιμάζεται ἀποδεικνύεται ἀνώτερή της ἀξίων ἄρχεται. μετὰ μεγάλων δὲ σημείων φήμης της, καὶ ἡ μόνη, ἥ ὁποία οὔτε στὸν καὶ οὐ δή τοι ἀμάρτυρόν γε τὴν δύναμιν ἐχθρό, ποὺ τῆς ἐπιτίθεται, δίνει ἀφορμὴ νὰ παρασχόμενοι τοῖς τε νῦν καὶ τοῖς ἔπειτα ἀγανακτήσει μὲ ὅσα παθαίνει ἀπὸ τέτοιους θαυμασθησόμεθα, καὶ οὐδὲν ἀντιπάλους, οὔτε στοὺς ὑπηκόους της δίνει προσδεόμενοι οὔτε Ὁμήρου ἐπαινέτου ἀφορμὴ γιὰ παράπονα, γιατὶ τάχα οὔτε ὅστις ἔπεσι μὲν τὸ αὐτίκα τέρψει, ἐξουσιάζονται ἀπὸ ἀνάξιους νὰ ἔχουν τὴν τῶν δ᾿ ἔργων τὴν ὑπόνοιαν ἡ ἀλήθεια ἐξουσία. Ἡ δύναμή μας δὲ αὐτὴ δὲν εἶναι βλάψει, ἀλλὰ πᾶσαν μὲν θάλασσαν καὶ βέβαια χωρὶς ἀποδείξεις, ἀλλὰ ὑπάρχουν γῆν ἐσβατὸν τῇ ἡμετέρᾳ τόλμῃ μεγαλοπρεπῆ μνημεῖα αὐτῆς, γιὰ τὰ ὁποῖα καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχοῦ δὲ μᾶς θαυμάζουν» οἱ σύγχρονοί μας καὶ θὰ μνημεῖα κακῶν τε κἀγαθῶν ἀΐδια μᾶς θαυμάζουν καὶ οἱ μελλοντικὲς γενιές,
  • 7. ξυγκατοικίσαντες. περὶ τοιαύτης οὖν καὶ μάλιστα χωρὶς νὰ χρειαζόμαστε τοὺς πόλεως οἵδε τε γενναίως δικαιοῦντες μὴ ἐπαίνους οὔτε τοῦ Ὁμήρου οὔτε κανενὸς ἀφαιρεθῆναι αὐτὴν μαχόμενοι ἄλλου, τοῦ ὁποίου οἱ στίχοι εἶναι δυνατὸν νὰ ἐτελεύτησαν, καὶ τῶν λειπομένων πάντα εὐχαριστήσουν πρὸς στιγμήν, θὰ ἔλθει ὅμως τινὰ εἰκὸς ἐθέλειν ὑπὲρ αὐτῆς κάμνειν. ἡ πραγματικότητα, ἡ ὁποία θὰ ἀποκαλύψει ψεύτικη τὴν ἰδέα ποὺ σχηματίστηκε γιὰ τὰ πράγματα, ἀλλὰ γιατὶ ὁλόκληρη τὴ θάλασσα καὶ τὴν ξηρὰ τὴν ἐξαναγκάσαμε νὰ γίνει προσιτὴ στὴν τόλμη μας, ἱδρύσαμε δὲ παντοῦ αἰώνια μνημεῖα καὶ τῆς φιλίας μας καὶ τῆς ἔχθρας μας. Ὑπὲρ αὐτῆς λοιπὸν τῆς πόλης καὶ αὐτοὶ ἐδῶ λοιπὸν πολέμησαν γενναία καὶ βρῆκαν τὸν θάνατο, γιατὶ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀνεχθοῦν τὴν στέρησή της, καὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἀπομένοντες στὴν ζωὴ ὁ καθένας πρέπει νὰ ἔχει τὴν προθυμία νὰ μοχθήσει γι᾿ αὐτήν. *42+ Δι᾿ ὃ δὴ καὶ ἐμήκυνα τὰ περὶ τῆς Γι᾿ αὐτὸν λοιπὸν τὸ λόγο μακρηγόρησα γιὰ πόλεως, διδασκαλίαν τε ποιούμενος μὴ ὅσα ἀφοροῦν τὴν πόλη, ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν περὶ ἴσου ἡμῖν εἶναι τὸν ἀγῶνα καὶ οἷς δηλαδὴ γιατὶ ἤθελα νὰ σᾶς δείξω, ὅτι ἐμεῖς τῶνδε μηδὲν ὑπάρχει ὁμοίως, καὶ τὴν δὲν ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὸν