1. Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIAS
Invita a reavivar a confianza en Xesús. Pásao
27 de abril de 2014
2 º Pascua (A)
Xoán 20, 19-31
José Antonio Pagola
Música:Éxodo: present:B.Areskurrinaga HC; euskaraz:D.Amundarain
XESÚS SALVARÁ
A IGREXA

2. Aterrados pola execución de Xesús, os discípulos
refúxianse nunha casa coñecida.
De novo están reunidos, pero non está con eles Xesús.
Na comunidade hai un baleiro que ninguén pode encher.
Fáltalles Xesús.
A quen seguirán agora?
Que poderán facer sen El?
“Está anoitecendo” en Xerusalén e tamén no
corazón dos discípulos.

3. Dentro da casa,
están
“coas portas
pechadas”.
É unha
comunidade sen
misión e sen
horizonte,
encerrada en si
mesma, sen
capacidade de
acollida..

4. Ninguén pensa xa
en saír polos
camiños a
anunciar o Reino
de Deus e curar a
vida.
Coas portas
pechadas non é
posible achegarse
ao sufrimento das
xentes.

5. Os discípulos
están cheos de
“medo aos
xudeus”.
É unha
comunidade
paralizada polo
medo,
en actitude
defensiva.
Só ven
hostilidade e
rexeitamento
por todas
partes.

6. Con medo non é posible amar
o mundo como o amaba
Xesús, nin infundir en ninguén
alento e esperanza.

7. De súpeto, Xesús resucitado toma a iniciativa.
Vén rescatar os seus seguidores.
“Entra na casa e ponse no medio deles”.
A pequena comunidade comeza a transformarse.

8. Do medo pasan
á paz que lles
infunde Xesús.
Da escuridade
da noite pasan
á ledicia de
volver velo cheo
de vida.
Das portas
pechadas van
pasar axiña á
apertura da
misión.

9. Xesús fálalles
poñendo en
aqueles
pobres
homes toda a
súa
confianza:
“Como o Pai
me enviou,
así tamén
vos envío eu”.

10. Non lles di a quen se
han de achegar,
que han de anunciar
nin como han de
actuar.
Xa o aprenderon del
polos camiños de
Galilea.
Serán no mundo o que
foi El.

11. Xesús coñece a fraxilidade dos seus discípulos.
Moitas veces criticoulles a súa fe pequena e vacilante.
Necesitan a forza do seu Espírito para cumprir a súa misión.

12. Por iso fai con eles un xesto especial.
Non lles impón as mans nin os bendi
como aos enfermos.
Exhala o seu alento sobre eles e dilles:
“Recibide o Espírito Santo”.

13. Só Xesús salvará a Igrexa.
Só El nos librará dos medos que nos paralizan, romperá os
esquemas aburridos nos que pretendemos pechalo, abrirá
tantas portas que fomos pechando ao longo dos séculos,
endereitará tantos camiños que nos desviaron del.

14. O que se nos pide
é reavivar moito
máis en toda a
Igrexa a confianza
en Xesús
resucitado,
mobilizarnos para
poñelo sen medo
no centro das
nosas parroquias e
comunidades, e
concentrar todas
as nosas forzas en
escoitar ben o que
o seu Espírito nos
está dicindo hoxe
aos seus
seguidores e
seguidoras.

15. XESÚS SALVARÁ A IGLESIA
Aterrados pola execución de Xesús, os discípulos refúxianse nunha casa coñecida. De novo están
reunidos, pero non está con eles Xesús. Na comunidade hai un baleiro que ninguén pode encher. Fáltalles Xesús. A
quen seguirán agora? Que poderán facer sen El? “Está anoitecendo” en Xerusalén e tamén no corazón dos
discípulos.
Dentro da casa, están “coas portas pechadas”. É unha comunidade sen misión e sen horizonte,
encerrada en si mesma, sen capacidade de acollida. Ninguén pensa xa en saír polos camiños a anunciar o Reino de
Deus e curar a vida. Coas portas pechadas non é posible achegarse ao sufrimento das xentes.
Os discípulos están cheos de “medo aos xudeus”. É unha comunidade paralizada polo medo, en actitude
defensiva. Só ven hostilidade e rexeitamento por todas partes. Con medo non é posible amar o mundo como o amaba
Xesús, nin infundir en ninguén alento e esperanza.
De súpeto, Xesús resucitado toma a iniciativa. Vén rescatar os seus seguidores. “Entra na casa e ponse
no medio deles”. A pequena comunidade comeza a transformarse. Do medo pasan á paz que lles infunde Xesús. Da
escuridad da noite pasan á ledicia de volver velo cheo de vida. Das portas pechadas van pasar axiña á apertura da
misión.
Xesús fálalles poñendo en aqueles pobres homes toda a súa confianza: “Como o Pai me enviou, así tamén
vos envío eu”. Non lles di a quen se han de achegar, que han de anunciar nin como han de actuar. Xa o aprenderon del
polos camiños de Galilea. Serán no mundo o que foi El
Xesús coñece a fraxilidade dos seus discípulos. Moitas veces criticoulles a súa fe pequena e vacilante.
Necesitan a forza do seu Espírito para cumprir a súa misión. Por iso fai con eles un xesto especial. Non lles impón as
mans nin os bendi como aos enfermos. Exhala o seu alento sobre eles e dilles: “Recibide o Espírito Santo”.
Só Xesús salvará a Igrexa. Só El nos librará dos medos que nos paralizan, romperá os esquemas
aburridos nos que pretendemos encerralo, abrirá tantas portas que fomos pechando ao longo dos séculos,
endereitará tantos camiños que nos desviaron del.
O que se nos pide é reavivar moito máis en toda a Igrexa a confianza en Xesús resucitado, mobilizarnos
para poñelo sen medo no centro das nosas parroquias e comunidades, e concentrar todas as nosas forzas en
escoitar ben o que o seu Espírito nos está dicindo hoxe aos seus seguidores e seguidoras.
José Antonio Pagola.