3. 330 წელს ქრისტიანობა სახელმწიფო
რელიგიად გამოცხადდა აღმოსავლეთ
საქართველოში-იბერიაში. მაშინ აქ მეფობდა
მირიან მეფე და კვლავ კერპებზე
ლოცულობდნენ. ქართლში ახალი
მოძღვრების გამოცხადებისა და ქართველი
ხალხის მოქცევის, მონათვლის მთავარი
გმირი შეიქმნა ახალგაზრდა ქალი, სახელად ნინო.მისი სამშობლო იყო კაბადოკია.
კაბადოკიიდან წამოსულმა წმინდა ნინომ
სამეფო კარი და მთელი ერიც ქრისტეს
ნათელით გააბრწყინა.
4.
5. როცა ნინო 11 წლის გახდა მშობლებმა ყველაფერი გაყიდეს
და იერუსალიმში ჩავიდნენ. ფული მთლიანად უპოვრებსა და
ქვრივ-ობლებს დაურიგეს. თვითონ კი შეუდგნენ ქრისტიანულ
ღვთისმსახურებას. ნინომ ბიძასთან იერუსალიმის პატრიარქთან
ისწავლა ქრისტეს მოძღვრება, შეისისხლხორცა საქრისტიანო
მსახურება და შეუდგა წარმართ ადამიანთა ქრისტეს რჯულზე
მოქცევას.
ნინო ღვთისმშობლის ხატთან დგებოდა, ლოცულობდა,
ევედრებოდა. ღვთისმშობელმა ნინოს ვედრება შეისმინა, ძილში
გამოეცხადა-,,მცხეთაში წადი და ქრისთიანობა იქადაგე, შენი
მფარველი მე ვიქნები. ეს ჯვარი დაგიცავს და ბოროტება
ვერაფერს დაგაკელებს. “ და ჯვარი მისცა.
6.
7. სასახლიდან გამობრძანდა მეფე მირიანი და დედოფალი
ნანა. მეფემ-დედოფალი წინ მიუძღვოდა ხალხს არმაზ
ციხისკენ და ხალხს კერპთა წინაშე ლოცვას მოუწოდებდა.
ნინო კი ევედრებოდა და ლოცულობდა- ,,უფალო იესო
ქრისტე, ამ ხალხს ჭეშმარიტი ძალა აჩვენე რათა მიხვდნენ,
რომ ღმერთი მხოლოდ შენ ხარ.“
8. მცხეთაში ერთი მებაღე ცხოვრობდა ცოლთან ერთად, რომელსაც
ანასტო ერქვა. ისინი უშვილონნი იყვნენ, ნინომ მათზე დიდი
შთაბეჭდილება მოახდინა და მათთან ერთად ცხრა თვე იცხოვრა. სულ
მალე ნინოს ლოცვით ანასტოს და მის მეუღლეს შვილი შეეძინათ. ცოლქმარი ნინომ დაარწმუნა რომ ყრმის დაბადება უფლის წყალობა იყო. ცოლქმარმა მიიღეს ქრისტიანობა და ნინოს ემოწაფნენ.
9. კიდევ ერთი სასწაული, რომელიც დაუკავშირდა უშუალოდ
სამეფო სასახლეს. ლოგინად ჩავარდა დედოფალი ნანა. სენი შეეყარა
რომლის განკურნება ვერავინ შეძლო. რაკი სხვა საშველი აღარ იყო
დედოფალს ,,იმ ტყვე ქალის“ შესახებ მოახსენეს. ნანა დედოფალი
დასთანხმდა და მსახურები ნინოს მოსაყვანად გაგზავნა. ნინოს
სასახლეში გამოცხადება მოსთხოვეს. ნინომ მშვიდად უპასუხა ,
თვითომ დედოფალი მოვიდეს,,სამყოფელსა ამას ჩემსა!“ დედოფალი
ტახტრევანზე მწოლიარე ეახლა ნინოს. ნინომ დედოფალი ნანა
,,საკურნებელ საგებზე“ დააწვინა, დიდხანს ულოცა, ჯვარი აიღო,
პირჯვარი გადასახა და მოხდა სასწაული, დედოფალი განიკურნა. ნანა
დედოფალმა აღიარა ,,არა არს სხავ ღმერთი, თვინიერ ქრისტესა,
რომელსაც ქადაგებს ტყვე ქალი ნინო.“ ქრისტიანობა მიიღო და
სხვებსაც მოუწოდა, შესდგომოდნენ სასწაულმოქმედი ღვთაების გზას.
10.
11. ერთ შაბათ დღეს მეფე მირიანი სანადიროდ მუხრანის
ველზე წაბრძანდა. მუხრანის სანახები მოილია, სამხრობის
დრო რომ დადგა, უცებ ჩამობნელდა. მზე თითქოს ჩაქრა, დღე
გაიცრიცა. მეფე შეძრწუნდა. მთიდან დაეშვა. მოდიოდა და
საშველად მოუწოდებდა ქართლის ძველ ღმერთებს- არმაზს და
ზადენს, გაცსა და გაიმს. საშველი კი არ ჩანდა. ,,მშობლირ
ღმერთებისაგან“ მიტოვებულ მირიანს ისღა დარჩენოდა , რომ
შველა ნინოს ღმერთისთვის ეთხოვა.
და აი ,წყვდიადს ნელ-ნელა შეუდგა ნათელი. მეფე
ცხენიდან ჩამოვიდა, ხელები მაღლა აღაპყრო და შეჰღაღადა.
,,შენ ხარ ღმერთი ყოველთა ზედა ღმერთთა და უფალი
ყოველთა ზედა უფალთა, ღმერთი რომელსა ნინო იტყვის. “
12.
13. დილის დადგომისთანავე მირიან მეფემ მოციქულები
ააფრინა კოსტანტინეპოლს. იგი იმპერატორ კოსტანტინეს სწერდა
ქრისტეს მიერ სასწაულთა ამბებს და სასწრაფოდ მღვდლებს
სთხოვდა სრულიად ქართლის მოსანათლავად. იგივეს სწერდა ნანა
დედოფალი კონსტანტინეს დედას, ელენე დედოფალს. იმპერატორი
კონსტანტინე და დედოფალი ელენე დიდი სიხარულით შეხვდნენ
ქართველთა მოქცევას და კონსტანტინეპოლიდან ჩამოვიდა
ეპისკოპოსი იოანე დიდი ძღვენით.
მეფე მირიანმა დიდი სიხარულით მიიღო სტუმრები . მოწვია
ერისთავნი მცხეთას და დაიწყო ,,მოქცევაი ქართლისაი“. მირიან
მეფის ბრძანებით სოფელ-ქალაქებში ეკლესიების მშენებლობა
დაიწყო.
14.
15. ნინომ მოიარა მთელი ჩრდილოეთის მხარე და
გააქრისტიანა. ერწოს მთა გადმოიარა და კახეთში ბოდბეში
ჩავიდა. ამდენი შრომით და მოგზაურობით დაღლილი
ნინო დაავადდა და ბობდეში გარდაიცვალა. მისივე ნებით
იქვე ბოდბეში დაკრძალეს.