ἴδιο σκοπό, γιὰ εὐλογίαν ἅμα ἐφ᾿ οἷς νῦν λέγω φανερὰν τὸν ὁποῖο ἀγωνίζονται ὅσοι δὲν ἔχουν σημείοις καθιστάς. καὶ εἴρηται αὐτῆς τὰ κανένα ἀπὸ αὐτὰ τὰ πλεονεκτήματα σὲ ἴσο μέγιστα· ἃ γὰρ τὴν πόλιν ὕμνησα, αἱ βαθμὸ μέ μας, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου γιατὶ μὲ αὐτὸν τῶνδε καὶ τῶν τοιῶνδε ἀρεταὶ ἐκόσμησαν, τὸν τρόπο ἤθελα νὰ κάνω φανερό με καὶ οὐκ ἅν πολλοῖς τῶν Ἑλλήνων ἀποδείξεις, ὅτι εἶναι δίκαιο τὸ ἐγκώμιο τῶν ἰσόρροπος ὥσπερ τῶνδε ὁ λόγος τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν, γιὰ τοὺς ὁποίους μιλάω ἔργων φανείη. δοκεῖ δέ μοι δηλοῦν ἀνδρὸς τώρα. Καὶ ἔχω ἤδη ἀναφέρει τὰ κυριότερα ἀρετὴν πρώτη τε μηνύουσα καὶ τελευταία σημεῖα τούτου τοῦ ἐγκωμίου. Γιατὶ ὅσα εἶπα βεβαιοῦσα ἡ νῦν τῶνδε καταστροφή. καὶ γιὰ τὴν πόλη γιὰ νὰ τὴν ἐξυμνήσω, εἶναι γὰρ τοῖς τἆλλα χείροσι δίκαιον τὴν ἐς στολίδια, μὲ τὰ ὁποῖα τὴν στόλισαν οἱ τοὺς πολέμους ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀρετὲς αὐτῶν ἐδῶ καὶ ἄλλων ὁμοίων με ἀνδραγαθίαν προτίθεσθαι· ἀγαθ῵ γὰρ αὐτούς, καὶ πολὺ λίγοι Ἕλληνες ὑπάρχουν, κακὸν ἀφανίσαντες κοινῶς μᾶλλον γιὰ τοὺς ὁποίους μπορεῖ νὰ λεχθεῖ, ὅ,τι ὠφέλησαν ἥ ἐκ τῶν ἰδίων ἔβλαψαν. τῶνδε μπορεῖ νὰ λεχθεῖ γι᾿ αὐτοὺς ἐδῶ, ὅτι δηλαδὴ δὲ οὔτε πλούτου τις τὴν ἔτι ἀπόλαυσιν φήμη τοὺς ἰσοσταθμίζει τὰ ἔργα τους. Ἔχω προτιμήσας ἐμαλακίσθη οὔτε πενίας δὲ τὴ γνώμη, ὅτι θάνατος σὰν αὐτὸν ἐδῶ ἐλπίδι, ὡς κἅν ἔτι διαφυγὼν αὐτὴν τῶν προκείμενων νεκρῶν παρέχει τὸ πλουτήσειεν, ἀναβολὴν τοῦ δεινοῦ ἀληθινὸ μέτρο τῆς ἀξίας ἑνὸς ἀνθρώπου, ἐποιήσατο· τὴν δὲ τῶν ἐναντίων τιμωρίαν καὶ ἄλλοτε μὲν εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ τὴν ποθεινοτέραν αὐτῶν λαβόντες καὶ προαναγγέλλει ἄλλοτε δὲ ὁ τελευταῖος ποὺ κινδύνων ἅμα τόνδε κάλλιστον τὴν ἐπισφραγίζει. Γιατὶ καὶ ἐκεῖνοι ἀκόμη νομίσαντες ἐβουλήθησαν μετ᾿ αὐτοῦ τοὺς ποὺ ὑστεροῦν κατὰ τὰ ἄλλα, δικαιοῦνται νὰ μὲν τιμωρεῖσθαι, τῶν δὲ ἐφίεσθαι, ἐλπίδι προβάλλουν γιὰ ὑπεράσπισή τους τὴν μὲν τὸ ἀφανὲς τοῦ κατορθώσειν ἀνδραγαθία, τὴν ὁποία ἐπέδειξαν κατὰ τοὺς ἐπιτρέψαντες, ἔργῳ δὲ περὶ τοῦ ἤδη πολέμους, μαχόμενοι ὑπὲρ τῆς πατρίδας. ὁρωμένου σφίσιν αὐτοῖς ἀξιοῦντες Γιατὶ ἐξέλειψαν τὸ κακὸ διὰ τοῦ καλοῦ, καὶ πεποιθέναι, καὶ ἐν αὐτ῵ τ῵ ἀμύνεσθαι μὲ τὶς καλές τους ὑπηρεσίες σὰν καὶ παθεῖν μᾶλλον ἡγησάμενοι ἥ *τὸ+ ὑπερασπιστὲς τῆς πατρίδας τὴν ὠφέλησαν ἐνδόντες σῴζεσθαι, τὸ μὲν αἰσχρὸν τοῦ περισσότερο ἀπ᾿ ὅσο τὴν ἔβλαψαν μὲ τὰ
