1. Presentación: B. Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain.
Música: Mahler, Sinfonia 5.a Adagietto..
22 febreiro 2015
1º Coresma
Marcos 1, 12-15
José Antonio Pagola
Empuxados ao deserto
2. Marcos presenta aMarcos presenta a
escena de Xesús noescena de Xesús no
deserto como undeserto como un
resumo da súa vida.resumo da súa vida.
Sinalo algunhasSinalo algunhas
claves. Segundo oclaves. Segundo o
evanxelista,evanxelista, ««o Espíritoo Espírito
empuxa a Xesús aoempuxa a Xesús ao
desertodeserto».».
3. Non é unha iniciativaNon é unha iniciativa
súa. É o Espírito desúa. É o Espírito de
Deus o que oDeus o que o
despraza ata colocalodespraza ata colocalo
no deserto: a vida deno deserto: a vida de
Xesús non vai ser unXesús non vai ser un
camiño de éxito fácil;camiño de éxito fácil;
máis ben espéranomáis ben espérano
probas, inseguridadeprobas, inseguridade
e ameazas.e ameazas.
4. Pero o «Pero o «desertodeserto» é, ao mesmo tempo, o» é, ao mesmo tempo, o
mellor lugar para escoitar, en silencio emellor lugar para escoitar, en silencio e
soidade, a voz de Deus. O lugar ao quesoidade, a voz de Deus. O lugar ao que
hai que volver en tempos de crise parahai que volver en tempos de crise para
abrirlle camiños ao Señor no corazón doabrirlle camiños ao Señor no corazón do
pobo. Así se pensaba na época de Xesús.pobo. Así se pensaba na época de Xesús.
5. No deserto, XesúsNo deserto, Xesús
«é tentado por Satán«é tentado por Satán».».
Nada se di do contido das tentacións.Nada se di do contido das tentacións.
Só que proveñen de «Só que proveñen de «SatánSatán», o Adversario», o Adversario
que busca a ruína do ser humanoque busca a ruína do ser humano
destruíndo o plan de Deus.destruíndo o plan de Deus.
6. Xa non volverá aparecer en todo oXa non volverá aparecer en todo o
evanxeo de Marcos. Xesús veoevanxeo de Marcos. Xesús veo
actuando en todos aqueles que oactuando en todos aqueles que o
queren desviar da súa misión,queren desviar da súa misión,
incluído Pedro.incluído Pedro.
7. O breve relato termina con
dúas
imaxes en forte contraste:
Xesús
«vive entre feras»,
pero
«os anxos sérveno».
8. As «As «ferasferas», os seres máis violentos da», os seres máis violentos da
creación, evocan os perigos quecreación, evocan os perigos que
ameazarán sempre a Xesús e ao seuameazarán sempre a Xesús e ao seu
proxectoproxecto..
Os «Os «anxosanxos», os seres máis bos da», os seres máis bos da
creación, evocan a proximidade decreación, evocan a proximidade de
Deus que bendí, coida e defende aDeus que bendí, coida e defende a
Xesús e a súa misión.Xesús e a súa misión.
9. O cristianismo está vivindo momentosO cristianismo está vivindo momentos
difíciles. Seguindo os estudosdifíciles. Seguindo os estudos
sociolóxicos, nós falamos de crise,sociolóxicos, nós falamos de crise,
secularización, rexeitamento por partesecularización, rexeitamento por parte
do mundo moderno…do mundo moderno…
10. Pero tal vez, desde unha lectura de fe,
Temos que dicir algo máis:
Non será Deus quen nos está
empuxando a este «deserto»?
11. Non necesitabamos algo disto paraNon necesitabamos algo disto para
liberarnos de tanta vangloria, poderliberarnos de tanta vangloria, poder
mundano, vaidade e falsos éxitosmundano, vaidade e falsos éxitos
acumulados inconscientemente duranteacumulados inconscientemente durante
tantos séculos?tantos séculos?
Nunca haberiamos elixido nós estesNunca haberiamos elixido nós estes
camiños.camiños.
12. Esta experiencia de deserto, que iráEsta experiencia de deserto, que irá
crecendo nos próximos anos, é un tempocrecendo nos próximos anos, é un tempo
inesperado de graza e purificación queinesperado de graza e purificación que
temos que agradecer a Deus.temos que agradecer a Deus.
13. El seguirá coidando o seu proxecto.El seguirá coidando o seu proxecto.
Só se nos pide rexeitar con lucidez as tentaciónsSó se nos pide rexeitar con lucidez as tentacións
que nos poden desviar unha vez máis da conversión aque nos poden desviar unha vez máis da conversión a
Xesucristo.Xesucristo.
14. 22 febreiro 2015
1º Coresma
Marcos 1, 12-15
EMPUXADOS AO DESERTO
Marcos presenta a escena de Xesús no deserto como un resumo da súa vida. Sinalo
algunhas claves. Segundo o evanxelista, «o Espírito empuxa a Xesús ao deserto». Non é unha
iniciativa súa. É o Espírito de Deus o que o despraza ata colocarlo no deserto: a vida de Xesús non
vai ser un camiño de éxito fácil; máis ben espérano probas, inseguridade e ameazas.
Pero o «deserto» é, ao mesmo tempo, o mellor lugar para escoitar, en silencio e soidade,
a voz de Deus. O lugar ao que hai que volver en tempos de crise para abrirlle camiños ao Señor no
corazón do pobo. Así se pensaba na época de Xesús.
No deserto, Xesús «é tentado por Satán». Nada se di do contido das tentacións. Só que
proveñen de «Satán», o Adversario que busca a ruína do ser humano destruíndo o plan de Deus. Xa
non volverá a aparecer en todo o evanxeo de Marcos. Xesús veo actuando en todos aqueles que o
queren desviar da súa misión, incluído Pedro.
O breve relato termina con dúas imaxes en forte contraste: Xesús «vive entre feras», pero
«os anxos sérveno». As «feras», os seres máis violentos da creación, evocan os perigos que
ameazarán sempre a Xesús e ao seu proxecto. Os «anxos», os seres máis bos da creación, evocan a
proximidade de Deus que bendí, coida e defende a Xesús e á súa misión.
O cristianismo está vivindo momentos difíciles. Seguindo os estudos sociolóxicos, nós
falamos de crise, secularización, rexeitamento por parte do mundo moderno… Pero tal vez, desde
unha lectura de fe, temos de dicir algo máis: Non será Deus quen nos está empuxando a este
«deserto»? Non necesitabamos algo disto para liberarnos de tanta vangloria, poder mundano,
vaidade e falsos éxitos acumulados inconscientemente durante tantos séculos? Nunca haberiamos
elixido nós estes camiños.
Esta experiencia de deserto, que irá crecendo nos próximos anos, é un tempo inesperado
de graza e purificación que temos que agradecer a Deus. El seguirá coidando o seu proxecto. Só se
nos pide rexeitar con lucidez as tentacións que nos poden desviar unha vez máis da conversión a
Xesucristo.
José Antonio Pagola