Gramática capítulo XXXII LLPSI

1. LINGVA LATĪNA
PER SE ILLVSTRĀTA
CAPITVLVM ALTERVM ET
TRICESIMVM
CLASSIS ROMĀNA

2. Etsi nautae omnibus viribus remigant,
tamen illa navis, ventō secundō adiuvante,
magis magisque appropinquat.
Tanta enim erat vis et audacia eōrum, ut vim
Romanōrum contemnentes etiam portus
Italiae oppugnārent.

3. TEMA SUFIJO -ERI- DESINENCIAS

4. Participio perfecto Presente de subjuntivo de esse
1. -tus, -a, -um
2. -tus, -a, -um
3. -tus, -a, -um
sim
sis
sit
1. -ti, -ae, -a
2. -ti, -ae, -a
3. -ti, -ae, -a
simus
sitis
sint
 El participio concierta con el sujeto
Marcus nescit num laudātus sim!
Nescio quid ab eō dictum sit, nam in ludō dormīvi!

5. El perfecto de subjuntivo se usa en las interrogativas indirectas referidas a acciones
acabadas cuando el verbo principal está en presente, en perfecto o futuro.
Haud scio an ego ita dixerim.
Miror unde pecuniam sumpseris ut alios redimeres,
cum te ipse redimere non possis.
Scisne quantum pirātae a Iuliō Caesare captō postulaverint?
Iamne oblītus est quid modo dixeris?
Narrābo vobis breviter quōmodo amīcum e servitūte
redemerim atque ipse ob eam gratiam servus factus sim.
Verbo principal:
PRESENTE
Verbo principal:
PERFECTO
Verbo principal:
FUTURO

6. Valdē dubito num amici pecuniōsi pecuniā suā me
redimere velint.

7. Ne desperaveris!
Ne eum abieceris! Utinam ille anulus vitam tuam servet.
Ne timueritis, amīci!
La expresión del temor a que algo ocurra implica el deseo de que esto no ocurra.
Verbos de temor + NE NE = UT
Utinam aliquando liber patriam videam!
Utinam ne pirātae me ut servum fugitivum occīdant!
= noli, nolīte + infinitivo

8. El prefijo ali- sirve para convertir palabras interrogativas en indefinidas.
quantum? aliquantum
aliquotquot? quando? aliquando
quis? quid? aliquis aliquid
Después de SI, NUM y NE se usa quis sin el prefijo ali- con valor indefinido
Nihil cuiquam narrāvi de eā rē, ne quis me gloriosum existimāret.
Si quis villam intrāre vult, ianuam pulsat et extrā ianuam exspectat.
Cf. cap. 22Num quis hīc est?
Num quid tecum fers?

9. Ex eō tempore rarō fit ut navis praedōnum in marī Internō appareat.
proposición completiva de sujeto

10. Es un verbo defectivo que no tiene tema de presente (= odisse).
Sin embargo, se traduce en presente.
Nec verō quidquam dificilius esse vidētur quam beneficiōrum meminisse.
memini oblītus sum
Nec enim sine maximō dolōre eius temporis reminiscor.
Duos versos reminiscor.
Donec eris felix, multos numerābis amīcos.
Tempora si fuerint nubila, solus eris!
OVIDIVS
Donec eris felix, multos numerābis amīcos.
Tempora si fuerint nubila, solus eris!
OVIDIVS

11. Ii soli qui magnam pecuniam solvere potuerant servitūte liberabantur.
Quid opus est armīs?
Seu pecuniā seu aliā rē mihi opus erit.
Amici, quos in rebus secundīs multos habēre vidēmur, temporibus adversīs
nobis desunt.
Mihi verō multi sunt tales amīci, qui semper mihi adērunt in rebus adversīs.

12. "Non a te" inquit, "sed a Deō auxilium peto.”
Item gubernātor multīs verbīs Medō dissuadere conātur ne gladium
edūcat neu praedonibus vī et armīs resistat.
Simul verō supplicium iīs minātus est!

13. Ergo Gnaeus Pompeius, dux egregius, classī praepositus est.
Mare proximum Romae est et Sicilia insula
Italiae proxima.
Ubi primum redemptus est, ipse naves armāvit et captos praedōnes in
crucem tolli iussit.

14. Si necesse erit, decem milia sestertium praedonibus offerre possum.
Viginti talenta postulavērunt, id est prope quingenta milia sestertium.
Adhuc supersunt aliquot praedōnes
maritimi, qui tantā audaciā sunt ut ne
armīs quidem Romanōrum deterreantur.
(Alii praedōnes adhuc non supersunt)