  • 8. λόγου ἔφυγον, τὸ δ᾿ ἔργον τ῵ σώματι τυχὸν σφάλματά τους στὴν ἰδιωτική τους ὑπέμειναν καὶ δι᾿ ἐλαχίστου καιροῦ τύχης ζωή. Ἀπὸ αὐτοὺς ὅμως ἐδῶ κανεὶς δὲν ἅμα ἀκμῇ τῆς δόξης μᾶλλον ἥ τοῦ δέους δείχθηκε δειλὸς μπροστὰ στὸν θάνατο ἐξ ἀπηλλάγησαν. αἰτίας τοῦ πλούτου του, δὲν προτίμησε δηλαδὴ νὰ συνεχίσει τὴν ἀπόλαυσή του, οὔτε ἀπέφυγε τὸν κίνδυνο ἐξ αἰτίας τῆς φτώχειάς του, ἀπὸ τὴν ἐλπίδα δηλαδὴ ὅτι μπορεῖ νὰ τὴν ἀποφύγει ἐπὶ τέλους κάποτε καὶ νὰ γίνει πλούσιος. Ἀλλὰ περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἀγαθὰ πόθησαν τὴν τιμωρία τῶν ἐχθρῶν τους, καὶ συνάμα θεώρησαν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐνδοξότερος κίνδυνος ἀπὸ αὐτὸν ἐδῶ, καὶ γιὰ τοῦτο προθυμοποιήθηκαν νὰ ριφθοῦν σὲ αὐτόν, γιὰ νὰ ἐκδικηθοῦν τοὺς ἐχθρούς τους ἀφ᾿ ἑνός, καὶ γιὰ νὰ ἐπιδιώξουν τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀγαθῶν αὐτῶν ἀφ᾿ ἑτέρου, τὴν μὲν ἀβεβαιότητα δηλαδὴ τῆς ἐπιτυχίας τὴν ἐμπιστεύθηκαν στὴν ἐλπίδα, ὡς πρὸς δὲ τὸν κίνδυνο τοῦ θανάτου ποὺ βρισκόταν μπροστὰ τοὺς κατὰ τὴν μάχη ἦταν ἀποφασισμένοι νὰ στηριχθοῦν στὸν ἑαυτό τους καὶ μόνο. Καὶ μέσα στὴ μάχη θεώρησαν πάντα προτιμότερο νὰ ἀντισταθοῦν καὶ νὰ βροῦν τὸν θάνατο παρὰ νὰ σωθοῦν τρεπόμενοι σὲ φυγή, καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀπέφευγαν τὴν αἰσχρὴ φήμη τῆς δειλίας, καὶ ὑπέβαλαν τὰ σώματά τους σὲ ὅλα τὰ δεινά της μάχης, σὲ μιὰ δὲ κρίσιμη στιγμή, ποὺ ἦταν στὰ χέρια τῆς τύχης, στὸ ὕψος τῆς δόξας μᾶλλον παρὰ τοῦ τρόμου, βρῆκαν τὸν θάνατο. *43+ Καὶ οἵδε μὲν προσηκόντως τῇ πόλει Καὶ αὐτοὶ μὲν ἐδῶ τέτοιου εἴδους ἄνθρωποι τοιοίδε ἐγένοντο· τοὺς δὲ λοιποὺς χρὴ ὑπῆρξαν, ἀντάξιοί της πατρίδας τους. Σεῖς ἀσφαλεστέραν μὲν εὔχεσθαι, δὲ οἱ ἐπιζῶντες πρέπει νὰ εὔχεσθε, τὸ ἀτολμοτέραν δὲ μηδὲν ἀξιοῦν τὴν ἐς τοὺς γενναῖο σας φρόνημα ἀπέναντι στοὺς πολεμίους διάνοιαν ἔχειν, σκοποῦντας μὴ ἐχθροὺς νὰ εἶναι περισσότερο τυχερὸ ἀπὸ λόγῳ μόνῳ τὴν ὠφελίαν, ἣν ἄν τις πρὸς αὐτὸ τῶν προηγούμενων νεκρῶν, μὲ οὐδὲν χεῖρον αὐτοὺς ὑμᾶς εἰδότας