Πλάτωνα, Απολογία Σψκράτους

1. Λ. Πόλκας Β2Θ
Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους 41c – e
Ἀλλὰ καὶ ὑμᾶς χρή, ὦ ἄνδρες δικασταί, εὐέλπιδας1 εἶναι πρὸς τὸν
θάνατον, καὶ ἕν1 τι τοῦτο διανοεῖσθαι ἀληθές1, ὅτι2 [41d] οὐκ
ἔστιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ κακὸν οὐδὲν οὔτε ζῶντι1 οὔτε τελευτήσαντι,
οὐδὲ ἀμελεῖται ὑπὸ θεῶν τὰ τούτου πράγματα· οὐδὲ τὰ ἐμὰ νῦν
ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου γέγονεν, ἀλλά μοι δῆλόν ἐστι τοῦτο, ὅτι2 ἤδη
τεθνάναι3 καὶ ἀπηλλάχθαι πραγμάτων βέλτιον ἦν μοι. διὰ τοῦτο
καὶ ἐμὲ οὐδαμοῦ ἀπέτρεψεν τὸ σημεῖον, καὶ ἔγωγε τοῖς
καταψηφισαμένοις3 μου καὶ τοῖς κατηγόροις οὐ πάνυ χαλεπαίνω.
καίτοι οὐ ταύτῃ τῇ διανοίᾳ κατεψηφίζοντό μου καὶ κατηγόρουν,
ἀλλ’ οἰόμενοι βλάπτειν· [41e] τοῦτο αὐτοῖς ἄξιον μέμφεσθαι.
τοσόνδε μέντοι αὐτῶν δέομαι· τοὺς ὑεῖς μου, ἐπειδὰν ἡβήσωσι,
τιμωρήσασθε,3 ὦ ἄνδρες, ταὐτὰ ταῦτα λυποῦντες ἅπερ1 ἐγὼ ὑμᾶς
ἐλύπουν, ἐὰν ὑμῖν δοκῶσιν ἢ χρημάτων ἢ ἄλλου του πρότερον
ἐπιμελεῖσθαι ἢ ἀρετῆς, καὶ ἐὰν2 δοκῶσί τι εἶναι μηδὲν ὄντες,
ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ ἐγὼ ὑμῖν, ὅτι2 οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν δεῖ,
καὶ οἴονταί τι εἶναι ὄντες1 οὐδενὸς ἄξιοι. καὶ ἐὰν [42a] ταῦτα
ποιῆτε, δίκαια πεπονθὼς ἐγὼ ἔσομαι ὑφ’ ὑμῶν αὐτός τε καὶ οἱ
ὑεῖς. ἀλλὰ γὰρ ἤδη ὥρα ἀπιέναι3, ἐμοὶ μὲν ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν
δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα,
ἄδηλον παντὶ πλὴν ἢ τῷ θεῷ.
1 Να κλιθεί στις πλάγιες πτώσεις ο τύπος και στους δύο αριθμούς.
2 Να αναγνωριστεί συντακτικά το είδος της πρότασης που εισάγει ο σύνδεσμος.
3 Να αντικατασταθεί χρονικά ο τύπος.

2. Λ. Πόλκας Β2Θ
Συμφραζόμενα
Στην ψηφοφορία που ακολούθησε την απολογία του, ο Σωκράτης κρίθηκε ένοχος. Οι
κατήγοροί του είχαν προτείνει να του επιβληθεί η ποινή του θανάτου. Έπρεπε, λοιπόν,
σύμφωνα με το νόμο να αντιπροτείνει ο ίδιος μια ποινή για τον εαυτό του (ἀντιτίμησις ).
Πρότεινε, λοιπόν, αντί ποινής, να σιτίζεται δωρεάν στο πρυτανείο ως αναγνώριση της
προσφοράς του προς την πόλη. Έτσι, καταδικάστηκε σε θάνατο. Αφού απευθύνθηκε
ξεχωριστά στους δικαστές που έδωσαν καταδικαστική ψήφο και σε εκείνους που ψήφισαν
για την αθώωσή του, προσθέτει όσα αναφέρονται στο προηγούμενο κείμενο.
Λέξεις
ὁ, ἡ εὔελπις, τό εὔελπι = αυτός που έχει καλές ελπίδες, ο αισιόδοξος
τά ἐμά (πράγματα) = τα δικά μου ζητήματα
ἀπό τοῦ αὐτομάτου = στην τύχη, από μόνα τους
καί ἀπηλλάχθαι πραγμάτων = και να έχω απαλλαχθεί από τις έγνοιες
καί ἐμέ οὐδαμοῦ ἀπέτρεψε τό σημεῖον = και σε καμιά περίπτωση δε με
απέτρεψε το «δαιμόνιο»
χαλεπαίνω = αγανακτώ
ταύτῃ τῇ διανοίᾳ = μ’ αυτό το πνεύμα
ἡβάω-ῶ = ενηλικιώνομαι, φτάνω στη νόμιμη ηλικία
τιμωροῦμαι = (εδώ) εκδικούμαι
μηδέν ὄντες = ενώ δεν είναι τίποτε
ὀνειδίζω τινί = ψέγω, κατηγορώ
πεπονθώς ἔσομαι [συντελ. μέλλοντας του ρ. πάσχω] = θα έχω πάθει, θα έχω
υποστεί