الف) پدیده دستفروشی در مترو یک پدیده مضر اجتماعی و اقتصادی ارزیابی میشود و زمینه ساز جرم بوده و لازم است با آن برخورد شود.
ب) کمک به معیشت برخی اقشار جامعه توجیه مناسبی برای ترویج این پدیده نیست.
پ) اهرمهای زیادی برای مبارزه قانونی با این پدیده وجود ندارد.قوانین باید در این زمینه کارا تر و به روز شوند.
ت) برخورد قهر آمیز و پلیسی با این پدیده به تنهائی موفق نخواهد بود و نقش مسکن دارد.
ث) اساس مبارزه با دستفروشی باید بر اصلاح ذهنیت مشتریان ( مسافران مترو) در باره خطرات حضور دستفروشان در مترو و مضرات خرید از آنها بنا گذاشته شود.اصلاح ذهنیت نیازمند آگاهی رسانی پیوسته و بلند مدت است. برخورد با این پدیده تنها وظیفه شرکت بهره برداری مترو نیست و نیازمند کمک و مساعدت دیگر نهادها بخصوص رسانه ها است. با کم کردن تقاضا میتوان ترتیبی داد که دستفروشی صرفه اقتصادی نداشته باشد.