κανέναν ὅμως τρόπο νὰ καταδέχεσθε νὰ μηκύνοι, λέγων ὅσα ἐν τ῵ τοὺς πολεμίους εἶναι λιγότερο τολμηρό, καὶ νὰ μὴν κρίνετε ἀμύνεσθαι ἀγαθὰ ἔνεστιν, ἀλλὰ μᾶλλον τὴν ἀξία τοῦ φρονήματος αὐτοῦ ἀπὸ τοὺς τὴν τῆς πόλεως δύναμιν καθ᾿ ἡμέραν ἐπαίνους τοῦ ρήτορα μόνο, ὁ ὁποῖος θὰ ἔργῳ θεωμένους καὶ ἐραστὰς μποροῦσε νὰ τὴν μεγαλοποιήσει ὅσο ἤθελε γιγνομένους αὐτῆς, καὶ ὅταν ὑμῖν μεγάλη ἐνώπιόν σας (ἅν καὶ σεῖς τὰ ξέρετε τὸ ἴδιο δόξῃ εἶναι, ἐνθυμουμένους ὅτι τολμῶντες καλὰ μὲ αὐτόν), ἀναφέροντας ὅλα τὰ καλὰ καὶ γιγνώσκοντες τὰ δέοντα καὶ ἐν τοῖς ποὺ ὑπάρχουν στὴν ἄμυνα ἐναντίον τῶν ἔργοις αἰσχυνόμενοι ἄνδρες αὐτὰ ἐχθρῶν, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ παρατηρεῖτε ἐκτήσαντο, καὶ ὁπότε καὶ πείρᾳ του καθημερινὰ τὴ δύναμη τῆς πόλης, ὅπως σφαλεῖεν, οὐκ οὖν καὶ τὴν πόλιν γε τῆς αὐτὴ παρουσιάζεται μὲ ἔργα, καὶ νὰ σφετέρας ἀρετῆς ἀξιοῦντες στερίσκειν, κυριεύεσθε λίγο ἀπὸ ἔρωτα πρὸς αὐτήν, καὶ
  • 9. κάλλιστον δὲ ἔρανον αὐτῇ προϊέμενοι. ὅταν σᾶς φανεῖ ὅτι εἶναι μεγάλη, νὰ κοινῇ γὰρ τὰ σώματα διδόντες ἰδίᾳ τὸν συλλογίζεσθε ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ ἀπέκτησαν ἀγήρων ἔπαινον ἐλάμβανον καὶ τὸν ἄνθρωποι τολμηροὶ ποὺ εἶχαν συναίσθηση τάφον ἐπισημότατον, οὐκ ἐν ᾧ κεῖνται τοῦ καθήκοντός τους, καὶ κατὰ τὴν ὥρα τῆς μᾶλλον, ἀλλ᾿ ἐν ᾧ ἡ δόξα αὐτῶν παρὰ τ῵ μάχης εἶχαν πάντοτε μπροστὰ στὰ μάτια ἐντυχόντι αἰεὶ καὶ λόγου καὶ ἔργου καιρ῵ τοὺς τὸν φόβο τοῦ ντροπιάσματος, ὅσες αἰείμνηστος καταλείπεται. ἀνδρῶν γὰρ φορὲς δὲ ἀποτύγχαναν σὲ κάποια τοὺς ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν προσπάθεια, δὲν νόμιζαν ὅτι γιὰ τὸν λόγο μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφή, αὐτὸ ἔπρεπε νὰ στερήσουν καὶ τὴν πόλη ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος ἀπὸ τὶς ὑπηρεσίες τους, ἀλλὰ συνεισέφεραν μνήμη παρ᾿ ἑκάστῳ τῆς γνώμης μᾶλλον ἥ ὑπὲρ αὐτῆς τὴν ὡραιότερη συνεισφορά. τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. οὓς νῦν ὑμεῖς Γιατὶ ἐνῶ ὅλοι μαζὶ ἀπὸ κοινοῦ πρόσφεραν ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ στὴν ὑπηρεσία τῆς πατρίδας τὰ σώματά ἐλεύθερον, τὸ δ᾿ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον τους, ἀπελάμβαναν ἀτομικὰ κάθε ἕνας, σὰν κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς ἀνταμοιβὴ τρόπον τινά, τὸν ἔπαινο, ὁ πολεμικοὺς κινδύνους. οὐ γὰρ οἱ ὁποῖος δὲν γερνάει ποτέ, καὶ τὸν πιὸ κακοπραγοῦντες δικαιότερον ἀφειδοῖεν ἐπίσημο τάφο, ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ ἅν τοῦ βίου, οἷς ἐλπὶς οὐκ ἔστιν ἀγαθοῦ, ἀποκτήσει ἄνθρωπος, δὲν ἐννοῶ δὲ τὸν ἀλλ᾿ οἷς ἡ ἐναντία μεταβολὴ ἐν τ῵ ζῆν ἔτι τάφο, στὸν ὁποῖο ἔχουν ἐναποτεθεῖ τὰ κινδυνεύεται καὶ ἐν οἷς μάλιστα μεγάλα λείψανά τους, ἀλλὰ μᾶλλον τὸν τάφο, στὸν τὰ διαφέροντα, ἤν τι πταίσωσιν. ὁποῖο ἀπομένει μετὰ θάνατον ἡ δόξα τους ἀλγεινοτέρα γὰρ ἀνδρί γε φρόνημα καὶ μνημονεύεται αἰωνίως σὲ κάθε ἔχοντι ἡ μετὰ τοῦ *ἐν τ῵+ μαλακισθῆναι παρουσιαζόμενη κάθε φορὰ εὐκαιρία εἴτε κάκωσις ἥ ὁ μετὰ ῥώμης καὶ κοινῆς λόγου εἴτε ἔργου. Γιατὶ τῶν ἐπιφανῶν ἐλπίδος ἅμα γιγνόμενος ἀναίσθητος ἀνδρῶν τάφος εἶναι ἡ Γῆ ὁλόκληρη, καὶ τὴν θάνατος. ὕπαρξή τους δὲν τὴν φανερώνει μόνο ἡ ἐπιγραφὴ μιᾶς στήλης σὲ κάποιο μέρος τῆς πατρίδας τους, ἀλλὰ καὶ στὰ ξένα μέρη εἶναι ἐγκατεστημένη μία ἄγραφη ἀνάμνηση αὐτῶν σκαλισμένη ὄχι σὲ κάποιο ἔργο τέχνης ἀλλὰ μᾶλλον στὶς καρδιὲς ἑνὸς ἑκάστου τῶν ἀνθρώπων. Αὐτοὺς λοιπόν, ἐσεῖς τώρα νὰ τοὺς μιμηθεῖτε, καὶ μὲ τὴ σκέψη ὅτι εὐδαιμονία εἶναι ἡ ἐλευθερία, ἐλευθερία δὲ ἡ τόλμη, μὴν τρομοκρατεῖσθε ἀπὸ τοὺς κινδύνους τοῦ πολέμου. Γιατὶ δὲν θὰ ἦταν δικαιότερο νὰ ἀψηφοῦν τὴν ζωὴ τοὺς οἱ δυστυχοῦντες ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐλπίζουν νὰ ἀπολαύσουν κανέναν καλό, ἀλλὰ οἱ εὐτυχισμένοι, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν διάρκεια ἀκόμη τῆς ζωῆς τοὺς διατρέχουν τὸν κίνδυνο νὰ δοῦν τὴν κατάστασή τους νὰ μεταβάλλεται στὴν ἀντίθετη, δηλαδὴ τὴν δυστυχία, καὶ γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ ἦταν πολὺ σημαντικὴ ἡ διαφορά, ἅν ὑποτεθεῖ ὅτι πάθαιναν κανένα ἀτύχημα. Γιατὶ προξενεῖ μεγαλύτερο πόνο, σὲ ἕναν βέβαια ποὺ ἔχει κάποια ὑψηλοφροσύνη, ἡ ἐξαθλίωση ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ ἐκφυλισμό, παρὰ ὁ
