2. Հարիսան նույնպես հայերի մոտ տիպիկ ազգային
է, բայց միաժամանակ նաև առանձին մարզերում
յուրօրինակ ձևով է այն պարտաստրվում: Հարիսան
պատրաստվում է ցորենից: Սկզբում ցորենը խաշում
և չորացնում են, այնուհետու հատուկ գործիքով, այն
կոչվում է զինգ, ծեծում են, որի ընթացքում ցորենը
թեփազրկվում է և վերածվում ձավարի:

3.  արիսան պատրաստվում է հետևյալ կերպ՝
վերցնում են ձավարը և միսը, դա պետք է լինի
պարտադիր հավի միս և այն եփում են այնքան
ժամանակ, մինչև միսը և ձավարը լուծվեն ջրի
մեջ:Հարիսան մատուցվում է կավե
ամաններով, ՙչանախ՚ ճաշի հետ, մատուցվում է նաև
առանձին ամանով հալեցրած յուղ:

4.  Հարիսան ուտելու ժամանակ պարտադիր մատուցվում
է հայկական գինի:
Հարիսան նույնպես, ինչպես և խաշը խմբակային
կերակուր է, որի ուտելու ժամանակ
պարտադիր, տանտերը պետք է հյուրեր ունենա:
Ընդհանրապես և խաշը և հարիսան իրենց մեջ
պարունակում են միասնականության գաղափարը, մոտ
900 տարի զրկված լինելով պետականությունից և
օտարների լծի տակ հնարամիտ հայկական միտքը
միասնության, մեկը բոլորի համար
սկզբունքը, ազատության գաղափարների տարածման
խորհուրդները մտցրել է կերակուրների ազգային
մատուցման ձևի մեջ և զրկել օտարներին կասկածելու
հնարավորությունից:

5.  Հարիսան հայկական ուտեստ է, բայց որոշ երկրներ
ասում են, որ դա իրենց ավանդական ուտեստն է:
Հարիսան նրանով է հայկական, որովհետև
անունից էլ է երևում, որ հայկական է: Նրա անունը՝
երբ առաջին անգամ պատրաստողը պատրաստեց,
ասաց «Հարիր սա» այսինքն՝ խառնիր սա:

6.  Նյութը պատրաստեց
 Ատոմ Ոսկանյանը
 6-1 դասարան
 Նոր դպրոց
 2013թ.