2. Στην πατρίδα μας, στα πολύ παλιά χρόνια, πριν ακόμα
γεννηθεί ο Χριστός, φτιάχτηκε ο πιο ωραίος τρόπος για να
κυβερνά κανείς μια χώρα:
Η δημοκρατία!

3. Για να καταλάβετε τι είναι η δημοκρατία, γιατί αρέσει
σε όλο τον κόσμο μέχρι σήμερα, σκεφτείτε το εξής:
Ο καιρός είναι θαυμάσιος, τα παιδιά του σχολείου έχουν
πολύ καιρό να πάνε εκδρομή. Είναι και λίγο
κουρασμένα η αλήθεια… Σκέφτονται, λοιπόν, πως αυτή
είναι μια καλή ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσουν.

4. Αποφασίζουν να το πουν στους δασκάλους του σχολείου. Εκείνοι λένε
πως δεν υπάρχει τίποτα που να τους εμποδίζει. Τι κάνουν; Μετρούν
αυτούς που θέλουν την εκδρομή κι αυτούς που δε θέλουν. Ψηφίζουν,
δηλαδή.
Τελικά γίνεται αυτό που θέλουν οι περισσότεροι κι έτσι οι
περισσότεροι είναι ευχαριστημένοι!

5. Κι αυτό γινόταν μέχρι την 21η Απριλίου 1967.
Εκείνη την ημέρα κάποιοι στρατιωτικοί έβαλαν τη
δημοκρατία στο συρτάρι. Ανάλαβαν να κυβερνούν
τη χώρα μας χωρίς να ψηφίσουν οι Έλληνες… Με
το «έτσι θέλω»…

6. Κυβερνούσαν την πατρίδα μας για επτά
χρόνια χωρίς να νοιάζονται για τη
γνώμη κανενός! Έκαναν ό,τι ήθελαν…
Οι νόμοι τους ήταν σκληροί, έκλειναν
το στόμα μας…
Αν κάποιος έλεγε κάτι αντίθετο από
αυτά που έλεγαν εκείνοι, φυλακιζόταν!
Όλοι φοβόντουσαν… Κλείνονταν
νωρίς στο σπίτι τους τα βράδια…
Αυτόν τον τρόπο να κυβερνά κανείς
μια χώρα τον λέμε δικτατορία,
φασισμό ή χούντα κι εκείνους που
κυβερνούν έτσι τους λέμε δικτάτορες,
φασίστες, χουντικούς.

7. Στο Πολυτεχνείο, στην
Αθήνα, σπούδαζαν παιδιά
που είχαν μια μεγάλη
γενναία καρδιά…
Αποφάσισαν να τους
διώξουν κι ας ήξεραν ότι
κινδυνεύουν…
Έφτιαξαν ραδιοσταθμό και
μιλούσαν στους Έλληνες:
«Ελληνικέ λαέ, έχουμε την
ανάγκη σου. ΄Ολοι
ενωμένοι!.... Κάτω η
Χούντα».
Μοίραζαν χαρτιά στους
δρόμους. Φώναζαν
συνθήματα: «Ψωμί -
Παιδεία - Ελευθερία,
Κάτω η Χούντα,
Δημοκρατία».

15. Ο κόσμος συγκινείται, κατεβαίνει στους δρόμους και φωνάζει: Θάρρος
λεβέντες, είμαστε όλοι μαζί σας!
Οι δικτάτορες θύμωσαν πολύ… Απείλησαν τους φοιτητές! Εκείνοι όμως
δε φοβήθηκαν!!!
Κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο και έκαναν τον αγώνα τους για τη
δημοκρατία!
Ώσπου στις 17 Νοέμβρη 1973 oι φασίστες στέλλουν τανκς,
θωρακισμένα αυτοκίνητα, στρατό και αστυνομικούς. Ρίχνουν
δακρυγόνα, πυροβολούν, καλούν τους φοιτητές να παραδοθούν,
απειλούν πως θα τους σκοτώσουν. Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου οι
φοιτητές δείχνουν τα γυμνά τους στήθη και τα άοπλα χέρια τους.
Ψάλλουν τον Εθνικό μας Ύμνο και φωνάζουν στους στρατιώτες:
Είμαστε αδέλφια, δε θα μας χτυπήσετε, να μη χυθεί αίμα αδελφικό!»
Πολλοί φοιτητές έχασαν τη ζωή τους, άλλοι φυλακίστηκαν και
βασανίστηκαν…

19. Το θαύμα του Πολυτεχνείου πέρασε στην ιστορία.
Τα ονόματα των ηρώων γράφτηκαν με χρυσά
γράμματα. Η Δημοκρατία ξαναγύρισε στον τόπο
που γεννήθηκε και οι εχθροί της τιμωρήθηκαν όπως
τους άξιζε.
Από τότε, κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου
γιορτάζουμε το Πολυτεχνείο. Καταθέτουμε
στεφάνια στους ήρωες, κάνουμε πορείες και
θυμόμαστε… Γιατί πρέπει να θυμόμαστε…