  • 10. θάνατος ποὺ τοῦ ἔρχεται ξαφνικά, χωρὶς κἅν νὰ γίνει αἰσθητός, ἐπάνω στὴν ἀκμὴ τῆς σωματικῆς του δύναμης καὶ ἐπάνω στὶς ἐλπίδες ποὺ τρέφει καὶ ὁ κάθε θνητός. *44+ Δι᾿ ὅπερ καὶ τοὺς τῶνδε νῦν τοκέας, Γι᾿ αὐτὸν λοιπὸν τὸν λόγο καὶ σᾶς τοὺς ὅσοι πάρεστε, οὐκ ὀλοφύρομαι μᾶλλον ἥ γονεῖς τῶν ἡρώων αὐτῶν, ὅσοι εἶσθε παραμυθήσομαι. ἐν πολυτρόποις γὰρ παρόντες, δὲν σᾶς κλαίω τὴν στιγμὴ αὐτή, ξυμφοραῖς ἐπίστανται τραφέντες· τὸ δ᾿ ἀλλὰ μᾶλλον θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς εὐτυχές, ὃ ἅν τῆς εὐπρεπεστάτης παρηγορήσω. Γιατί, ὅπως ὅλοι, γνωρίζουν λάχωσιν, ὥσπερ οἵδε μὲν νῦν, τελευτῆς, καὶ αὐτοὶ ὅτι μεγάλωσαν μέσα σὲ ποικίλες ὑμεῖς δὲ λύπης, καὶ οἷς ἐνευδαιμονῆσαί τε ἐναλλαγὲς τῆς τύχης, καὶ ὅτι εὐτυχισμένοι ὁ βίος ὁμοίως καὶ ἐντελευτῆσαι μπορεῖ νὰ θεωροῦνται μόνο ἐκεῖνοι, στοὺς ξυνεμετρήθη. χαλεπὸν μὲν οὖν οἶδα ὁποίους ἔλαχε ἡ μεγίστη τιμή, εἴτε ἕνας πείθειν ὄν, ὧν καὶ πολλάκις ἕξετε ἔντιμος θάνατος εἶναι αὐτή, ὅπως αὐτῶν ὑπομνήματα ἐν ἄλλων εὐτυχίαις, αἷς ποτὲ ἐδῶ, εἴτε μία ἔντιμη λύπη, ὅπως ἡ δική σας, καὶ αὐτοὶ ἠγάλλεσθε· καὶ λύπη οὐχ ὧν ἄν καὶ ἐκεῖνοι, τῶν ὁποίων οἱ ἡμέρες τῆς ζωῆς τις μὴ πειρασάμενος ἀγαθῶν τοὺς κανονίστηκαν κατὰ τέτοιον τρόπο, στερίσκηται, ἀλλ᾿ οὗ ἅν ἐθὰς γενόμενος ὥστε τὸ τέρμα τῆς εὐτυχίας τους νὰ ἀφαιρεθῇ. καρτερεῖν δὲ χρὴ καὶ ἄλλων συμπέσει μὲ τὸ τέρμα τῆς ζωῆς τους. παίδων ἐλπίδι, οἷς ἔτι ἡλικία τέκνωσιν Γνωρίζω βέβαια ὅτι εἶναι δύσκολο νὰ σᾶς ποιεῖσθαι· ἰδίᾳ τε γὰρ τῶν οὐκ ὄντων πείσω γι᾿ αὐτά, μιὰ τέτοια στιγμὴ κατὰ τὴν λήθη οἱ ἐπιγιγνόμενοί τισιν ἔσονται, καὶ ὁποία ἡ εὐτυχία τῶν ἄλλων θὰ σᾶς κάνει νὰ τῇ πόλει διχόθεν, ἔκ τε τοῦ μὴ ἐρημοῦσθαι θυμηθεῖτε πολλὲς φορὲς τὴν εὐτυχία, ποὺ καὶ ἀσφαλείᾳ, ξυνοίσει· οὐ γὰρ οἷόν τε κάποτε αἰσθανθήκατε καὶ σεῖς. Καὶ λύπη ἴσον τι ἥ δίκαιον βουλεύεσθαι ὃ ἅν μὴ καὶ αἰσθάνεται κανεὶς ὄχι γιὰ τὴν ἔλλειψη τῶν παῖδας ἐκ τοῦ ὁμοίου παραβαλλόμενοι ἀγαθῶν ποὺ δὲν δοκίμασε ποτὲ στὴν ζωή κινδυνεύωσιν. ὅσοι δ᾿ αὖ παρηβήκατε, τόν του, ἀλλὰ γιὰ τὴν στέρηση ἐκείνων, τὰ τε πλέονα κέρδος ὃν ηὐτυχεῖτε βίον ὁποῖα πρὶν τοῦ ἀφαιρεθοῦν ἀποτέλεσαν ἡγεῖσθε καὶ τόνδε βραχὺν ἔσεσθαι, καὶ τῇ μέρος τῆς ζωῆς του. Ὅσοι δὲ ἀπὸ ἐσᾶς εἶσθε τῶνδε εὐκλείᾳ κουφίζεσθε. τὸ γὰρ σὲ ἡλικία ποὺ ἐπιτρέπει τὴν τεκνοποιία, φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ οὐκ ἐν τ῵ πρέπει νὰ ὑποφέρετε τὸν πόνο σας μὲ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ περισσότερη ὑπομονή, γιατὶ ἐλπίζετε νὰ τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ τὸ ἀποκτήσετε καὶ ἄλλα παιδιά. Γιατὶ ὄχι μόνο τιμᾶσθαι. γιὰ τὸν καθένα σας ἰδιαίτερα ἐκεῖνα ποὺ θὰ γεννηθοῦν θὰ σᾶς κάνουν νὰ λησμονήσετε σιγὰ σιγὰ αὐτὰ ποὺ χάσατε στὸν πόλεμο, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πόλη τὸ κέρδος θὰ εἶναι διπλό, γιατὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀφ᾿ ἑνὸς ἀποφεύγεται ἡ ἀπειλούμενη ἐρήμωση ἀπὸ τὴν ἐλάττωση τοῦ πληθυσμοῦ, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου ἐνισχύεται ἡ ἀσφάλειά της. Γιατὶ τίποτε τὸ σωστὸ καὶ δίκαιο δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ σκεφθοῦν καὶ νὰ συμβουλεύσουν τὴν πόλη ὅσοι δὲν ἔχουν παιδιὰ νὰ τὰ ἐκθέσουν στὸν κίνδυνο ποὺ ἐκτίθενται τὰ παιδιὰ ὅλων τῶν ἄλλων. Ὅσοι δὲ πάλι ἔχετε προσπεράσει τὸ ὅριο αὐτὸ τῆς ἡλικίας, πρέπει νὰ θεωρεῖτε κέρδος τὸ ὅτι περάσατε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς σας εὐτυχισμένοι, ἡ δὲ περίοδος τῆς λυπημένης
  • 11. ζωῆς σας θὰ εἶναι σύντομη, καὶ νὰ ἀνακουφίζεσθε ἀπὸ τὴν δόξα αὐτῶν ἐδῶ τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων παιδιῶν σας. Γιατὶ τὸ μόνο πράγμα ποὺ δὲν γερνάει ποτὲ εἶναι ἡ φιλοδοξία, καὶ ἐκεῖνο ποὺ εὐχαριστεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν γεροντική του ἡλικία, ὅταν εἶναι ἄχρηστος πιά, δὲν εἶναι τὸ κέρδος, ὅπως ἰσχυρίζονται μερικοί, ἀλλὰ ἡ ἀπόλαυση τιμῶν. *45+ παισὶ δ᾿ αὖ ὅσοι τῶνδε πάρεστε ἥ Ὡς πρὸς σᾶς δὲ ἐξ ἄλλου, τοὺς γιοὺς καὶ ἀδελφοῖς ὁρῶ μέγαν τὸν ἀγῶνα (τὸν γὰρ ἀδελφούς τους, ὅσοι εἶσθε παρόντες, βλέπω οὐκ ὄντα ἅπας εἴωθεν ἐπαινεῖν), καὶ ὅτι ἡ προσπάθεια, τὴν ὁποία θὰ πρέπει νὰ μόλις ἅν καθ᾿ ὑπερβολὴν ἀρετῆς οὐχ καταβάλλετε, γιὰ νὰ τοὺς μιμεῖσθε, εἶναι ὁμοῖοι, ἀλλ᾿ ὀλίγῳ χείρους κριθεῖτε. τρομακτικὰ δύσκολη. Γιατὶ ὅλοι συνηθίζουν φθόνος γὰρ τοῖς ζῶσι πρὸς τὸ ἀντίπαλον, νὰ ἐπαινοῦν ἐκεῖνον ποὺ δὲν ὑπάρχει τὸ δὲ μὴ ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ πλέον, ὁσοδήποτε δὲ ὑπέροχη καὶ ἅν τετίμηται. εἰ δέ με δεῖ καὶ γυναικείας τι ὑποτεθεῖ ὅτι εἶναι ἡ ἀρετή σας, μόλις καὶ ἀρετῆς, ὅσαι νῦν ἐν χηρείᾳ ἔσονται, μετὰ βίας θὰ θεωρούσατε ὅτι εἶσθε, ὄχι μνησθῆναι, βραχείᾳ παραινέσει ἅπαν ὅμοιοι, ἀλλὰ κατὰ τί κατώτεροι. Γιατὶ καὶ σημανῶ. τῆς τε γὰρ ὑπαρχούσης φύσεως μεταξὺ τῶν ζώντων ὑπάρχει φθόνος μὴ χείροσι γενέσθαι ὑμῖν μεγάλη ἡ δόξα ἀμοιβαῖος ἐκ μέρους τῶν ἑκάστοτε καὶ ἧς ἅν ἐπ᾿ ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἥ ἀντιζήλων, ὅποιος δὲ πεθαίνει καὶ δὲν εἶναι ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ. ἐμπόδιο σὲ κανέναν τιμᾶται μὲ μία εὔνοια ἀπαλλαγμένη ἀπὸ κάθε ἀντίδραση. Ἂν δὲ πρέπει νὰ κάνω λόγο καὶ γιὰ τὴν γυναικεία ἀρετή, σχετικὰ μὲ αὐτὲς ποὺ θὰ ζοῦν ὡς ἑξῆς σὰν χῆρες, θὰ συμπεριλάβω ὅλα ὅσα ἔχω νὰ πῶ σὲ μία σύντομη παραίνεση: θὰ εἶναι μεγάλη ἡ δόξα σας, ἅν δὲν δειχθεῖτε κατώτεροι τοῦ φυσικοῦ σας χαρακτήρα, καὶ μάλιστα ἅν γιὰ τὴν κάθε μιά σας γίνεται ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερος λόγος μεταξὺ τῶν ἀνδρῶν, εἴτε πρὸς ἔπαινον εἴτε πρὸς κατηγορία (εἴτε γιὰ καλὸ εἴτε γιὰ κακό). *46+ Εἴρηται καὶ ἐμοὶ λόγῳ κατὰ τὸν νόμον Ἐκφώνησα λοιπὸν κι ἐγώ, σύμφωνα μὲ τὴν ὅσα εἶχον πρόσφορα, καὶ ἔργῳ οἱ ἐπιταγὴ τοῦ νόμου, τὸν ἐπιτάφιο, καὶ εἶπα θαπτόμενοι τὰ μὲν ἤδη κεκόσμηνται, τὰ ὅ,τι εἶχα νὰ πῶ κατάλληλο γιὰ τὴν δὲ αὐτῶν τοὺς παῖδας τὸ ἀπὸ τοῦδε περίσταση, καὶ μὲ ἔργα δὲ αὐτοί, τοὺς δημοσίᾳ ἡ πόλις μέχρι ἥβης θρέψει, ὁποίους θάπτουμε, ἐν μέρει μὲν ἔχουν ὠφέλιμον στέφανον τοῖσδέ τε καὶ τοῖς τιμηθεῖ τώρα ἀμέσως, ἐν μέρει δὲ θὰ λειπομένοις τῶν τοιῶνδε ἀγώνων τιμῶνται στὸ μέλλον, γιατὶ ἡ πόλη θὰ προτιθεῖσα· ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς ἀνατρέφει τὰ παιδιὰ τοὺς δημοσία δαπάνη μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι μέχρι ποὺ νὰ γίνουν ἔφηβοι, ἀπονέμουσα πολιτεύουσιν. νῦν δὲ ἀπολοφυράμενοι ὃν ἔτσι καὶ σὲ αὐτοὺς ἐδῶ καὶ στοὺς ἐπιζῶντες προσήκει ἑκάστῳ ἄπιτε. χρήσιμη ἀμοιβή, ἀντὶ στεφάνου τρόπον τινά, γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἀγῶνες τοὺς ὑπὲρ τῆς πατρίδας. Γιατὶ ὅπου τὰ βραβεῖα τῆς ἀρετῆς εἶναι τὰ πιὸ μεγάλα, ἐκεῖ συγκαταλέγονται μεταξὺ τῶν πολιτῶν καὶ οἱ πιὸ ἐνάρετοι
  • 12. ἄνδρες. Καὶ τώρα νὰ χορτάσει ὁ καθένας θρηνώντας τὸν δικό του καὶ ἔπειτα νὰ ἀποχωρήσει». Μὲ αὐτὸν λοιπὸν τὸν τρόπο τελέστηκε ὁ ἐνταφιασμὸς τῶν πεσόντων κατὰ αὐτὸν τὸν χειμώνα, μὲ τὸ τέλος τοῦ ὁποίου συνέπεσε καὶ τὸ τέλος τοῦ πρώτου ἔτους τοῦ παρόντος πολέμου.